Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ "ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ" ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

"Ερωτηθεις τι εστιν ελπις, «εγρηγοροτος», ειπεν, «ενυπνιον»" (Διογενης ο Λαερτιος για τον Αριστοτελη)
(Οταν ρωτηθηκε τι ειναι ελπιδα, "του ξυπνιου", ειπε, "το ονειρο")

Tην ωρα που τα ονειρατα δεν αληθευουν, στο γλυκοβραδυασμα της νυχτας, ειδα τα φυλλα της Βιοχαλκο, που ανοιγαν φτερα φυλλο το φυλλο για το Βελγιο.

Ελαμπε ενα χοντρο δρεπανι στον ουρανο.
Φοβηθηκα πως τα ειχε θερισει.

Η αναπτυξη της υπαναπτυξης ειναι πλεον σε κινητικοτητα.

Μια απο τις μεγαλυτερες παραγωγικες βιομηχανιες της χωρας μας ανοιξε πανια για την απανω γειτονια της Ευρωπης, το Βελγιο, με συνεπεια σημαντικες απωλειες για την πολιτεια και την κοινωνια.
Αν, μετα την 3Ε, τη ΦΑΓΕ και τη ΒΙΟΧΑΛΚΟ, μεταναστευσουν ακομα δυο με τρεις μεγαλες παραγωγικες βιομηχανιες, θα μπορουσε να τεθει σε κινητικοτητα και το Χρηματιστηριο Αξιων των Αθηνων και να μεταταχθει στο δικτυο του ΟΠΑΠ, οπου ειναι βεβαιο πως θα διαψευσει ακομα και την πιο αισιοδοξη προβλεψιμοτητα της θεωριας των απιθανοτητων.

Η διακριση μεταξυ κρατους και κοινωνιας ειναι απαραιτηση, γιατι η δευτερη υπηρετει το πρωτο, ενω το πρωτο υπηρετει το συστημα της δεσποζουσας ταξικης εξουσιας, που στον καπιταλισμο ειναι κατα τεκμηριο αντικοινωνικο.

Αιτια της βιομηχανικης αυτης μεταναστευσης ειναι η υπερφορολογηση, το υψηλο ενεργειακο κοστος, που και αυτο οφειλεται στην υπερφορολογηση της ενεργειας και το υψηλο κοστος του τραπεζικου δανεισμου, οταν βεβαια υπαρχει ρευστοτητα, που ολα μαζι εξυπηρετουν μια και μοναδικη παραμετρο του συστηματος, τον πλουτισμο των τραπεζων.

Καποτε εκτοπιζονταν μονο οι κομμουνιστες.
Σημερα στο κρατος της τραπεζοκρατιας εκτοπιζονται και οι παραγωγικοι καπιταλιστες.

Η ενδοταξικη συγκρουση αναμεσα στον παρασιτικο και τον παραγωγικο καπιταλισμο συνεχιζεται.

Η τελευταια παραγωγικη βιομηχανια που θα φυγει, να μην ξεχασει να αφησει τα κλειδια του εθνικου νεκροταφειου στον υπουργο υποδομων για να οικοδομησει τις δομες των ευρωπαικων υπερδομων, ο οποιος καθυπουργευει, παντα αδιαβαστος ΠαΣοΚοχωριατης**, την ιδια μερα που η Βιοχαλκο οδηγουνταν στην οικονομικη μεταναστευση, δηλωνε, πως "οι Κασσανδρες εσωτερικου και εξωτερικου διαψευδονται καθε μερα", ξεχνωντας να συμπληρωσει, ομως, πως οι Βελγιδες επαληθευονται αυθημερον.

* Απο "Τo Θερινο Ηλιοστασιο" του Γιωργου Σεφερη:

"Την ωρα που τα ονειρατα αληθευουν
στο γλυκοχαραμα της μερας
ειδα τα χειλια που ανοιγαν
φυλλο το φυλλο.

Ελαμπε ενα λιγνο δρεπανι στον ουρανο.
Φοβηθηκα μην τα θερισει".

** Την ωρα που τα αθωα θυματα των εργαζομενων και των νοικοκυραιων εξοντωνονται και οι μεγαλες παραγωγικες μοναδες για να σωθουν μεταναστευουν με το τραγουδι του Καζαντζιδη στα χειλη
"Φευγω γιατι με πικρανε
η φτωχεια και ο πονος,
ειχε πνιγει η ελπιδα μου,
ειχε σβηστει ο ηλιος μου
κι ειχε χαθει ο δρομος",
τα κομματικα σταγονιδια του Βεροιαρχη, απροσοντα ξεσματα της κομματικης μητρας, τα καταλοιπα του ραδιενεργου χρυσου, οι χρυσοκανθαροι μισθοηγεμονισκοι, μεταστοιχειωνονται και συνεχιζουν τη μισθολογικη λεηλασια των ΔΕΚΟ και των Δημοτικων Επιχειρησεων.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

(ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΚΡΑΤΕΙ ΕΝ ΗΠΕΙΡΩ ΕΝ ΥΦΗΛΙΩ ΒΙΑΣ)

Η γερμανικη αποψη του θανατου:
"Κατι τοσο παγκοσμιο οσο ο θανατος, δεν μπορει παρα να ειναι ωφελιμο" (Friedrich Schiller)

Η οικονομικη - καπιταλιστικη αποψη του θανατου:
"Μακροπροθεσμα ειμαστε όλοι νεκροι" (John Maynard Keynes)

H Oρθοδοξη αποψη του θανατου:
"Αληθεια, αν, παρα το οτι υπαρχει θανατος, συμβαινουν τοσες ληστειες και πλεονεξιες, και σαν τα ψαρια οι δυνατοι καταπινουν τους αδυνατους, αν δεν υπηρχε θανατος, θα σταματουσαν οι πλεονεξιες;" (Αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος)

Χυθηκε το πρωτο αιμα, διαπιστωνουν τα ΜΜΕ (Μεσα Μνημονιοναζιστικης Επικοινωνιας), με αφορμη τη δολοφονια του αντιφασιστα Παυλου Φυσσα.

