Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

"Ανηρ δεδμημενος ουτε τι ειπειν ουθ ερξαι δυναται, γλωσσα δε δεδεται"
(Θεογνις)
(Ο ανδρας που χτυπηθηκε απο τη φτωχεια δεν εχει τι να πει και τι να κανει, η γλωσσα του ειναι δεμενη)

Βεβαια, οταν πολλοι αναρωτιουνται για την ελλειψη αντιδρασεων στη λαιλαπα της χρηματοπιστωτικης βιας στη χωρα μας, που σαρωνει τα ανθρωπινα δικαιωματα, εκτος απο την παραπανω προσεγγιση του Θεογνι, θα πρεπει να αναλογιζονται και τη μαρξιστικη ερμηνεια της ελλειψης ταξικης συνειδησης.
Μια κατα φαντασια μεσαια ταξη πεταχτηκε στο περιθωριο της κοινωνικης αθλιοτητας του λουμπεν προλεταριατου, πριν προφτασει να προσδιορισει την ταξικη της συνειδηση στο χωρο του προλεταριατου.

Η φτωχεια, λοιπον, εδεσε τη γλωσσα των ελληνων ή η ελλειψη της ταξικης συνειδησης;

Εξαλλου, καμια επανασταση δεν εγινε απο χορτατους.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

ΒΙΒΛΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ, ΑΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΚΚΙΣΜΟΙ*

ΠΕΡΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 25,16) 
       
"Μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν, μήποτε πλησθεὶς ἐξεμέσῃς"
(Οταν βρεις μελι, να φας οσο ειναι αρκετο, ώστε να μην παραχορτασεις και κανεις εμετο)

ΠΕΡΙ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 25,4)

"Τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον, καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν"

(Κατεργασου - σφυρηλατωντας - το ακαθαρτο αργυριο, και θα καθαρισθει ολοκληρο, να γινει καθαρο)

(Προταση σχεδον πλαστογραφιας)

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

* Ο "ΑΚΙΣΜΟΣ" ανηκει στην προσφατη Ελληνικη πολιτικη ιστορια και ειναι σε ολους γνωστος.
Ο "ΑΚΚΙΣΜΟΣ", συμφωνα με το Λεξικο των Liddell και Scott, προερχεται απο το ρημα ακκιζομαι και ακκω, τουτεστιν, προσποιουμαι αδιαφορια, ιδιαιτερα οι γυναικες "τα μεν ουν γυναια..., ηκκιζετο" (Φιλιππιδης)  ή προσποιουμαι αγνοια, καμωνομαι, "οισθα, αλλ' ακκιζει" (Πλατων: Γοργιας).

Τελικα, οπως φαινεται, η λεγομενη μεταπολιτευση κατορθωσε να εννοποιησει τις δυο εννοιες σε μια.
Ειτε με ένα, ειτε με δυο κ.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

LE MESSAGE NON LU

(AΔΙΑΒΑΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ)

Μonologue physique et métaphysique à mon chien
(Φυσικος και μεταφυσικος μονολογος στο σκυλι μου)

(ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ")

Αγαπημενη μου Claudine,

Θα μπορουσα αυτο το μηνυμα να το γραψω στη Γαλλικη γλωσσα, που χρησιμοποιω και στον τιτλο, για να σαρκασω αυτο που σου στερησε η φυση, να εισαι Ελληνιδα με Γαλλικο ονομα και αδυναμια γραφης και αναγνωσης, οχι μονο της Γαλλικης και της Ελληνικης γλωσσας, αλλα και καθε αλλου τεχνητου επινοηματος της επικοινωνιας.

Αγαπημενη μου Claudine,

Μιλησα σε ανθρωπους που ξερουν γραφη και αναγνωση και εχουν το λεγομενο "χαρισμα" της λογικης και της επικοινωνιας, για το αδιεξοδο και την αδυναμια να τους προσφερω εμπρακτα την αγαπη μου, μεσα στον χρηματοπιστωτικο απανθρωπισμο της χωρας μας, που εχει ορθωσει ενα τειχος απελπισιας μπροστα στους νεους και ερειπια απαξιας πισω στους μεγαλυτερους, σ' ενα εκκρεμες αδιεξοδου κοινωνικου τρομου, που το ονομασαν "σωτηρια".

Αγαπημενη μου Claudine,

Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για την αριθμητικη του καπιταλισμου.
Για το εισοδημα των 85 πλουσιοτερων ανθρωπων του κοσμου, που ειναι "ισοδυναμο", για να χρησιμοποιησω το γνωστο λεξιλαγνειακο νεολογισμο, με το εισοδημα των 3,5 δισεκατομμυριων φτωχοτερων, δηλαδη του μισου πληθυσμου της γης.
Για το σαφες και αδιαμφισβητητο "πρωτογενες πλεονασμα" της αδυναμας των 7 απο τις 10 οικογενειες της χωρας μας να θρεψουν τα παιδια τους.
Για την απαιτηση της ευρωπαικης αλληλεγγυης, να ζησουμε με αυτα που εχουμε και να πεθανουμε με αυτα που δεν εχουμε, επιβαλλοντας ουσιαστικα την αλληλεγγυη του θανατου απο αυτη της ζωης.

Αγαπημενη μου Claudine,

Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για άλλο ενα εγκλημα που διεπραξα ως μελος εγκληματικης οργανωσης της κοινωνικης συνειδησης των ανθρωποειδων, να συμβαλω στην εξορια του μικρου αδεσποτου "παππουλη" πια, του Sheep-ακου, γιατι οι γιατροι εκριναν, πως αποτελει αλλεργιογονο παραγοντα, επικινδυνο για την υγεια αλλεργικου μελους της οικογενειας.

Ενα άλλο εγκλημα μου εγινε σε βαρος σου, παλι υστερα απο τη συσταση των γιατρων, αυτη τη φορα των κτηνιατρων, που μ' επεισαν πως η στερηση των βιολογικων αναγκων και των κοινωνικων  δικαιωματων, οπως αυτων της τεκνοποιιας και της μητροτητας, με τη στειρωση, προσφερει στατιστικα πλεονεκτηματα προφυλαξης απο τον καρκινο της μητρας.
Οι ανθρωποι, ομως, διατηρουν το δικαιωμα να μη διαπραττουν αυτον τον ακρωτηριασμο για την προστασια τους, επιλεγοντας την απροσδιοριστια απο τη θεωρια των πιθανοτητων.

Ετσι, μετα την πρωτη και μοναδικη σου τεκνοποιια, ασκησαμε αυτη τη βαναυση εξουσια, χωρις τη συγκαταθεση σου, σε βαρος σου κι' εσυ περιοριστηκες με την ευγενικη καρτερια σου στην απεραντη φροντιδα ενος τοτεμ, ως παιδι - υποκαταστατο. Το υφασματινο κουνελακι σου.

Ακομα ενα άλλο εγκλημα μου ηταν προς τα δυο παιδια σου, που οταν γεννηθηκαν αποφασισαμε να συγκατοικησουν μαζι σου και μαζι μας, τη Chloé και τη Jagie, που τη γραφω σε ολα τα κειμενα μου παντα δευτερη, οχι για λογους φυλετικης διακρισης που ειναι μαυρη, αλλα για λογους ηλικιακης ταξης, αφου ειναι η μικροτερη απο τα επτα παιδακια σου, ενα αλλο εγκλημα μου, λοιπον, ηταν προς τα δυο παιδια σου, που τα στερησα κάθε σεξουαλικο δικαιωμα, επειδη η τεκνοποιηση τους θα αποτελουσε βαρος.

