Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΩΔΕΙΩΝ

Προς
1. Τα ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
2. ΠΕΜ - ΟΤΑ

"Το αστείο με τις συμπτώσεις είναι ότι συμβαίνουν" έγραψε ο Isaak Asimov.
Η περίπτωση, όμως, των καθηγητών ορισμένων Δημοτικών Ωδείων, μεταξύ αυτών και της Βέροιας, δεν πρόκειται για έργο επιστημονικής φαντασίας σαν αυτά του Asimov, αλλά για υπαρκτή "κατάκτηση" της διοικητικής και πολιτικής ηγεσίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που κατόρθωσε να οδηγήσει το εκπαιδευτικό προσωπικό των Δημοτικών Ωδείων από την αξιοπρέπεια της εργασίας στην ευτέλεια του "εργασιακού εθελοντισμού" και τους σπουδαστές από τη σιγουριά της φοίτησης στην εκπαιδευτική αβεβαιότητα.

Η σύμπτωση βρίσκεται στο γεγονός, πως διάβασα τη βδομάδα που πέρασε την αγωνιώδη ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Μουσικών -  ΟΤΑ στα Μέσα Επικοινωνίας, μεταξύ αυτών και της Βέροιας, βρισκόμενος στην οδό Rue des Volontaires (Οδος των Εθελοντων) του 15ου arrondissement (διαμερίσματος) του Παρισιού, ένα στενό και ήσυχο δρόμο, στη διασταύρωση του οποίου με τη Rue de Vaugirard βρίσκεται το Institut Pasteur. Εξάλλου ο εθελοντισμός είναι μια πράξη ανιδιοτελούς και σεμνής προσφοράς και όχι τέχνασμα πολιτικών σκοπιμοτήτων για τη διάσωση της πολιτικής υπόστασης των υπευθύνων.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να προτείνω στα Δημοτικά Συμβούλια να δώσουν σε μια οδό της πόλης τους το όνομα "Οδός Εθελοντών Καθηγητών του Δημοτικού Ωδείου", τιμώντας το μεγάλο θαύμα, της μετατροπής των Δημοτικών Ωδείων από  Εκπαιδευτικά Μουσικά Ιδρύματα σε μια "μοναδικά μοναδική", κατά τον Κορνήλιο Καστοριάδη, παγκόσμια εκπαιδευτική πρωτοτυπία, εκπαιδευτικά ιδρύματα μόνο με διοικητικό και χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό.

Η κατάσταση αυτή ήταν μια αναμενόμενη συνέπεια της πολιτικής ημετερολογίας  και ημετεροπρακτικής των πολιτιστικών μοναρχιών των Δημοτικών Επιχειρήσεων, που είχα προβλέψει και καταγγείλει από το 2006 στο βιβλίο μου "ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΡΩΔ(Ε)ΙΑ", όπου έγραφα:
"Έχουν, λοιπόν, αναλογισθεί όσοι συνέργησαν σε όλα τα επίπεδα αποφάσεων και νοοτροπίας σε αρνητικές αποφάσεις για τη μετατροπή των συμβάσεων των καθηγητών των Δημοτικών Ωδείων και Μουσικών Σχολών σε αορίστου χρόνου, πως έχουν συμβάλλει στη δημιουργία μιας πληθώρας εργασιακά "μελλοθανάτων" με γνωστή μάλιστα την ημερομηνία εκτέλεσής τους;"

Ο σκοπός της απρόσκοπτης νομής των προνομίων της κομματικής αριστοκρατίας "αγίαζε" τότε τo μέσo της καταδίκης των καθηγητών των Δημοτικών Ωδείων.
Σήμερα, όμως, που οι καθηγητές δοκιμάζονται με τον καθημερινό εφιάλτη της εργασιακής εκτέλεσης μέχρι τον οριστικό εργασιακό τους αφανισμό, οι συνειδήσεις των φυσικών και ηθικών αυτουργών είναι ακόμα ήσυχες;

Η συνείδηση, βέβαια, "κατοικεί" στον εγκέφαλο, ενώ η πολιτική ευθύνη (πολιτική γραμματεία της συνείδησης;) στην Ελλάδα  βγάζει πρώτα το παντελόνι της, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση θεσμικού πολιτειακού παράγοντα, προφανώς γιατί οι Έλληνες πολιτικοί τη φιλοξενούν εκεί, εγγεγραμμένη στα μητρώα των "ιερών και οσίων" των γεννητικών οργάνων τους.

Αυτοί που οδήγησαν τα Δημοτικά Ωδεία και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους στο σημερινό αδιέξοδο έχουν τουλάχιστον "παντελόνια" για να αναλάβουν τις ευθύνες τους;

Εξήγησαν στους γονείς και τους σπουδαστές το πρόβλημα ή μήπως θα πρέπει να τους θυμίσω για μια ακόμα φορά το σεπτό και πάνσοφο λόγο του Ρωμανού του Μελωδού "Τούτων δε πάντων ου φανερώς λεγομένων, ήρθεν κατόπιν των λόγων έργα πονηρά";

Την περίοδο της μετεμφυλιακής Ελλάδας οι Δήμοι και οι Κοινότητες χρησιμοποιησαν την υποχρεωτική άμισθη εργασία της λεγόμενης αγγαρείας, ως κατάλοιπο των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γερμανικού ναζισμού, εκεί που η εργασία ελευθέρωνε μέχρι θανάτου τον άνθρωπο, με το μνημειώδες σύνθημα "Arbeit macht frei".
Σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση, κάνοντας χρήση της υποκρισίας του μεσαιωνικού Ευρωπαϊκού ελέους, υποβάλλει τους εργαζόμενους στην αθλιότητα του εθελοντισμού, αλλού σιωπηρά και αλλού με υπογραφή δήλωσης αποδοχής της κατάπτυστης αυτής σχέσης, ως αρραβώνα  υπόσχεσης ενός πιθανού μελλοντικού εργασιακού γάμου ορισμένου χρόνου.

Εύχομαι οι εργασιακοί αυτοί γάμοι ορισμένου χρόνου να έχουν πραγματοποιηθεί ή να πραγματοποιηθούν σύντομα, κάνοντας άκαιρη αυτή την επιστολή μου, ώστε το εκπαιδευτικό προσωπικό των Δημοτικών Ωδείων της Ελλάδας να εξασφαλίσει μια προσωρινή έστω ανάσα εργασιακού βίου και τα κομματικά συμπεθεριά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να απολαύσουν, με το γαμήλιο εμβατήριο του πολιτικού στρουθοκαμηλισμού, το παραμύθι της ανταποδοτικότητας των Δημοτικών Επιχειρήσεων, σ' έναν πρωτότυπο "Γάμο της Κανά", στον οποίο το εκπαιδευτικό παραγωγικό προσωπικό πένεται με την ανταποδοτικότητα των διδάκτρων, που καταβάλλονται από το υστέρημα των γονέων και η διοικητική αριστοκρατία διασκεδάζει με τη γενναιοδωρία των Δήμων, που παρέχουν πλουσιοπάροχα το υστέρημα του κρατικού προϋπολογισμού, αυτό που σήμερα ονομάζουμε δημόσιο χρέος.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
Μουσικός - Συγγραφέας

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

"Pecunia non olet"*

Το χρημα οταν διακινειται απο τους κεφαλαιοκρατες χαρακτηριζεται ως επενδυση (ΣΤΕΡΕΟ), οταν διακινειται απο τις τραπεζες λεγεται ρευστοτητα (ΥΓΡΟ) και οταν διακινειται απο το λαο γινεται φαντασμα (ΑΕΡΙΟ).
"Χρήματ' άνηρ, πένιχρος δ' ούδεις πέλετ' εσλός"** (Αλκαιος).

* "Τα χρηματα δεν μυριζουν".
Η φραση αυτη, συμφωνα με τον Σουητωνιο, αποδιδεται στον Ρωμαιο Αυτοκρατορα Βεσπασιανο, απαντωντας στον διαδοχο του Τιτο, οταν κατακριθηκε απο αυτον για τη φορολογια που επεβαλε στα δημοσια αποχωρητηρια.
Σημερα, συμφωνα με τον καθωσπρεπισμο του Ευρωπαικου κεκτημενου (δικαιωματα των κτητορων), η φορολογηση της αποχετευσης χαρακτηριζεται ως Φορος Προστιθεμενης Αξιας, παρα το οτι προκειται για αφαιρεση - ρευστοποιηση - ή καλυτερα liquidation (αποσυνθεση) τροφικων ομολογων.
Συγχυση ακομα και στις στοιχειωδεις πραξεις της προσθεσης και της αφαιρεσης.
Ιδου, λοιπον, πεδιο λαμπρο της φορολογικης δοξης.
Τελη κυκλοφοριας και διοδια των περιττωματων για την εξοδο απο τον δακτυλιο του πρωκτου, που εχει τραβηξει τα πανδεινα απο τους επιβητορες της εξουσιας, με την πολιτικη ηθικη: ψεκαστε, γα@@στε, τελειωσατε.