Τα ΜΜΕ εκτος απο ηλιθια ειναι και τυφλα ή δικαιωνουν την αποψη του Paul Valery, πως "ο φασισμος αρχιζει με τη σκεψη οτι ολοι οι αλλοι ειναι ανοητοι";

Δεν ειδαν το αιμα τεσσαρων χιλιαδων αυτοχειρων;

Δεν ειδαν το αιμα δυο εκατομμυριων ανεργων;

Δεν ειδαν το σωμα των ανασφαλιστων;

Δεν ειδαν το σωμα των πεινασμενων;

Δεν βλεπουν το δραμα της "θειας" ευχαριστειας του τραπεζοφασισμου και της αμαρτωλης μεταληψης του τιμιου σωματος και αιματος του λαου στα θησαυροφυλακεια των τραπεζων;

Δεν βλεπουν τον αυθεντικο ευρωπαικο φασισμο και ζητουν αλλοθι μεταθεσης και προβολης του στα εθνικα κακεκτυπα αντιγραφα του;

Δεν βλεπουν την καμηλο του γερμανικου ναζισμου και διυλιζουν τον κωνωπα του ελληνικου νεοναζισμου;

Ας συνεχισει, λοιπον, η ντοπια εξουσια της εκτακτης αναγκης να αδει τους ψαλμους της προσευχης και της μετανοιας προς τον παντοκρατορα ευρωπαικο χρηματοπιστωτικο καπιταλισμο:

"Λαβετε, φαγετε· τουτο εστι το σωμα μου, το υπερ υμων κλωμενον (θυσιαζομενο) εις αφεσιν αμαρτιων.
Πιετε εξ αυτου παντες, τουτο γαρ εστι το αιμα μου το της Καινης Διαθηκης (ΕΕ), το περι πολλων εκχυνομενον εις αφεσιν αμαρτιων".

Μια απαντηση στα υποκριτικα διλημματα δινει το σχολιο της Helena Smith της ηλεκτρονικης εκδοσης της Αγγλικης εφημεριδας "Guardian" στις 13-09-2013, που με τιτλο "Greeks protest against Golden Dawn attack on Communists", που λεει αυτο που η Ελληνικη θυμοσοφια εχει ξαναπει παροιμιακα "το αιμα νερο δεν γινεται":

"... commentators have begun to ask whether the ruling conservatives should join forces with Golden Dawn, whose views on issues of public order are strikingly similar".

"... σχολιαστες αρχισαν να αναρωτιουνται αν η συντηρητικη κυβερνηση θα επρεπε να συνεργαστει με τη Χρυσή Αυγή, των οποιων οι αποψεις σε ζητηματα δημοσιας ταξης ειναι ενοχλητικα ομοιες".

Ισως, βεβαια, να υπαρχουν και αλλες απαντησεις.

Μεχρι, ομως, να κατανοησουν, πως τις αντιλαμβανομαστε, μπορουν αμεριμνα να μαδουν τη μαργαριτα του φασισμου, απαγγελοντας το θυμοσοφο διλημμα:
"Καινουργια αγαπη και παλια
με βαλανε στη μεση,
γυριζω βλεπω την παλια
καινουργια δεν μ' αρεσει".

Μπορουν επισης να εκφραζουν ανεξοδα, γιατι ουτως ή αλλως οι κρατικες κομματικες επιδοτησεις εχουν εισπραχθει και καταλυθει στη σαρκοφαγο γαστερα τους και τις ανησυχιες τους για τον κινδυνο της καταλυσης και της ιδιας της δημοκρατιας απο την παραγκα του νεοναζισμου, της δημοκρατιας που εχει ηδη καταλυθει απο τους διδυμους πυργους του ευρωπαικου ναζισμου.

To μονο κοινο αναμεσα στη δημοκρατια και την καπιταλιστικη τρομοκρατια της χωρας μας ειναι το δευτερο συνθετικο των λεξεων, το κρατος.
Το κρατος, η δυναμη, η κυριαρχια του λαου στην πρωτη και του καπιταλιστικου τρομου στη δευτερη.

"Το εναντιουμενον τω δυναστευοντι δημος ωνομασται" (Θουκυδιδης).
Το συμπορευομενον τω δυναστευοντι τρομος ωνομασται.

Εξαλλου, "η διαφορα αναμεσα στη δημοκρατια και τη δικτατορια ειναι πως στη δημοκρατια ψηφιζεις πρωτα και παιρνεις διαταγες μετα, ενω στη δικτατορια δεν χρειαζεται να χασεις τον καιρο σου ψηφιζοντας" (Charles Bukowski). 

Αν οι Χρυσαυγιτες ειναι, οπως τους κατηγορουν, μαθητες του Χιτλερ, τοτε τιμουν με συνεπεια την αποψη του, πως "η μεγαλη δυναμη ενος ολοκληρωτικου κρατους ειναι οτι αναγκαζει αυτους που το φοβουνται να το μιμηθουν" και στην περιπτωση μας φαινεται πως οι Χρυσαυγιτες με τη βια μιμουνται το κρατος  της βιας, οπως το κρατος της βιας μιμειται την ηπειρο της καπιταλιστικης βιας, η οποια με τη σειρα της μιμειται την υφηλιο της ιμπεριαλιστικης βιας, σε μια αξιολογικη Babushka των εγκληματων του καπιταλισμου σε βαρος της ανθρωποτητας.

Κρατος εν κρατει εν ηπειρω εν υφηλιω βιας.
Η αλλως γνωστη και ως παγκοσμιοποιηση.

Η ταξικη βια που εφερε τη χωρα μας στην οικονομικη, κοινωνικη και εθνικη εξαθλιωση και κατοχη ειναι υπευθυνη και για την ουρα της καθε κατοχης, μια πιθανα επερχομενη διασπαση της λαικης ενοτητας πανω στα ερειπια της ταξικης αλληλεγγυης ως βιαιη συγκρουση, γιατι πλεον η συγκρουση δεν ειναι πολιτικη, αλλα ταξικη και οι αποπειρες ταυτισης της λεγομενης συνταγματικης "ταξης" και "σταθεροτητας" με τη χρηματοπιστωτικη υποταγη, σκοπευει απλα στη συνταγματικη μεταμφιεση με τη μπουργκα της νομιμοτητας της μεγαλης εκτροπης και βιας του χρηματοπιστωτικου φασισμου, που εχει συντελεστει στη χωρα μας, καταλυοντας καθε ατομικο, κοινωνικο και ανθρωπιστικο δικαιωμα.

Τα δυο ακρα ειναι παροντα και απορω γιατι η συνισταμενη των συνιστωσων της αριστερας, που βρισκεται κατηχουμενη στον προναο της εξουσιας, τα εξορκιζει μετα βδελυγμιας.
Το ακρο του συνταγματικου τοξου της εξουσιας και το ακρο του παρακρατικου τοξου της εξουσιας, που συμφωνα με τη λαικη θυμοσοφια "το ενα χερι νιβει το αλλο και τα δυο το προσωπο" της ιδιας ταξικης αντιδραστικης ιδεολογιας και πρακτικης, απλα η συνταγματικη βια με την  πολιτικη της ταξικης βιας προκαλεσε και παραβιασε τα "χωρικα υδατα" της παρακρατικης βιας και η παρακρατικη βια με το μαχαιρι ερεθισε το "στοματικο βλενογονο" του συστηματος της "εννομης" βιας, που "ανοιξε απο παντου ξετρελαμενα στοματα η ασχημια που ενεδρευει να μας (με, στο αρχικο κειμενο) καταβροχθισει" (Ρενα Χατζηδακη, Μαρινα: Κατασταση Πολιορκιας).

Σημειωση
Με το κειμενο αυτο δεν θελω να υποτιμησω το εγκλημα  του παρακρατικου τοξου σε βαρος του Παυλου Φυσσα, του οποιου σεβομαι και τιμω τη μνημη και την ανεξαρτητη και αδεσμευτη αντιφασιστικη ιδεολογια, αλλα να "αποκαταστησω" τα θυματα του συνταγματικου τοξου σε βαρος του Ελληνικου λαου, γιατι ο θανατος, με τη φυσικη ή την κοινωνικη του μορφη, εχει μια αξιακη αυτονομια και μοναδικοτητα.
Δεν υπαρχει "κακος θανατος", οπως του Παυλου Φυσσα και "καλος θανατος", οπως των θυματων της ταξικης χρηματοπιστωτικης βιας, ουτε κακη και καλη εξουσια, που ειναι μια, ομοουσιος και αδιαιρετος.

"Θανατου μονον ουκ εστιν επανορθωμα" (Μενανδρος), γιατι "η πιο πραγματικη απο ολες τις δημοκρατιες ειναι η δημοκρατια του θανατου" (Kurt Tucholsky).

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

IL DECAMERON* DI BLACCACIO

"Παν το πολυ τη φυσει πολεμιον" (Ιπποκρατης)

Διαβαζω σε φιλικη της χρηματοπιστωτικης εξουσιας ηλεκτρονικη εκδοση:
"Με μπαράζ 11.326 προσλήψεων συμβασιούχων απαντά η κυβέρνηση στο κύμα της ανεργίας".

Σιγα τον πολυελαιο, δηλαδη την απαντηση!

Σε ενα συνολο 1.403.698 ανεργων τον Ιουνιο, που αυξανεται μ' εναν ρυθμο τριαντα χιλιαδων ατομων το μηνα, δηλαδη χιλιων τη μερα, η γενναιοτητα και γενναιοδωρια της μνημονιακης εξουσιας να προσλαβει με συμβασεις, δηλαδη προσωρινα, εντεκα χιλιαδες ατομα αντιμετωπιζει μεταφυσικα την ανεργια δεκα ημερων.

Μονο το Θειο Θαυμα της Ιερας Συλληψης θα μπορουσε να προσεγγισει τη μεταφυσικη και μαθηματικη συληση** του προβληματος της ανεργιας με την απορια "ο αχωρητος παντι, πως εχωρηθη εν γαστρι;"

Στη γαστερα της εξουσιας χωρανε τα παντα και πανω απ' ολα η βλακεια και η γελιοτητα, που με κανει αναλογιζομενος τα λογια του κυνικου φιλοσοφου Διογενη "εις Μυνδον ελθων και θεασαμενος μεγαλας τας πυλας, μικραν δε την πολιν, εφη, "ανδρες Μυνδιοι, κλεισατε τας πυλας, μη η πόλις υμων εξελθει", να φωναξω:
"ανδρες Ευρωπαιοι κλειστε τις πορτες να μη φυγει η χωρα των ανεργων".
Αλλα "στη ψυχαναλυση (ιδιαιτερα την πολιτικη) τιποτα δεν ειναι αληθινο εκτος απο τις υπερβολες" (Theodore Adorno).

* ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ ΤΟΥ ΒΛΑΚΑΚΙΟΥ.
Παραφραση απο το εργο "IL DECAMERON" του Ιταλου ποιητη του 14ου αιωνα BOCCACIO.

** Λεηλασια ιερου μνημιου και κυριως ταφου και στην περιπτωση μας του ταφου των ιερων μαρτυρων της ανεργιας, θυματων του χρηματοπιστωτικου φασισμου.

ΥΓ. Προχθες διαβασα πως η ανεργια το δευτερο τριμηνο του 2013 ηταν μικροτερη του πρωτου τριμηνου και προσπαθω εις ματην να επαληθευσω μαθηματικα την ανισοτητα, οταν τον καθε εναν απο τους 6 μηνες ανακοινωνοταν μεγαλυτερο ποσοστο ανεργιας απο το προηγουμενο.
Εστω Α  η ανεργια του Ιανουαριου Ι, που για το εξαμηνο θα διαμορφωθει ως εξης:
Ι (Ιανουαριος)= Α
Φ (Φεβρουαριος)= Α+β
Μ (Μαρτιος)= (Α+β)+γ
Α (Απριλιος)=(Α+β+γ)+δ
Μ (Μαιος)=(Α+β+γ+δ)+ε
ΙΝ (Ιουνιος)=(Α+β+γ+δ+ε)+στ

Καλειτε καθε μαθηματικος, με πρωτο τον Πανο, να αποδειξει την κρατικη ανισοτητα:

Ι+Φ+Μ>Α+Μ+ΙΝ, δηλαδη
Α+Α+β+Α+β+γ>Α+β+γ+δ+Α+β+γ+δ+ε+Α+α+β+γ+δ+ε+στ,

3Α+2β+γ>3Α+3β+3γ+3δ+2ε+στ,
3Α>3Α+β+2γ+3δ+2ε+στ,
3Α> 3Α+(β+2γ+3δ+2ε+στ),
οπου A, β,γ,δ,ε,στ>0.

Το συνολο των θετικων αριθμων (β+2γ+3δ+2ε+στ), δηλαδη (1β+2γ+3δ+2ε+1στ) των οποιων το αθροισμα προστιθεμενο σε αλλο θετικο αριθμο  κανει τον αριθμο αυτο μικροτερο του εαυτου του, αν μη τι αλλο εχει μια αψιδωτη φορμα (1, 2, 3, 2, 1), κατατασσοντας τον στους μαγικους αριθμους, τους μαγικους αριθμους της μαυρης φασιστικης μαγειας.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΜÉDITATIONS D'AMOUR

(ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ)

Για τη μοιρα του σκυλου: "nicht ausgestoffen und nicht eingereiht" (ουτε ενταγμενος, ουτε διωγμενος) (Rainer Maria Rilke: Der Hund*)
Kαπως ετσι, σαν περιφρονημενος σκυλος, αντιμετωπιζεται και ο Ελληνας στην ΟΝΕ (Οικονομικη Ναζιστικη Ενωση), ουτε ενταγμενος, ουτε διωγμενος, απλα ΔΑΝΕΙΖΟΜΕΝΟΣ και ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ.

Με εκπληξη διαπιστωσα τελευταια, πως σχεδον σε κανενα ιδιωτικο κτηνιατρειο δεν υπαρχει η δυνατοτητα μετρησης της αρτηριακης πιεσης ενος ζωου.
Στην ερευνα της "κτηνιατρικης αγορας" με οδηγησε η αναγκη για την παρακολουθηση της αρτηριακης πιεσης της ηδη δωδεκαχρονης αγαπημενης μου Claudine, που στον τακτικο ελεγχο στην Παθολογικη Κλινικη Ζωων Συντροφιας του ΑΠΘ διαπιστωθηκε αυξημενη, λογω της νεφρικης βλαβης απο τη σχεδον δεκαχρονη μαχη μας με τη Λεϊσμανιαση.
Βεβαια, στο ΑΠΘ εγινε με καθε επιστημονικη δεοντολογια και συγχρονη τεχνικη υποστηριξη ο πληρης ελεγχος, ακομα και με καρδιακο triplex, που ζηλεψα ως ανθρωπος, δεν ειναι ομως "λειτουργικη" και βολικη η τακτικη παρακολουθηση της εκει, που ειναι, ομως, αναγκαια λογω της πιθανης επιβαρυνσης της νεφρικης λειτουργιας με την ανεξελεγκτη χρηση αντιυπερτασικων φαρμακων.

Ευτυχως που κυκλοφορουν ακομα στη χωρα μας ζωικα σκευασματα, στα οποια δεν εβαλε το θαυματουργο χερι της η Κιρκη του υπουργειου της μα(υ)γειας να τα μετατρεψει σε μαιμουδες και τα οποια ζωικα φαρμακευτικα σκευασματα εχουν εξαπλασια τιμη απο τις μαιμουδες του μνημονιακου τσιρκου με την ιδια χημικη ουσια, αλλα διαφορετικη ρατσα, γιατι δεν θα αντεχα στον κανιβαλισμο να χορηγησω μαιμου στην αγαπημενη μου σκυλιτσα.

Επιστρατευοντας, λοιπον, τις ιατρικες μου γνωσεις και την ερευνα στη διεθνη βιβλιογραφια, διαπιστωσα πως θα μπορουσα να χρησιμοποιησω την προσιτη τεχνικη της ανθρωπινης μετρησης της αρτηριακης πιεσης, αφου ο αρτηριακος σφυγμος της Claudine ειναι "ορατος" ακομα και με γυμνο οφθαλμο στα ποδαρακια της, αρκει να ευρισκα το καταλληλο σε διαστασεις και αξιοπιστια οργανο.
Συγκρινοντας τη με τις διαστασεις και την ακριβεια που απαιτει η παρακολουθηση ενος ανθρωπινου νεογνου, ηταν στη συνεχεια ευκολη η ανευρεση και η παραγγελια ενος πιεσομετρου, που εφτασε απο τη Γερμανια στο σπιτι μου με τη UPS σε λιγοτερο απο ενα εικοσιτετραωρο.
Η παραγγελια εγινε την προηγουμενη βδομαδα, Τεταρτη αργα το μεσημερι και η παραλαβη του στο σπιτι μου την Πεμπτη το μεσημερι στις 13.08.

Εκεινα τα ρημαδια τα εκκαθαριστικα της εφοριας, που φτανουν παντα μετα τη ληξη τους και πρεπει καθε φορα να απολογουμαστε στον καθε μνημονιομαλακα του υπουργειου των οικονομικων, γιατι δεν συμμορφωθηκαμε προς τις ηλεκτρονικες υποδειξεις, δεν θα μπορουσαν να ταχυδρομουνται κατευθειαν απο την εποπτευουσα κατοχικη Γερμανικη αρχη, ωστε να φτανουν την επομενη μερα στην πορτα μας και η πληρωμη μας, αν εχουμε χρηματα, να επιστρεφει τη μεθεπομενη στις Γερμανικες τραπεζες, αφου ετσι ή αλλως εκει θα καταληξει, παρακαμπτοντας το νταβατζηλικι του ελληνικου κρατους;

Παιρνοντας, λοιπον, στα χερια μου τη συσκευη μετρησης της αρτηριακης πιεσης, αφου πρωτα την υπεβαλα με πολλαπλες δοκιμασιες και συγκρισεις με υδραργυρικο πιεσομετρο ακριβειας σε ενα τεστ "ασφαλους χρησιμοποιησης" και αξιολογησης στη συζυγο μου, μπορεσα με σιγουρια να την τοποθετησω στο ποδαρακι της Claudine και να εξασφαλισω τα προσδοκωμενα αποτελεσματα.

Εμεινε, ομως, ακομα μια σημαντικη λεπτομερεια.
Η τακτικη παρακολουθηση της μεγαλης της καρδουλας, που εγινε ακομα μεγαλυτερη απο την υπερταση, με μια υπερτροφια της αριστερας κοιλιας.
Βλεπετε η αριστερα σηκωνει παντα το βαρος, η δεξια εξυπηρετει ειδικες αποστολες και συμφεροντα, οπως για παραδειγμα η "ρευστοτητα" του οξυγονου απο τους πνευμονες του ... καπιταλισμου στις ... ελληνικες τραπεζες...

Για την παρακολουθηση της καρδιακης, λοιπον, λειτουργιας της, εντοπισα μια υπερφορητη συσκευη ηλεκτροκαρδιογραφου, που την περιμενω απο στιγμη σε στιγμη μεσω της DHL Deutsche Post και μαλιστα σε λιανικη τιμη κατα πολυ χαμηλοτερη της ελληνικης χονδρικης.
Αλιμονο τι θα τραβηξουν τα ανθρωπινα πειραματοζωα πριν τη χρησιμοποιησω στην καρδουλα της Claudine.

Γιατι μια τοσο μεγαλη καρδια σαν της Claudine δεν μπορει να μεινει στην τυχη της, περιμενοντας αβοηθητη την επερχομενη ανεπαρκεια.

Εξαλλου, εχω ξαναπει πως η μεγαλυτερη μου ελπιδα ειναι να κλεισω τα ματια μου πριν τα δικα της ματακια.
Αυτα τα ματακια με τα οποια εχω κανει τους σημαντικοτερους διαλογισμους και διαλογους της ζωης μου, αφου "τα ματια του ζωου εχουν την ικανοτητα να μιλουν μια σπουδαια γλώσσα" (Martin Buber), που ευτυχως δεν ειναι νεκρη, κατα τη Ρεπουσια αριστερα πρωην συγκυβερνωσα δεξιως κομματικη χονδρομαλακια.

Ευτυχως, ο Charles Baudelaire στο "Les bons chiens" της συλλογης "Petits poèmes en prose" μεταφερει τη διαβεβαιωση του Σουηδου μυστικιστη φιλοσοφου του 18ου αιωνα Emanuel Swendenborg, πως υπαρχει παραδεισος σκυλων.
Θεε μου, θελω μια θεση σ' αυτον τον παραδεισο, με κατοχυρωμενο "συνταγματικα", χωρις τα παραθυρα των συνταγματολογων της συμφορας και της ατιμωρησιας, το δικαιωμα της μη κινητικοτητας, γιατι αν σκασει κατα λαθος μυτη κανενας μνημονιακος ποιμενικος εκει, με βλεπω με υποχρεωτικη μεταταξη στο καθαρτηριο του μπουρδελου της "σωτηριας", να καθαριζω τα ψ@@οχυματα της γερμανικης ρευστοτητας (εξ ου και ρευση, ητοι αυτοματος και ακουσια εκροη γεννητικων κεφαλαιων).

* Παραθετω ολοκληρο το ποιημα "Der Hund" του Rainer Maria Rilke, χωρις να ασελγησω μεταφραστικα στην τρυφερη στοχαστικοτητα του.
Εξαλλου, μετα απο τρια χρονια γερμανικης κατοχης φανταζομαι πως ολοι θα μιλατε γερμανικα στην αποικια της Κατω Σαξοφωνιας, στην οποια παιζεται (τριτο ενικο προσωπο και οχι δευτερο πληθυντικο, γιατι εσεις μπορει να μην ειστε σαξοφωνιστες) το σαξοφωνο του  Schäuble με το μπουκινο της Μerkel.

Σε περιπτωση αδυναμιας να κατανοησετε το ποιημα, θα μπειτε σε "κινητικοτητα", μοριοδοτουμενοι (εκ του δινω - παρεχω -  καποιο μοριο) με τα γεννητικα μορια των γονων, μετα ολων των εμπροθετων σχηματισμων, πχ απογονων, επιγονων, προγονων, κλπ, της κληρονομικης "δημοκρατιας" της Κατω Σαξοφωνιας, η οποια αν μη τι αλλο εμπλουτισε τη μεταπολιτευτικη περιοδο με δυο πολυτιμες λεξεις την πολιτικη παπαρολεξικογραφια, τη λεξη "αναδομηση" σοσιαλιστικως και τη λεξη "κινητικοτητα" νεοφιλελευθερικως.

"Der Hund

Da oben wird das Bild von einer Welt
aus Blicken immerfort erneut und gilt.
Nur manchmal, heimlich, kommt ein Ding und stellt
sich neben ihn, wenn er durch dieses Bild

sich drängt, ganz unten, anders, wie er ist;
nicht ausgestoßen und nicht eingereiht,
und wie im Zweifel seine Wirklichkeit
weggebend an das Bild, das er vergißt,

um dennoch immer wieder sein Gesicht
hineinzuhalten, fast mit einem Flehen,
beinah begreifend, nah am Einverstehen
und doch verzichtend: denn er wäre nicht".

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ ΚΑΙ "ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΒΥΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ"

"Ο μεν δειλoς της πατριδος, ο δε φιλοδοξος της πατρωας ουσιας εστι προδοτης" (Σωκρατης)

Τι αλλο θα μπορουσε να σκεφτει κανεις διαβαζοντας την ειδηση (iefimerida.gr), πως ετοιμαζεται η θεσμοθετηση προστασιας για τους προδοτες;
Γιατι οι τιμιοι ανθρωποι δεν χρειαζονται τους θεσμους των οικων ανοχης.

"Ο καθεις και τα οπλα του" ειπε (Ελυτης).
Οπλο του τιμιου Ελληνα δεν ειναι η προδοσια, αλλα η αντισταση στον καθε προδοτη και κατακτητη.

Τι αλλο, λοιπον, θα μπορουσε να σκεφτει κανεις διαβαζοντας την ειδηση (iefimerida.gr), πως ετοιμαζεται η θεσμοθετηση προστασιας για τους προδοτες;

Τιποτα αλλο εκτος απο το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του Ελυτη:

"ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ
.....................................

Τότε, από τ' άλλο μέρος φάνηκε αργά βαδίζοντας να 'ρχεται Αυτός με το Σβησμένο Πρόσωπο, που σήκωνε το δάχτυλο κι οι ώρες ανατρίχιαζαν στο μεγάλο ρολόι των αγγέλων.
Και σε όποιον λάχαινε να σταθεί μπροστά, ευθύς οι άλλοι τον αρπάζανε από τα μαλλιά και τον εσούρνανε χάμου πατώντας τον.
Ώσπου έφτασε κάποτε η στιγμή να σταθεί και μπροστά στο Λευτέρη.
Αλλά κείνος δε σάλεψε. Σήκωσε μόνο αργά τα μάτια του και τα πήγε μεμιάς τόσο μακριά - μακριά μέσα στο μέλλον του - που ο άλλος ένιωσε το σκούντημα κι έγειρε πίσω με κίντυνο να πέσει.
Και σκυλιάζοντας, έκανε ν' ανασηκώσει το μαύρο του πανί, ναν του φτύσει κατάμουτρα.
Μα πάλι ο Λευτέρης δε σάλεψε.
Πάνω σε κείνη τη στιγμή, ο Μεγάλος Ξένος, αυτός που ακολουθούσε με τα τρία σειρήτια στο γιακά, στηρίζοντας στη μέση τα χέρια του, κάγχασε: ορίστε, είπε, ορίστε οι άνθρωποι που θέλουνε, λέει, ν' αλλάξουνε την πορεία του κόσμου.
Και μη γνωρίζοντας ότι έλεγε την αλήθεια ο δυστυχής, καταπρόσωπο τρεις φορές του κατάφερε το μαστίγιο.
Αλλά τρίτη φορά ο Λευτέρης δε σάλεψε. Τότε, τυφλός από τη λίγη πέραση πού 'χε η δύναμη στα χέρια του,
ο άλλος, μη γνωρίζοντας τι πράττει, τράβηξε το περίστροφο και του το βρόντηξε σύρριζα στο δεξί του αυτί.
........................................

ΓΥΡΙΣΑ τα μάτια * δάκρυα γιομάτα
κατά το παραθύρι
Και κοιτώντας έξω * καταχιονισμένα
τα δέντρα των κοιλάδων
Αδελφοί μου, είπα * ως κι αυτά μια μέρα
κι αυτά θα τ' ατιμάσουν
Προσωπιδοφόροι * μες στον άλλον αιώνα
τις θηλιές ετοιμάζουν".

Η ιστορια δεν παραγραφεται.
Η χωρα μας ζει σημερα τη συνεχεια του Ελληνογερμανικου πολεμου.

Γυρισα τα ματια δακρυα γιοματα στις τρεις τα ξημερωματα, αντιγραφοντας το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του Ελυτη και μεσα στα δακρυα ειδα τον παππου μου στην εξορια της Ικαριας, τον πατερα μου στο στρατοπεδο συγκεντρωσης του Μαουτχαουζεν, τον αδελφο του στα βουνα της Μακεδονιας και μετα στο λεγομενο παραπετασμα και τη γιαγια μου στα μετοπισθεν των ανταρτων.

Τιμηθηκα απο την οικογενεια μου με τους αγωνες της, που ηταν παντα απο τη μερια των τιμιων Ελληνων, ανατριχιαζοντας στις γειτονιες των αγγελων και γνωριζοντας πολυ καλα τα προσωπα πισω απο το μαυρο πανι.

Δεν θα ξεχασω τη γιαγια μου, που για μισο αιωνα μετα την κατοχη και την προδοσια, καθε Κυριακη μεχρι να πεθανει καθοταν στο παραθυρο να δει τους δοσιλογους γερμανοτσολιαδες που πηγαιναν με επισημοτητα καλοντυμενοι στην εκκλησια, για να ξεπλυνουν τα κριματα τους, γιατι τα εγκληματα τους ειχαν ξεπλυθει πολιτικα και μονολογουσε: "Τα μεγαλα σταυροκοπηματα κρυβουν μεγαλες αμαρτιες.
Τον βλεπεις αυτον, οταν πηγαινε στη Γκεσταπο να παραδωσει τους ανταρτες δεμενους, περιμενε να παρει πισω το σχοινι της προδοσιας, οχι για να κρεμαστει σαν τον Ιουδα, αλλα για να δεσει τους επομενους ανταρτες".

Δεν θα ξεχασω την επαναστατικη τρελα του παππου μου, πρωτοψαλτη της εκκλησιας, να ταυτισει το Θειο Δραμα της προδοσιας του Ιουδα με το δραμα του Ελληνισμου, ψαλλοντας προκλητικα και καταμουτρα κατοχικου δοσιλογου προδοτη, σαν ενα ειδος αυτοσχεδιου Λειτουργικου Δραματος*, μια παραβαση** μεσα στο Δραμα, τα Ιδιομελα των Αινων, τα Τροπαρια και τα Αποστιχα, που αναφερονται στον Ιουδα, για να βρεθει μετα το τελος της Ιερας Ακολουθιας της Μεγαλης Πεμπτης στο δρομο της μιαρας εξοριας:
"Γεννημα εχιδνων αληθως ο Ιουδας, φαγοντων το μανα εν τη ερημω και γογγυζοντων κατα του τροφεως...
Ιουδας ο προδοτης δολιος ων, δολιω φιληματι παρεδωκε τον Σωτηρα Κυριον...
Ιουδας ο δουλος και δολιος, ο μαθητης και επιβουλος, ο φιλος και διαβολος...
Σημερον ο Ιουδας καταλιμπανει τον Διδασκαλον και παραλαμβανει τον διαβολον, τυφλουται τω παθει της φιλαργυριας, εκπιπτει του φωτος ο εσκοτισμενος..."

Γεννημα εχιδνων, προδοτης, δολιος, δουλος, διαβολος, επιβουλος, εσκοτισμενος, κλπ.
Ιδου το ψυχογραφικο συναξαρι του συγχρονου προδοτη, με τη συνδρομη του οποιου η Ελλαδα θελει να οικοδομησει το μελλον της.

Αθανατε Marx, ποσο εξω επεσες που πηγες να ερμηνευσεις τον Hegel λεγοντας "ο Hegel παρατηρησε πως ολα τα μεγαλα ιστορικα γεγονοτα και προσωπα εμφανιζονται δυο φορες. Ξεχασε, ομως, να προσθεσει, την πρωτη ως τραγωδια και τη δευτερη ως φαρσα".

Αθανατε Marx, δυστυχως, ο Hegel δεν ξεχασε να προσθεσει κατι, εσυ βιαστηκες να δεις με την ιδεολογικη σου τιμιοτητα την ατιμια των τερατων της εξουσιας, γιατι η Ελλαδα σημερα ζει για δευτερη φορα την τραγωδια της γερμανικης κατοχης και της προδοσιας.

Προσπαθω να κλεισω τα ματια δακρυα γιοματα στις τεσσερις το πρωι και σηκωνονται αργα, σαν τα ματια του Λευτερη απο το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του Ελυτη, πηγαινοντας μακρια στο  μελλον της χωρας μου, που σημερα αντι για αγαπη, χαρα και ευτυχια λεγεται "πρωτογενες πλεονασμα", λεγεται "κινητικοτητα", λεγεται ανεργια, λεγεται πεινα, λεγεται απελπισια, λεγεται μισος, θλιψη και δυστυχια.

Προσπαθω να κλεισω τα ματια δακρυα γιοματα στις τεσσερις το πρωι και οι στιχοι του Ελυτη με βασανιζουν να μη δω τη μαυρη μοιρα του φωτος, που καποτε τη λεγαμε και μερα:

"Φύσηξεν η νύχτα *σβήσανε τα σπίτια
κι είναι αργά στην ψυχή μου
Δεν ακούει κανένας *όπου κι αν χτυπήσω
η μνήμη με σκοτώνει
Αδελφοί μου, λέει *μαύρες ώρες φτάνουν
ο καιρός θα δείξει
Των ανθρώπων έχουν *οι χαρές μιάνει
τα σπλάχνα των τεράτων
...................................

Μες στης γης το κέντρο *φάνηκε ο πυρήνας
που όλο σκοτεινιάζει
Κι η αχτίδα του ήλιου *γίνηκε, ιδέστε
ο μίτος του Θανάτου!"

Ευτυχως διπλα μου αναπνεει μια ελπιδα της ζωης μου, η Claudine.

* Αναπαραστασεις θρησκευτικων σκηνων, που γινονταν συνηθως στον περιγυρο των εκκλησιων τις μερες καποιων μεγαλων γιορτων.

** Μερος της κωμωδιας της Αρχαιας Ελλαδας, στο οποιο ο κωμωδος εγκατελειπε το μυθο και μεταφεροταν στην ιστορια της εποχης του και απευθυνομενος στο κοινο σχολιαζε τα γεγονοτα, κυριως τα πολιτικα, της εποχης του.

Και μια και αναφερθηκα στην κωμωδια της Αρχαιας Ελλαδας, θα ηθελα να επισημανω, πως το προβλημα της Συγχρονης Ελλαδας δεν ειναι το πρωτογενες πλεονασμα της οικονομιας και το ελλειμμα της δημοκρατιας, αλλα το πρωτογενες πλεονασμα της κωμωδιας και το ελλειμμα της κωμωδιογραφιας.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

(ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ)

"Eργον αεξεται, ω επιμιμνω"
(Η εργασια θα προχωρησει, για οποιον ασχοληθει σοβαρα μ’ αυτην)
(Ομηρος)

Πριν καλα καλα διαβασω την ανακοινωση για το ραλλυ της ανεργιας, που τον Ιουνιο εφτασε στο 27,9%, μου τηλεφωνησε φιλος μου ζητωντας τη συμβουλη μου για τον εργασιακο του τραγελαφο.
Εργαζεται ως καθηγητης μουσικης με μερικη απασχοληση και ασφαλιση στο ΙΚΑ με μηνιαιες αποδοχες περιπου 400 €, απο τις οποιες αφαιρουνται οι ασφαλιστικες εισφορες του εργαζομενου 16,50% και 34 € παρακρατηση φορου, δηλαδη καθαρες αποδοχες το μηνα 300 €.