Αγαπημενη μου Claudine,

Aυτα που εγραψα και ειπα, μαλλον, οπως φαινεται, δεν μπορεσαν πολλοι να τα αντιληφθουν, απλα γιατι τα προσεγγισαν με τα εργαλεια της τεχνητης ανθρωπινης γνωσης και της κατευθυνομενης νοησης, ακομα και τη ψυχοπαθολογια τους, χαρακτηριζοντας μου αλλοτε ως καταθλιπτικο, γιατι εδειχνα να υποκυπτω στη βαρβαροτητα του συστηματος της εξουσιας, αποδεχομενος την αδυναμια μου να το πολεμησω και αλλοτε ως παρανοικο οταν πνευματικα το πολεμησα.
Μα η λεγομενη καταθλιψη δεν ειναι τιποτα αλλο απο τη φυσιολογια του συμβιβασμου και η παρανοια η φυσιολογια της αντιδρασης.
Αυτος ειναι ο διπολισμος της φυσιολογιας και οχι της ψυχοπαθολογιας.

Αγαπημενη μου Claudine,

Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, γιατι δεν εχεις το βιολογικο δικαιωμα της γραφης και της αναγνωσης, που σου στερησε ο Παντοδυναμος, αν δεχτουμε τη θεωρια της δημιουργιας ή η εξελιξη των ειδων, αν δεχτουμε τη θεωρια της βιολογιας,  αλλα ειναι σιγουρο, πως εχεις το πλεονεκτημα της απολυτης επικοινωνιας, αφου μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα και περα απο την απλοϊκη καθημερινοτητα, που με περισση ετοιμοτητα ανταποκρινοσουν αμεσα και χωρις περιστροφες σε απλα παραγγελματα, οπως "που ειναι το κουνελακι", "παμε κατω", "παμε πανω", "που ειναι η γατουλα", "παμε στα πουλακια", και αλλες φυσικες ιστοριες για φυσικα οντα και οχι τεχνητες νοημοσυνες, που εμειναν ως καταλοιπα της καυσης στα κρεματορια της γνωσης και της εξουσιας.

Δεν εχουν αξια για σενα, οπως και για καθε φυσιολογικο εμβιο ον, ο Dow Jones, ο Nasdaq, ο Nikkei, ο DAX, ο CAC 40, το ΑΕΠ, ουτε καν αυτο το νεο οπλο της μαζικης εθνικης μας καταστροφης, το περιφημο "πρωτογενες πλεονασμα", που περιφερεται σαν την ασωματη κεφαλη στα τηλεοπτικα ορνιθοτροφεια απο "δημοσιογραφους" - πετεινα του καπιταλισμου και το οποιο θα μεινει στην ιστορια ως ο συγχρονος θαλαμος των αεριων, του στρατοπεδου συγκεντρωσης του ευρω.

Αγαπημενη μου Claudine,

Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, αλλα ειναι πιο σιγουρο, πως μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα, εκει στην γραμμη του συναισθηματικου οριζοντα, που σβυνουν τα κυματα της ιδιοτελειας και αρχιζει η ερημος της αγαπης.
Δεν αμελησες ποτε τις προσωπικες μας στιγμες, γιατι ηξερες αλανθαστα την αναγκη της σιωπηλης επικοινωνιας.

Κάθε βραδυ στις 20.30 πχ  απαιτουσες να ικανοποιησεις την αναγκη μου αυτη, γνεφοντας μου επιμονα με τα χερακια σου και κοιταζοντας μου απαιτητικα με τα ματακια σου και μολις επαιρνα το δρομο ετρεχες να προφτασεις να με υποδεχθεις στο κρεβατι, οπου ωρες ολοκληρες απολαμβανα τον υπνο σου στον υπνο μου και την αγρυπνια σου στην αγρυπνια μου.

Δεν γελασες ποτε, γιατι δεν εχεις αυτο το ελαττωμα της εκκωφαντικης υποκρισιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την απολαυση της χαρας σου.
Δεν εκλαψες ποτε, γιατι δεν ειχες αυτο το ελαττωμα της υστερικης φοβιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την  εσωτερικη μεγαλοφροσυνη του πονου σου, που εβρισκα παντα τον τροπο να ξεχωριζω, προσφεροντας την αδυναμια μου ως αντιδοτο της δυναμης σου.

Αγαπημενη μου Claudine,

Δεν σου μιλησα ποτε για την εποχη του Παρισινου Μαη του 1968, γιατι δεν ηθελα να μαθεις τα λαθη της γενιας μου, που παραδωσαμε τη νεανικη και επαναστατικη μας αθωοτητα στην πλανη της "αστικης δημοκρατιας", που ερριξε ως δολωμα στην εξεγερμενη τοτε Γαλλια ο πολυμηχανος στρατηγος Charles de Gaulle, προς τον οποιο η υποληψη μου σταθηκε μετεωρη σε μια μοναχα φραση του "οσο περισσοτερο γνωριζω τους ανθρωπους, τοσο περισσοτερο αγαπαω τα σκυλια", γιατι δεν ξεκαθαρισε αν τη λεξη "σκυλια" τη χρησιμοποιουσε με τη ζωικη της αθωοτητα ή το δικαιο του εξανθρωπισμου της κτησης της αθωοτητας και του μετασχηματισμου της σε βαρβαροτητα.
Αν, πραγματι, τη χρησιμοποιουσε με την πρωτη της εννοια, θα μπορουσα να την αναστρεψω, λεγοντας πως οσο περισσοτερο γνωριζω τα σκυλια, τοσο περισσοτερο μισω τους ανθρωπους.

Αγαπημενη μου Claudine,

Ένα απο τα συνθηματα του Παρισινου Μαη ηταν;
"Le patron a besoin de toi, tu n'as pas besoin de lui" (Το αφεντικο εχει αναγκη εσενα, εσυ δεν εχεις αναγκη αυτον).

Η ανθρωπινη απληστια χαρακτηριζει τους διποδους συντροφους σας αλλοτε ως "ιδιοκτητες", αλλοτε ως "κυριους" και αλλοτε ως "αφεντικα", αποκαλυπτοντας μια ηθικη διασταση της καπιταλιστικης διαστροφικης ταξικης συνειδησης του ανθρωπου.

Ως "αφεντικο" σου, λοιπον, Claudine ομολογω, πως απο το συνθημα του Παρισινου Μαη ελλειπε η περιπτωση της αναγκης μου για σενα, οπως ελλειπε η κριτικη λογικη απο την αποψη που διατυπωσε χθες σε διαλεξη του στο Γαλλικο Ινστιτουτο των Αθηνων ο Alain Badiou, προσπαθωντας να αποδομησει μερικα τον Rimbaud* ή να αναδομησει την αληθινη ζωη που γκρεμιστηκε στη χωρα μας, πως "η αληθινη ζωη δεν είναι απουσα, οπως το ηθελε ο Rimbaud. Η αληθινη ζωη δεν ειναι ποτε απολυτως απουσα. Αρκει να μη φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ερωτευμενοι μαζι της κι εμεις να μη σηκωσουμε τα χερια ψηλα. Η ζωη εξαρταται απο εμας".
Δυστυχως, η αληθινη ζωη θα ειναι απουσα, ακομα και αν φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ανεραστοι μαζι της, εστω κι' αν εμεις δεν εχουμε σηκωσει τα χερια ψηλα, γιατι οι διαστροφες των ανεραστων αποτελουν τις συνηθεστερες παρεκκλισεις της γενετησιας ορμης, ακομα και αυτης της γενετησιας ορμης της εξουσιας.

Αγαπημενη μου Claudine,

Καποιος αγνωστος, ισως και ασημαντος σαν και μενα, ειπε πως "αν οι σκυλοι δεν πηγαινουν στον παραδεισο, τοτε προτιμω να τους ακολουθησω εκει που πανε".

Εγω ειμαι σιγουρος, πως δεν μπορει να υπαρχει παραδεισος, απο τον οποιο θα απουσιαζει το συμβολο της πιστοτητας.

Γι' αυτο, αγαπημενη μου Claudine, ειναι σιγουρο, πως εκει καπου θα χαθουμε.
Εκει καπου θα τελειωσει το ταξιδι της μυστικης μας επικοινωνιας, που θα θυμασαι, φανταζομαι, πως αρχισε με τη δυσπιστια σου, οταν πρωτοσυναντηθηκαμε, αν αξιζα την αγαπη, την εμπιστοσυνη και τη φιλια σου.
Εσυ θα πας στη θεση σου στον παραδεισο κι' εγω θα ειμαι εξω απο αυτον.

Αγαπημενη μου Claudine,

Δυο ηταν τα μεγαλα λαθη της ζωης μου.
Η αγαπη και ο νοστος.
Αυτο το διδυμο Ελληνικο παθος, που εφερε τον Οδυσσεα πισω στην Ιθακη και οδηγησε τα βηματα μου στην Ελλαδα σε κάθε ταξιδι, οταν αποφασιζα να την εγκαταλειψω για παντα.
Ελπιζω να μην επαναλαβω τα ιδια λαθη, της αγαπης και του νοστου για τη ζωη, στο τελευταιο μεγαλο ταξιδι.
Εξαλλου, παραφραζοντας τα λογια του Rimbaud*, θα ελεγα πως ο θανατος ειναι μια φαρσα, που θα πρεπει να την υπομεινουν ολοι.

* Ο Rimbaud χαρακτηριζε τη ζωη ως μια φαρσα που πρεπει να την υπομεινουν ολοι.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Καλυτερα "φεσι" τουρκικο παρα γερμανικο "δανειο"

Ενας επαρκης, ισως και μοναδικος, λογος για τη διακοπη της ναζιστικης γενοκτονιας των Ελληνων απο τις μνημονιακες αιτιες θανατου, την πεινα, τις αυτοκτονιες, το φορολογικο στραγγαλισμο και προσφατως την ... αιθαλομιχλη, που κληθηκαν να αντιμετωπισουν οι τρεις θεραποντες "ιατροι", της οικονομιας, της υγειας και της ενεργειας, θα ηταν αυτος που εξεφρασε το 1774 ο Τουρκος ναυαρχος και βεζυρης Χασαν Γαζη πασας (Τζεζαϊρλης), για να αποτρεψει τη γενοκτονια των Ελληνων απο τους Τουρκους:

"Εαν φονευθωσιν ολοι οι Ελληνες, ποιος θα πληρωνη το χαρατσι;"

Αθωε Ανατολιτη Τζεζαϊρλη, η ναζιστικη Δυση επεβαλε τη δημοσιονομικη ταξη ακομα και στο θανατο, αφου το χαρατσι, συμφωνα με το κελεπουρι του ευρωπαικου κεκτημενου, δεν συνοδευει το φθαρτο σωμα, αλλα την αφθαρτο κτηση.

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ

"Σε περιπτωση κατακτησης μπορει να συμβουν τρια πραγματα.
Οι κατακτητες επιβαλλουν στους κατακτημενους το δικο τους τροπο παραγωγης, οπως πχ η Αγγλια στην Ιρλανδια.
Αφηνουν ανεπαφο τον τροπο παραγωγης των κατακτημενων επιβαλλοντας επαχθεις φορους, οπως πχ η Οθωμανικη και η Ρωμαικη αυτοκρατορια.
Επιβαλουν μια αμοιβαια επενεργεια που δημιουργει μια συνθεση στην παραγωγη, οπως πχ η Γερμανικη κυριαρχια σε ορισμενες χωρες...

Η ληστεια αποτελει, ακομα, μεσο παραγωγης πλουτου, αλλα προυποθετει την υπαρξη παραγωγης, που θα ληστευθει...
Το stockjobbing nation (Χρηματιστηριακο Εθνος Κερδοσκοπων) ληστευει διαφορετικα απο ενα εθνος αγελαδοτροφων".
(Marx: Grundrisse der Kritik der Politischen Ökonomie).

Μεγαλε Καρολε, η Ελλαδα απο τη ζωωκλοπη εκανε το salto mortale στη χρηματοπιστωτικη κλοπη, παραγνωριζοντας τη βαρυτητα της διαλεκτικης της ιστοριας, του ιστορικου υλισμου.

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ε

(AT LAST, A REAL SUCCESS STORY)

Tην ογδοη ημερα κατα τας γραφας του "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ", το μηνυμα ηρθε απο το Λονδινο, για να με πληροφορησει αναμεσα στα αλλα, με τη γνωστη Αγγλικη προνοια - φλεγμα, για το ρεσιταλ πιανου του Lang Lang, που θα γινει τον ... Απριλιο του 2015, ενω η προπωληση των εισιτηριων θα αρχισει ωρα 9 ... στις 11 Ιανουαριου 2014... ημερα Σαββατο!!!
Οι φιλοι απο το Λονδινο δεν εχουν το θεο τους.
Δεν περιμεναν οι ανθρωποι καν τη Δευτερα, γιατι κακα τα ψεματα μια καθυστερηση μιας μερας και μαλιστα Κυριακης στην πωληση των εισιτηριων, θα συντομευε κατα εικοσι τεσσερις ωρες, 1440 λεπτα, δηλαδη 86.400 δευτερολεπτα, σχεδον ανεπανορθωτα, τους δεκα εξ μηνες μεχρι το ρεσιταλ του Lang Lang!

Για του λογου το αληθες, ιδου η σχετικη ενημερωση:

"Lang Lang Recital
Monday 20 and Wednesday 22 April 2015
Following on from the phenomenal success of his two sold-out Mozart and Chopin recitals at the Hall in November, Lang Lang will return in 2015 for two breathtaking in-the-round performances.
Tickets go on sale at 9am on Saturday 11 January".

Την ωρα που η ανεργια στη χωρα μας "τραβαει την ανηφορα με σημαιες και ταμπουρλα" (Ριτσος) προσεγγιζοντας τον Οκτωβριο κατα τα επισημα, μαγειρευμενα στοιχεια, το 28%, στην Αγγλια οι πωλησεις των Rolls Royce και Bentley καταρριπτουν το ενα μετα το άλλο ρεκορ, αναγκαζοντας τις βιομηχανιες παραγωγης τους, να αυξησουν το προσωπικο για να αναπεξελθουν στις αναγκες της ζητησης.
Εδω ειχαμε μεινει καπου στην ποινικοποιηση της αιθαλομιχλης..., ως μεσο προστασιας των δημοσιων εσοδων απο την καταχρηστικη θερμανση των πισινων..., των οπισθιων αμφιγλουτιαιων χωρων των πολιτικων ηλιθιων.

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Δ

Tην εβδομη ημερα κατα τας γραφας του "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ", το ηλεκτρονικο περιστερι μου εφερε αυτη τη φορα το μηνυμα από το Βερολινο, απο το Berliner Festspiele, με λιγα συγκινητικα λογια του γερμανου ποιητη, συγγραφεα και κωμικογραφου Emil Erich Kästner (1899 - 1974):

„Wird's besser? Wird's schlimmer?, fragt man alljährlich. Seien wir ehrlich: Leben ist immer lebensgefährlich.”

(Ειναι καλυτερα; Ειναι χειροτερα;, Αναρωτιεται κανεις καθε χρονο. Ας το παραδεχτουμε: η ζωη ειναι παντα επικινδυνη για τη ζωη).

Συγκλονιστικο βιβλιο του Emil Erich Kästner ειναι το αυτοβιογραφικο εργο του "Als ich ein kleiner Junge war" (Οταν ημουν ενα μικρο παιδι), που αρχιζει με την τραγικη αντιθεση αναμεσα στην εναρξη του πολεμου και το τελος της παιδικης του αθωοτητας και ενα θρηνο για τη Δρεσδη, στην οποια περασε τα εικοσι πρωτα χρονια της ζωης του, ως το 1919:

"Der Weltkrieg hatte begonnen, und meine Kindheit war zu Ende..."
"Ο Παγκοσμιος Πολεμος (αναφερεται στον Α Παγκοσμιο Πολεμο) ειχε ξεκινησει και η παιδικοτητα μου τελειωνε...
Ημουν παιδι στην πιο ομορφη πολη του κοσμου...
Σε χιλια χρονια φτιαχτηκε η ομορφια της και σε μια νυχτα καταστραφηκε εντελως".

"LEBEN IST IMMER LEBENSGEFÄHRLICH"

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Γ

Tην εκτη ημερα κατα τας γραφας του "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ", επιτελους, αλλαξε ο αποστολεας της επικοινωνιας μου.

Ευτυχως, υπαρχουν και αλλοι φιλοι στο Παρισι, που φροντιζουν να με προβληματιζουν, αν τελικα εζησα ποτε στην Ελλαδα.

Η Cité de la musique de Paris, λοιπον, την εκτη ημερα εδωσε τη θεση της στην Opéra national de Paris.

To ενημερωτικο σημειωμα για το λυρικο δραμα "Werther" (Βερθερος) του Massenet ειναι ακαταλληλο για τις μερες της εθνικης καταθλιψης που περναμε, αγγιζοντας τα ορια της ηθικης αυτουργιας σε αυτοχειρια.

« Lacrimosa dies illa… »
Jour plein de larmes que celui-là. Werther est un long requiem et l’œuvre la plus personnelle de Massenet...

"Jour plein de larmes..." Μερα γεματη δακρυα...

"Werther est un long requiem..." Ο Βερθερος ειναι ένα μεγαλο requiem...

Η οπερα "Werther", το "l’œuvre la plus personnelle de Massenet" (το πιο προσωπικο εργο του Massenet) βασιζεται στη νουβελα "Die Leiden des jungen Werthers" (Τα παθη του νεαρου Βερθερου) του Johann Wolfgang von Goethe, που πρωτοεκδοθηκε το 1774.

Αισθητικη "Sturm und Drang", για την οποια, αλλα και το ρομαντισμο γενικοτερα, ο Charles Baudelaire ειπε:
"Ο ρομαντισμος ειναι παιδι του Βορρα" (κατι σαν το μνημονιο, "Sturm und Drang", Ορμη και Θυελλα, που σαρωσε τη χωρα μας).
"Ο Βορρας αγαπα τα χρωματα" (κι' οσες φυλες δε του αρεσουν χρησιμοποιει την Ορμη και τη Θυελλα του ναζισμου).
"Τα ονειρα και τα ξωτικα ειναι παιδια της ομιχλης" (μ' αυτα τα ονειρα και τα ξωτικα πορευεται η χωρα μας αναμεσα στην ομιχλη και την αιθαλομιχλη).
..........................................

ΥΓ. Αγαπητε Κωστα Καββαθα

Μετα απ' ολα αυτα, σχετικα με την προσκληση σας για το NEXT, η αληθεια ειναι πως δεν εχω ουτε διαθεση, ουτε ... κουραγιο, οπως τοτε που εψαχνα τους 4ΤΡΟΧΟΥΣ στις μουσικες και ιατρικες μου περιπλανησεις, αλλοτε στο Παρισι, αλλοτε στο Λονδινο και αλλοτε και εκει συναντησα και τις μεγαλυτερες δυσκολιες στην προμηθεια τους, στο Επταχωρι της Καστοριας, που εκανα την υποχρεωση του Αγροτικου Ιατρειου.
Ισως, γιατι οι ανθρωποι της Πινδου δεν χρειαζονταν το αυτοκινητο.
Η καθημερινη βιολογικη φαλαγγα της πρασινης αναπτυξης στους δρομους του ειχε την ιδια ακολουθια:
Μπροστα η γυναικα φορτωμενη ξυλα.
Πισω της η γαιδουρα φορτωμενη ξυλα.
Τελευταιος ο αντρας καβαλα στο γαιδαρο, πραγματικος ιπποτης, που παραχωρουσε την πρωτοπορια στα θηλυκα, τη γυναικα και τη γαιδουρα, απλα, φορτωμενες.
Το τιμημα της εκτιμησης.
Η μαγεια της εξελιξης των τεσσαρων τροχων.
Προσοχη, οταν λεω  "τεσσαρων τροχων", δεν αναφερομαι στους 4ΤΡΟΧΟΥΣ, που χρησιμοποιωντας μια ψυχαναλυτικη αποψη του Jacques - Alain Miller (Effet retour sur la psychose ordinaire), που χαρακτηριζει τη Σοβιετικη Ενωση, που τελικα διαλυθηκε, ως μια παραληρηματικη πραγματικοτητα και 60χρονο ονειρο του Λενιν, θα ελεγα, κατ' αναλογια, πως οι 4ΤΡΟΧΟΙ  ειναι μια παραληρηματικη υπερπραγματικοτητα (υπερρεαλισμος - σουρεαλισμος) και ενα 43;χρονο ονειρο - εξπρεσιονιστικος εφιαλτης του Κωστα Καββαθα.

Αγαπητε Κωστα Καββαθα

Να φανταστειτε, λοιπον, πως πρωι της πρωτοχρονιας, στις 8,  επισκεφτηκα το στρατοπεδο συγκεντρωσης και εξοριας της μηχανοκινητης ταξιαρχιας μου, λιγα χιλιομετρα απο τις Αγροτικες Φυλακες της Κασσανδρας, να "γεμισω τις μπαταριες", κατα την εκφραση του Μαλαισιανου πολιτικου τουριστα, δεκα πεντε χιλιαδων περιπου κυβικων και χιλιων περιπου ιππων (Αμερικανικη αναλογια κυβικων και ιπποδυναμης, 1 προς 15;, αν θυμαμαι καλα τα "μαθηματα του πραγματικου οδηγου", γιατι οπως φαινεται δεν φτανει η ιπποδυναμη ... πχ του ευρω, χρειαζονται και τα κυβικα του δολλαριου, που ειναι αναντικαταστατα) και παρα την προθεση μου δεν μπορεσα να γραψω ουτε μια σελιδα για τους αυτοεξοριστους οικονομικους κρατουμενους της μηχανοκινητης ταξιαρχιας μου...

Παρα το οτι δεν εχω ουτε διαθεση, ουτε ... κουραγιο, εχω καμια πεντακοσαρια σημειωματα στην ιστοσελιδα μου (athadim.blogspot.com), τα περισσοτερα, βεβαια, προιοντα νοσηρου αντιμνημονιακου παραληρηματος και σεξουαλικου σαρκασμου (του τυπου του James Joyce κατα τη ψυχαναλυτρια και ψυχοθεραπευτρια κορη μου, που επισημαινει την παραληρηματικη μου ψυχωση, χωρις, οπως λεει, να παραγνωριζει την ευφυια μου), που αναδυουν, ομως, σοβαρες σκεψεις, προβληματισμους και ιδεες και τα οποια μπορειτε να χρησιμοποιησετε, οποια, οποτε και αν νομιζετε, πως θα σας ειναι "χρησιμα".

ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

(ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ)

Οταν στα νιατα μου ακουσα για τον Αγιο Φραγκισκο της Ασιζης, που μιλουσε στα πουλια, δεν εδωσα και τοση σημασια.
Eξαλλου, ο υπαρκτος σοσιαλισμος της εποχης εκεινης δεν μας εδινε περιθωρια για ανυπαρκτα διλημματα.

Αρχισα να προβληματιζομαι οταν, μετα την ομιλια του Αγιου Φραγκισμου, γνωρισα το κηρυγμα του στα πουλια με το εργο Saint François d'Assises prêchant aux oiseaux του Lizst και τελος, καταλαβα το μυστηριο της επικοινωνιας μαζι τους, οταν συναντησα το εργο του μεγαλου μας δασκαλου του 20ου αιωνα Olivier Messiaen, στο οποιο οι ηχοι των πουλιων, που συνελεγε ο Maître σε δαση, βουνα και λαγκαδια, ειχαν μια περιοπτη θεση, βαζοντας ενα στοιχειο της φυσης στη μεταφυσικη, συνηθως θρησκευτικη, υποσταση των εργων του, με αποκορυφωμα την οπερα του Saint François d'Assises.

Βεβαια, εγω δεν ειχα την Αγιοσυνη του Αγιου Φραγκισκου, ουτε τη μεγαλοσυνη του Messiaen για να γευτω αυτο το μυστηριο κι' ετσι το μονο που καταφερα στη ζωη μου ηταν να μπορεσω να μαθω τη γλωσσα των σκυλιων, που ειναι και πιο απλη απο αυτη των πουλιων.

Οταν διαβασα την ακολουθια του στοχασμου του Heidegger απο μια διαλεξη του στο Freiburg το 1929-1930 (Die Grundbegriffe der Metaphysik. Welt - Endlichkeit - Einsamkeit), πως "το ζωο εχει ενδεια του κοσμου, η πετρα δεν εχει κοσμο και ο ανθρωπος διαμορφωνει τον κοσμο", να καταληγει στον προβληματισμο, "τελικα, τι ειναι ο κοσμος", μου ηρθε στο μυαλο ενας πιο αναλαφρος συλλογισμος του Jean Cocteau "λες πως αγαπας τα λουλουδια, αλλα τα κοβεις, λες πως αγαπας τα σκυλια, αλλα τα δενεις, λες πως αγαπας τα πουλια, αλλα τα κλεινεις στο κλουβι, λες πως μ' αγαπας, αλλα εγω φοβαμαι".

Χθες το βραδυ, λοιπον, εζησα μια στιγμη μεγαλοσυνης, απο τις λιγες που δινουν ενα νοημα υπαρξης στη μονοτονια της ασημαντοτητας μας.

Σε μια παροξυσμικη νυχτερινη κριση, μαλλον, αλλεργικης ρινιτιδας, που με ταλαιπωρει τις τελευταιες μερες, με ασταματητα φτερνισματα και καταρροη, ξυπνησε εντρομη η αγαπημενη μου και ομοκρεβατη μου κοκερινα Claudine, κολλησε διπλα μου και ιεραρχωντας αλανθαστα τις προτεραιοτητες, αρχισε πρωτα να μου γλυφει τα δακρυα στα ματια, μετα εβαλε το κεφαλακι της και χαιδευε και "φιλουσε" για ωρα τον κορφο μου και τελος, μολις ησυχασα απο το παροξυσμο, αναστεναξε βαθια και κοιμηθηκε ακινητη στην αγκαλια μου μεχρι το πρωι.

Τα παιδια της, η Chloé και η Jagie, παρακολουθουσαν αμηχανα και φοβισμενα, βλεποντας στα ματακια τους τα λογια του Umberto Eco, πως "ο φοβισμενος παιρνει κουραγιο απο το φοβο ενος αλλου", χωρις για πρωτη φορα να ζηλεψουν απο τις θεραπευτικες περιπτυξεις της μαννας τους, στην ιεροτελεστεια των πρωτων βοηθειων, προφανως γιατι καταλαβαν, πως δεν προκειται για πραξη ερωτικη, αλλα ιατρικη.

Θεε μου, αν δεν απειλουνταν να εξαντληθει η, κατα τον Heidegger, ενδεια του κοσμου της Claudine, και αν, κατα τον Rainer Maria Rilke, δεν κινδυνευαν τα ματακια της με τον εξανθρωπισμο, να παρουν, δηλαδη, την ανθρωπινη εκφραση των ματιων του λιονταριου των tapisseries "La Dame à la Licorne" (Musée de Cluny), γλυφοντας το νεκρο μου χερι, θα ηταν ενας μοναδικος, πλουσιοπαροχα ευτυχισμενος, αλλα και υπεροπτικος, τροπος θανατου.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Β

Και την πεμπτη ημερα κατα τας γραφας του "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ" το πρωινο μηνυμα ηρθε παλι απο την συνηθισμενη αποστολεα, τη Cité de la musique de Paris, σχετικα με ενα διμηνο προγραμμα αφιερωμενο στα νειατα, λεξη χαμενη απο τη μνημονιακη λεξικογραφια της χωρας μας, μια και τα νειατα της ειναι μια διρθρωτικη λεπτομερεια, που βρισκεται σε αυτοκινητικοτητα και εγκαταλειπει τη χωρα, προς διευκολυνση των μεταρρυθμισεων, αφηνοντας πισω τους ανοϊκους εγκεφαλους, που αποφλοιωθηκαν* στα εργαστηρια της Siemens.

Αναμεσα στα αλλα του προγραμματος για τα νειατα της Cité de la musique de Paris, ξεχωριζω το εκπαιδευτικο κοντσερτο με τα συναφη εργαστηρια με την Ορχηστρα του Conservatoire de Paris με θεμα "SUR LES TRACES DE JOHANNES BRAHMS" και την υπο τυπου εργαστηριου εκτελεση της τεταρτης συμφωνιας.

Τα ακουσες τα νεα Πανο;
Την τεταρτη συμφωνια του Brahms.
"Υπαρχουν και αλλου (εκτος απο τον Otto Klemperer) πορτοκαλιες που κανουν πορτοκαλια".

Ειναι η πολλοστη φορα που ενα νεανικο συγκροτημα θα προκαλεσει "κατεστημενες" εκτελεσεις, οπως για παραδειγμα η περιφημη εκτελεση, πριν περιπου δεκα χρονια, της Turangalîla Symphonie του Messiaen στο Λονδινο, απο την Ορχηστρα των Νεων της Αγγλιας.

Την ιδια εποχη της πνευματικης κοσμογονιας στην Ευρωπη, ο φτωχος της συγγενης, η Ελλαδα, παραπεει (με ε, κατι σαν το στρατιωτικο παραγγελμα "παρα ποδας", εδω "παραπεος")  στην πολιτικη μεταφυσικη, μπερδευοντας το εισιτηριο με το εξιτηριο των 25 ευρω.

Το λεγομενο, λοιπον, εισιτηριο των 25 ευρω για την εισαγωγη σε κρατικο νοσοκομειο δεν ειναι εισιτηριο αλλα εξιτηριο, αφου θα καταβαλλεται οχι κατα την εισοδο, αλλα κατα την εξοδο του ασθενους, κανοντας πραγματικοτητα το παλιο ανεκδοτο για τον κινηματογραφο με δωρεαν εισοδο και εξοδο 5 δραχμες.

Τελικα, η ιστορια επαναλαμβανεται, την πρωτη φορα ως φαρσα και τη δευτερη φορα ως πραγματικοτητα.
Ακομα και στη θεωρια, για την οποια σ' επαινουν οι καπιταλιστες Καρολε Μαρξ, επεσες εξω, λεγοντας το αντιθετο, πως δηλαδη η ιστορια επαναλαμβανεται ως φαρσα.

Με την υποθεση, ομως, αυτη του εξιτηριου, που κακως χαρακτηριζεται ως εισιτηριο ανακυπτουν δυο μειζονος σημασιας διαρθρωτικα προβληματα, που απαιτουν μη ρεαλιστικες - μεταφυσiκες λυσεις:
1. Αν ο ασθενης, αντι της οδου της εξοδου στη χωρα του μνημονιου, επιλεξει την οδο της εξοδιου προς το θανατο, η εισπραξη του εξιτηριου θα δημιουργησει δημοσιονομικο κενο, για το οποιο θα απαιτηθουν "ισοδυναμα" μετρα και δυστυχως η μονη ισοδυναμια του θανατου ειναι ο θανατος.
 Στην περιπτωση αυτη, υστερα απο μια διαμεταφυσικη συμφωνια, θα μπορουσε να θεωρηθει ως απαραιτητο συνοδευτικο εγγραφο για το τελευταιο ταξιδι το πιστοποιητικο νοσοκομειακης ενημεροτητας, που θα αναγκαζε τους νεκρους, που δεν το διαθετουν, χρησιμοποιωντας προσωρινες πινακιδες Α (εκ του Ανασταση) να επιστρεφουν στη χωρα για την εκλπηρωση των στρατιωτικων, συγγνωμη νοσοκομειακων, ηθελα να πω, υποχρεωσεων.

2. Αν ο ασθενης, αντι της επιστροφης στο ζωικο βασιλειο των μνημονιοκαταραμενων, οπου τον περιμενει ο σιγουρος φορολογικος θανατος, επιλεξει το φυτικο βασιλειο και εξελθει του νοσοκομειου ως φυτο, τοτε το χρεος του εξιτηριου θα μπορουσε να συμψηφισθει με την επιδοτηση της πρασινης αναπτυξης, αφου θα δημιουργησει νεες θεσεις εργασιας απαραιτητες για την καλλιεργεια του φυτικου οργανισμου, μειωνοντας την ανεργια και θα συμβαλλει στην αντιμετωπιση της πληγης της αιθαλομιχλης.

Τελικα, οπως φαινεται "ο νοσοκομειακος τουρισμος", αυτη η νεα κατακτηση του μνημονιακου νεολογισμου, θα αποτελεσει τη δευτερη βαρια βιομηχανια της Ελλαδας μετα τον καθαυτο τουρισμο, που αλλαξε προορισμο για τη Μαλαισια.
Παντως, αν κανουν την εμφανιση τους οι πρωτες στριγκοφορες και γυμνοστηθες νοσοκομειακες τουριστριες ειμαι ετοιμος να επενδυσω σε νοσοκομειακες κλινες ως κλινοεπενδυτης, γιατι στα νειατα μου, μια και μιλαω για τα νειατα, ξεκινησα ως αμμοεπενδυτης ορθοπεδικων κλινων, στις παρθενες τοτε παραλιες της Χαλκιδικης, που σαν τον "Saint Francois de Paule
marchant sur le flot" του Liszt καλυπτα καθημερινα με τα ποδια, βαδιζοντας πανω στα κυματα, την αποσταση Αφυτου Καλλιθεας.

Εν τω μεταξυ, η Ευρωπη ταξιδευει και ο "ζητιανος", οπως αποκαλειται η χωρα μας απο ασπονδα φιλικα γερμανικα μεσα επικοινωνιας, απλως προεδρευει και ισως αποτελει μοναδικη ευκαιρια να αναπτυχθει και ο προεδρικος τουρισμος.

* Στο φλοιο των εγκεφαλικων ημισφαιριων εδραζονται τα κεντρα των ανωτερων πνευματικων λειτουργιων.

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

"Aλιμονο σε οποιον ζει στην ερημο και θυμαται του κοσμου" (Νικος Καζαντζακης)

Τις τεσσερις πρωτες μερες του νεου ετους, δεχτηκα συνολικα μονο τεσσερα μηνυματα, ενα καθε μερα και ολα απο τον ιδιο αποστολεα, τη Cité de la musique de Paris, που την καταξιωνουν πλεον στη συνειδηση μου ως το μοναδικο ή μαλλον τη μοναδικη φιλη, για να δωσω και μια αισθηση ερωτισμου στη σχεση μας.
Αν δεν υπηρχε η Cité de la musique de Paris και μερικοι αλλοι φιλοι στη Γαλλια, την Αγγλια και τη Γερμανια, θα μπορουσα να σκεφτω ακομα και την καταργηση του ηλεκτρονικου μου ταχυδρομειου.

Ημερολογιο επικοινωνιας της Cité de la musique de Paris:

1η μερα: Πρωι της πρωτοχρονιας οι καθιερωμενες ευχες, γεγονος που σημαινει πως δεν εχουν μαλλον αντιληφθει, παρα τα οσα κατα καιρους τους εχω πει, ισως γιατι δεν μπορουν να διαβασουν τα σχολια μου στην ελληνικη γλωσσα, πως καλα χρονια για τους Ελληνες δεν υπαρχουν, οσο για τα χρονια πολλα, θα συσσωρευσουν ασηκωτα βαρη.

2η μερα: Πρωινη ενημερωση για το προγραμμα των δραστηριοτητων και των συναντησεων με επαγγελματιες μουσικους, γεγονος που σημαινει πως δεν τους εδωσα, επισης, να καταλαβουν, πως δεν ειμαι πια ενας επαγγελματιας μουσικος, αλλα ενας ευρωπαιος με το στανιο και ερασιτεχνης αντιμνημονιογραφος.
Καλυτερα να σου βγει το ματι, παρα το ονομα.

3η μερα: Πρωινη ενημερωση για τη Biennale de quatuors à cordes, που μου επανεφερε στη μνημη, που ειχε κολησει στην τροικα, πως υπαρχει και το κουρτετο.
Παντως, δεν δινω την καταρα μου η τροικα να γινει κουρτετο.

4η μερα: Μεσημεριανη ενημερωση για τον προσεχη προγραμματισμο του ENSEMBLE INTERCONTEMPORAIN DE PARIS, που σε συνεργασια με τη mezzo-soprano Susan Graham θα παρουσιασει εναν θεματικο κυκλο με τιτλο "La Nuit" και εργα των Arnold Schönberg (Gurrelieder), Gustav Mahler (Lieder eines fahrenden Gesellen), Luigi Dallapiccola, Bruno Maderna και Yves Chauris.

Τελικα, εκτος απo τα πρωτογενη πλεονασματα πανω στα πτωματα του 45% των πεινασμενων Ελληνων (συμφωνα με προσφατη ερευνα του πανεπιστημιου των Αθηνων http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_04/01/2014_544926), υπαρχουν και τα πνευματικα πλεονασματα.

ΥΓ. Θα ηταν παραλειψη αν δεν ανεφερα και το μηνυμα φιλου το απογευμα της πρωτοχρονιας, για ευχες και επισημανση μιας αβλεψιας μου στο "ΙΝΔΟΓΡΑΦΗΜΜΑ" και συγκεκριμενα στην ακολουθια της σειρας του Fibonacci, που μετα το 8 εχει το 13 ως αθροισμα του 8+5 και οχι το 11.
Φαινεται πως η μαγεια των πρωτων αριθμων με απεσπασε απο τη λαγνεια της ακολουθιας των αριθμων του Fibonacci.

ΥΓ. Παρα το οτι η μιση μου καρδια βρισκεται στο Παρισι, η αλλη μιση στο Λονδινο βρισκεται, για να μην ξεχναμε και τον Ναζιμ Χικμετ.
Στην Κινα ειναι αληθεια πως βρεθηκε καποιες στιγμες μετα την πολιτιστικη επανασταση, σημερα, ομως, δεν χρειαζεται να ταξιδευσει ως εκει, γιατι η Κινα ηρθε στην Ευρωπη, σε μια αλληλοδιειδυση ιδεολογιων.
Την καπιταλιστικοποιηση του κομμουνισμου στην Κινα και την κομμουνιστικοποιηση του καπιταλισμου στην Ευρωπη.
Στην Κινα ο κομμουνισμος εμαθε το ρολο της υπεραξιας της εκμεταλευσης της εργατικης δυναμης στη συσσωρευση πλουτου και στην Ευρωπη ο καπιταλισμος εμαθε την κοινωνικοποιηση του καπιταλιστικου χρεους, ωστε οταν ο καπιταλισμος κερδιζει, το κερδος αποτελει ιδιοκτησιακο δικαιωμα του κεφαλαιου και οταν χανει η ζημια αναγεται σε κοινωνικο προνομιο.

Πως να μην νοσταλγησω τετοιες μερες απομονωσης τις Λονδρεζικες μερες ή μαλλον νυχτες (για τις Παρισινες εχω ηδη αναφερθει σε παλιοτερα σχολια μου), πρωτα μεταξυ Kensington -  Chelsea και Hammersmith, πισω απο το Olympia, διπλα στο Holland Park, στην Elsham Road και στη συνεχεια στο μαγευτικο Chiswick, στη Barnaby Gardens, διπλα στα Chiswick Sports Grounds (πχ University οf Westminster Sports Ground και King's House Sports Ground) και τις παραποταμιες pubs, μ' εκεινο το αυστηρα ανελαστικο και θεσμικο Αγγλικο ωραριο, το ιδιο μεχρι και σημερα, που δεν επετρεπε με τιποτα μετα τις 23.00 και τις Κυριακες μετα τις 22.30 τη λειτουργια τους...
Για οσες μαλιστα pubs προσφεραν και φαγητο, τα διατροφικα δικαιωματα των πελατων  παραγραφονταν μετα τις 22.00 το βραδυ...
Απολυτως προοδευτικη κλιμακα, 23.00, 22.30, 22.00, στον περιορισμο των βραδυνων δικαιωματων.

Αξεχαστα βραδια με τον Phil Collins (πχ In The Air Tonight):

http://r8---sn-ixaa5n-5uil.c.youtube.com/videoplayback?app=youtube_gdata&devkey=AX8iKz393pCCMUL6wqrPOZoO88HsQjpE1a8d1GxQnGDm&el=videos&upn=tk_R_1Xd2-s&uaopt=no-save&source=youtube&itag=18&id=6240038f44cfac90&ip=141.237.129.198&ipbits=0&expire=1388994332&sparams=expire,id,ip,ipbits,itag,source,uaopt,upn&signature=0C8ACDD104BC60D9BF312790013F0D277CED453F.56549A3320E77AF448225E5C0B44FB840B948CAE&key=cms1&cms_redirect=yes&ms=au&mt=1388965463&mv=m

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

NOTA RES MALA, OPTIMA

(ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ)

Στη μνημη του Μαρκου, που πριν απο εξι μηνες, ως συνεπης Μαρξιστης, ακολουθησε τη συμβουλη του Μαρξ, επιλεγοντας το φριχτο τελος απο τη φρικη χωρις τελος.

"Si tu peux, fais que ton ame arrive,
A force de rester studieuse et pensive,
Jusqu'à ce haut degré de stoïque fierté
Ou, naissant dans les bois, j'ai tout d'abord monté.
Gemir, pleurer prier est egalement lâché.
Fais energiquement ta longue et lourde tache
Dans la voie ou le sort a voulu t'appeler,
Puis, après, comme moi, souffre et meurs sans parler" (Alfred de Vigny (1797 - 1863): La mort du loup).

(Αν μπορεις απογειωσε τη ψυχη σου,
Με τη δυναμη της περισκεψης και της γνωσης,
Στην κορυφη της καρτερικης υπερηφανειας
Οπου, γεννημενος μεσ' τα δαση, ειμαι σκαρφαλωμενος,
Γκρινια και κλαψιαρικες ικεσιες ειναι δειλια.
Κανε αποφασιστικα την αποστολη σου
Στο δρομο που σε καλεσε η μοιρα,
Κι' υστερα, οπως εγω, υποφερε και πεθανε σιωπηλος) (Alfred de Vigny (1797 - 1863): Ο θανατος του λυκου).

Τεσσερα χρονια αντιμνημονιακης σχολιογραφιας, θα ηταν παραλειψη αν, εστω και επετειακα τιμωντας το θανατο του φιλου μας, ο οποιος με τιμησε με το προνομιο να μαζεψω "αιμοσφαιριο προς αιμοσφαιριο" τα νεκρα κυτταρα της υπαρξης του, δεν ανεφερα και μια θετικη συμβολη των μνημονιων, αυτων των μοναδικων προσκυνηματικων κειμενων της εθνικης υποτελειας, των μονων σοβαρων πολιτικων κειμενων, κατα δηλωση μνημονιαρχου, της κοινοβουλευτικης αστικης [ή Ασ(ια)τικης] "δημοκρατιας", που ο γιγαντας εγγονος του δικτατορα με το μυαλο νανου, μεγαλος τραγουδιστης της κωμικης οπερας των πολιτικων ζητιανων (The Beggar's Opera*)  χαρακτηρισε ως "ευλογια".

"Ουδεν κακον αμιγες καλου" αρχαιοελληνικως.

Τα "ευλογημενα", λοιπον, μνημονια εδωσαν την ευκαιρια στον Ελληνικο λαο, ενα λαο που στη θεση της ταξικης συνειδησης ειχε τη ψευδαισθηση της μεσαιας ταξης, να γνωρισει τον καπιταλισμο, τους καπιταλιστες και την αστικη "δημοκρατια" ως αμυντικο μηχανισμο υπεραναπληρωσης του "καπιταλιστικου Εγω", που το μεγαλο της μεταπολιτευτικο επιτευγμα ηταν η μεταβαση απο την "αξια" της "εθνικοφροσυνης" στην "υπεραξια" της "οικονομοφοροσυνης", για να πληρωθει, τελικως, το ρηθεν του πολιτικου και φιλοσοφικου μου δασκαλου Jean - Paul Sartre "πρεπει να φοβασαι, παιδι μου, για να γινεις νομοταγης πολιτης".

Τουτεστιν, νεοελληνικως, "το καλο να λεγεται".

Αρκει περα απο τη γνωριμια του καπιταλισμου να καταλαβει ο λαος, πως "ουδεν κακον ραδιως απολλυται" (κανενα κακο δεν εξαφανιζεται γρηγορα), ενω το καλο γρηγορα κανει φτερα.

"Το Κακο ειναι το προϊον της ικανοτητας του ανθρωπου να κανει αφηρημενο αυτο που είναι συγκεκριμενο", ελεγε ο Sartre και ενω αλλοι λαοι της Ευρωπης κατορθωσαν να οδηγησουν στο συμβολισμο την αισθητικη δημιουργια, στη Γερμανια το παραγωγικο πλεονασμα του θανατου οδηγησε στον Εξπρεσιονιστικο συμβολισμο του τρομου της κοινωνικης καταστροφης.

Ο Μαρκος εζησε αυτον τον Εξπρεσιονιστικο τρομο του κοινωνικου θανατου, πριν το βιολογικο του θανατο, περνωντας ενα Μπετοβενικου τυπου δραματικο crescendo, απο την ανεργια στην πεινα, μεχρι που χτυπησαν τα τυμπανα τον πρωτο και μοναδικο φθογγο του θανατου, οπως παραστατικα και με τον πρεποντα ρομαντισμο περιγραφει ο Lamartine τη ζωη και το θανατο:
"Notre vie est - elle autre chose qu'une série de préludes à ce chant inconnu dont la mort entonne la prémière et solennele note".
(Η ζωη μας δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια σειρα πρελουδια σ' αυτο το αγνωστο τραγουδι, του οποιου ο θανατος δινει τον τονο του πρωτου και μοναδικου φθογγου).

* Οπερα μπαλετο των John Gay και Johann Christoph Pepusch, που πρωτοπαρουσιαστηκε το 1728 σε 62 παραστασεις, ενω το 1920 σε 1.463 παραστασεις, κανοντας τη το success story των Gay και Pepusch.

Το εργο των Gay και Pepusch διακωμωδει την πολιτικη, τη φτωχεια και την αδικια, με επικεντρο τη διαφθορα σε ολα τα επιπεδα της κοινωνιας.

Η "The Beggar's Opera"  θεωρηθηκε ως μια αντι οπερα.
Η Οπερα των Ζητιανων της χωρας μας ειναι μια πραγματικη δραματικη οπερα, με την "δι' ελεου και φοβου" Αριστοτελικη καθαρση της κοινωνιας, με 2 εκατομμυρια ανεργους, 5 εκατομμυρια πεινασμενους και μολις 5 χιλιαδες νεκρους, αριθμος πολυ μικρος μπροστα στα δισεκατομμυρια του χρεους, που αναγει το κατα κεφαλη νεκρου χρεος στο ποσο των 70 χιλιαδων ευρω, που με μια περαιτερω εσωτερικη υποτιμηση της ζωης, με εναν δεκαπλασιασμο του αριθμου των θανατων θα μπορουσε να υποδεκαπλασιαστει στα 7 χιλιαδες ευρω, γεγονος που θα εκανε, οπως λενε οι οικονομολογοι, "το χρεος βιωσιμο" εις τους αιωνες των αιωνων.

Η γνωστη εφιαλτικη γερμανικη αναλογια.
Η αντιρροπη της Χρυσης Ναζιστικη τομη: ενας νεκρος Γερμανος προς εκατο Ελληνες, που γνωρισαν οι προγονοι μας στο Διστομο και το Χορτιατη, την Καισαριανη και τα Καλαβρυτα, το Μεσοβουνο και την Ιεραπετρα, την Κλεισουρα και την Κατρανιτσα... και ολοκληρη η Ευρωπη στο Αουσβιτς και το Μαουτχαουζεν, το Νταχαου και την Τρεμπλινκα...,

Μια ατελειωτη αλυσιδα πονου και θανατου, με ολα τα μεσα, αναμεσα στα οποια και το κατεξοχην οπλο του βιολογικου θανατου, η πεινα.
Πονος και θανατος, αυτο ειναι το πρωτογενες πλεονασμα του γερμανικου πολιτισμου, που κανει, οπως λενε και οι μνημονιοοικονομολογοι για το πρωτογενες πλεονασμα, τη γερμανικη βαρβαροτητα αυτοδυναμη και βιωσιμη.

Μεχρι τωρα κουβαλουσα το βαρος του πλεονασματος αυτου του πονου και του θανατου με τη μνημη του πατερα μου Πετρου και των πνευματικων δασκαλων μου, του Sartre στην πολιτικη και τη φιλοσοφια και του Messiaen στη μουσικη πρωτοπορια, που με την αντιναζιστικη τους δραση κοσμησαν τα στρατοπεδα συγκεντρωσης της γερμανικης βαρβαροτητας.
Τωρα φορτωθηκα και το αιμα του Μαρκου, που με την αυτοθυσια του κοσμει το στρατοπεδο συγκεντρωσης της νομισματικης βαρβαροτητας.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 1, ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 0 ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Οπως ακριβως αποτυπωνονται στις 5 τα ξημερωματα σε ηλεκτρονικη ιστοσελιδα, που της αποδιδεται ο τιτλος του μικρου CNN, κατι σαν το μικρο Ινδικο πεος.
Τα τελευται αυτα νεα αποκαλυπτουν, πως το υπ' αριθμον 1 προβλημα της χωρας στο υπ' αριθμον 1 ετος του Μνημονιακου Ημερολογιου, που αντικατεστησε το Γρηγοριανο, του παπα Γρηγοριου του Μεγαλου, αποβαλλοντας το τελευταιο καταλοιπο του Ρωμαιοκαθολικισμου απο τους κολπους της Προτεσταντικης Εκκλησιας του Μνημονιου, ειναι ο κολλητος του κολλητου της Ευης.

Η ιεραρχικη αξιολογηση των ειδησεων ειναι αυτη της ιστοσελιδας και οι μονες παρεισακτες αντιειδησεις ειναι αυτες εντος των παρενθεσεων, που αποτελουν σχολια, "παραθυρα", του καθ' υμας και κα' ημας σχολιαστη.

"Οι τελευταίες ειδήσεις
Εύη: “Ο κολλητός του είναι ελεύθερος και παρασύρει και τον δικό μου...”

(Βασικη μαθηματικη αρχη: Οι προς τριτον κολλητοι ειναι και μεταξυ τους κολλητοι)

(Κολλητοι ολης της χωρας ξεκολλειστε)
(Απαραιτητο συνθημα της επαναστασης των κολλητων, προσοχη οχι των κολιγων)

Το προϊόν που δεν πρέπει να αποχωριστείς αυτές τις μέρες (και όλες τις μέρες)!

(Δεν αντεχω να ανοιξω την ειδηση, γιατι φανταζομαι πως το προιον αυτο της πληρους απασχολησης θα πρεπει να ειναι ωτοασπιδες για την προστασια της κοινης λογικης απο το "πρωτογενες πλεονασμα")

Τα χείλη είναι τα νέα... νύχια!

(Ανατροπες στην Ανατομια του Σωματος. Ελπιζω το αιδοιο να μην ειναι το νεο... στομα, γιατι φοβαμαι τα δοντια του)

Stylicious Ευχές για τη Νέα Χρονιά

(Euharistisimous)

Πόνοι στα πόδια: τι σημαίνουν;

(Φανταζομαι πως πονατε)

Ο εκκεντρικός κινέζος που θέλει να αγοράσει τους New York Times

(Αντε και στα δικα σας να ησυχασουμε)"

Και αυτη η χρονια, δυστυχως, μπηκε με το δεξι, με την ελπιδα, παντα, πως θ' αλλαξει βηματισμο, που καποτε λογοταν "ΑΛΛΑΓΗ", ώστε στην πρωτη ειδηση να ερθουν τα χειλη που ειναι νεα... νυχια.