Βρισκόμενος προχθές ξημερώματα στο αεροδρόμιο Schönefeld για την επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά τη λήξη του 10ου Musik Festspiele του Βερολίνου, είχα την ελπίδα μιας μόνο πιθανότητας να απαλλαγώ από το πολιτικό φρενοκομείο της χώρας μου, τη πτώση του αεροπλάνου.
Η τύχη, όμως, το ψευδώνυμο αυτό του Θεού κατά τον Anatole France, δεν ήταν με το μέρος μου.
Αναλογιζόμουνα, λοιπόν, πως σε όλα τα πολιτεύματα η πολιτική αποτελεί θεσμό και οι πολιτικοί θεσμικά όργανά του. Στην Ελλάδα η πολιτική αποτελεί βασικό ένστικτο και οι πολιτικοί γενετήσια όργανά του.
Η Ελληνική κληρονομική δημοκρατία θα έλεγα είναι υποδειγματικό μοντέλο βιολογικού πολιτεύματος (πράσινη δημοκρατία), αποτελούμενη από ακέφαλα, κατά συνέπεια και ανεγκέφαλα, σπερματοζωάρια, που εκσπερμάτισαν πολιτικοί όρχεις του παρελθόντος, υπό την κηδεμονία των προστατών* τους, για τη διατήρηση του πολύτιμου πολιτικού είδους.
Μέσα σ’ αυτή τη βιολογική τάξη και ιεραρχία, η κληρονομική δημοκρατία της χώρας μας μεταλλάχθηκε από τον πρωθυπουργό των Δεκεμβριανών, στον πρωθυπουργό των δανεικών και τέλος στον πρωθυπουργό των Αμερικανών.
*προστάτης = αδένας του γεννητικού συστήματος των ανδρών, που συμβάλλει στην έκκριση και τη ζωτικότητα των σπερματοζωαρίων, με άλλα λόγια, κηδεμόνας και καθοδηγητής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου