Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ*


Τρεις μήνες απουσίας της Claudine, τι θα μπορούσα να πω; 
Δέκα τρεις βδομάδες αγρύπνιας χωρίς αυτή, τι θα μπορούσα να γράψω;
‎Ενενήντα μία μέρες πνευματικά νεκρός, πως θα μπορούσα να μετρήσω το δισδιάστατο χρόνο;
Από τη μέρα του θανάτου της ως σήμερα ή από σήμερα έως αυτή;
Έχω ξεχάσει να σκέφτομαι και να γράφω, γι' αυτό θα μπορούσα μόνο να δικαιολογήσω τη χθόνια ανυπαρξία μου με τα λόγια του Σοφοκλή "τοις γαρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται" και να εναποθέσω την τελευταία μου ελπίδα στα λόγια του Albert Camus "από τη στιγμή που όλοι μας θα πεθάνουμε, δεν έχει σημασία το που και το πότε" και μια παραλλαγή τους, ίσως πιο αισιόδοξη, του πολιτικού και φιλοσοφικού μας δασκάλου Jean - Paul Sartre, πως "η ζωή δεν έχει νόημα όταν έχεις χάσει τη ψευδαίσθηση της αιωνιότητας".

‎* Ποίημα του Ελύτη

‎"Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε

Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι

Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης...‎"