Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΠαΣοΚοΑΡΟΥΡΑΙΟΙ

(RATUS PaSoKus MAMMALIA*)

"Nomen est omen"
(Το ονομα ειναι σημαδι)
Τα ονοματα των ΠαΣοΚοαρουραιων ειναι γνωστα και τα σημαδια - κατορθωματα - τους γνωστοτερα).

Τον τελευταιο καιρο  ολο και περισσοτεροι οικονομικοι και οικονομημενοι μεταναστες του ΠΑ(Σο)ΚΙΣΤΑΝ μεταναστευουν στα αμπαρια της γαλερας του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετεχοντας μαλιστα χωρις αιδω στις τοπικες λαικες συνελευσεις του, προφανως εκμεταλλευομενοι την ευσθησια του για τους μεταναστες.

Προκειται για το ειδος της κομματικης αριστοκρατιας των RATUS PaSoKus MAMMALIA, PAKETOFAGUS, PROGRAMMATOFAGUS, DIMOTIKOFAGUS, DEKOFAGUS, που λεηλατησε μεσω των ΔΕΚΟ και των Δημοτικων Επιχειρησεων το δημοσιο πλουτο.

Τα τρωκτικα αυτα, που ειναι γνωστα και ως αρουραιοι οι αμφιβιοι, επειδη λαθροβιουν κοντα σε πολιτικα ελη - βρωμονερα, ανηκουν στην συνομοταξια Chordata (συμφωνα με τη ζωολογια Χορδωτά, επηρμενα ή ακριβεστερα Χορτατα, κατα την πολιτικη ζωολογια).

Πολυ φοβαμαι πως αν δεν γινει εγκαιρη και κατεπειγουσα μυοκτονια, τα ιδεολογικα και πολιτικα αποθεματα του ΣΥΡΙΖΑ θα εξαντληθουν, πριν προσεγγισει για ανεφοδιασμο το λιμανι της καλης ελπιδας της εξουσιας.

Ενας κυνικος φιλοσοφος, οπως ο Βιων ο Βορυσθενιτης θα μπορουσε να τους φωναξει, πως "τα χρηματα τοις πλουσιοις η τυχη (οχι μονο η τυχη, γιατι τον 4ο πΧ αιωνα δεν υπηρχε το ByPass των Δημοτικων Επιχειρησεων και των ΔΕΚΟ για την παραπλευρη μεταγγιση του πλουτου απο το κρατος στο κομμα) ου δεδωρηται, αλλα δεδανικεν" και αν προσποιηθουν το ακατανοητο σφυριζοντας κλεφτικα, εχει και η λαικη θυμοσοφια τα αποθεματα της "θα γυρισει ο τροχος και θα τους πηδησει ο λαος".

* Συνθετη λεξη αποτελουμενη απο τη μονοσυλλαβη (σαν τη μοναρθρη μνημονιακη "δημοκρατια" που χορταινει το βασικο ενστικτο του χρηματοπιστωτικου φασισμου με νομους του ενος αρθρου) βρεφικη ΜΑΜ, που εξυπηρετει το αρχεγονο και ζωωδες αισθημα της αυτοσυντηρησης και τη Γαλλικη ΜAL ή Ιταλικη MALE, που σημαινει κακο, αρρωστια, παθος, πχ μια και αναφερθηκα σε γαλερα, η Ιταλικης καταγωγης λεξη μαλαφραντζα (male di Francia), που χρησιμοποιουσαν οι ναυτικοι για το λεγομενο "Γαλλικο παθος" ή Γαλλικη αρρωστια, τη συφιλη.
Η ΜAM-ΜALIA, λοιπον, χαρακτηριζει το Ελληνικο πολιτικο παθος της Ωχρας (κιτρινη σαν τον λεηλατηθεντα χρυσο πλουτο) Σπειροχαιτης**, τη συφιλη της μεγαλης και κτηνωδους πολιτικης μασας, αυτη που προσπαθουν να καλυψουν με καθε μεσο, ακομα και με ασημοχαρτο ή χρυσοχαρτο Ελβετικης σοκολατας.

** Ωχρα Σπειροχαιτη. Το βακτηριδιο*** της συφιλης.

*** Βακτηριδια. Παθογονοι μικροοργανισμοι μεγαλυτεροι απο τους ιους και μικροτεροι απο τα πρωτοζωα.
Στην πολιτικη παθολογια προκειται για τις μεσαιες κομματικες ασημαντοτητες, που αναπτυσσουν ευκολα ανθεκτικα στελεχη, ως ενα ειδος κοινωνικης και πολιτικης παχυδερμιας.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ*

"Η ζωη αρχιζει στην αλλη πλευρα της απελπισιας" (Sartre)

Τελικα φαινεται πως οι γενετησιες διαστροφες απεκτησαν εθνικη συνειδηση, εγιναν εθνικες.

Πως αλλιως να εξηγησει κανεις τον εθνικο μαζοχισμο, που κρυβεται στην ειδηση, που δημοσιευτηκε στη Γαλλικη εφημεριδα "Le Figaro" με τιτλο "Le rêve grec de deux villages bulgares" (Το Ελληνικο ονειρο δυο Βουλγαρικων χωριων), πως το ονειρο, που αν βγει αληθινο θα γινει εφιαλτης, των δυο Βουλγαρικων χωριων, του Tsrantcha και του Brashten, ειναι να ενταχθουν στην Ελλαδα, γιατι εχουν χασει καθε ελπιδα και δεν αντεχουν αλλο τη διαφθορα της Βουλγαριας!!!

Η δυσαρεσκεια των Βουλγαρων χωρικων εχει να κανει με την απωλεια της εγγειας ιδιοκτησιας, που δεν εχει ακομα αποκατασταθει μετα την πτωση του Κομμουνιστικου καθεστωτος, με αποτελεσμα μια δημοσια υπαλληλος του χωριου Tsrantcha να εκφρασει την αδιανοητη ψευδαισθηση, πως "στην Ελλαδα σεβονται αυτους που δουλευουν τη γη, ενω εδω (στη Βουλγαρια) ειναι το βασιλειο της απατης και της διαφθορας"!!!
Αν ειναι βασιλειο της διαφθορας και της απατης η Βουλγαρια, η Ελλαδα ειναι Αυτοκρατορια.

Καλως να ορισουν.

Με την εισοδο τους στα Ελληνικα συνορα θα διαβασουν την επιγραφη της εισοδου της κολασης απο τη Θεια Κωμωδια του Dante "Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate" (Αφηστε καθε ελπιδα οι εισερχομενοι).

Φτανοντας στο πρωτο νοσοκομειο θα παρουν τη δευτερη ψυχρολουσια με την επιγραφη απο το Θρηνο της Arianna απο την οπερα L' Arianna του Monteverdi "Lasciatemi morire" (Αφηστε με να πεθανω).

Αν εχει μεινει καποιο Ελληνικο σχολειο και καποιος δασκαλος, που να γνωριζει ακομα τον Ελληνικο πολιτισμο, αυτον που κατα τον υπουργο πολιτισμου ειναι αϋλη αξια (σαν τις αϋλες τραπεζικες αξιες, που εχουν εξαϋλωθει) και δεν απαιτουνται χρηματα για να κανεις εργο, πιθανον να τους διαδαξει με τη φραση του Ηρακλειτου "Εαν μη ελπηται ανελπιστον, ουκ εξευρησει" (αν δεν ελπιζεις το ανελπιστο, δεν θα το βρεις).

Παντως, οταν θα φευγουν πισω τρεχοντας μετανοιωμενοι, ελπιζω να προφτασει καποιος να τους αποχαιρετησει με τα λογια του Jean Anouilh "Η τραγωδια οδηγει στην καθαρση, γιατι η πλαστη και απατηλη ψευδαισθηση της ελπιδας δεν εχει θεση σ' αυτη".

Ισως γι' αυτο και η σημερινη Ελληνικη τραγωδια δεν θα οδηγησει στην καθαρση, επειδη η πολιτικη απατη ειναι μασκαρεμενη με την παραχαραγμενη, κατα συνεπεια και πλαστη, ελπιδα.
Γενοσημη ελπιδα.
Με αλλα λογια ελπιδα μαϊμου.

* "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ" Εργο του Αντωνη Σαμαρακη.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟ
(ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ)


Τις προηγουμενες μερες προβληματισθηκα πολυ,  θεωρωντας σχεδον ιεροσυλια και εγκλημα συνειδησης να παραβρεθω στο Παρισι στο αφιερωμα με θεμα "Ο Φουτουρισμος στη Μουσικη", αφηνοντας πισω τη χωρα μου βυθισμενη στη βαρβαροτητα του χρηματοπιστωτικου φασισμου και τους φιλους και πρωην συνεργατες μου, καθηγητες της μουσικης των δημοτικων ωδειων, στην αβεβαιοτητα ενος εγκληματος πρωτου βαθμου, που διαπραχθηκε στη Silicon Valley του πολιτικου τυχοδιωκτισμου, την τοπικη αυτοδιοικηση, εκει οπου εγινε εφιαλτης το ονειρο για την αποκεντρωση του κρατικου πλουτου στις τσεπες των κομματικων ασημαντοτητων.

Πηρα στο BlackBerry με το ηλεκτρονικο ταχυδρομειο τη σχετικη ενημερωση και προσκληση της Cité de la musique de Paris, την ωρα που παρακολουθουσα αηδιασμενος στο βιολογικο πλυντηριο της πολιτικης συνειδησης, τη μνημονιακη τηλεοραση, σε εκπομπη ξεπλυματος μαυρου ψεματος, τον χορτασμενο τραπεζιτη και οικονομικο επαρχο των χρηματοπιστωτων στην κατεχομενη αποικια του Ευρωπαικου Νοτου, να κατηγορει τους πολιτικους του αντιπαλους, πως θελουν να μεταμορφωσουν τη χωρα σε Βορεια Κορεα, ενω ο ιδιος της εχει ηδη εξασφαλισει μια περιοπτη και σιγουρη θεση στην ευδαιμονα πενια της Υποσαχαριας Αφρικης, με τα πρωτα σημεια της ανακαμψης του ευτελισμου να κανουν την εμφανιση τους στον τομεα του εμποριου των οργανων του ανθρωπινου σωματος (η περιπτωση του 29χρονου ΓΤ στη Βεροια).

Αδιεξοδη επιλογη, αναμεσα στην Ασιατικη και την Αφρικανικη φτωχεια.

"Ο Φουτουρισμος στη Μουσικη", λοιπον, στο Παρισι, μεσα σε ενα εβδομαδιαιο προγραμμα με ομιλιες, αφιερωματα, εργαστηρια (ευτυχως η Γαλλικη γλωσσα χαρακτηριζει το εργαστηριο ως atelier, αποπλανωντας το νου σε κομψη καλλιγ(ρ)αμ(μ)η μινιφορουσα οικου υψηλης ραπτικης, παρασαγγας απεχουσα απο το Αμερικανικο γλωσσικο εμετικο εξαμβλωμα workshop, που καθηλωνει τη σκεψη στη μιζερια επαρχιακου παντοπωλη παστων μπακαλιαρων)  και συναυλιες με τη Φιλαρμονικη Ορχηστρα των Βρυξελλων, τη Φιλαρμονικη Ορχηστρα της Γαλλικης Ραδιοφωνιας και το Ensemble Ιntercontemporain de Paris, με τις χορωδιες της Γαλλικης Ραδιοφωνιας και του Conservatoire Superiere National de Paris, σε εργα των Richard Wagner, Ξενακη, Edgar Varèse, György Ligeti,  John Cage, Morton Feldman, Mauro Lanza, George Antheil, αλλα και πρωτες εκτελεσεις εργων, οπως πχ των Michaël Lévinas, Enno Poppe, Benedict Mason, Luis Tinoco, κλπ, κλπ.
Σημαντικες στιγμες της εβδομαδας τα αφιερωματα με θεμα "Ο Ξενακης και ο Χωρος", "Φουτουρισμος και Αρχεγονισμος", "Ο Ligeti και η μικροπολυφωνια στο Lontano" και το εργαστηριο "Ο Φουτουρισμος στη Μουσικη".

To περασμα απο την εξπρεσιονιστικη κολαση της χωρας μας στο Φουτουριστικο παραδεισο του Παρισιου, θυμιζει την ποιητικη ιστορια του  Alexander Ritter στο συμφωνικο ποιημα Tod und Verklärung (Θανατος και Μεταμορφωση) του Richard Strauss, κατα την οποια ο ηρωας περνωντας το κατωφλι του θανατου και πριν περασει στην μεταμορφωση αναλογιζεται τη ζωη του.

Τοτε, στα χρονια της στρατιωτικης χουντας ηταν η επαναστατικη πνοη του Παρισινου Μαη, που μας εδινε ελπιδα.

Τωρα, στα χρονια της οικονομικης χουντας ειναι η μιζερια της απνοιας του Ελληνικου Νοεμβρη, που κανει δυσκολη τη μεταμορφωση.

Θανατος, λοιπον, χωρις μεταμορφωση;

Εκκρεμες αναμεσα στο επαναστατικο παρελθον και το συμβιβασμενο μελλον;

Καθε επαφη μου με την Παρισινη κουλτουρα αναδιπλωνει στη μνημη μου μια ζωη.

O ανθρωπος, αειμνηστε δασκαλε μας Jean - Paul Sartre, ειναι, οπως ελεγες, καταδικασμενος να ειναι ελευθερος και μαλιστα ειχες την πεποιθηση, πως οι ανθρωποι ηταν περισσοτερο ευτυχισμενοι κατα τη γερμανικη κατοχη, γιατι καθε στιγμη κινδυνευαν να σκοτωθουν και ηταν αναγκασμενοι να αποφασιζουν συνεχως για τη ζωη και το θανατο.
Αν μπορεις να ακουσεις τη φωνη μου στην αιωνια κατοικια σου στο κοιμητηριο του Montparnasse, (χρησιμοποιω για την επικοινωνια μας την Ελληνικη και οχι τη Γαλλικη γλωσσα, γιατι το κειμενο μου πρεπει να διαβασθει απο θνητους Ελληνες, εξαλλου οι αθανατοι, οπως εσυ καταλαβαινουν ολες τις γλωσσες των ανθρωπων), σημερα οι Ελληνες κινδυνευουν καθε στιγμη να ζησουν και ειναι υποχρεωμενοι να μην αποφασιζουν για τη ζωη και το θανατο τους, γιατι γι' αυτο αποφασιζουν καποιοι αλλοι, οι πιστωτες και οι σωτηρες τους.

Οι Ελληνες σημερα ειναι φτωχοι και οπως ελεγες οι φτωχοι δεν γνωριζουν πως ο σκοπος της ζωης τους ειναι να εξασκουν τη γενναιοδωρια (των πλουσιων), διδασκοντας στα παιδια τους τη σαρκαστικη σου αληθεια, πως πρεπει να φοβουνται για να γινουν νομοταγεις πολιτες.

Ηταν την εποχη πριν τον Παρισινο Μαη, μεσουσης της χουντας των συνταγματαρχων, που μετεφερα τις αποψεις σου για τον αθειστικο υπαρξισμο στην ταξη μου στο Ε Λυκειο Αρρενων της Θεσσαλονικης, οπου μια ομαδα συμμαθητων μου ειχαμε καταληφθει απο εναν αποκλινοντα απο το ΕλληνοΧριστιανικο ιδεωδες (Ελλας Ελληνων Χριστιανων) αριστερο στραβισμο.

Οσοι απο την ομαδα εκεινη ασχοληθηκαν στη συνεχεια με την πολιτικη εγιναν δεξιοι και θεραπευτηκαν, αφηνοντας μου σχεδον μονο και ανιατο στην αριστερη οχθη.

Στο σχολειο τοτε ημουνα ο "Sartre" και στο ωδειο ο "Schubert", μια διπολικη διαταραχη που μ' ακολουθησε μεχρι σημερα.
Μια μαχη αναμεσα στο καταστροφικο παθος της ζωης και της αγαπης, για να θυμηθω την Turangalîla Συμφωνια του αλλου μεγαλου μας δασκαλου της μουσικης πρωτοποριας, του Olivier Messiaen.
Βεβαια, παρα τη συγκατοικηση σας στην ιδια πνευματικη πολη, αναμεσα σας υπηρχε επιφανειακα ενα χασμα, αυτο που φαινεται με την πρωτη ματια αναμεσα στον πιστο Καθολικο και τον αθεο Υπαρξιστη, αναμεσα στο μουσικο συμβολο της δεξιας και το φιλοσοφικο της αριστερας οχθης του Σηκουανα.

Υπηρχαν, ομως, και καποιες σημαντικες γεφυρες, οπως αυτη του αντιφασισμου (το ηξερες, βεβαια, πως ο Messiaen ηταν και αυτος κρατουμενος των ναζι) και κυριως αυτη του ανθρωπισμου.
Πανω σ' αυτες τις γεφυρες μετεωριζομαι απο τοτε για μισο περιπου αιωνα, ως ενας σχοινοβατης της ιστοριας.

Μαλιστα θα ξαναφερω στη μνημη το ασημαντο περιστατικο, πως παρουσιασα στους συμμαθητες μου στο Ε Λυκειο Αρρενων της Θεσσαλονικης την εργασια μου για τον αθειστικο υπαρξισμο δακτυλογραφημενη!
Ηταν ενα σημαντικο γεγονος, γιατι τοτε στην Ελλαδα, την περιοδο της στρατιωτικης χουντας, η κατοχη γραφομηχανης ισοδυναμουσε με την κατοχη οπλου, που απειλουσε την εθνικη ταξη.
Τα ισοδυναμα υπηρχαν απο τοτε, δεν τα ανακαλυψε η τροικα και ευτυχως που δεν υπηρχε ο ηλεκτρονικος υπολογιστης, γιατι θα ημασταν ολοι ισοβιτες του κοινου ποινικου πολιτικου δικαιου.
Το ιδιο περιπου συμβαινει και σημερα, αφου η κατοχη περιουσιας εκτος του χρηματοπιστωτικου συστηματος, πχ ακινητου, ειναι ισοδυναμο μετρο με την κατοχη ολμου, που απειλει την τραπεζιτικη ταξη.

Ειχαν μολις αρχισει, τοτε, να εμφανιζονται στην οδο Μελενικου, απεναντι απο το Αριστοτελειο Πανεπιστημιο της Θεσσαλονικης, τα πρωτα δακτυλογραφεια και φωτοτυπεια, που κρεμουσαν τα φυλλα στα μανταλακια για να στεγνωσουν.
Ηταν τοτε πολυ προωρα για την Ελλαδα να γνωριζει για την κλοπη των πνευματικων δικαιωματων, οπως σημερα ειναι πολυ αργα να γνωρισει την κλοπη των πολιτικων δικαιωματων.

Οι δακτυλογραφοι ταλαιπωρουσαν τα χερια τους με το τυφλο συστημα, αναπαυοντας τα ματια και το μυαλο τους και ετσι μπορουσε να ξεφυγει και κατι που στρεφονταν κατα της εθνοσωτηριου "επαναστασεως".
Αλιμονο και τοτε για "σωτηρια" μιλουσαν και εκαναν, μαλιστα, ερανο για την ανεγερση του Ναου του Σωτηρος, γιατι η "σωτηρια" ειχε μεταφυσικο και ιδεολογικο χαρακτηρα, που σχετιζονταν με το μιασμα του κομμουνισμου και δεν ειχαν ακομα χρησιμοποιηθει οι αϋλοι τιτλοι, οπως σημερα, με τους οποιους μπορεις να μεταβιβασεις τον κοπανιστο αερα των μετοχων μιας τραπεζας για την ανεγερση και τη σωτηρια (χωρις εισαγωγικα) μιας αλλης.
Η εκμεταλλευση πηρε τα βιολογικα χαρακτηριστικα της κλωνοποιησης, εγκαταλειποντας τα μεταφυσικα οραματα των Ιερων Ναων, των λιτανειων και των Αγιων Εικονων.
Το μιασμα του καπιταλισμου δεν εξορκιζεται με θαυματα.

Τοτε, λοιπον, η δακτυλογραφος του τυφλου συστηματος ειδε το φως το αληθινο και τη φραση "Πιστευε και μη ερευνα" της εργασιας μου για τον αθειστικο υπαρξισμο, την αντεγραψε "Ληστευε και μη ερευνα".
Χρειαστηκε να περασει μισος αιωνας για να δικαιωθει.
Αυτο που τοτε θεωρησα λαθος σημερα ειναι θεσφατο του πολιτευματος.
Αυτη πια δεν ηταν δακτυλογραφος, αλλα πολιτικο μεντιουμ, για να αναπολησω λιγο και το σαρκαστικο υφος του αγαπητου μου καθηγητη, συγγραφεα και ποιητη Γιωργου Ιωαννου.

Το ξερω πως χαμογελας Michel Foucault, γιατι λεω πραγματα που μας τα ειχες διδαξει και αν θελεις, απο τους δυο σας, τον Sartre και εσενα, κρατησα την κοινη σας απειθαρχια στην κομματικη αυταπατη.

Σιγουρα δε λησμονησα την αποψη σου για τα πολιτικα κομματα, πως δηλαδη δεν παρηγαγαν κατι ουσιαστικο για τους κοινωνικους προβληματισμους,  αποτελωντας πιθανον την πιο στειρα επινοηση της πολιτικης απο τον 19ο αιωνα και μεταγενεστερα και πως η στειρα πολιτικη διανοηση ειναι ενα γεγονος της εποχης μας, γι' αυτο δεν περασα την πορτα τους ουτε ως απισκεπτης.

Τωρα μαλιστα βλεπω περισσοτερο καθαρα την προφητικη σου ενοραση να δικαιωνεται, πως ζουμε το τελος της πολιτικης, γιατι, αν αληθευει πως η πολιτικη ειναι αποτοκη της επαναστασης, τοτε κινδυνευει με αφανισμο.

Σε ολους μας απο τοτε ηταν γνωστη η φιλοσοφικη σου προσεγγιση για τη ψυχιατρικη και η ψυχαναλυτικη διασταση της πολιτικης σου σκεψης, γι' αυτο και αντιμετωπιζαμε με την επιφυλακτικοτητα του διαλεκτικου υλισμου την αυτορυθμιστικη ψυχαναλυση της εξουσιας, οταν ελεγες, πως η εξουσια δεν απορρεει ουτε απο την ατομικη ή συλλογικη βουληση, ουτε απο συμφεροντα, αλλα συγκροτειται απο μια πολλαπλοτητα προκλησεων των συνεπειων της ιδιας της εξουσιας, αποκλειοντας ουσιαστικα απο την αλυσιδα της τη μαρξιστικη αντιληψη για την οικονομικη διασταση της ιστοριας.

Σημερα που στην Ελλαδα αισθανομαστε "το χαλκεον χερι βαρυ" της εξουσιας για την τιμη του αϋλου πλουτου της ατιμης χρηματοπιστωτικης ταξης, μπορουμε να επιβεβαιωσουμε τους φοβους, που εξεφρασες στο Manifeste du GIP (Groupe d’Ιnformation sur les Ρrisons), πως στις μερες μας λιγοτερο απο καθε αλλη φορα δεν υπαρχει για κανεναν η βεβαιοτητα πως θα αποφυγει τη φυλακη, αφου καθε μερα ο αστυνομικος κλοιος στενευει γυρω μας, στους δρομους και τις πλατειες, για τους νεους και τους ξενους και τα αδικηματα των φρονηματων εχουν ξαναεμφανισθει.

Ολοκληρη η Ελλαδα σημερα ειναι ενα διωκομενο φρονημα.
Ενα αντιναζιστικο φρονημα, που αφησε τα φαντασματα των νεκρων του στην ιστορια, ως Ερινυες της ιστορικης μας μνημης.

Ενα αντικαπιταλιστικο φρονημα, που επειδη ξεγελασε τους ιθαγενεις με τις ψευτικες χαντρες του "σοσιαλισμου", πιστεψε πως θα ξεγελασει και τον καπιταλισμο, ριχνοντας τον δανειο πλουτο στο λακκο των κομματικων λεοντων.

Σημερα που οι ψευτοσοσιαλιστες εγιναν "Αραψ ατμος" (μαυρος καπνος), οπως λεει και ο Λιμενιος στον Δελφικο Υμνο στον Απολλωνα, πληρωνουν οι θεατες του πολιτικου Κολοσσαιου το μεγαλο φαγοποτι των κομματικων σαρκοφαγων.

Μichel Foucault ξεκινησες απο τη φιλοσοφια και ανοιχτηκες στο πελαγος της ψυχιατρικης. Αντιθετα με τον Jacques Lacan, που ξεκινησε απο τη ψυχιατρικη και κολυμπησε στα βαθη της φιλοσοφιας.

Βεβαια, Jacques Lacan δεν ειχες στις προτεραιοτητες σου την πολιτικη σκεψη, αλλα απο τη συνδεση που εκανες αναμεσα στην υπεραπολαυση (plus de jouir) και την υπεραξια του Marx, μπορεσα να καταλαβω το θεμελιο λιθο του καπιταλισμου.
Ισως θα μπορουσαμε να γινουμε καπιταλιστες της απολαυσης, εκμεταλλευομενοι την υπεραξια της, αλλα δε ηταν παντα ευκολο το εμπορευμα, γιατι ο κοινωνικα αναγκαιος χρονος εργασιας της ζωης μας εχει εξαντληθει.

Εκεινη η διαλεξη σου στο Πανεπιστημιο της Vincennes, που αποδομησε την επανασταση μεσα απο τη ψυχαναλυση των επαναστατων, που ασυνειδητα πολλες φορες, οπως ελεγες, παιζουν το ρολο των δουλων αναζητωντας εναν Κυριο, διεσπειρε την αμφιβολια των αμφισβητησεων μας.

Αυτο, ομως, που καταφερε να ενοποιησει στη σκεψη μου, σαν τη θεωρια της σχετικοτητας του Einstein, τα πεδια της θεολογιας, της φιλοσοφιας, της ψυχαναλυσης, ακομα και των μαθηματικων, δινοντας πρακτικη διασταση στο θεωρημα της μη πληροτητας του Gödel, ηταν η επιγραμματικη σκεψη σου:
"Λεω παντα την αληθεια. Οχι ολοκληρη, γιατι κανενας δεν εχει τη δυνατοτητα να την πει, αφου οι λεξεις δεν αρκουν. Η αδυναμια, ομως, αυτη συνδεει την αληθεια με το πραγματικο".

Ηταν τις μερες του Παρισινου Μαη (1968), τοτε που η πρωτοπορια της επαναστασης ειχε ξεπερασει την καθοδηγηση της διανοησης.
Ως ψυχιατρος και ψυχαναλυτης Jacques Lacan διεκοψες τα σεμιναρια σου, σε μια στοιχειωδη πραξη αλληλεγγυης (δεν χρησιμοποιω τη λεξη συμπαρασταση, γιατι εχει περισσοτερο πολιτικο, παρα ανθρωπιστικο συμβολισμο), εξαλλου πως να μιλησεις για το συμβολικο, το φαντασιακο και το πραγματικο, οταν η πραγματικοτητα ειχε περασει τα ορια της ατομικης συνειδησης και παλευε στα πελαγη της συλλογικης ευθυνης και ως διανοητης σηκωσες το βαρος της αυτοκριτικης ολης της διανοησης με τη ρητορικη ερωτηση σου "τι περιμενουν οι εξεγερμενοι απο εμας;" και την απολογητικη απαντηση σου, ως απαντηση των εξεγερμενων "αυτη τη στιγμη περιμενουμε να πεταξεις και συ λιγες πετρες απο το λιθοστρωτο του δρομου".

Ειναι καποιες στιγμες να απορει κανεις πως ο απολιτικος αριστοκρατης, κατα τον Κορνηλιο Καστοριαδη, ο σχεδον στρουκτουραλιστης, διατυπωσε μια τοσο ριζοσπαστικη αυτοκριτικη για το ρολο του διανοουμενου σε μια επαναστατικη ή εστω τουλαχιστον βιαιη κοινωνικη εξεγερση.
Η αποψη του, ομως, αυτη ηταν η αυτοκριτικη του διανοουμενου ή η κριτικη του εξεγερμενου, ως απαιτηση του ρολου της διανοησης;

Μαλλον, ομως, ειμαι εκτος τοπου και χρονου, οταν μιλαω για την ευθυνη της διανοησης, σε μια εποχη που η διανοηση δεν υπαρχει και η ματαιοδοξια της αναζητησης της ευθυνης της ειναι πολυ μεγαλυτερη απο την αναζητηση της υπαρξης της.

Την εποχη που η βαση της εκμεταλλευσης βρισκονταν στην παραγωγη, γιατι εκει επικεντρωνονταν ο πλουτος, εξαλλου τα μεσα παραγωγης ηταν και το ζητουμενο του Μαρξισμου, σχεδον κανεις δεν εβλεπε το χρημα ως ενα φετιχιστικο μεσο παραγωγης πλουτου (και ο Marx μιλουσε για τη φετιχιστικη αξια του εμπορευματος), παρα το οτι ο Αριστοτελης ("ωστε και μαλιστα παρα φυσιν ουτος - ο τοκος - των χρηματισμων εστιν"), ο Αντιφανης ("τα πονηρα κερδη τας μεν ηδονας εχει μικρας, επειτα δ' υστερον λυπας μακρας"), ακομα και οι Πατερες της Εκκλησιας, οπως Μητροπολιτης Μανουηλ Μαλαξος ("τα χρηματα γαρ τοις πλουσιοις δια τους πτωχους δωρειται ο θεος, και οι αποστερουντες αυτα τοις πενησι και μη διδοντες, ως φονεις κριθησονται"), με την ανθρωπιστικη τους ενοραση το ειχαν ηδη αξιολογησει.

O Albert Camus απο το 1957 ειχε μιλησει για το φετιχισμο του χρηματοπιστωτικου πλουτου, αλλα το θεωρησαμε ως συναισθηματικο αποκυημα της καλλιτεχνικης του διαισθησης, γιατι η σκεψη μας ηταν προσηλωμενη στο στοχασμο της φιλοσοφικης και επαναστατικης προνοιας του Sartre.
"Απο εναν αιωνα περιπου ζουμε οχι απλα στην κοινωνια του χρηματος (το χρημα και ο χρυσος διεγειρουν και σωματικα παθη), αλλα σ' αυτη των αφηρημενων συμβολων του, οπου τα υλικα αγαθα δινουν τη θεση τους στα συμβολα.
Η αρχουσα ταξη που κοστολογει τα πλουτη της οχι με μετρα γης ή με ραβδους χρυσου, αλλα με αθροισματα ψηφιων, που αντιστοιχουν σε ιδανικους αριθμους συναλλαγων, ταυτοχρονα περιβαλλει με ψεματα τις δραστηριοτητες και το ταξικο της συμπαν, σε μια κοινωνια στηριγμενη σε συμβολα, κατα συνεπεια τεχνητη".

Αγνοωντας τοτε τον Camus, ουσιαστικα παιρναμε, χωρις να το επιδιωκουμε, τη θεση του Sartre στην ιδεολογικη διαμαχη του με τον πρωτο.
Βρισκομασταν αναμεσα στον επαναστατημενο ανθρωπο του Camus και τον επαναστατη του Sartre.

Αν μεταφερουμε, ομως, σημερα τις παραπανω σκεψεις του Camus, προσδιοριζουμε την κοινωνια των χρηματοπιστωτικων συμβολων της Ευρωπης.
Μιας Ευρωπης συμβολικης και φαντασιακης και οχι πραγματικης, που απο ΕΟΚ (Ευρωπαικη Οικονομικη Κοινοτητα) προσπαθησε να γινει ΕΕ (Ευρωπαικη Ενωση) και τελικα επεστρεψε ως ενα συμβολικο - χρηματιστηριακο φαντασμα της πρωτης.

Ποσες φορες φευγοντας για τις "χωρες που δεν κοιταζουν τον εξωτερικο κοσμο" (Σεφερης) αποφασισα να μην ξαναγυρισω;
Κουβαλωντας, ομως, παντα μαζι μου το Ελληνικο Παθος του Σεφερη:
"Grâce de la douleur... Θεε μου δωσε μου να γερασω και να πεθανω στον τοπο μου...",
γυριζα παντα θυμα στη χωρα του εγκληματος.

Σημερα βρισκομαι παλι σχεδον ενα βημα απο τη φυγη.
Το μονο που με κραταει ακομα ειναι η λεξη "Υπερηφανεια", που βρηκα ξεχασμενη αναμεσα σε δυο στιχους του Henri Michaux, που αποτυπωνουν το δραμα της χωρας μας:
"Dans un pays sans eau, que faire de la soif?
De la fierté.
Si le peuple en est capable.

(Σε μια χωρα χωρις νερο, τι μπορει να βγει απο τη διψα;
Υπερηφανεια.
Αν ο λαος εχει τα κοτσια).

Το ειπε και ο Ριτσος παρομοια στη Ρωμιοσυνη:
"Δεν υπαρχει νερο. Μοναχα φως".

Καθε φορα που τα ποδια μου δυσκολευονται να βηματισουν το Γολγοθα της επιστροφης, προς το RER  στο Châtelet Les Halles για το αεροδρομιο Charles De Gaulle, ειναι η λεξη la fierté (Υπερηφανεια) που τα δινει δυναμη.

Ομως, ποσο ακομα μπορουμε να κρατησουμε στους ωμους μας αυτη την Υπερηφανεια;
Την περιοδο της στρατιωτικης χουντας ειμασταν οι καλοδεχουμενοι Ελληνες αγωνιστες, που εβρισκαν καταφυγιο στην αριστερη Ευρωπαικη ιδεολογια.
Την περιοδο της οικονομικης χουντας ειμαστε οι καταραμενοι αντιΕυρωπαιστες, που αναζητουμε καταφυγιο στη χρηματοπιστωτικη Ευρωπαικη προστασια.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Η ΚΛΕΠΣΙΕΛΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

H ειδηση πως σε μια εβδομαδα απο τις 3 ως τις 11 Νοεμβριου πεθαναν τεσσερα νεογνα σε νεογνολογικη κλινικη νοσοκομειου της Θεσσαλονικης απο το μικροβιο Κλε(μ)πσιελ(λ)α* εκανε το γυρο των εντυπων και ηλεκτρονικων μεσων επικοινωνιας.

Oι επι παντος επιστητου ειδημονες μνημονιογραφοι των ΜΜΕ (Μεσων Μνημονιακης Επικοινωνιας), κρατωντας τα δοκιμαστικα σωληναρια της μνημονιοκρατιας, μεσα στα οποια αναπτυσσονται οι παθογονες αποικιες της εξουσιας, φορεσαν την αποστειρωμενη ποδια του λοιμωξιολογου - μικροβιολογου και του επικοινωνιακου (ο επι της κοινωνιας καθημενος, σαν τον επι πωλου ονου καθημενο σωτηρα) γενετιστη, που διαμορφωνει το γενετικο κωδικα του Μνημονιοανθρωπου (Homo Memorandus).
Κανεις, ομως, δεν ανεφερε πως, συμφωνα με τον Αριστοτελικο νομο της παραγωγικης ή απαγωγικης λογικης** του ολου προς το μερος, προκειται για αυτονοητους θανατους, που εγιναν την εβδομαδα που εκτελεστηκε, ουτως ή αλλως, απο τις χρηματοπιστωτικες Κλεπσιελες ολοκληρη η Ελλαδα, στo Γκουλαγκ της γηριατρικης ψυχιατρικης κλινικης της Ευρωπης, για την τιμη ενος φετιχιστικου συμβολου της χρηματοπιστωτικης παρανοιας, του ευρω.

* Kλεμπσιελλα. Μικροβιο που προκαλει βαριες ενδονοσοκομειακες λοιμωξεις, συνηθεστερα ουρολοιμωξη ή πνευμονια.
Σαπροφυτει στην εντερικη χλωριδα, μεταξυ των κοπρανων.

Κλεπσιελα. Ομοηχος και ομοιοκαταστροφικος κοινωνικος παθογονος παραγοντας, με ονομασια εκ της καθε ειδους κλοπης προερχομενης, πχ πολιτικης (κλοπη ψηφου, συνειδησης κλπ), οικονομικης, χρηματοπιστωτικης (τα ευαγη και ναυαγη καθηκοϊδρυματα των κλεπταποδοχων τραπεζων) κλπ, κλπ.
Ανηκει στην κομματικη  χλωριδα σαπροφυτωντας μεταξυ των κοπρανων του καπιταλισμου.

** Αλλη μορφη λογικης ειναι η επαγωγικη, απο το μερος προς το ολο, το ειδικο προς το γενικο.
Για παραδειγμα, ο τυπικος επαγωγικος συλλογισμος, ο ηλιος ανατελλει καθε μερα, κατα συνεπεια θα ανατειλλει και αυριο..., αν βεβαια δεν διαλυθει, οπως συμβαινει με τον ηλιο του ΠαΣοΚ.
Το ΠαΣοΚ, βεβαια, διεπεται απο μια μεταΑριστοτελικη λογικη, στην οποια στο τελευταιο σταδιο της επαγωγικης συλλογιστικης, το σταδιο της αμφιβολιας, υπεισερχεται η παραγωγικη βεβαιοτητα, συνεχοντας με αυτο τον τροπο την επαγωγικη και την παραγωγικη σκεψη.

Επαγωγικη σκεψη

Ο ηλιος του ΠαΣοΚ ανατελλει καθε μερα για να υπερθερμανει το ζεστο χρημα, που ρεει στις τσεπες των κομματικων Κλεπσιελων.
Αρα θα ανατειλλει και αυριο.

Παραγωγικη ή απαγωγικη σκεψη, εκ της απαγωγης του πλουτου, οπως γραφει και ο Kωστας Βεργοπουλος**

Αν το χρημα εχει τελειωσει, οπως συμβαινει σε μια χρεοκοπια, τοτε ο ηλιος δεν θα ανατειλλει, γιατι μη εχοντας τι να ζεστανει, θα υπερθερμανει την ατμοσφαιρα απειλωντας την πρασινη αναπτυξη.

** Αναφερομαι στο βιβλιο "Η αρπαγη του πλουτου" του Κωστα Βεργοπουλου.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

ΡΑΠΙΣΜΑ ΚΑΤΕΔΕΞΑΤΟ

"Ανηρ δ’ αλλα κεκευθεν ενι φρεσιν, αλλα δε βαζει" (Φωκυλιδης)
 
Η ανακοινωση του ΠαΣοΚ για την αποδοκιμασια της αντιπροσωπειας του κατα την εισοδο της στο επιτελειο της χρηματοπιστωτικης "δημοκρατιας", τη λεγομενη Τραπεζα της Ελλαδος, αν δεν αποτελει πολιτικη επιθετικης αυτοαμυνας, σιγουρα ειναι αξια ψυχιατρικης μελετης και αρκουντως επαρκης για την περιβολη της ψευδους πορφυρας  στους περιβαλλοντες τον πολιτικον ουρανον εν νεφελαις*:

«Μικρή ομάδα «αγανακτισμένων» ομολογιούχων (Σημειωση σχολιαστη: ξεδιαντροποι οι εντος εισαγωγικων αγανακτισμενοι ομολογιουχοι - μεσα στα εισαγωγικα κικλιδωματα μπορει να συνεδριαζει μονο η Βουλη των Ελληνων - να αγανακτουν γιατι το παμφαγο χρηματοπιστωτικο τερας της κολασεως τους εφαγε δια της κουρας, δια χειρος του ΠαΣοΚ, τα χρηματα τους, κανονικα θα επρεπε να αδουν το "ασμα πενθιμο και ηρωικο" για τον χαμενο ανθυπολοχαγο της οικονομιας "κυκλοφορω μεσ' το δασος οταν λυκος δεν ειναι εδω, λυκε, λυκε εισαι 'δω;") παρεμπόδισε την είσοδο της αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ (Σημειωση σχολιαστη: εχουν μεινει τοσα πολλα μελη στο ΠαΣοΚ που μπορουν να σχηματισουν και αντιπροσωπεια;) στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος σήμερα το απόγευμα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί προγραμματισμένη (Σημειωση σχολιαστη: αν δεν ηταν προγραμματισμενη, δεν θα παρεμποδιζοταν, γιατι απλα δεν θα επαιρνε χαμπαρι κανενας, η προμελετη της πολιτικης επιδειξιομανιας κανει επαχθεστερο το εγκλημα της αποπειρας αποπλανησης της κοινης γνωμης) συνάντηση με τον Διοικητή και στελέχη της Τράπεζας.

Η Ελληνική Αστυνομία δεν έκανε αυτά που έπρεπε (Σημειωση σχολιαστη: δεν σκοτωσε ή τουλαχιστον δεν εδειρε ουτε εναν, κριμα ο αγωνας και οι πολιτικοωρες συσκεψεων για τη διατηρηση του κατεδαφισθεντος τελικως διατηρητεου ειδικου τους μισθολογιου), ώστε να διασφαλιστεί μια θεσμική λειτουργία (Σημειωση σχολιαστη: απο ποτε εγινε θεσμικη λειτουργια η βουλιμια των τραπεζων, ιδιαιτερα μαλιστα οταν αφορα μια τραπεζα, την Τραπεζα της Ελλαδος, των ξενων UFO - αγνωστου ταυτοτητας αντικειμενων και υποκειμενων μετοχων).

Είναι απορίας άξιον για ποιον λόγο (Σημειωση σχολιαστη: προφανως η κλοπη της ιδιοκτησιας κατα το δογμα της σοσιαλιστικης τραπεζοκρατιας δεν ειναι επαρκης λογος) οι «αγανακτισμένοι» (Σημειωση σχολιαστη: τα εισαγωγικα επιμενουν για τους γενοσημους αγανακτισμενους, εγιναν μονιμα σαν τον φραχτη της Βουλης της "Δημοκρατιας της Σωτηριας") ομολογιούχοι δεν απευθύνονται στην Κυβέρνηση (Σημειωση σχολιαστη: καλα δεν ειναι μερος της συγκυβερνησης το ΠαΣοΚ ή απλα συγκυβερνα;) και τα κόμματα που τους έδωσαν εύκολες προεκλογικές υποσχέσεις (Σημειωση σχολιαστη: το ΠαΣοΚ εφαγε ταχυφαγικως τις οικονομιες των ομολογιουχων πριν τις εκλογες, γιατι ηταν σιγουρο πως δεν θα τις ξανακερδισει για να μπορεσει να τις απολαυσει με την ανεση του, οπως εκεινες τις καλες μερες, σε ενα μετεκλογικο slow food), αλλά στο ΠΑΣΟΚ που τους έχει παρουσιάσει κατ' επανάληψη την αλήθεια (Σημειωση σχολιαστη: τους εφαγε δηλαδη την περιουσια, αυτη ειναι η μοναδικη αληθεια) και τις μόνες εφικτές και συγκεκριμένες λύσεις που προστατεύουν πλήρως τα συμφέροντά τους (Σημειωση σχολιαστη: ΕΛΕΟΣ).

Δυστυχώς, αυτοί που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τους ομολογιούχους (Σημειωση σχολιαστη: το ΠαΣοΚ απλα εκμεταλλευτηκε τα ομολογα τους, αφηνοντας τους ομολογιουχους ελευθερους οικονομικων βαρων να απολαυσουν την αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι τους) και τους εξωθούν με το αζημίωτο (Σημειωση σχολιαστη: τη ζημια την εκανε ηδη το ΠαΣοΚ, ποιος αναιδης προσπαθει να του υφαρπαξει τα πνευματικα δικαιωματα;) σε διάφορες αδιέξοδες (Σημειωση σχολιαστη: τα φαγωμενα ομολογα δεν γυριζουν πισω, εχουν ηδη παρει τη διεξοδο του τραπεζικου γαστρεντερικου σωληνα) ενέργειες και διεκδικήσεις, οργανώνουν διάφορα φασίζοντα happenings αντί να υιοθετήσουν τις λύσεις που έχουν προταθεί (Σημειωση σχολιαστη: ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ - δυο φορες ελεος)».

ΟΧΙ ΣΤΑ ΦΑΣΙΖΟΝΤΑ (ΓΕΝΟΣΗΜΑ) HAPPENINGS.
ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ.

Βεβαια, ο καλυτερος τροπος για να προσεγγισει κανεις το βασικο ενστικτο του ΠαΣοΚ ειναι να επικαλεσθει την αποψη της πρωτης μεταξυ ισων επι των βασικων ενστικτων, της Sharon Stone, πως οι γυναικες υποκρινονται οργασμους, ενω οι αντρες ολοκληρες σχεσεις.

Η υποκρισια, ομως, του ΠαΣοΚ αφορα οργασμο ή ολοκληρη σχεση;
Οταν ηταν στην κυβερνηση υποκρινονταν ολοκληρη σχεση. Πηδουσε το λαο και υποκρινονταν πως κυβερνουσε. Τωρα στη συγκυβερνηση το πηδαει η τροικα και υποκρινεται τον οργασμο, ξεφωνιζοντας "τελειωνω, τελειωνω (ως κομμα) my love Thomsen, συνεχισε μεχρι να ξεψυχησω", για να δειξει στους προστατες του, κοινως νταβατζηδες, πως ειναι ενα θυμα που αγαπησε το βιαστη του.

* Φρασεις δανεισμενες απο το υμνογραφικο κοσμημα της Μεγαλης Εβδομαδας, που δεν χρησιμοποιουνται ως κοσμητικες, αλλα ως αποδομητικες της πολιτικης ασχημιας:
"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας (απροσμετρητου καλλους προωρος ποιητικος υπερρεαλισμος).
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις (αξεπεραστο μιγμα ρεαλισμου και υπερρεαλισμου).
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ..." κλπ, κλπ ας μην καταστρεψω αλλο την πολιτικη ασχημια με την υμνογραφικη ωραιοτητα και σοφια.

ΥΓ. Zητω ταπεινα συγγνωμη. Τοσο χαμενος χρονος για μια ΠαΣοΚομα@@κια, οταν υπαρχει η φαντασιωση της Sharon Stone.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΥΠΟΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ, Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ ΚΑΙ Η ARIA DA CAPO

IN MEMORIAM

Στη μνημη του πατερα μου, που για δυο χρονια ως κρατουμενος ή μαλλον ως "φιλοξενουμενος", για να μη διαταραξω το Ευρωπαικο κεκτημενο, δεχτηκε το βελουδινο χαδι στα SPA (Salus Per Aquam ή Sanitas Per Aquam - Υγεια με το Νερο, δηλαδη τη ρευστοτητα, ανθρωπιστικη, βιολογικη, οικονομικη, νομισματικη, κλπ) του Γερμανικου πολιτισμου, τα στρατοπεδα συγκεντρωσης.

Στη μνημη των νεκρων του Πολυτεχνειου, που "ξεφυγαν απο τον κυκλο και χαμογελανε μεσα σε μια παραξενη ησυχια" (Σεφερης) με τα καμωματα των ζωντανων του, πολιτικων φαντασματων της μεταπολιτευτικης (μεταμοντερνας και σουρρεαλιστικης) "δημοκρατιας", που απο τα κικλιδωματα του Πολυτεχνειου δρασκελισαν τη βουλευτικη Κιγκαλερια  και τη Γερμανικη Καγκελαρια.

Δυστυχως δεν ημουν ενας απο τους νεκρους του Πολυτεχνειου, αλλα ευτυχως ουτε και ενας απο τους ζωντανους του.

"Ο φασισμος εχει την αρχη του στη σκεψη, πως ολοι οι αλλοι ειναι ανοητοι" (Paul Valery)

Παραλλαγη
"Αυτο που ο φασισμος μισει περισσοτερο ειναι η ευφυια" (Miguel de Unamuno)

Αντιθετη στη βια δηλωσε η καγκελαριος της βιας, υστερα απο τη γνησια Ελληνικη αντιδραση κατα του αποστολου της Fuchtel (αποστολος κατα των εθνων) στη Θεσσαλονικη, διεκδικωντας το Νομπελ της μη βιας, που δεν ειναι το ιδιο με αυτο της ειρηνης.

Ο ναζισμος ηταν ενα χαδι της ιστοριας, μια αυρα των Αλπεων, που δροσισε στα κρεματορια και τους θαλαμους των αεριων τους Εβραιους και τους Κομμουνιστες, λιγο πριν παραδωσουν το διψασμενο πνευμα τους.

Ο χρηματοπιστωτικος καννιβαλισμος ειναι μια προτεσταντικη φιλανθρωπια, που σκοτωνει τα θυματα του για να τα σωσει, λιγο πριν παραδωσουν το πεινασμενο σωμα τους.

Ο Ελληνας δεν θα γινει ποτε υπακουος φιλος της Γερμανιας.

Δεν θα απαρνηθει ποτε το αιμα του πατερα και της μαννας του, του γιου και της κορης του, του παππου και της γιαγιας του, του αδελφου και της αδελφης του.

Δεν θα παραγραψει ποτε την Καισιαριανη και τα Καλαβρυτα,  το Διστομο και το Χορτιατη.

Δεν θα συγχωρησει ποτε τους δοσιλογους Γερμανοτσολιαδες.

Η Ελληνικη ιστορια δεν κουρευται, γιατι δεν ομολογηθηκε απο ομολογιουχους χρηματοπιστωτες, αλλα απο πατριωτες ομολογητες.

Εξω απο καθε Ελληνικη πορτα υπαρχει και ενας Γερμανος δολοφονος.

Μεσα απο καθε Ελληνικη πορτα υπαρχει και ενας Ελληνας νεκρος ή πεινασμενος απο τα χερια του.

Ας αντιδρασουμε απο αυριο τιμωντας τους νεκρους και τους πεινασμενους μας, λοιπον, ειρηνικα και πολιτισμενα, αφου το θελουν ετσι, γιατι ετσι τους αξιζει, ολοι οι Ελληνες, οι συγχρονοι σημαδεμενοι της Γερμανικης βαρβαροτητας, κρεμωντας στα μπαλκονια των σπιτιων μας ενα μαυρο ρουχο*, ενθυμιο της μαννας, της γιαγιας ή της αδελφης μας, οσο τα σπιτια ειναι ακομα δικα μας, πριν γινουν παραναλωμα του χρηματοπιοστωτικου πυρος.

O Fuchtel κοστολογησε τον Ελληνα δημοσιο υπαλληλο στο ενα τριτο της αξιας του Γερμανου.
Τον ευχαριστουμε για την Αρια da capo** της γενναιοδωριας του.
Οι προγονοι του ηταν πιο σφιχτοχερηδες στην αξιολογηση τους με την αναλογια σαραντα προς ενα.

"Αν σ’ όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν’  απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι’  αυτό το λόγο να είναι αποικία»" (Σαραντος Καργακος).

Ναι Σαραντο Καργακο με τον αγερωχο και απεριττο Δωρικο σου λογο, ο Ελαχιστος Κοινος Διαιρετης αναμεσα στον Ελληνα και το Γερμανο, την Ελλαδα και τη Γερμανια ειναι το ΜΙΣΟΣ, που δεν απαλειφεται απο τους ορους καμιας Ευρωπαικης εξισωσης ή μαλλον καμιας Ευρωπαικης ανισοτητας.

* Στην Ελλαδα καθε μαυρο ρουχο κοστιζει τουλαχιστον εναν νεκρο και εναν πεινασμενο και κρυβει μεσα του και εναν Γερμανο δολοφονο.

"Ω πικρές γυναίκες με το μαύρο ρούχο
παρθένες και μητέρες
Που σιμά στη βρύση δίνατε να πιούνε
στ' αηδόνια των αγγέλων
Έλαχε να δώσει και σ' εσάς ο Χάρος
τη φούχτα του γεμάτη" (Ελυτης).

Ναι Αθανατε Ελυτη (AΞΙΟΣ ΗΣΘΑ, ΕΙ και ΕΣΗ στην παρατατικη, ενεστωσα και μελλουσα ΑΘΑΝΑΣΙΑ) αυτη ηταν η μοναδικη και απλοχερη βοηθεια της Γερμανιας στη χωρα μας, η γεματη φουχτα του χαρου.

** Λογοπαιγνιο αναμεσα στην Αρια φυλη, εν ονοματι της οποιας πραγματοποιηθηκε το μεγαλυτερο εγκλημα της χωρας, που μισει τη βια οταν στρεφεται εναντιον της, κατα της ανθρωποτητας, και στην Αria da capo (Αρια απο την αρχη) της οπερας του Μπαροκ, που εχει τη μορφολογικη διαρθρωση αβα.
Μια αρχικη ιδεα, που επαναλαμβανεται, για να συμβολισω μ' αυτο την ανακαμψη του Γερμανικου ναζισμου.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΚΑΤΟΧΕΣ...

Στην πρωτη Γερμανικη κατοχη η Ελλαδα ηταν φτωχη με φτωχους πολιτες.
Αναμεσα στην πρωτη και τη δευτερη παρεμεινε φτωχη με πλουσιους πολιτες.
Στη δευτερη Γερμανικη κατοχη, επονομαζομενη και επονειδιζομενη ως Ευρωπαικο κεκτημενο, εγινε φτωχοτερη με φτωχους πολιτες.

Κατα τον Montesquieu "Η πολυτελεια καταστρεφει τις δημοκρατιες και η φτωχεια τις μοναρχιες".
Μολις πριν τρια περιπου χρονια ζησαμε την καταρρευση της Ελληνικης δημοκρατιας, στην οποια οδηγησε η επιπλαστη ευημερια.
Περιμενουμε να ζησουμε και την πτωση της χρηματοπιστωτικης μοναρχιας, ως αποτελεσμα της πραγματικης φτωχειας και της εξαθλιωσης του λαου.

"Αναμεσα σε δυο πικρες στιγμες
δεν εχεις καιρο μητε ν' ανασανεις
αναμεσα στο προσωπο σου
και στο προσωπο σου
μια τρυφερη μορφη παιδιου
γραφεται και σβηνει" (Σεφερης).

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

H Τριτη Μνημονιακη Συνοδος, που ολοκληρωθηκε στις 11 Νοεμβριου του 2012, επικυρωσε τις εντολες του Αρειου ηγεμονα της Ευρωπης για τη χρηματοπιστωτικη τυραννια του λαου μας και τροποποιησε την τελευταια φραση του Συμβολου της Πιστεως, μεταθετοντας στην μεταθανατια ζωη των ηδη νεκρων Ελληνων την "επιβιωση" τους:

"... προσδοκω ΑΝΑΚΑΜΨΗ και ΑΝΑΠΤΥΞΗ νεκρων και ζωην του μελλοντος αιωνος, ΑΜΗΝ".

Σημειωση
Mε την Α Οικουμενικη Συνοδο το 325 μΧ στη Νικαια της Βιθυνιας, αντικρουστηκε η διδασκαλια του Αρειου και υιοθετηθηκε το πρωτο μερος του Συμβολου της Πιστεως.
Το δευτερο μερος του συμπληρωθηκε στη Β Οικουμενικη Συνοδο της Κωνσταντινουπολης το 381 μΧ.

Στην Τριτη Μνημονιακη Συνοδο το 2012, εκτος απο την αναθεωρηση της τελευταιας φρασης του Συμβολου της Πιστεως, αποκατασταθηκε και ο Αρειανισμος.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Η ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ

"Το εναντιουμενον τω δυναστευοντι δημος ωνομασται"(Θουκυδίδης)

H Eλλαδα γεννησε τη δημοκρατια, αλλα υστερα απο εικοσι πεντε αιωνες γεννησε και την εξωγαμη αδελφη της, απο παρανομο ερωτα με το χρηματοπιστωτικο ζιγκολο, σε μια καταφορη αντιποιηση των πρωτοτοκιων της πρωτης.

Προφανως η γεννηση της εξωγαμης και χρεοκοπημενης μοναρθρης αντιλαικης χρηματοπιστωτικης "δημοκρατιας" δηλωθηκε, ως μεταβολη της οικογενειακης καταστασης, συμφωνα με το επιχειρησιακο σχεδιο Αριαδνη*, στον αντιποιουντα τον ληξιαρχο συμβολαιογραφο, ο οποιος θα ενημερωσει τους ασφαλιστικους φορεις για την προστασια της, οι οποιοι με τη σειρα τους αντιποιουνται τους ασφαλιΤΙκους φορεις, ενω ταυτοχρονα αντιποιουμενη η δευτεροτοκος τη βασιλομητορα Φρειδερικη προικισε βασιλικως τις απορες τραπεζοκορασιδες με βιβλιαρια του Ταχυδρομικου Ταμιευτηριου και της Αγροτικης Τραπεζας και δοσεις σκληρων ΕΥΡΩναρκωτικων αναλγητικων,  αντιποιουμενη τη μεταποιηση του εκποιηθεντος κρατικου πλουτου.

Οι προβοκατορες ασφαλιτες αντιποιουνται τους διαδηλωτες και οι διαδηλωτες τους ασφαλιτες συλλαμβανοντας τους.

Τα γενοσημα φαρμακα αντιποιουνται τα γνησια και τα γνησια τα γενοσημα.

Οι υγιεις αντιποιουνται τους ασθενεις και οι ασθενεις τους υγιεις, οι ζωντανοι τους νεκρους για την εισπραξη της συνταξης και οι νεκροι τους ζωντανους με την ελπιδα της δευτερας παρουσιας.

Η χρεοκοπια αντιποιειται τη σωτηρια και η σωτηρια τη χρεοκοπια.

Το χρεος αντιποιειται το ελλειμμα και αυτο το χρεος και τα δυο μαζι αντιποιουνται το ΑΕΠ.

Η πολιτικη ηλιθιοτητα αντιποιειται τη μαθηματικη βλακεια και η μαθηματικη βλακεια την πολιτικη ηλιθιοτητα και σχεδον κανεις δεν αντιλαμβανεται, πως η μειωση του ΑΕΠ, ως αποτελεσμα της βαθειας υφεσης των λαοκτονων μνημονιομετρων, αντιποιειται την αυξηση του ποσοστου του ελλειμματος και αυτο με τη σειρα του αντιποιειται τη μειωση του ΑΕΠ.

Οι φορολισταρχοι αντιποιουνται τους φορολησταρχους και οι δευτεροι τους πρωτους.

Η τροικα εσωτερικου αντιποιειται αυτη του εξωτερικου και αναστροφα σε μια retrograde  και inversion σχεση (69 και ιεραποστολικη κατα το Kama Sutra), στην οποια η πρωτη ειναι παντα αναστροφα, απο κατω και η δευτερη απο πανω.

Το ΠαΣοΚ αντιποιειται τη ΝΔ, η ΝΔ το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ αντιποιειται τον εαυτο της, σε μια πραξη αμφοτεροπλευρης, εκ δεξιων και εξ ευωνυμων, πολιτικης αυτοχειριας, κοινως πολιτικου δεκαδακτυλου αυνανισμου (συνωστισμος δακτυλων σαν αυτον των προσφυγων της Σμυρνης στην παρασταση του Ρεπουσιου επους Ο δεκαδακτυλος του γυφτου).

H δημοκρατια αντιποιειται την τυραννια και η τυραννια τη δημοκρατια, για να δικαιωθει η αποψη του Charles Bukowski, πως η διαφορα αναμεσα στη δημοκρατια και τη δικτατορια ειναι πως στην πρωτη ψηφιζεις και μετα δεχεσαι διαταγες, ενω στη δευτερη, ως ενα κατ' οικονομια πολιτευμα, δεν χανεις τον καιρο σου ψηφιζοντας.

Γενοσημη χωρα, που θεωρει τη μαιμου Δημοκρατια και τον ουρακουταγκο Σοσιαλισμο.

* O Θησεας αποποιηθηκε την Αριαδνη, κορη του βασιλια Μινωα και της Πασιφαης, εγκαταλειποντας τη δυστυχη στη Ναξο και ο μοχθηρος Διονυσος αντιποιηθηκε τον Θησεα και πηρε τη θεση του στο κρεβατι της, τιμωρωντας τη διπλα, με την αποποιηση του ενος και την αντιποιηση του ετερου (ο τριτος κρατουσε το φαναρι, φωναζοντας "παρων"), για τον κοντο Μιτο, τον Μιτο της Αριαδνης, που τους προμηθευσε, τον οποιο Μιτο αναγκαστηκαν να μπολιασουν με τρεις ψευτοσοσιαλιστικους κομπους, για να μπορεσουν να βγουν απο το λαβυρινθο και με την αγωνια, πως δεν θα ξανακαταφερουν να ταισουν με μισθους, συνταξεις και φορους το τερας του καπιταλισμου, το Μινωταυρο της χρηματοπιστωτικης εξουσιας.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΒΑΡΛΙΚ ΒΕΡΓΚΙΣΙ

(11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1942 - 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012)

Για τα εβδομηνταχρονα της Τουρκικης αγριοτητας, του Bαρλικ Bεργκισι, το κοινοβουλιο της τραπεζοσωτηριου "δημοκρατιας" σε εβδομαδιαιο αφιερωμα ειδικων μνημονιακων συνεδριασεων υπερτιμα τη γενεθλια μνημη του, ανεβαζοντας τα spreads της χρηματοπιστωτικης βαρβαροτητας.

Να τα εκατοστησει.
H επαναληψη της ιστοριας, τελικα, δεν ειναι φαρσα, ειναι πραγματικοτητα.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Copy - Paste απο τη Wikipedia με συντομα σχολια:

"Με την ονομασία Βαρλίκ Βεργκισί φέρονταν ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942.

Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση σε αναζήτηση αύξησης εσόδων των ταμείων ... εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων (και οχι σαν τις εκτακτες εφαπαξ και δια παντος εισφορες του Ευρωπαικου κεκτημενου, που επιβαλλονται καθε λιγο και λιγακι, ευτελιζοντας ακομα και τη σημασια των λεξεων), επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησής τους (τυχεροι οι μη μουσουλμανοι, που οι μουσουλμανοι δεν ειχαν επινοησει την αντικειμενικη αξια, αυτη που επινοησαν αργοτερα οι ορθοδοξοι φοροληστες).
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου, που ηγούνταν μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος (κατι αναλογο με αυτο που θα προκυψει απο το ομοιογενες μιγμα ΠαΣοΚ και ΝΔ) και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942 (ακριβως στα εβδομηνταχρονα του απο τις 11 Νοεμβριου του 2012, που το κοινοβουλιο της χρηματοπιστωτικης "δημοκρατιας" θα κοσμησει την πολιτικη λατερνα της μπατιρημενης χωρας μας με ενα ακομα μαργαριταρι της φορολογικης ληστειας, τον προϋπολογισμο της επομενης χρονιας)...
Η προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες (παλι καλα γιατι στην Ελλαδα ο λογαριαμος της ΔΕΗ με το χαρατσι ληγει πιο συντομα). Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ (οι οικονομικοι εισαγγελεις δουλευαν ασταματητα, απλα η δικαιοσυνη ειχε σταματησει, καθοτι η υπερεργασια των εισαγγελεων δεν σημαινει και υπερεργασια της δικαιοσυνης).

Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός, που ειδικά για τις μειονότητες, (ο φορος) υπολογίζονταν αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή (ευτυχως η διαστροφικη γριφοφορομαλακια Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε, γνωστη και ως Βαζελινιο - σαρδαμ αναγραμματισμου του Βενιζελιο - χαρατσι απλα διπλασιασε τους συντελεστες του σε μια νυχτα, για να διαψευσει την παροιμια "της νυχτας τα καμωματα τα βλεπει η μερα και γελαει").

Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν. Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον περί τις 2000 εύποροι αλλόθρησκοι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα καταναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες" (δοξα τον ορθοδοξο θεο του χρηματοπιστωτικου φασισμου, που σημερα στη χωρα μας οδηγει μονο το μισο αριθμο - 1000 - ομοθρησκων Ελληνων τη μερα στη καταναγκαστικη ανεργια, το κοινωνικο Ντιγιαρμπακιρ).

ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