** "Τα χρηματα κανουν τον ανδρα, κανενας φτωχος δεν ειναι αγαθος".
Με αρκετο κοπο, που απαιτει το BlackBerry, τοποθετησα τους τονους στο αρχαιο κειμενο του Αλκαιου, για να μην του στερησω τη μαγεια του ποιητικου ρυθμου των ασυνηθιστων τονισμων, πχ άνηρ αντι του συνηθισμενου ανήρ, κλπ.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

THE RAKE'S PROGRESS*

(ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ)

Εν μεσω των μουσικων υποχρεωσεων μου στο εξωτερικο, επιστρεφοντας στην Ελλαδα για τις οικονομικες μου υποχρεωσεις, τη μοναδικα μοναδικη, για να χρησιμοποιησω μια πλεονασματικως πλεονασματικη αλλα αρκουντως αρκετα επιφατικη εκφραση της πραγματικως πραγματικης πραγματικοτητας του Κορνηλιου Καστοριαδη, σχεση του πολιτη με το κρατος, (o πολιτης) μονο δινει για να τρωει ο κομματικος κοπριτης, διαπιστωσα εκλπηκτος απο την κρεμασμενη "μπουγαδα" των εφημεριδων, πως επιτελους βρεθηκε η λυση του προβληματος του χρεους ... και ηταν τοσο απλη.
Η "βιωσιμοτητα" του πλεον ειναι γεγονος...

Τα τσιγαρα θα πωλουνται πλεον στις boutiques και τα φαρμακα στα super markets.

Ετσι, αγοραζοντας ενα στριγκακι θα παιρνεις και το αναλογο πουρο Small, Medium. Large, Extra Large, κλπ, κλπ, μεχρι του μεγεθους του κρατικου φαλλου, γι' αυτο τη σιλουεττα και τα ματια σας, μη ξεφυγουν τα κιλα και θα σας βγουν τα ματια!

Ψωνιζοντας ενα σακουλακι οσπρια θα παιρνεις και ενα κουτι υποθετα βαζελινης για τη διευκολυνση της εξοδου των πολιτικων περιττωματων και της εισοδου του κρατικου φαλλου στο δρομο διπλης κατευθυνσης κυκλοφοριας, στον οποιο απαγορευται το προσπερασμα οταν υπαρχει αντιθετως κινουμενο "οχημα", το απευθυσμενο ή μαλλον απηυδισμενο με τοσα που εχουν δει τα "ματια" του...

Μπορει κανεις να συλλαβει το συμπλεγμα της μετωπικης συγκρουσης των πολιτικων περιττωματων και του κρατικου φαλλου;
Καθαρη περιπτωση ομοφυλοφιλικης κοπρολαγνειας, που η αποτροπη της παλι ειναι πολυ απλη, οσο και η επιλυση του προβληματος του χρεους. Εκτροπη της κυκλοφοριας των πολιτικων περιττωματων στην παρα φυσιν εδρα του πολιτευματος, πχ στην παρα φυσιν εδρα της στρατιωτικης δικτατοριας χωρις κοπροσυλλεκτη ή της "οικονομικης δημοκρατιας", φτηνης τελικα δημοκρατιας, μετα κοπροσυλλεκτικου μηχανισμου για την αποπληρωμη του χρεους, αντιθετα στη λαικη θυμοσοφια πως "με πορδες δεν βαφονται αυγα", πολυ περισσοτερο οταν αυτα προοριζονται για την ανασταση των τραπεζων.

* "Η Επιστροφη του Ασωτου", Οπερα του Igor Stravinsky

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

MONDIAL DE L' AUTOMOBILE DE PARIS

LES TABLEAUX D' UNE EXPOSITION*
(ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΜΙΑΣ ΕΚΘΕΣΗΣ)

ANÉES DE PÈLERINAGE**
(ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ)


Xρονια τωρα και απο το 1976 αν θυμαμαι καλα τα ζυγα, ειχα την "προγραμματισμενη τυχη" να επισκεπτομαι το Salon de l'automobile de Paris, που απο το 1988 ονομαζεται Mondial de l’Automobile de Paris στο Parc des expositions de la porte de Versailles.

Η Διεθνης Εκθεση Αυτοκινητου του Παρισιου, οπως συνηθιζουμε να τη λεμε στην Ελλαδα, εκανε την αρχη της στα τελη του 19ου αιωνα (1898), την εποχη που η Ευρωπη και ιδιαιτερα η Γαλλια στρεφονταν στην "παγκοσμιοποιημενη" πολιτισμικη επικοινωνια, με τις Διεθνεις Εκθεσεις, πνευματικος καρπος των οποιων ηταν και ο Γαλλικος Εμπρεσιονισμος, με τους Γαλλους ζωγραφους να ανακαλυπτουν τις χρωματικες φωτοσκιασεις της Απω Ανατολης και τους Γαλλους μουσικους να αφομοιωνουν την καθαροτητα και τη λεπτοτητα των ηχοχρωματων των gamelan ορχηστρων απο την Ιαβα και γενικοτερα την Ινδονησια.
Ο Ευρωποκεντρισμος του Ευρωπαικου πολιτισμου, με τον ηχοχρωματικο ομοιοχρωματισμο του οψιμου Γερμανικου Ρομαντισμου και τον τοπικιστικο αισθητικο χαρακτηρα των Εθνικων Σχολων εδιναν τη θεση τους σε μια "παγκοσμιοποιημενη" και διαυγη αισθητικη μεσα απο τον Εμπρεσιονισμο.

Η Διεθνης Εκθεση Αυτοκινητου του Παρισιου, λοιπον, την πρωτη της χρονια δεχθηκε εκατον πενηντα χιλιαδες περιπου επισκεπτες στο Le Jardin des Tuilerie και αφου περασε απο το Grand Palais, απο το 1962 στο Parc des expositions de la porte de Versailles δεχεται σημερα πανω απο εναμιση εκατομμυριο.

Φροντιζα, λοιπον, οι μουσικες μου ασχολιες την περιοδο της εκθεσης να μεταναστευουν στο το Παρισι.
Η μουσικη ηταν το αλλοθι και η Διεθνης Εκθεση Αυτοκινητου ο σκοπος ή το αντιστροφο;
Δυσκολη η διακριση.

Η πορεια προς την εκθεση ειχε εναν προσκυνηματικο χαρακτηρα, πεζοπορωντας τη Rue de Vaugirard σε μια ειδικη διαδρομη, μια σχετικα αγνωστη και ασημαντη οδο για τα τουριστικα ενδιαφεροντα των επισκεπτων, ισως τη μεγαλυτερη, ομως, σε μηκος οδο του Παρισιου, περιπου 4,5 χιλιομετρων, που συνδεει το Quartier Latin, μετα το Jardin du Louxembourg, με την περιφερεια του Παρισιου, την Place de la Porte de Versailles, στο Parc des expositions της οποιας στεγαζεται η Διεθνης Εκθεση του Αυτοκινητου.
Καβαφεια διαδρομη προς την Ιθακη.
"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις".

Αρχη της ειδικης διαδρομης το café Les Deux Magots της Saint Germain des Prés.
Μια πνευματικη αρχειοθηκη αναμνησεων απο την εποχη του Jean Paul Sartre και της Simone de Beauvoir, που ο χρονος, βεβαια, τις εφερνε αρκετα παλαιοτερα, σε καιρους που η βιολογικη μας υποσταση δεν ειχε τη δυνατοτητα να προσεγγισει, παρα μονο η φαντασια μας.
Το πνευμα της απουσιας πανταχου παρον: ο Stéphane Mallarmé, o Paul Verlaine και o Arthur Rimbaud, ο  Oscar Wilde, o Ernest Hemingway και ο James Joyce, ο Louis Aragon  και ο André Breton, ο Pablo Picasso και ο  Joan Miró, o Albert Camus και ο Κωστας Αξελος και βεβαια ο Jean Paul Sartre και η Simone de Beauvoir, κλπ, κλπ.

Στη συνεχεια μια μικρη παρακαμψη για τον τοπο της αιωνιας αναπαυσης των αθανατων της τεχνης, των γραμματων και γενικοτερα του πολιτισμου, το Cimetière de Montparnasse, εκει που κατα τον Σεφερη "οι παλιοι νεκροι ξεφυγαν απο τον κυκλο και χαμογελανε μεσα σε μια παραξενη ησυχια" με τα καμωματα της Ευρωπης, των οποιων δεν θελω να διαταραξω την αιωνια γαληνη με το προσκλητηριο των ονοματων τους.

Η πορεια της οδου Vaugirard, ομως, εχει τη συνεχεια της με το  Institut Pasteur και τον αριθμο 285.
Η αχρωμη και αδιαφορη αισθητικα οικοδομη του αριθμου 285, αγνωστου για πολλους τοπου της κατοικιας του Michel Foucault, στις συγκεντρωσεις της οποιας κυοφορηθηκε ενα μεγαλο μερος του φιλοσοφικου του στοχασμου.
Τρια ηταν τα παθη του Michel Foucault, ο στοχασμος, που δεν περιορισθηκε μονο στη φιλοσοφικη του διασταση, η ιστορικη Jaguar και η παραφορη σχεση του με τον αγαπητο μας δασκαλο, συνθετη της μουσικης πρωτοποριας και διανοητη της μουσικης Jean Barraqué.
Ορισμενες φορες αναλογιζομαι αν η μαυρη μου Jaguar, που τωρα βρισκεται οικονομικα κρατουμενη του καθεστωτος του χρηματοπιστωτικου φασισμου σε αποθηκη μου στη Χαλκιδικη, εχει τις υποσυνειδητες καταβολες της σ' αυτη του Foucault ή στις Λονδρεζικες ιατρικες μεταπτυχιακες περιπλανησεις μου.

To Institut Pasteur, πολυτιμο ερευνητικο στολιδι της ανθρωποτητας, στο οποιο διαπρεπουν στη μαχη της επιστημης για τη ζωη φιλοι και συμφοιτητες μου απο τα χρονια των σπουδων μας στην ιατρικη σχολη.
Το Institut Pasteur εχει, ομως, για μενα μια περισσοτερο προσωπικη και συναισθηματικη αξια.
Οταν πριν περιπου επτα χρονια, Παρασκευη απογευμα στις 2 Δεκεμβριου 2005, την ωρα που διδασκα Μουσικη Αναλυση στο Ωδειο, ο κτηνιατρος μου ανακοινωσε τηλεφωνικα τη διαγνωση της λεισμανιασης για την αγαπημενη μου Claudine, με επιβαρυμενες σχεδον μεχρι καταρρευσης ολες τις λειτουργιες των ζωτικων της οργανων (μυελος των οστων, νεφροι, ηπαρ), λεγοντας μου ταυτοχρονα, πως σ' αυτες τις περιπτωσεις ο Ελληνικος νομος προβλεπει την ευθανασια, ξυπνισε μεσα μου η ιατρικη ιδιοτητα, που ειχα εγκαταλειψει για εικοσι περιπου χρονια και ξεκινωντας απο το Institut Pasteur σε μια ολονυχτια επικοινωνια εφτασα μεχρι την Πορτογαλια, τη Λατινικη Αμερικη και την Ινδια, που η παθηση προσβαλλει ενα εκατομμυριο περιπου ανθρωπους το χρονο.
Τοτε ανακαλυψα στην Ινδια την απο του στοματος φαρμακευτικη θεραπεια της λεισμανιασης για τον ανθρωπο με τη Miltefosine, κυτταροστατικο που αρχικα χρησιμοποιηθηκε για τη θεραπεια του καρκινου του μαστου και επι τελους πριν τρια περιπου χρονια κυκλοφορησε και στην Ελλαδα ως Milteforan για τη θεραπεια της λεισμανιασης των ζωων.
Το πρωι της επομενης μερας, το Σαββατο παρουσιαστηκα στον κτηνιατρο με ενα πακετο ερευνητικων εργασιων και τα πρωτοκολλα της θεραπειας, λεγοντας του, πως δεν εχουμε να αντιμετωπισουμε ενα ζωακι, που η γενναιοδωρια του νομου του χαριζει ή μαλλον του επιβαλλει το δικαιωμα της ευθανασιας, αλλα ενα παιδι δεκα τεσσαρων κιλων..., για το οποιο ο νομος δεν προεβλεπε αυτη την πολυτελεια του θανατου, αλλα μονο τη λεπτομερεια του δικαιωματος της ζωης...
Αναλαμβανοντας προσωπικα την ιατρικη φροντιδα της και τη γενικη αστερων των Αραβικων Εμιρατων η συζυγος μου, η Claudine κερδισε τη μαχη της ζωης, τουλαχιστον μεχρι σημερα, εγω την ικανοποιηση πως δεν πηγαν χαμενες οι πτυχιακες και μεταπτυχιακες σπουδες μου στην ιατρικη, που εγκατελειψα για χαρη της μουσικης και κυριως πως ζω με την ελπιδα να πεθανω πριν κλεισει τα αδολα ματακια της, προσπαθωντας να τα κρατησω, στο ανθρωπινο μετρο, οσο γινεται για περισσοτερο χρονο ανοιχτα, ωστε να της παρατεινω τη χαρα προσφορας της αγαπης, "που ειναι μονο αγαπη" (Αναγνωστακης).

Στο τελος αυτης της ειδικης διαδρομης της οδου Vaugirard στη Place de la Porte de Versailles η Ιθακη, η Mondial de l’Automobile, για την οποια εχουν γραφει τοσα πολλα στον ειδικο αυτοκινητιστικο τυπο, που κανουν περιττη την οποιαδηποτε ερασιτεχνικη αναφορα μου σ' αυτη, αλλα που κακα τα ψεματα, αυτο που τοσα χρονια δεν θυμαμαι να ειδα να γραφεται ειναι πως η πρωτη εικονα της δεν διαφερει και πολυ απο αυτη της Διεθνους Εκθεσης της Θεσσαλονικης, ακομα και στα λουκανικα...
Τα τελευταια, βεβαια, χρονια αλλαξαν φυλο και τα σεξιστικα προτυπα της Mondial de l’Automobile.
Τη θεση του καλλιγραμμου και καλλιγαμου θηλυκου "συνοδου αυτοκινητων" , που χαιδευοντας προκλητικα τις καμπυλες και τα επαρματα των αυτοκινητων ανεβαζε γρηγορα τις σχεσεις του αυτοματου ανδρικου κιβωτιου σε ενα συνεχες "kick up" (ας γραφουν οτι θελουν για το kick down τα εντυπα του ειδικου αυτοκινητιστικου  τυπου), πηρε "ο αραπης, ο σκυλος, ο μαυρος, ο γαβ γαβ γαβ" (κατα Ζαμπετα) υπερθερμαινοντας το σιλικονουχο συνεκτικο γυναικειο συμπλεγμα (complex), προφανως γιατι και το πελατολογιο αλλαξε φυλο.
Τη θεση του αντρα αφεντη που αποφασιζε την αγορα του αυτοκινητου πηρε η γυναικα τυραννος.
Απο την Ανατολη του ανδρικου πολιτισμου στη Δυση του γυναικειου.
Τα γραφω αυτα με την ελπιδα πως το, κατα τον Κωστα Καββαθα, "ξυνισμενο θηλυ που υποδυεται την βουλευτινα της ΔΗΜΑΡ..." θα εχει αυτοκτονησει ή καποιος θα την εχει "βοηθησει να ανακαλυψει το νοημα της ζωης", μια και η ιδια μεσα στο συνωστισμο της Σμυρνης, συγγνωμη της κομματικης καταστροφης ηθελα να πω, ανακαλυψε το νοημα του πολιτικως ευ ζειν.

"Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο" (Καβαφης).

Φετος, δυστυχως, η προσκυνηματικη μου επισκεψη στη Mondial de l’Automobile 2012, που αρχιζει στις 29 Σεπτεμβριου, δεν θα πραγματοποιηθει.
Η τραγικη κατασταση της μουσικης εκπαιδευσης στη χωρα μας, δεν επιτρεπει στους "καπετανιους", ακομα και τους απομαχους του φιλοπτωχου ταμειου της κοινωνικης ασφαλισης, του εκπαιδευτικου μουσικου "στολου" να εγκαταλειψουν τα βυθιζομενα στη λυματολασπη της οικονομικης παρανοιας πλοια...
Αλλοιμονο αν στο χωρο του πολιτισμου περνουσε ο ΝεοΕλληνικος ωχαδερφισμος και η αντιληψη των ασωτων κομματικων αρπακτικων του συνδικαλιστικου μανδαρινισμου "Φαγωμεν πιωμεν, αυριον γαρ αποθνησκομεν".

* Εργο για πιανο του Modest Mousorgsky, που περιγραφει τους πινακες μιας εκθεσης ζωγραφικης.
Το εργο ενορχηστρωθηκε απο τον Maurice Ravel, με μια ευρηματικη, υποδειγματικη και διδακτικη ορχηστρικη γραφη.

** Πιανιστικο εργο του  Franz Liszt.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΑ ΓΑΜΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ*

(ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΝΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ")

Η τηλεοκατευθυνομενη παραπληροφορηση της μνημονιοπαραφροσυνης πανηγυριζει το Μεγα Θαυμα, πως τον Ιουλιο ο Ελληνικος προϋπολογισμος παρουσιασε "πρωτογενες" πλεονασμα, αποσιωπωντας, ομως, και αποκρυπτοντας τα "δευτερογενη" ισοδυναμα ελλειματα του ανθρωπισμου και της δημοκρατιας, στην οικονομικη κολαση - κτηνοβασια, κατα την Marie-Christine Anest (Zoophilie, homosexualité, rites de passage et initiation masculine dans la gréce contemporaine), της μακρας γαιδουρας.

Η λαικη παροιμια εχει την απαντηση "Ας πηδαμε κι ας γελαμε για να λεν πως δεν πειναμε" και τα Γαμοτραγουδα τη δικη τους:

"Τρεις παπαδες τρια αγγουρια**
κυνηγουσαν μια γαϊδουρα.
Δω την εχουν κει την εχουν
μες στο ρεμα την κατεχουν.
Στεκα βρε ευλογημενη
που ειναι η π@@τσα κ@@λωμενη
αμα παρ' και ξεφουσκωσει
ποιος αδειαζ' να στο χωσει;" 
(Δημοτικο της Θεσσαλιας).

"Του Μηνα το γαϊδουρακι
βρισκεται στο βουναλακι.
Παει ο Μηνας ψαχνοντας
κ' η Μηνου και κλαιγοντας.
-Σωπα, Μηνου, μην κλαις
τοπαθαν κι αλλες πολλες
κ' αν ψοφ'σε το γαϊδουρι 
για δικυ σου το χουζουρι
κανεις την προβια του γουνα
και τ' α@@ιδια του κουδουνα
και την π@@τσα του σουραυλι 
να την παιζεις καθε βραδυ***."
(Δημοτικο Πελοπονησου).

* Παραφραση των ηρωικων ποιηματων "ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΛΙΑΝΟΤΡΑΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ" του Γιαννη Ριτσου.

** Τρεις παπάδες τρία αγγούρια: Τροικα εξωτερικου και τροικα εσωτερικου, το καπιταλιστικο "ισοδυναμο" των ΚΚΕ - Εξωτερικου και ΚΚΕ - Εσωτερικου.

*** Προφανως..., αναφερεται στα βραδυνα δελτια ειδησεων της ΜΝΗΜΟΝΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (Τηλεοπτικη συγχωνευση, σαν τις νοσοκομειακες, για τη μειωση του λειτουργικου κοστους της κατευθυνομενης πληροφορησης).
Προκειται για συμβολικο - ρεαλιστικο στοιχειο του Ελληνικου Δημοτικου Τραγουδιου, σαν το αξεπεραστο, μπροστα στο οποιο θα πρεπει να υποκλιθει ακομα και ο Γαλλικος υπερρεαλιστικος συμβολισμος:
"Και το βορια το δροσερο τον πηραν τα καραβια", που φανταζε ως συμβολικο - υπερρεαλιστικο για να γινει σημερα, στη ζωντανη παραδοση (φιλε αναγνωστη, προσοχη τη σημασια της λεξης παραδοση) της Τροικανης "Δημοκρατιας" συμβολικο - ρεαλιστικο.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ

CE QU' A VU LE VENT D' EST
Ή
CE QUE N' A PAS VU LE VENT D' OUEST*

Τελικα και παρα τις φημες για το αντιθετο, η Ελλαδα ειναι η περισσοτερο ευνομουμενη φορολογικα χωρα της ΕΕ!
Το θαυμαστικο υποδηλωνει εκπληξη και οχι ειρωνεια.

Στη χωρα της ορθης βλακειας, κατα τον ορθο λογο, αυτη που ο εγγονος του δικτατορα, πριν και ιδιος γινει οικονομικος δικτατορας και προστατης των απανταχου της Ελλαδος αθλιων κοπριτων, αποκαλεσε γιγαντα με μυαλο νανου, η παραοικονομια και η φοροδιαφυγη ζουν και βασιλευουν και τον κοσμο κυριευουν, οπως λεει και ο λαικος θρυλος.

Σε καμια λαικη αγορα οι μαναβηδες, οι ψαραδες και οι κρεοπωλες δεν εχουν αναμεσα στις σαρδελες, τα αγγουρια και τα Carrywurst ταμειακες μηχανες..., αναφερομαι στο Βερολινο και οχι στο Μπαγκλαντες.

Βεβαια, σε αρκετα καταστηματα με ταμειακες μηχανες φαινεται πως η φορολογικη αμνηστια απο την μη εκδοση αποδειξεων κοστιζει λιγοτερο απο τη συντηρηση λογω της χρησης τους, γι' αυτο και ο πρακτικος Γερμανικος νους επιλεγει το πρωτο, εξοικονομωντας απο το δευτερο.

Οι παπατζηδες (δεν αναφερομαι στην ομοηχο και ομοτεχνο  Ελληνικη πολιτικη δυναστεια) της Kurfürstendamm Strasse, που αδειαζουν τις τσεπες των ανυποψιαστων τουριστων, προφανως αποτελουν μερος της εθνικης οικονομιας, αποδιδοντας διπλη φορολογηση στο κρατος, φορο προστιθεμενης και αφαιρουμενης αξιας.
Βεβαια, υπαρχει το ελαφρυντικο στοιχειο, πως το παιγνιο εκτελειται με σπιρτοκουτα και μια κρυμμενη μπιλια και οχι με το γνωστο παπα της τραπουλας, γεγονος που κατα το γραμμα του νομου, του λεγομενου Ευρωπαικου κεκτημενου, κατατασσεται στα παιδικα παιγνιδια και οχι στα τυχερα παιγνια.

Οι μαυραγοριτες, πχ εισιτηριων, φανερα και απροκαλυπτα, μπροστα στην κεκτρικη εισοδο της Berliner Philharmoniker, προφανως επιτελουν κοινωφελες πολιτιστικο εργο, γι' αυτο χρονια τωρα τα ιδια προσωπα (κλειστο το επαγγελμα των μαυραγοριτων;) ειναι παντα στη θεσεις τους ως παγια και διαρκης αναγκη της Γερμανικης πολιτιστικης οικονομιας.
Πριν ενα χρονο ειχα μια γραφικη περιπετεια με εναν απο αυτους, τους εθνικοπολιτιστικους προμηθευτες...
Τη μια μερα αγορασα απο αυτον ενα εισιτηριο των 40 με 100 € και την αλλη μερα, κατεχοντας ενα παραπανω, του πουλησα σε υπερχοντρικη συναλλαγη, παιρνοντας το αιμα μου πισω, ενα εισιτηριο των 40 προς 150 €.
Στην αρχη διαμαρτυρηθηκε για την τιμη, μεχρι να καταλαβει ο κωλογερμαναρας τι εστι στασιμοπληθωρισμος!
Η ταμπελα, ομως, που ειχε στα χερια του με τη φραση "SUCHE KARTEN" (ΨΑΧΝΩ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ) εδειχνε πως η ζητηση ηταν μεγαλυτερη της προσφορας και ο νομος της καπιταλιστικης ηθικης θα λειτουργουσε αλανθαστα.
Παντως ο υπερηλικας, που καθοταν διπλα μου στη συναυλια, αγοραζοντας, αγνωστο ποσο, απο τον μαυραγοριτη το εισιτηριο που του ειχα πωλησει, ηταν ευτυχης.

Εις ματην αναζητησα να υποβαλλω πιστωτικη και χρεωστικη δηλωση για την αποδοση του φορου προσθαφαιρουμενης αξιας, για να μην κατηγορηθω για νομιμοποιηση εσοδων απο βρωμικο χρημα, μαλιστα με "νομους" των νομεων της εξουσιας, που προσβαλλουν βαναυσα τα ανθρωπινα δικαιωματα, με την αναδρομικοτητα της ισχυος τους (εξαλλου ισχυς σημαινει δυναμη), που για το μαυρο χρημα μπορει να φτασει ακομα και ως την αρχη της ζωης.
Αν πχ ο μαιευτηρας, πριν 50 ή 100 χρονια, εκανε δωρο το φακελακι στο νεογεννητο, τοτε το μαυρο χρημα αποκτα γι' αυτο τα χαρακτηριστικα του γενετησιου εγκληματος και μαλιστα χωρις τα ελαφρυντικα του προτερου εντιμου βιου, αφου η εγκληματικη πραξη ελαβε χωρα ταυτοχρονα με την εναρξη του βιου..., εκτος και αν οι νομικες υπηρεσιες της εφιαλτικης "δημοκρατιας" της ελευθερης αγορας μεταθεσουν προγενεστερα την εναρξη του βιολογικου βιου, πχ με την πυροδοτηση των σπερματοζωαριων στον γεννητικο πυροσωληνα κατα τη συνουσια ή ακομα αν η βιοηθικη του καπιταλισμου, προκειμενου να αυξησει το φορογικο βιο, προσδιορισει την εννοια της εγκεφαλικης ζωης, κατα την εννοια του εγκεφαλικου θανατου, τη στιγμη, δηλαδη, της εγκεφαλικης συλληψης της προθεσης για την πραγματοποιηση της..., οποτε μιλαμε για εγκλημα απο προθεση...
"Ουδεν κακον αμιγες καλου", με τη διαφορα πως το κακο και το καλο δεν αποτελουν "ισοδυναμα" μετρα, αφου το πρωτο ειναι μεγαλυτερο του δευτερου.
Ετσι, το δικαιο αποκτα προφυσικα και προβιοτικα χαρακτηριστικα, αυξανοντας τη μακροζωια, με γκριζες, ομως, ζωνες αναμεσα στη φυσικη και τη θετη του υποσταση, αναγοντας τον οικονομικο φασισμο σε σπερματικο υλικο του πολιτευματος της εφιαλτικης "δημοκρατιας" της ελευθερης αγορας.

Τελικα, δεν βρηκα τροπο νομιμοποιησης του βρωμικου χρηματος της μαυρης αγοροπωλησιας των εισιτηριων, γιατι φαινεται πως ο σκοπος (πολιτισμος) αγιαζει τα μεσα (παρανομη συναλλαγη).
KULTUR IST ÜBERALLE

* ΟΤΙ ΕΙΔΕ Ο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
ή
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΕ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Διπλη παραλλαγη του Prélude (εβδομο του πρωτου τευχους) Ce qu'a vu le vent d'ouest (Οτι ειδε ο δυτικος ανεμος) του Debussy.

ΥΓ. Θα ηταν, ομως, παραλειψη αν δεν ανεφερα και μια θετικη πλευρα του ελευθερου ανταγωνισμου της αγορας..., τον τετραγωνισμο του κυκλου.
Στις πιτσαριες πολυ συχνα αναφερεται η διαμετρος της πιτσας, πχ 22, 24, 25 και 26 εκατοστα.
Περα απο το γεγονος οτι χρειαζεται διαβητης και χαρακας στο γευμα, εκτος απο το πηρουνι και το μαχαιρι, ενας ταλαιπωρος πιτσαδορος, για να μιμηθει καποιες αναλογες κατασκευες της πολυεθνικης Hut (που πας ρε Καραμητρο;), ειχε την ιδεα να γραψει στον καταλογο, πως η πιτσα της διαμετρου των 26 εκατοστων, προσφερεται και σε τετραγωνη μορφη.
Οταν τον ρωτησα ποση ειναι η πλευρα της δεν ηταν ετοιμος να απαντησει, με τη δικαιολογια οτι συνηθως σερβιρει την κυκλικη.
Ο τετραγωνισμος του κυκλου ειχε ηδη συντελεστει.
Η αρρητος βλακεια του ανταγωνισμου μονο παραμενει.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

"DON'T BANK ON THE BOMB"

Οπως καθιερωθηκε τα τελευταια χρονια, μια μερα του Μusikfestspiele του Βερολινου ειναι αφιερωμενη στους σκοπους του Γερμανικου τμηματος της οργανωσης IPPNW (International Physicians for the Prevention of Nuclear War).
Μεχρι την περσινη χρονια θυμαμαι τη συνθηματικη επικληση "Mit Kultur Politik machen" (Με τον πολιτισμο κανουμε πολιτικη), που χρησιμοποιηθηκε το 2009 με την ευκαιρια της συμπληρωσης εικοσι πεντε χρονων οργανωσης κοινωφελων συναυλιων με σκοπο την αποτροπη του πυρηνικου πολεμου, βασισμενη στη φραση "Mit Politik kann man keine Kultur machen, aber vielleicht kann man mit Kultur Politik machen" (Με την πολιτικη δεν μπορει να κανει κανεις πολιτισμο, αλλα πιθανον μπορει με τον πολιτισμο να κανει πολιτικη) του Theodor Heuss* (1884-1963).

Φετος υπηρξε η πυρηνικη τραγωδια της Fukushima, γυρω απο την οποια κινηθηκε η μια απο τις "αφιερωματικες" πλευρες της συναυλιας με σολιστες και συνολα της Berliner Philharmoniker.
Η αλλη ηταν η γενικοτερη ενοτητα του φεστιβαλ, οι Αμερικανοι συνθετες και η Αμερικανικη μουσικη, που οι διοργανωτες την προσεγγισαν με ενα προγραμμα που καλυπτε τοσο τη μουσικη εξειδικευση, οσο και τη γενικοτερη και πιο προσιτη μουσικη κουλτουρα, με εργα, για ολα τα γουστα, θα ελεγα πιο απλα, τοσο αυτα της ψυχαγωγιας του ευρυτερου κοινου, οσο και αυτα του τεχνικου μαζοχισμου των ειδικων, που δεν ηταν δυνατον, βεβαια, να καλυφθει απο Αμερικανους συνθετες και Αμερικανικη μουσικη, γι' αυτο επιστρατευτηκαν και παραλληλες "προσθηκες": Eliot Carter (Scrivo vento - εργο του 1991, "κλωνος" του επομενου Density 21,5 του 1936), Edgar Varèse (Density 21,5), Arnold Schönberg (Streichtrio op. 45), Antonin Dvorak (Amerikanisches Streichquartett op. 96), Burt Bacharach (South American Getaway), Astor Piazzola (Σε διασκευη για δωδεκα βιολοντελα Libertango, Adios Nonino, Fuga y Misterio).

Το συνθημα που αναδυονταν μεσα απο ενα σεμνο stand της Γερμανικης Ραδιοφωνιας και Τηλεορασης, οσο και αν η λεξη überalle (ευτυχως οχι über alles) πληγωνει την παγκοσμια μνημη, ευρηματικο και περιεκτικο:

"KULTUR IST ÜBERALLE"
(Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ)

Εκεινο ομως που θα ηθελα να επισημανω περισσοτερο ειναι μια παρεμβαση της οργανωσης ICAN (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons), μεσα απο το Forum της IPPNW και ενα δημοσιευμα της Xanthe Hall, μελους του Γερμανικου τμηματος της  IPPNW, με τιτλο "Die Bombe ist eine schlechte Investition" (Η βομβα ειναι μια κακη επενδυση) και υποτιτλο "Neue Studie: Finanzinstitute investieren in Herstellerfirmen von Atomwaffen und Atomwaffenträgersystemen" (Νεα μελετη: Χρηματοπιστωτικα ιδρυματα επενδυουν σε μοναδες παραγωγης και συστηματα μεταφορας ατομικων οπλων), που ειναι αρκετα να αναδειξουν και να καταδειξουν το μελλοντικο εφιαλτη της ανθρωποτητας.

Η οργανωση ICAN, που απο το Μαιο του 2012 ξεκινησε μια εκστρατεια με συνθημα "DON'T BANK ON THE BOMB" (στην αφισα στη θεση της καθετης γραμμης του συμβολου του Αμερικανικου δολαριου ειναι ενας πυραυλος), δινει στη δημοσιοτητα Αμερικανικα και Ευρωπαικα χρηματοπιστωτικα ιδρυματα, που επενδυουν στην πυρηνικη ενεργεια, αυτα που καθημερινα ακουμε στην Ελλαδα, τα τοτεμιστικα συμβολα του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου, σημερα ως οικονομικους τυραννους μιας χωρας πειραματοζωου και αυριο ως πυρηνικους καταστροφεις της ανθρωποτητας.

Φαινεται πως απο μονη της η χρηματοπιστωτικη εξουσια, με τα οικονομικα μεσα της κυριαρχιας που διαθετει, δεν ειναι επαρκης για την επιβολη και τη διατηρηση της "Παγκοσμιας Ταξης" της Διεθνους Οικονομικης Αυτοκρατοριας, γι' αυτο συναπτει σημερα "επενδυτικες" και αυριο πολεμικες συμμαχιες με το υπεροπλο της μαζικης καταστροφης, την πυρηνικη ενεργεια.

Ο τραπεζοφασισμος σε ολο του το μεγαλειο.
Σημερα στην Ελλαδα σκοτωνει, πρωτα τα ανθρωπινα δικαιωματα και μετα τον ιδιο τον ανθρωπο, με την εξαθλιωση και την πεινα.
Αυριο θα σκοτωσει την ανθρωποτητα με τα πυρηνικα οπλα.
Ο προβληματισμος που διατυπωσα, μηπως η πυρηνικη ενεργεια ειναι περισσοτερο επικινδυνη στα χερια των τραπεζιτων, απο οτι στα χερια των Ιρανων, δεν ηταν αναμενομενος και φανηκε να αφνιδιαζει, αν κρινω απο την αμηχανια, που προκαλεσε.

Με την ευκαιρια να σημειωσω, πως ηταν πολυ ενδιαφερουσα η προσεγγιση του Ιρανου πολιτειολογου Ali Fathollah - Nejad και του Ισραηλινου δημοσιογραφου και ακτιβιστη Hiller Schenker με θεμα "Iran, Israel und der Westen: Auswege aus der Bedrohungsspirale" (Ιραν, Ισραηλ και η Δυση: Διεξοδος απο το απειλητικο σπιραλ).

"DON'T BANK ON THE BOMB", γιατι απο μονες τους οι τραπεζες ειναι μια βομβα στα θεμελια της κοινωνιας, που οι στρατηγικες οικονομικες και πολεμικες συμμαχιες τους με τις ατομικες βομβες θα οδηγησουν σε μια καταστροφικη πυρηνικη συντηξη στα θεμελια της ανθρωποτητας.

"DON'T BANK ON THE BOMB"

* Πρωτος προεδρος της Γερμανικης βουλης απο το 1949 ως το 1959.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

H ΑΨΙΔΩΤΗ ΦΟΡΜΑ (ARCH FORM) ΚΑΙ ΟΙ ΙΝΦΡΑΔΙΟΙ* (INFRADIAN) ΡΥΘΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Στον φιλο μου Πανο, μαθηματικο, προγραμματιστη και "συντηρητη" των  αντιστασιακων αντιμνημονιακων σχολιων μου, που δοκιμαζεται να αποδειξει στη Silicon Valley της πολιτικης διαφθορας, πως ο προγραμματιστης δεν ειναι ελεφαντας.

Παραφραζοντας τον Bertolt Brecht:
ΠΑΝΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

"Μη ειναι βασιλικην ατραπον επι γεωμετριαν" (Eυκλειδης)
(Δεν υπαρχει βασιλικος - συντομος - δρομος για τη γεωμετρια)

"Ειναι ουν τυραννικην ατραπον επι δημοκρατιαν;"
(Υπαρχει λοιπον τυραννικος - δικτατορικος - δρομος για τη δημοκρατια;)

Γιατι ολες οι δικτατοριες επικαλουνται τη σωτηρια, αλλοτε της δημοκρατιας και σημερα της οικονομιας, θυσιαζοντας παντα με εναν πρωτοφανη καννιβαλισμο τα ανθρωπινα δικαιωματα και σημερα και τη βιολογικη υποσταση του ανθρωπου.

Οι δικτατοριες στην Ελλαδα εχουν αποκτησει μια πιθανως προβλεψιμη περιοδικοτητα, στη βαση των απλων μαθηματικων αναλογιων και της αψιδωτης φορμας και χωρις την επιστρατευση της θεωριας των πιθανοτητων.

Α. Δικτατορια του Παγκαλου: 1925 - 1926, 1 χρονος.
Α'. Ενδιαμεση περιοδος: 10 χρονια.
Β. Δικτατορια του Μεταξα: 1936 - 1941, 5 χρονια = (Α+2Χ2).
Β'. Ενδιαμεση περιοδος: 26 χρονια = (Α'+16).
Γ. Δικτατορια των Συνταγματαρχων: 1967 - 1974, 7 χρονια = (Β+2Χ1).
Γ'. Ενδιαμεση περιοδος: 36 χρονια = (2ΧΑ'+16).
Δ. Δικτατορια της τραπεζοκρατιας (οικονομικη δικτατορια): 2010 - , προβλεπομενη διαρκεια 7 χρονια = (Γ + 2Χ0).
Δ'. Ενδιαμεση περιοδος: προβλεπομενη διαρκεια: 46 χρονια = (3ΧΑ'+16).
Ε. Επομενη δικτατορια: 2056, προβλεπομενη διαρκεια 5 χρονια = {Δ+[2Χ(-1)]}.
κ.ο.κ

Παρατηρουμε πως οι διαρκειες των δικτατοριων παρουσιαζουν μια αψιδωτη και αναστρεψιμη - καθρεπτοειδη (ειναι η ιδια απο αριστερα προς τα δεξια και απο δεξια προς αριστερα) φορμα: 1 - 5 - 7 - 7 - 5 -  1, με τα χαρακτηριστηκα αρχικα μιας αυξουσας και στη συνεχεια μιας φθινουσας αριθμητικης προοδου, ενω οι ενδιαμεσες περιοδοι μεταξυ των δικτατοριων εμφανιζουν μια αυξουσα προοδο της οποιας τα μελη διαμορφωνονται απο το αθροισμα της σταθερας των τεσσαρων πληρων βουλευτικων περιοδων (16 χρονια, που αποτελει το τετραγωνο της βουλευτικης περιοδου ή την 4η δυναμη της διαφορας - 2 - της προοδου της διαρκειας των δικτατοριων, που με τη σειρα του το 2 ειναι η ριζα της βουλευτικης περιοδου) συν Α'ν, οπου ν = 1, 2, 3... ν και Α' = 10, δηλαδη δυο  πληρεις προεδρικες περιοδοι (10 χρονια).
Η ισορροπια του συστηματος εντοπιζεται, ακομα, στο γεγονος πως η ακολουθια της διαρκειας των δικτατοριων εχει ως βαση μονους και πρωτους αριθμους, δηλαδη αριθμους που διαιρουνται μονο με τη μοναδα και τον εαυτο τους, εξαλλου η εξουσια καθε δικτατοριας ειναι μονη, πρωτη και αδιαιρετη, ενω η αυξουσα προοδος των ενδιαμεσων περιοδων εχει ως βαση ζυγους αριθμους και τεινει αυξανομενη μεχρι την επαναληψη του Ινφραδιου ρυθμου της δικτατοριας, για την επανεμφανιση και επαναληψη της αψιδωτης φορμας.

Απο την παραπανω αναλυση συναγεται πως οι σχεσεις δικτατοριας και μεσοπεριοδων τους ειναι Πυθαγορειες, κατα συνεπεια σκοτεινες και ανεξιχνιαστες, αφου διαμορφωνονται αλλοτε στους αποστειρωμενους χωρους των μυστικων υπηρεσιων και αλλοτε στα υγρα θησαυροφυλακια των μυστικοτερων τραπεζων.
Σχεδον καθημερινα αναφερεται το τραπεζικο απορρητο και εχει σχεδον ξεχαστει το εθνικο.

Η μαθηματικη αυτη ακριβεια στην απεικονιση της πραγματικοτητας της Ελληνικης πολιτικης ιστοριας βαζει σε αμφιβολια την αποψη του Einstein, πως "οταν οι μαθηματικοι νομοι ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα δεν ειναι σαφεις, οταν ειναι σαφεις δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα", αυτο που απεδειξε μαθηματικα ο Kurt Gödel με τα περιφημα Θεωρηματα της Μη Πληροτητας**.

Ο Wittgenstein εδωσε τη φιλοσοφικη διασταση της Μη Πληροτητας "Μια αντιφαση ειναι αντιφαση μονο οταν ειναι παρουσα.
Κατα καποιους η αντιφαση ειναι εξ αρχης κρυμμενη μεσα στα αξιωματα, χωρις να φαινεται, οπως η φυματιωση, που δεν την υποψιαζομαστε και καποια στιγμη βρισκομαστε πεθαμενοι".

Μενει τωρα τα ταγματα (κομματικοι λοχοι ταγμενων και διατεταγμενων) των Ιησουιτων της "δημοκρατιας της σωτηριας" να καταρριψουν την αρχη της ισοδυναμιας (με τις θεωριες των ισοδυναμων μετρων) της γενικης και τις αρχες της διαστολης του χρονου (επιμηκυνση του χρονου της δημοσιονομικης προσαρμογης) με ταυτοχρονη συστολη του ζωτικου χρονου επιβιωσης των Ελληνων της ειδικης θεωριας της σχετικοτητας.
Το αποτελεσμα ειναι λογικα απλο:
Η συστολη της επιβιωσης δεν θα απαιτησει τη διαστολη της προσαρμογης, με αποτελεσμα, αν υπαρξει, τη δημιουργια μιας μαυρης χωροχρονικης τρυπας, στην οποια θα εξαφανιστουν οι λευκοι νανοι της "σωτηριας".

* Ινφραδιος (Infradian) ρυθμος: Βιολογικος ρυθμος με περιοδικοτητα μεγαλυτερη του 24ωρου.
Περισσοτερο γνωστος ειναι ο Κιρκαδιος (Circadian) ρυθμος με περιοδικοτητα 24ωρου.
Υπαρχει ακομα και ο Ουλτραδιος (Ultradian) ρυθμος με περιοδικοτητα μικροτερη του 24ωρου.
Οι βιολογικοι ρυθμοι αποτελουν ενα βιολογικο ρολοι και πιθανον συντονιζονται απο τον υπερχιασματικο (πανω απο το οπτικο χιασμα) πυρηνα του εγκεφαλου.

** Προκειται για δυο θεωρηματα συμφωνα με τα οποια καθε μαθηματικο, κατα συνεπεια και λογικο συστημα, κλειστο, συνεχες και περιγραψιμο, συμφωνα με τις αρχες της συμβολικης λογικης του Peano (Αριθμητικη του Peano) δεν ειναι πληρες και δεν μπορει να αποδειξει τη συνεπεια του και την ελλειψη αντιφασεων στα αξιωματα του.
Οταν για παραδειγμα ενα συστημα εξουσιας κλειστο, συνεχες και περιγραψιμο, οπως συμβαινει με την Ελληνικη κληρονομικη "δημοκρατια", εγγυαται δια προσωπικων εγγυησεων των πρωθυπουργων στις δανειες δυναμεις την αποπληρωμη του χρεους, αυτο σημαινει πως η προσωπικη περιουσια των εγγυητων πρωθυπουργων καλυπτει τουλαχιστον το δημοσιο χρεος, γεγονος που προυποθετει ή την υπαρξη δισεκατομμυριουχων πρωθυπουργων, Σεϊχηδων των Ενωμενων Κομματικων Εμιρατων ή την ελλειψη αξιοπιστιας στην επαγγελομενη αποκατασταση της, που συνιστα, κατα τα θεωρηματα του Gödel, τραγικη αξιωματικη αντιφαση.

Τιμωντας τη Γερμανικη διανοηση στο ονομα του Gödel και Wittgenstein, που προανεφερα, θα ηταν παραλειψη αν δεν επιστεγαζα το σχολιο αυτο με τον Goethe, που δινει μια καυστικη απαντηση για τη βεβαιοτητα της αξιοπιστιας:

"Τιποτα δεν ειναι πιο ασυνεπες απο την απολυτη συνεπεια, γιατι οδηγει σε αφυσικες καταστασεις, που τελικα προκαλουν το αντιθετο. Να τοποθετεις την πετρα κατα το αλφαδι και οχι το αλφαδι κατα την πετρα".

Jawohl Mama Angela.
Unsere Glaubwürdigkeit über alles.
Griechen sind nur ein kleines  Detail.
(Ναι μητερουλα Αγγελα - κατα το "πατερουλη" Σταλιν.
Η αξιοπιστια μας πανω απ' ολα.
Οι Ελληνες ειναι μονο μια μικρη λεπτομερεια)

ΥΓ. Ζητω συγγνωμη απο τους μαθηματικους για την απλοϊκοτητα των μαθηματικων που χρησιμοποιω, γιατι διαφορετικα θα επρεπε να ζητησω συγγνωμη απο τους υπολοιπους (μη μαθηματικους), που ειναι περισσοτεροι.
Εξαλλου το BlackBerry δεν διαθετει ειδικα μαθηματικα συμβολα, αφου κατασκευαστηκε για τους ηλιθιους serial killers του ΔΝΤ και κατι ηλιθιοτερους σαν και μενα, που με την αφανταστη λειτουργικοτητα των πληκτρων του, το χρησιμοποιω γιατι δεν μπορω και δεν θελω να ταλαιπωρω την αισθηση της αφης πανω σε μια τηλεφωνικη οθονη (touchscreen), κρατωντας τα αποθεματα της για  πιο πολυτιμες αισθητικες εμπειριες.

Βερολινο, 16 Σεπτεμβριου 2012

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

GRADUS AD PARNASSUM

Στον Κωστα Καββαθα, που ανεχεται τοσο καιρο τα σχολια μου.

Ηταν η εποχη που αλλαζα τα αυτοκινητα σαν ... τις γυναικες ...

Καθε χρονο και ενα καινουργιο θηλυκιο ... Alfa Romeo ή Lancia.
Επτα Ιταλικες καλλονες, αναμεσα στα εικοσι πεντε συνολικα τετρατροχα, που περασαν απο τα χερια μου, σε μια περιοδο εργασιακου βιου τριανταπεντε ετων με bonus χωρις malus!

Κατα τον Ελυτη, το παθος για την ιδια τεχνη.
Η Χρυση Τομη αναμεσα στο μυθο και την πραγματικοτητα.
"Θαύμασα τον Παρθενώνα
και στην κάθε του κολόνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα

Όμως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ Alfa Romeo" (Ελυτης).

Αφησα εποχη με τα τετραφυλλα τριφυλλια της αυτοκινητιστικης μυθολογιας.
Quardifoglio Verde.

Για τους γνωστους ημουν ο "κακομαθημενος", για τους σπουδαστες ο "καλομαθημενος".
Μεχρι και καντατα για την ερωτικη μου σχεση με την Alfa Romeo εγραψαν οι σπουδαστες μου ή μαλλον οι σπουδαστριες μου, που παρουσιαστηκε μαλιστα και σε συναυλια.
Ευτυχως δεν ειχα την ιδια τυχη με τον Ορφεα... που τον θανατωσαν οι γυναικες της Θρακης, γιατι περιφρονησε, μετα το θανατο της Ευρυδικης,  τον ερωτα τους.
Προφανως γιατι δεν ημουν ο Ορφεας ή γιατι η Ευρυδικη ηταν μια Alfa Romeo.

Canti di vita e d' amore: Sul Alfa Romeo*!

Στο τελος μαλιστα της συναυλιακης παρουσιασης της καντατας εισεπραξα το επιτιμητικο σχολιο εξαιρετης φιλης Ελληνιδας αοιδου, της Γερμανικης σχολης (της Μουσικης Ακαδημιας του Μοναχου και της Βιεννης), βρισκομενης σε ιδεολογικη συγχυση αναμεσα στην Ευρωπαικη μουσικη κουλτουρα, τον θρησκευτικο και τον αριστερο φονταμενταλισμο, "Δημητρη, δεν ντρεπεσε, κομμουνιστης ανθρωπος να κυκλοφορεις με Alfa Romeo".
Στην κοινωνικη συνειδηση η απολαυση ειναι παθος του καπιταλιστικου παραπετασματος (κλειστο προνομιο, οπως λεμε κλειστο επαγγελμα, που με το ανοιγμα του θα σωθει η Ελλαδα, αν ανοιξουν, λοιπον, τα κλειστα παθη του καπιταλισμου θα σωθει ολοκληρη η ανθρωποτητα), για το οποιο θα πρεπει να ντρεπονται οι ανθρωποι της αλλης οχθης.

Τοτε, λοιπον, ειχα καταληξει να συγκρινω τα αυτοκινητα με τις γυναικες.
Τα Ιταλικα τα θεωρουσα ναζιαρες δεκαοχταρες, που ζεις μαζι τους το παθος.
Τα Γαλλικα παντρεμενες, που ζεις μαζι τους τη σιγουρια της παρανομης σχεσης και τα Γερμανικα ξεχασμενες γεροντοκορες, που μη μπορωντας να ανοιξουν τα ποδια τους ανοιγουν τις πορτες της κοινωνικης καταξιωσης σε νεοπλουτους, τσομπανηδες και νταβατζηδες!

Μια φορα μπηκα στον επενδυτικο πειρασμο με την αποσυρση (του Μανου;) να παρω στο χαρεμι μου  μια Γερμανιδα γεροντοκορη και διελυσα τη σχεση μαζι της πριν την ωρα της, λογω ασυμφωνιας χαρακτηρων.
Στα φαναρια εβλεπα τα οπισθια των αλλων, κοντευοντας να φτασω στην εξη του Οθωμανικου δικαιου και στην ανηφορα της Καρδιας, στο δρομο Θεσσαλονικης Χαλκιδικης, βογγουσε σαν κατακοπη γαιδουρα.
Με την πεμπτη δεν μπορεσε να την ανεβει ποτε.
Η αντιδοτη απολαυση ηρθε με ενα "σεμνο και ταπεινο" Peugeot 104 Rallye, που μολις τοτε ειχε κυκλοφορησει και καποια εκατομμυρια δραχμες στο βιβλιαριο της τραπεζας, ως υπολοιπο της ανταλλαγης.
Η επενδυση επιασε τοπο.
Μπλε Peugeot και μαυρο αυτοκινητιστικο χρημα.
Το Γερμανικο απορρυπαντικο εξαφανισε τους λεκεδες.
Το συνιστα η μια και μοναδικη Γερμανικη εταιρια κατασκευης πλυντηριων, προμηθευτης των Αυτων Βασιλικων Υψηλοτητων (ΑΒΥ την περιοδο της τεως βασιλειας, TRH, Their Royal Highnesses στο σημερινο Αγγλικο πρωτοκολλο) των Ελληνικων κομματων.

Βεβαια τοτε τα αυτοκινητα της Απω Ανατολης δεν ειχαν μπει ακομα στο φαντασιακο σεξιστικο συστημα...
Ηταν απλα αυτοκινουμενα ξωκλησια με εικονισματα αξυριστων αγριων αγιων, γυφτικοι αραμπαδες με πολυχρωμες χαντρες και πλουμιστα μαξιλαρακια, ακομα και παιδικοι σταθμοι μ' εκεινη την ηθικοπλαστικη ηλιθιοτητα "μην τρεχεις μπαμπα".
Τα παιδια που απετρεπαν τοτε τον πατερα απο την επανασταση της ταχυτητας, σημερα εγιναν πατεραδες και αποτρεπουν τα παιδια τους απο την κοινωνικη επανασταση.

Παρακολουθωντας τα τελευταια χρονια τις Ευρωπαικες αιθουσες συναυλιων να κατακλυζονται απο γυναικειες φωνες της Απω Ανατολης, ανεστρεψα το σεξιστικο ισοδυναμο (η λεξη ισοδυναμο ως γλωσσικο καταλοιπο της μνημονιοκρατιας, σαν τις τοσες και τοσες Τουρκικες που αφησαν τα ιχνη τους στη γλωσσα μας μετα την Τουρκοκρατια), ταυτιζοντας τις γυναικες με τα αυτοκινητα.

Νοσταλγησα μια Ρωσσιδα κοντραλτο, αντρογυναικα, που για τον προσδιορισμο του φυλου της χρειαζεται εξερευνηση του Αμαζονιου του εφηβαιου, ενα Lada εκτος (καπιταλιστικου) δρομου με χειροκινητο και ασυγχρονιστο σασμαν, χωρις ΑΒS και ηχομονωση, να πλημμυριζει με τον ηχο της την αιθουσα και φευγοντας απο τη σκηνη να απολαμβανεις τα πληθωρικα οπισθια της να κινουνται "σαν τις καμπανες της Λαμπρης" για να μη ξεχναμε και τον Καζαντζακη και οχι να σερνεται αθορυβη και πολυβαλβιδη με ηλεκτρονικο ψεκασμο, σαν ψιλοκομμενο και αναλατο sushi.

Νοσταλγησα, ακομα, μια Ιταλιδα σοπρανο, χωρις συστηματα ευσταθειας και ελεγχου πλαγιολισθησης του vibrato, εξακυλινδρη και με διπλα καρμυρατερ (Weber;) με πολλαπλες πεταλουδες, χωρις φιλτρο αερα, που θα προσφερει σε αφθονια τους αρμονικους των ψηλων περιοχων, εκει που οι Απω Ανατoλιτισσες τους εχουν κουρεμενους...
"Εξις δευτερα φυσις" (Αριστοτελης). Μνημονιοεξις δευτερα παραφυσις, κοινως διαστροφη.

Να εξομολογηθω την αμαρτια μου.
Οταν διαβαζα για τα καρμυρατερ Weber με τις πολλαπλες πεταλουδες στο Κατα ΚΚ Ευαγγελιο, τους 4 ΤΡΟΧΟΥΣ, μου ερχονταν παντα στο μυαλο η μοναδικη πεταλουδα, η φημισμενη χορευτρια του can can Louise Weber του Moulin Rouge, που εγινε γνωστη με το ονομα La Goulue (Η απληστη), σαν τα καρμπυρατερ ..., Weber και απληστη.

Πως να μην νοσταλγησω εκεινα τα ... υπερηχητικα Tupolev, που με τον ηχο της φωνης τους εσπαγαν το φραγμα της εξουσιας εξασφαλιζοντας τον τιτλο του "Καλλιτεχνη του Λαου", πολλοι απο τους οποιους με τιμησαν με τη φιλια τους.
Καποτε φιλοξενουσα εναν απο αυτους, κορυφαιο σολιστα με διεθνη καριερα και καθηγητη της Ανωτατης Μουσικης Ακαδημιας της χωρας του, που εκτος απο τον τιμητικο τιτλο του "Καλλιτεχνη του Λαου" ειχε και το αυτοκινητιστικο προνομιο μιας παλιας Mercedes Americana με πινακιδες το ονομα του.
Τετοιες Αμερικανικες συνηθειες φαινεται πως διεφθειραν τον υπαρκτο του ανυπαρκτου σοσιαλισμου.
Πηγαμε, λοιπον, να παραλαβουμε μαζι απο την αντιπροσωπεια του Γεωργιαδη (ο Αποστολος, ο Ροϊδης, δεν ηταν ακομα αντιπροσωπος) της Θεσσαλονικης το καινουργιο μου αποκτημα, μια απαστραπτουσα Lancia.
Ρυθμιζα απο τη θεση του οδηγου τον ηλεκτρικο δεξιο καθρεπτη και αυτος απο τη θεση του συνοδηγου ανοιγε το παραθυρο και προσπαθουσε να τον φερει στα μετρα του χειροκινητα ...
To συμπερασμα του ηταν πως θα χρειαζοταν μισθους χιλιων περιπου ετων, εναν Βιβλικο εργασιακο βιο, να την αποκτησει!

Ηταν τοτε που παραμυθιαζαν τον Ελληνικο λαο πως με την ενταξη στην ΕΟΚ θα γλυτωσει τη Βαλκανοποιηση, για να βαλουν στο χερι τα πακετα οι εθνικοι νταβατζηδες.
Σημερα διαπιστωνουμε πως οδηγηθηκαμε πιο γρηγορα σ' αυτη και η Βουλγαρια δεν θελει να γινει Ελλαδα.

Χθες το βραδυ, μετα το ειδικο αφιερωμα στον Hans Eisler στο Konzerthaus του Βερολινου με το εργο του Deutsche Simfonie με κειμενα του Bertolt Brecht, ανεσυρα απο το i Pod με τους χιλιαδες δισκους, που κουβαλαω παντα μαζι μου, την Πρωτη Συμφωνια του Γιαννη Χρηστου, που στη δευτερη κινηση της "φιλοξενει" το ποιημα του Eliot "Eyes that last I saw in tears".
Ηχογραφηση απο ζωντανη συναυλια στο Ηρωδειο στις 3 Αυγουστου του 1953 με την Κρατικη Ορχηστρα Αθηνων υπο τη διευθυνση του Alec Sherman και την Κιτσα Δαμασιωτου στο τραγουδι του Eliot.
Θεσπεσια φωνη, κατι αναμεσα σε Ferrari και Maserati.
Ηχογραφηση και μαλιστα "ζωντανη" του 1953!
Λιγα χρονια μετα την Κατοχη και τον Εμφυλιο.
Η πληγωμενη αλλα οχι υποταγμενη Ελλαδα, που πηρε τα οπλα και βγηκε στο βουνο και δεν περιμενε τον χαρατσοφορο ταχυδρομο μπροστα στα Τουρκικα σηριαλς να της επιδωσει, ως μερος του εργου, τα λυτρα της Ευρωυποταγης,  σηκωνε το αναστημα του πολιτισμου και της μουσικης πρωτοποριας.

Οπως φαινεται κατι εμεινε απο το Marshall Plan (Σχεδιο Μαρσαλ) και για τον πολιτισμο και δεν σπαταληθηκε ολοκληρο στους ταγματασφαλιτες συμφωνα με το κατα κεφαλην εισοδημα των κεφαλων των κομμουνιστων, που λαφυραγωγησαν.
Αραγε ποσο να εφτασαν τα spreads  και τα CDS του κεφαλιου του Αρη Βελουχιωτη, ωστε απο τη μια να μην εκτροχιαστει το προγραμμα σταθεροτητας και απο την αλλη να μην αδικηθουν οι κεφαλαιουχοι εκτελεστες;

Σημερα στο ακαθοριστου φυλου και φυλης Υπουργειο Πολιτισμου, Αθλητισμου, Τουρισμου, Παιδειας, Θρησκευματων και δια βιου μαθησης της βλακειας, πολιτισμος ειναι η τουριστικη κρουαζιερα, το cabotage, λιγο κρασι, λιγο θαλασσα και το αγορι μου ... και η πολιτισμενη, επισης, κατανομη των Ευρωπαικων πακετων μεταξυ των νονων της διαπλοκης, αυτους που ο πρωην πρωθυπουργος της Ελλαδος χαρακτηρισε με ορους του πολιτικου δημοτικιστικου λογιωτατισμου** (με ω κατα τον Γιαννη Κορδατο) ως νταβατζηδες.

* Δανεισμενο απο το εργο του Luigi Nono Canti di vita e d' amore: Sul ponte di Hiroshima.

** Δημοτικισμος και Λογιωτατισμος, κοινωνικη μελετη του γλωσσικου ζητηματος του Γιαννη Κορδατου.

ΥΓ. Τις μερες που οι ισοδυναμοι ενοχοι της χρεοκοπιας θα αναζητουν ως αυτοκλητοι πλεον σωτηρες την ισοδυναμια του οικονομικου θανατου των Ελληνων, η Φιλαρμονικη του Βερολινου, οπως μου πληροφορησαν φιλοι, μελη της ορχηστρας, θα βρισκεται με τον Sir Simon Rattle στην Τουρκια για δυο συναυλιες, μια στην Κωνσταντινουπολη στο Συνεδριακο Κεντρο Haliç και μια στην αγορα της παλαιας Εφεσσου.