Η ΖΩΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΚΟΛΕΟΠΤΕΡΑ
(Ειδος του βασιλειου των ζωων, της συνομοταξιας των αρθροποδων, της ομοταξιας των εντομων, της υφομοταξιας των πτερωτων, της ανθυφομοταξιας των νεοπτερων, οπως λεμε νεοπλουτων, της ταξης των κολεοπτερων, με τις υποταξεις: Adephaga, Archostemmata, Myxophaga και Polyphaga.
Στην Ελλαδα αποτελουν και τη ζωογεωγραφια πολιτικου κομματος, με κυριο ειδος τις πρασινες ακριδες, που εξαφανιζουν τη σοδεια, εξ ου και η επωνομασια τους ως σοσιαλητες - ληστες της κοινωνιας-, αλλαζοντας χρωμα κατα τις εφοδους τους κατα σμηνη κομματικα - κομματικα σμηνη ειναι και οι λεγομενες κυβερνησεις-, απο το πρασινο των σοσιαληστων στο μαυρο των τραπεζοφασιστων)
ΑΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ
ΤΟ ΚΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Το ΠαΣοΚ, λοιπον, ειναι ΑΚΕΦΑΛΟ, κατολοφυρονται* ορισμενα μεσα επικοινωνιας με αφορμη τον καυγα για την ηγεσια του (για την κουταλα ρε γαμωτο), χωρις να βλεπουν πως ουτως ή αλλως ειναι και ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Ενας ανεγκεφαλος πολιτικος διπλοχερης (κατα το κουλοχερης), που αδειαζει τις τσεπες του λαου, με το ψευτοδιλημμα "ΦΤΩΧΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ή ΠΑΜΠΤΩΧΟΣ ΕΥΡΩΠΕΟΣ".
*"Κατολοφυρομαι, κατολοφυρομαι,
Ο μεγας ολβος ου μονιμος εν βροτοις" (Ευριπιδης: Ορεστης).
(Θρηνω, θρηνω,
Η μεγαλη τυχη δεν ειναι μονιμη στους θνητους)
(Lamentor, lamentor,
Magna fortuna non est stabilia inter homines).
Παραθετω το κειμενο του Ευριπιδη και σε λατινικη μεταφραση, γιατι η κουλτουρα των αγραμματων χρυσοκανθαρων κολεοπτερων (αδηφαγων, αρχοστεμματων, μυξοφαγων και πολυφαγων), αποφοιτων του κομματικου κολεγιου της κλασικης ληστειας και δια βιου απατης, που διαβιουν στα πρασινα δυσωδη ελη των ΔΕΚΟ και των ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, προκαλωντας οικονομικη και πολιτικη ελονοσια στον Ελληνικο λαο, απταιται του Ρωμαικου Δικαιου, ως συνεχεια του κομματικου Βυζαντινισμου.
Αναφερομενος σ' αυτα τα τιποτενια κομματικα χρυσοκανθαρα κολεοπτερα και παρακολουθωντας τις γελοιοτητες για την μη εκλογη αρχηγου, που σαν τις πρασινες σκατομυγες ιερουργουν πανω στα πολιτικα περιττωματα, αναλογιζομαι δυο διαλογους απο το εργο L'enfance d'un chef (Τα παιδικα χρονια ενος αρχηγου) του Sartre.
Ο πρωτος με υπαινιγμους στο ποιημα Les assis (Οι βολεμενοι) του Arthur Rimbeau:
"- Αυτα τα γουρουνια ειναι οι βολεμενοι, που θα επρεπε να γινουν τροφη για τα κοκκινα μυρμηγκια, χωρις να τους αφησουν ησυχους.
Ξερετε τι κανουν αυτα τα ευσυνειδητα ζωυφια;
- Τρωνε ανθρωπους.
- Ναι, απαλλασουν τους σκελετους απο την ανθρωπινη σαρκα".
Ειναι οι σκελετοι σωτηρες, χωρις ιχνος ανθρωπινης σαρκας.