Ο φιλος μου, μακαριζοντας την τυχη του, που βρηκε μια δευτερη απασχοληση σε γειτονικη πολη με αμοιβη 400 € το μηνα με το γνωστο μπλοκακι, βρεθηκε ανημπορος μπροστα στο τερας της κρατικης ληστειας.
Απο τα 400 € της αμοιβης τα 20% αφορουν την παρακρατηση του φορου των ελευθερων επαγγελματιων, που ειναι βεβαια αμοιβη του εργαζομενου, οταν δεηθει ο κρατικος κουλοχερης να την επιστρεψει για να μη διαταραχθει το "πρωτογενες πλεονασμα", ανεξαρτητα απο τη διαταραχη του διατροφικου ελλειμματος της οικογενειας του φιλου μου και επιπροσθετα πρεπει να καταβαλλει υποχρεωτικα και ασφαλιστικες εισφορες στον ΟΑΕΕ (πρωην ΤΕΒΕ) περι τα τριακοσια € το μηνα, συμφωνα με τον πανσοφο νομο του 1992, που φερει την επωνυμια "Νομος του Σιουφα", κατι δηλαδη σαν το "Νομο του Νευτωνα", προς τιμην ενδοξου πολιτικου ανδρος, που υποχρεωνει ανεξηγητα οσους ασφαλιστηκαν πριν το 1992 να καταβαλλουν διπλες και τριπλες εισφορες στα ασφαλιστικα ταμεια.
Αν συνυπολογιστουν τα εξοδα των οκτω μετακινησεων του το μηνα στη γειτονικη πολη για την εργασια του σε 120 € το μηνα (15 € την καθε μετακινηση), ιδου η αριθμητικη του πρωτογενους ελλειματος της εργασιας:
400 € αμοιβη - 300 ΟΑΕΕ - 80 φορος - 120 εξοδα μετακινησης = - 100 €.
Δηλαδη, στην πραγματικοτητα αναλαμβανοντας και τη δευτερη εργασια για τη συμπληρωση του πενιχρου εισοδηματος των 300 € της πρωτης, θα πρεπει να δαπανα 100 € απο το εισοδημα της πρωτης εργασιας για τη χρηματοδοτηση του εισοδηματος της δευτερης εργασιας, μενοντας στην πραγματικοτητα με 200 € το μηνα για την επιβιωση της τετραμελους οικογενειας του.

Τελικα, απο μια συνολικη εργασιακη παραγωγη 910 € το μηνα (400 € απο την πρωτη εργασια συν 400 € απο τη δευτερη συν 110 περιπου € τις εργοδοτικες εισφορες της πρωτης εργασιας) το κρατος θα λεηλατησει μηνιαια με 710 € τον εργαζομενο, αφηνοντας του 200 € για τη συντηρηση της οικογενειας του.

Το θαυμα της "σωτηριας" στο κρατος της αγυρτειας.

Απαξια της εργασιας.

Απαξια του ανθρωπου.

Συντριβη ενος ακομα αθωου θυματος, για την προστασια των αρπακτικων κομματικων ορνεων, που αποτελουν τα τιμαλφη του πολιτικου βραχιονα της εξουσιας εκτακτης αναγκης, που μεσα απο τις "Φωλιες του Κουκου" του καπιταλισμου, τις ΔΕΚΟ και τις ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, συνεχιζουν τη λεηλασια της κατεστραμμενης χωρας μας.

Το μειζον εγκλημα της αντικοινωνικοτητας του χρηματοπιστωτικου φασισμου συνεχιζεται, παρα την αγωνια του Φωκυλιδη "μισθον μοχθησαντα διδου".

Ψαχνουν ακομα να βρουν τα αιτια και τις αφορμες της ανασφαλιστης εργασιας και δεν βλεπουν μπροστα τους την απαξια της εργασιας, την απαξια του εργαζομενου, την απαξια του εργοδοτη, την απαξια του ανθρωπου και τη μοναδικοτητα της αξιας της ευκαιριακης επιβιωσης τους;

Οταν ο εργαζομενος δεν εχει εργασιακο και βιολογικο παρον, θα σκεφτει το ασφαλιστικο του μελλον;

Οταν ο εργοδοτης δεν εχει επιχειρηματικο μελλον, θα σκεφτει το εργασιακο παρον των εργαζομενων του;

Οταν καθημερινα γινομαστε μαρτυρες της πιο χυδαιας ανεντιμοτητας του ασφαλιστικου συστηματος, που απο τοτε που δημιουργηθηκε συνεχως λεηλατειται απο το μακρυ χερι της τραπεζοφασιστικης εξουσιας (ατοκες καταθεσεις, μετοχικη εξαυλωση των αποθεματικων, δομημενα ομολογα, απομειωση, κοινως κουρεμα των τιτλων), γιατι απορουμε για την εντιμοτητα της απορριψης του;

Ολοι οι παραπανω προβληματισμοι ειναι σαν να αναρωτιεται κανεις, γιατι ενας ζητιανος δεν χρησιμοποιει το ελλειμμα της ζητιανιας του σε τοποθετησεις χρηματιστηριακων παραγωγων.
Πολυ απλα, γιατι το ελλειμμα δεν τοποθετειται, αλλα και γιατι τα παραγωγα δεν εχουν εγγυημενες αποδοσεις.

Κλεινω με μια διασταση αναμεσα στον Albert Camus και τον Jean-Paul Sartre, για να μεταφερθω για λιγο νοερα στα χρονια της "αριστερης οχθης" (του Παρισιου, για οσους δεν τη γνωριζουν).
Ο πρωτος ιδεαλιστης, με τη φραση του "φανταζομαι πως ο Σισυφος ηταν ευτυχισμενος", ουσιαστικα επαναλαμβανε θετικα την αποφατικη αποψη "ο μη εργαζομενος μηδε εσθιετω" του Αποστολου Παυλου.
Ο δευτερος επαναστατης, με τη φραση του "μονο αυτος που δεν τραβαει κουπι εχει χρονο να ανατρεψει τη βαρκα", εδινε το συνθημα της εξεγερσης, υποδεικνυοντας τους εξεγερμενους.

Προσωπικα, σεβομαι τη στωικοτητα του Camus, αλλα επειδη δεν ειμαι ιεραποστολος, αλλα "επαναστατημενος ανθρωπος", συμφωνα με τα λογια του, ακολουθω μονο το δρομο του Sartre.

Ετσι κι' αλλιως ειμαστε χωρις σωσιβια εξω απο τη σαπια βαρκα του καπιταλισμου, ειναι καιρος να τη βυθισουμε και ν' ανεβουμε στο υπερωκεανιο του κομμουνισμου για το ταξιδι μας στο μελλον;

H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

"Σ’ αυτη την εποχη που βρεθηκαμε, να σε χαρω … Μεγαλο κεσατι, μεγαλη δυστυχια στον κοσμο! … Ο παρας, δεν ξερω που παει και χωνεται, και δε βγαινει στο μεϊντανι …" (Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης: Ο Πολιτισμος εις το Χωριον)

Αν σεβαστε μας Κοσμοκαλογερε ζουσες σημερα, θα εβλεπες "που παει και χωνεται" ο παρας (Ο Πολιτισμος εις το Τραπεζοκαφενειον "Η ΜερκΕλλας")

Αλλο ενα θαυμα της "σωτηριας" με την περαιτερω λεηλασια της ακινητης περιουσιας ετοιμαζεται στην Κανα της ΜερκΕλλαιας, οπου οι μεσσιες δεν χορταινουν, αλλα πεινανε το λαο.

Στο επερχομενο Ενιαιο Τελος Ακινητων οι στρεμματικες τιμες των φορων για τα αγροτεμαχια, που διαρρεουν στα ΜΜΕ (Μεσα Μνημονιοναζιστικης Επικοινωνιας) προβλεπεται πως θα ειναι σε πολλες περιπτωσεις μεγαλυτερες απο το εισοδημα των αγροτεμαχιων, που καθοριζεται και αυτο απο το ιδιο το κρατος με βαση το λεγομενο συστημα του "αντικειμενικου" προσδιορισμου του γεωργικου εισοδηματος, με αποτελεσμα την απολλοτριωση της ακινητης κτηματικης περιουσιας, μεσω της φορολογικης απομειωσης της.

Η φορολογικη βουλιμια καταβροχθιζει απεπτη και την πιο απλη τη λογικη, μετατρεποντας ακομα και την αυτοαποκαλουμενη "αντικειμενικοτητα" του εισοδηματος σε υποκειμενικοτητα ολκης και κλοπης.

Αφου ηδη καταστραφηκαν οι αστικες δομες της οικονομιας και της κοινωνιας, μπηκε στην κινητικοτητα της "ευθανασιας" και η γεωργικη παραγωγη, η οποια απο χρονια αντιμετωπιζε την ερημοποιηση, εξαιτιας του οτι το κοστος παραγωγης υπερεβαινε τις προσοδους της και διατηρηθηκε σε κωμα στον αναπνευστηρα των επιδοτησεων.

Η "μεθοδος του σαλαμιου" αποδιδονταν για χρονια στον Σταλιν απο την εθνικοσωτηρια "δημοκρατια", τα "κονσερβοκουτια", ομως, και τα "τσεκουρια" ειναι τα οπλα της απογονου της, της οικονομοσωτηριας δικτατοριας.

Η νεα αυτη φασιστικη φορολογικη επιθεση (αυτος στην πραγματικοτητα ειναι ο νεοφασισμος και ο νεοναζισμος, εκκεκτρικοι σαν τον ομογαλακτο τους νεοπλουτισμο) αναστρεφει καθε λογικη.
Εξαλλου, ο φασισμος και ο ναζισμος ποτε δεν διεθεταν λογικη, περαν αυτης της "λογικης" της βιας, αφου στην πραγματικοτητα αναγει το φορο της ακινητης ιδιοκτησιας σε προσοδο βιαιου και καταχρηστικου πλουτισμου του τραπεζοφασιστικου κρατους και το εισοδημα της ιδιας της ιδιοκτησιας σε ευτελη αντιμισθια (αντιφορολογια), που παρεχει το κρατος στον ιδιοκτητη για την υποχρεωτικη μεταταξη του στη δουλοπαροικια.
Κατι, δηλαδη, αναλογο με το "μισθο" της διθεσιμοτητας των εργαζομενων.
Η ταξη της παραδοσιακης ιδιοκτησιας μπηκε στο μηχανισμο της διαθεσιμοτητας του χρηματοπιστωτικου κεφαλαιου.

Προγραμμα ταξικης κινητικοτητας, στο οποιο, ισως για πρωτη φορα, η λεξη κινητικοτητα μπορει να χρησιμοποιηθει χωρις εισαγωγικα.

Την ιδια ωρα που στο πειραματικο εργαστηριο του καπιταλισμου, την Ελλαδα, αποδομειται ο κλασικος καπιταλισμος προς οφελος του χρηματοπιστωτικου, οι νομικες υπηρεσιες της ΕΕ εκριναν, συμφωνα με πληροφοριες του πρακτορειου  Reuters, ως "αντιευρωπαικο" το "Φορο Τομπιν" (Tobin tax), που απο το 1972 προτεινε στις διαλεξεις του στο Princeton ο Νομπελιστας οικονομολογος James Tobin, για τον περιορισμο, να το πω απλα, των χρηματοπιστωτικων "αρπαχτων" στις συναλλαγματικες συναλλαγες και σημερα αντιμετωπιζεται ως ενας φορος των χρηματοπιστωτικων συναλλαγων, που δεν αφορουν μονο το συναλλαγμα, αλλα και τις υπολοιπες χρηματοπιστωτικες πραξεις.

Ετσι, ο χρηματοπιστωτικος πλουτισμος παραμενει αφορος και ανεξελεγκτος, γιατι το αντιθετο, κατα τις νομικες υπηρεσιες της ΕΕ, δεν συναδει με το εθιμικο "δικαιο" της.
Το δικαιο του κλεπτοτραπεζιτη.

Το κρατος πλεον στην Ελλαδα αποκαλυπτεται προκλητικα και απροκαλυπτα.
Δεν ειναι ενα συγκεντρωτικο μορφωμα της πολιτικης εξουσιας, αλλα ενα ταξικο φονικο εργαλειο του χρηματοπιστωτικου φασισμου, για την κατεδαφιση καθε "δικαιωματος", "δικαιου" και "λογικης", που μπορεσε να οικοδομηθει και να επιβιωσει μεχρι σημερα μεσα στις ανοχες του παραδοσιακου καπιταλισμου.

Ο χρηματοπιστωτικος καπιταλισμος δεν εχει ανοχες.
Στο χερι μας ειναι να αποδειξουμε πως δεν εχει και αντοχες.
Ειναι η απολυτη φεουδαρχικη ηγεμονια του νομισματικου πλουτου, που μονο με μια ταξικη και οχι απλα πολιτικη συγκρουση μπορει να αντιμετωπιστει.

ΥΓ. Οι ερωτησεις κρισεως απευθυνονται σ' αυτους που διαθετουν κριση.
Αυτη τη φορα, ομως, θα πρεπει να απευθυνθει στο ΑΚΡΙΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:
Οταν οι φορολογικες απαιτησεις του κρατους της ταξικης βιας ειναι μεγαλυτερες απο τις προσοδους των πολιτων, ποια ειναι η διεξοδος του πολιτη;

Ισως η απλουστερη, που μας διδαξε η ιστορια:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
Mενει μονο να αποφασισουμε αν θα οδηγηθουμε ελευθεροι στο θανατο ή νεκροι στην ελευθερια.