Ο δευτερος, που θα πρεπει να τον φανταστουμε στη μητρικη γλωσσα, την Αγγλικη:
"- Μαμα θα γινω κι εγω αρχηγος;
- Και βεβαια παιδι μου, γι αυτο σε γεννησα.
- Και ποιους θα διαταζω;
- Οταν πεθανω θα διαταζεις τους εργατες μου.
- Μα θα εχουν πεθανει και αυτοι;
- Θα διαταζεις τα παιδια τους".
Στις δημοκρατιες, λοιπον, του ζωικου βασιλειου των αδηφαγων, πολυφαγων κλπ, κλπ, οι αρχηγοι γεννιουνται δεν εκλεγονται, κληρονομουν και δεν δανειζονται το ονομα, αποτελουν συνεχεια εξ αιματος πολιτικου και οχι μεταγγιση εξ εσωγαμβρου αγχιστειας, γι αυτο καποιοι θα μεινουν με την ψευδαισθηση του "μελλοντικου ηγετη".
"Et les Assis, genoux aux dents, verts pianistes,
Les dix doigts sous leur siège aux rumeurs de tambour..." (Rimbeau: Les assis).
(Και οι βολεμενοι, γονατα ως τα δοντια, πρασινοι πιανιστες,
Τα δεκα δακτυλα κατω απο τις καρεκλες τους σε ακαταστατους θορυβους ταμπουρου...)
ΥΓ. Η ξαφνικη αναμνηση του εργου L'enfance d'un chef (Τα παιδικα χρονια ενος αρχηγου) του Sartre, που βρισκονταν παρωχημενο στη μνημη μου, μου εδωσε την ιδεα να γραψω ενα αναλογο ως αναδρομη (retrograde) παρωδια - εφιαλτη οικονομικου και πολιτικου τρομου (horreur économique et politique) με τιτλο L' enfance d' un PaSoKochef (Τα παιδικα χρονια ενος ΠαΣοΚοαρχηγου), οπου ενα παιδι του κομματικου σωληνα, γενναει τη μαννα του για να την κανει αρχηγο, πχ δημαρχο σ' εναν Καλλικρατικο δημο (Καλλιφαγικος δημος, εμπνευση του μπιφτεκα της Παρου, που η επιφοιτηση του Αθλιου πνευματος εκανε υπουργο) κλπ, μεσα στο συστημα της πολιτικης ρεμουλας ή συστημα ΠαΣοΚ, που δεν θα το διαδεχθει, ομως, ποτε στην αρχηγια, πχ των δημοτικων επιχειρησεων κλπ.
Ετσι, οπως λενε και στα παραμυθια, αυτοι περνουν καλα και εμεις χειροτερα.
Τα δυο προσωπα, το ενα (το κομματοσωληνοπαιδο) πραγματικα, το αλλο (η κατα φαντασια αρχηγος μητερα του) φαντασιακα, ζουν την ευδαιμονια της αρχηγιας και ο λαος τον εφιαλτη της κοροϊδιας και της πενιας.
Ελπιζω να τελειωσω την συγγραφη του αφηγηματος (ονομα και πραμα, αφαιρεση της ηγεσιας, τοσο απο το Αθλιο πνευμα, οσο και απο την κατα φαντασια αρχηγο μητερα του κομματοσωληνοπαιδου) την επομενη φορα που θα βρεθω στην αριστερη οχθη, στο café Les Deux Magots της Saint-Germain-des-Prés, το café των Hemingway, Sartre, Camus, Picasso κλπ, απολαμβανοντας τον χωρις πλεον ζαχαρη καφε μου, αφου η υπερκαταναλωση μνημονιακου καλαμοσακχαρου, μου αυξησε τα ασφαλιστρα κινδυνου, γνωστα και ως CDS και τα Spreads της γλυκοζης, ευτυχως οχι στο επιπεδο της Ελληνικης χρεοκοπιας.
ΚΟΛΕΟΠΤΕΡΑ
(Ειδος του βασιλειου των ζωων, της συνομοταξιας των αρθροποδων, της ομοταξιας των εντομων, της υφομοταξιας των πτερωτων, της ανθυφομοταξιας των νεοπτερων, οπως λεμε νεοπλουτων, της ταξης των κολεοπτερων, με τις υποταξεις: Adephaga, Archostemmata, Myxophaga και Polyphaga.
Στην Ελλαδα αποτελουν και τη ζωογεωγραφια πολιτικου κομματος, με κυριο ειδος τις πρασινες ακριδες, που εξαφανιζουν τη σοδεια, εξ ου και η επωνομασια τους ως σοσιαλητες - ληστες της κοινωνιας-, αλλαζοντας χρωμα κατα τις εφοδους τους κατα σμηνη κομματικα - κομματικα σμηνη ειναι και οι λεγομενες κυβερνησεις-, απο το πρασινο των σοσιαληστων στο μαυρο των τραπεζοφασιστων)
ΑΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ
ΤΟ ΚΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Το ΠαΣοΚ, λοιπον, ειναι ΑΚΕΦΑΛΟ, κατολοφυρονται* ορισμενα μεσα επικοινωνιας με αφορμη τον καυγα για την ηγεσια του (για την κουταλα ρε γαμωτο), χωρις να βλεπουν πως ουτως ή αλλως ειναι και ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Ενας ανεγκεφαλος πολιτικος διπλοχερης (κατα το κουλοχερης), που αδειαζει τις τσεπες του λαου, με το ψευτοδιλημμα "ΦΤΩΧΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ή ΠΑΜΠΤΩΧΟΣ ΕΥΡΩΠΕΟΣ".
*"Κατολοφυρομαι, κατολοφυρομαι,
Ο μεγας ολβος ου μονιμος εν βροτοις" (Ευριπιδης: Ορεστης).
(Θρηνω, θρηνω,
Η μεγαλη τυχη δεν ειναι μονιμη στους θνητους)
(Lamentor, lamentor,
Magna fortuna non est stabilia inter homines).
Παραθετω το κειμενο του Ευριπιδη και σε λατινικη μεταφραση, γιατι η κουλτουρα των αγραμματων χρυσοκανθαρων κολεοπτερων (αδηφαγων, αρχοστεμματων, μυξοφαγων και πολυφαγων), αποφοιτων του κομματικου κολεγιου της κλασικης ληστειας και δια βιου απατης, που διαβιουν στα πρασινα δυσωδη ελη των ΔΕΚΟ και των ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, προκαλωντας οικονομικη και πολιτικη ελονοσια στον Ελληνικο λαο, απταιται του Ρωμαικου Δικαιου, ως συνεχεια του κομματικου Βυζαντινισμου.
Αναφερομενος σ' αυτα τα τιποτενια κομματικα χρυσοκανθαρα κολεοπτερα και παρακολουθωντας τις γελοιοτητες για την μη εκλογη αρχηγου, που σαν τις πρασινες σκατομυγες ιερουργουν πανω στα πολιτικα περιττωματα, αναλογιζομαι δυο διαλογους απο το εργο L'enfance d'un chef (Τα παιδικα χρονια ενος αρχηγου) του Sartre.
Ο πρωτος με υπαινιγμους στο ποιημα Les assis (Οι βολεμενοι) του Arthur Rimbeau:
"- Αυτα τα γουρουνια ειναι οι βολεμενοι, που θα επρεπε να γινουν τροφη για τα κοκκινα μυρμηγκια, χωρις να τους αφησουν ησυχους.
Ξερετε τι κανουν αυτα τα ευσυνειδητα ζωυφια;
- Τρωνε ανθρωπους.
- Ναι, απαλλασουν τους σκελετους απο την ανθρωπινη σαρκα".
Ειναι οι σκελετοι σωτηρες, χωρις ιχνος ανθρωπινης σαρκας.
Ο δευτερος, που θα πρεπει να τον φανταστουμε στη μητρικη γλωσσα, την Αγγλικη:
"- Μαμα θα γινω κι εγω αρχηγος;
- Και βεβαια παιδι μου, γι αυτο σε γεννησα.
- Και ποιους θα διαταζω;
- Οταν πεθανω θα διαταζεις τους εργατες μου.
- Μα θα εχουν πεθανει και αυτοι;
- Θα διαταζεις τα παιδια τους".
Στις δημοκρατιες, λοιπον, του ζωικου βασιλειου των αδηφαγων, πολυφαγων κλπ, κλπ, οι αρχηγοι γεννιουνται δεν εκλεγονται, κληρονομουν και δεν δανειζονται το ονομα, αποτελουν συνεχεια εξ αιματος πολιτικου και οχι μεταγγιση εξ εσωγαμβρου αγχιστειας, γι αυτο καποιοι θα μεινουν με την ψευδαισθηση του "μελλοντικου ηγετη".
"Et les Assis, genoux aux dents, verts pianistes,
Les dix doigts sous leur siège aux rumeurs de tambour..." (Rimbeau: Les assis).
(Και οι βολεμενοι, γονατα ως τα δοντια, πρασινοι πιανιστες,
Τα δεκα δακτυλα κατω απο τις καρεκλες τους σε ακαταστατους θορυβους ταμπουρου...)
ΥΓ. Η ξαφνικη αναμνηση του εργου L'enfance d'un chef (Τα παιδικα χρονια ενος αρχηγου) του Sartre, που βρισκονταν παρωχημενο στη μνημη μου, μου εδωσε την ιδεα να γραψω ενα αναλογο ως αναδρομη (retrograde) παρωδια - εφιαλτη οικονομικου και πολιτικου τρομου (horreur économique et politique) με τιτλο L' enfance d' un PaSoKochef (Τα παιδικα χρονια ενος ΠαΣοΚοαρχηγου), οπου ενα παιδι του κομματικου σωληνα, γενναει τη μαννα του για να την κανει αρχηγο, πχ δημαρχο σ' εναν Καλλικρατικο δημο (Καλλιφαγικος δημος, εμπνευση του μπιφτεκα της Παρου, που η επιφοιτηση του Αθλιου πνευματος εκανε υπουργο) κλπ, μεσα στο συστημα της πολιτικης ρεμουλας ή συστημα ΠαΣοΚ, που δεν θα το διαδεχθει, ομως, ποτε στην αρχηγια, πχ των δημοτικων επιχειρησεων κλπ.
Ετσι, οπως λενε και στα παραμυθια, αυτοι περνουν καλα και εμεις χειροτερα.
Τα δυο προσωπα, το ενα (το κομματοσωληνοπαιδο) πραγματικα, το αλλο (η κατα φαντασια αρχηγος μητερα του) φαντασιακα, ζουν την ευδαιμονια της αρχηγιας και ο λαος τον εφιαλτη της κοροϊδιας και της πενιας.
Ελπιζω να τελειωσω την συγγραφη του αφηγηματος (ονομα και πραμα, αφαιρεση της ηγεσιας, τοσο απο το Αθλιο πνευμα, οσο και απο την κατα φαντασια αρχηγο μητερα του κομματοσωληνοπαιδου) την επομενη φορα που θα βρεθω στην αριστερη οχθη, στο café Les Deux Magots της Saint-Germain-des-Prés, το café των Hemingway, Sartre, Camus, Picasso κλπ, απολαμβανοντας τον χωρις πλεον ζαχαρη καφε μου, αφου η υπερκαταναλωση μνημονιακου καλαμοσακχαρου, μου αυξησε τα ασφαλιστρα κινδυνου, γνωστα και ως CDS και τα Spreads της γλυκοζης, ευτυχως οχι στο επιπεδο της Ελληνικης χρεοκοπιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου