Προς
1. Τα ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
2. ΠΕΜ - ΟΤΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΩΔΕΙΑ
Ο ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
(ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ)
Οι δήμοι, που σήμερα δήθεν κατολοφύρονται για τη λειτουργία των Δημοτικών Ωδείων, οδηγώντας τους καθηγητές από την ευπρέπεια της εργασίας στην απρέπεια του καταναγκαστικού εθελοντισμού και αποδίδοντας τις ευθύνες των εκφυλιστικών φαινομένων στο κράτος που δεν ενέκρινε τις θέσεις συμβασιούχων καθηγητών, είναι αυτοί στην πραγματικότητα οι κύριοι υπεύθυνοι, οι δήμιοι που καταδίκασαν σε εργασιακό θάνατο τους καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων και οδήγησαν τα Δημοτικά Ωδεία στη σημερινή κρίση.
Η πολιτεία με το προεδρικό διάταγμα 164, γνωστό και ως "Νόμο Παυλόπουλου", προκειμένου να βάλει σε τάξη την αυθαιρεσία του κομματικού κράτους, που ανήγαγε την ανάγκη της εργασίας σε κομματική ομηρία, έδωσε την ευχέρεια του διοικητικού εξορθολογισμού και προγραμματισμού με τη μετατροπή των ευτελιστικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου.
Τότε η Τοπική Αυτοδιοίκηση επιλέγοντας τον ευτελισμό, προκειμένου να διατηρήσει την απρόσκοπτη νομή των προνομίων της διοικητικής αριστοκρατίας των Δημοτικών Επιχειρήσεων, θυσίασε το παραγωγικό τους δυναμικό, πχ καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων, χαρακτηρίζοντάς τους ως εργασιακά UFO.
Οι διοικήσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων, με τις ευλογίες των δημοτικών αρχών, αρνήθηκαν να εντάξουν τους καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων στο καθεστώς της σχέσης εργασίας αορίστου χρόνου, με την πρόφαση πως δήθεν δεν πληρούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μάλιστα προσβάλλοντας ακόμα και τις βασικές αρχές της Αριστοτελικής λογικής, οι διοικητικές αρχές της Επιχείρησης Πολιτισμού της Βέροιας, έδωσαν τη χαριστική βολή με ένα ερασιτεχνικής δικολαβικής αντίληψης σαθρό και φαιδρό "επιχείρημα" - σοφιστεία, πως οι καθηγητές του Δημοτικού Ωδείου δεν εργάζονται ούτε κατά πλήρη, ούτε κατά μερική απασχόληση!
Τώρα, λοιπόν, ως τι επιθυμούν να εργασθούν;
Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ο πολιτισμός και η παιδεία αντιμετωπίστηκαν ως εποχιακές δραστηριότητες, ενώ θεωρήθηκε ως κύριο, μόνιμο, βαρύ και ανθυγιεινό έργο των Δημοτικών Επιχειρήσεων η Σισύφεια μεταφορά των δημοτικών επιχορηγήσεων, των προγραμματικών συμβάσεων και των Ευρωπαϊκών πακέτων, για την εξασφάλιση συνθηκών πατρικίων στη γραφειοκρατία και πληβείων στην παραγωγική τάξη, μετατρέποντας ουσιαστικά το μυθολογικό μαρτύριο του Σίσυφου σε πραγματική ευλογία για τους μεν και καταδίκη για τους δε, με την τιμωρία από τη χωρίς όφελος και ελπίδα εργασία.
Ο ποταμός Ασωπός, κατά τη μυθολογία, υποσχέθηκε στο Σίσυφο για τις πληροφορίες του σχετικά με την αποπλάνηση της κόρης του Αίγινας απο το Δία, πως μια πηγή θα ανέβλυζε ασταμάτητα νερό από την ακρόπολη της μυθολογικής πόλης της Εφύρας..., χωρίς να υπολογίσει με τη γενναιοδωρία του αυτή τα προβλήματα στο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης (εισροές - εκροές), τη μυθολογική - συμβολική υπόσταση που σήμερα ονομάζουμε δημόσιο χρέος.
Τώρα που η πηγή των δημοτικών επιχορηγήσεων, των προγραμματικών συμβάσεων και των Ευρωπαϊκών πακέτων στέρεψε βγήκε στην επιφάνεια η χαμένη Ατλαντίδα των Δημοτικών Επιχειρήσεων.
Θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια του Λένιν, που πιθανόν οι "σοσιαλιστές" της Πράσινης Βίβλου δεν τον γνώρισαν ποτέ, αφοσιωμένοι στη μελέτη των "σκέψεων" του ΠαπαΜικυΜάους, πνευματικό και νομικό παιδί του οποίου υπήρξαν οι Δημοτικές Επιχειρήσεις, ετεροθαλείς αδελφές του ποδηλάτη της πράσινης ανάπτυξης και "πρωθυπουργού" της χρεοκοπίας, που χαρακτηρίζουν τη σημερινή υποκρισία:
"Στην πολιτική η εντιμότητα είναι αποτέλεσμα της δύναμης και η υποκρισία της αδυναμίας".
Σήμερα δυστυχώς βιώνουμε τη φάση της αδυναμίας και της υποκρισίας.
Για να μην αφήσω, όμως, το ΜαρξιστικοΛενινιστικό μου στίγμα ως άλλοθι φτηνής αντιεπιχειρηματολογίας, θα προτιμησω να κλείσω με τον Δημόκριτο:
"Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι".
Δυστυχώς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση έδρασε τα ΑΙΣΧΙΣΤΑ κατά των καθηγητών των Δημοτικών Ωδείων και σήμερα αποπειράται να εκστομήσει λόγους ΑΡΙΣΤΟΥΣ.
Σημείωση
Όταν χρησιμοποιεί κανείς τον Μύθο του Σίσυφου καλό είναι να γνωρίζει και το ομώνυμο έργο "Le Mythe de Sisyphe" του Albert Camus, που ανήκει στον "Cycle de l'absurde" (Κύκλο του παραλόγου) μαζί με το μυθιστόρημα "l'Étranger" και τα θεατρικά έργα "Caligula" και "Le Malentendu".
Μόνο έτσι μπορεί να προσεγγίσει την αυτογνωσία των δικών του παραλογισμών, πχ στην άσκηση της εξουσίας, τις συνέπειες των οποίων βιώνουν σήμερα οι καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων.
Στο "l'Étranger" (Ο Ξένος), για παράδειγμα, ο Meursault καταδικάζεται σε θάνατο, όχι τόσο για το φόνο που διέπραξε, αλλά γιατί δεν έκλαψε τη μάννα του τη μέρα της κηδείας της.
Παρόμοια οι καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων καταδικάστηκαν σε εργασιακό θάνατο όχι γιατί δεν άσκησαν καλά το διδακτικό τους έργο, αλλά γιατί δεν προσκύνησαν το κομματοεξαρτώμενο σύστημα της αυτοδιοικητικής εξουσίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6934 818415
1. Τα ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
2. ΠΕΜ - ΟΤΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΩΔΕΙΑ
Ο ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
(ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ)
Οι δήμοι, που σήμερα δήθεν κατολοφύρονται για τη λειτουργία των Δημοτικών Ωδείων, οδηγώντας τους καθηγητές από την ευπρέπεια της εργασίας στην απρέπεια του καταναγκαστικού εθελοντισμού και αποδίδοντας τις ευθύνες των εκφυλιστικών φαινομένων στο κράτος που δεν ενέκρινε τις θέσεις συμβασιούχων καθηγητών, είναι αυτοί στην πραγματικότητα οι κύριοι υπεύθυνοι, οι δήμιοι που καταδίκασαν σε εργασιακό θάνατο τους καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων και οδήγησαν τα Δημοτικά Ωδεία στη σημερινή κρίση.
Η πολιτεία με το προεδρικό διάταγμα 164, γνωστό και ως "Νόμο Παυλόπουλου", προκειμένου να βάλει σε τάξη την αυθαιρεσία του κομματικού κράτους, που ανήγαγε την ανάγκη της εργασίας σε κομματική ομηρία, έδωσε την ευχέρεια του διοικητικού εξορθολογισμού και προγραμματισμού με τη μετατροπή των ευτελιστικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου.
Τότε η Τοπική Αυτοδιοίκηση επιλέγοντας τον ευτελισμό, προκειμένου να διατηρήσει την απρόσκοπτη νομή των προνομίων της διοικητικής αριστοκρατίας των Δημοτικών Επιχειρήσεων, θυσίασε το παραγωγικό τους δυναμικό, πχ καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων, χαρακτηρίζοντάς τους ως εργασιακά UFO.
Οι διοικήσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων, με τις ευλογίες των δημοτικών αρχών, αρνήθηκαν να εντάξουν τους καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων στο καθεστώς της σχέσης εργασίας αορίστου χρόνου, με την πρόφαση πως δήθεν δεν πληρούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μάλιστα προσβάλλοντας ακόμα και τις βασικές αρχές της Αριστοτελικής λογικής, οι διοικητικές αρχές της Επιχείρησης Πολιτισμού της Βέροιας, έδωσαν τη χαριστική βολή με ένα ερασιτεχνικής δικολαβικής αντίληψης σαθρό και φαιδρό "επιχείρημα" - σοφιστεία, πως οι καθηγητές του Δημοτικού Ωδείου δεν εργάζονται ούτε κατά πλήρη, ούτε κατά μερική απασχόληση!
Τώρα, λοιπόν, ως τι επιθυμούν να εργασθούν;
Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ο πολιτισμός και η παιδεία αντιμετωπίστηκαν ως εποχιακές δραστηριότητες, ενώ θεωρήθηκε ως κύριο, μόνιμο, βαρύ και ανθυγιεινό έργο των Δημοτικών Επιχειρήσεων η Σισύφεια μεταφορά των δημοτικών επιχορηγήσεων, των προγραμματικών συμβάσεων και των Ευρωπαϊκών πακέτων, για την εξασφάλιση συνθηκών πατρικίων στη γραφειοκρατία και πληβείων στην παραγωγική τάξη, μετατρέποντας ουσιαστικά το μυθολογικό μαρτύριο του Σίσυφου σε πραγματική ευλογία για τους μεν και καταδίκη για τους δε, με την τιμωρία από τη χωρίς όφελος και ελπίδα εργασία.
Ο ποταμός Ασωπός, κατά τη μυθολογία, υποσχέθηκε στο Σίσυφο για τις πληροφορίες του σχετικά με την αποπλάνηση της κόρης του Αίγινας απο το Δία, πως μια πηγή θα ανέβλυζε ασταμάτητα νερό από την ακρόπολη της μυθολογικής πόλης της Εφύρας..., χωρίς να υπολογίσει με τη γενναιοδωρία του αυτή τα προβλήματα στο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης (εισροές - εκροές), τη μυθολογική - συμβολική υπόσταση που σήμερα ονομάζουμε δημόσιο χρέος.
Τώρα που η πηγή των δημοτικών επιχορηγήσεων, των προγραμματικών συμβάσεων και των Ευρωπαϊκών πακέτων στέρεψε βγήκε στην επιφάνεια η χαμένη Ατλαντίδα των Δημοτικών Επιχειρήσεων.
Θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια του Λένιν, που πιθανόν οι "σοσιαλιστές" της Πράσινης Βίβλου δεν τον γνώρισαν ποτέ, αφοσιωμένοι στη μελέτη των "σκέψεων" του ΠαπαΜικυΜάους, πνευματικό και νομικό παιδί του οποίου υπήρξαν οι Δημοτικές Επιχειρήσεις, ετεροθαλείς αδελφές του ποδηλάτη της πράσινης ανάπτυξης και "πρωθυπουργού" της χρεοκοπίας, που χαρακτηρίζουν τη σημερινή υποκρισία:
"Στην πολιτική η εντιμότητα είναι αποτέλεσμα της δύναμης και η υποκρισία της αδυναμίας".
Σήμερα δυστυχώς βιώνουμε τη φάση της αδυναμίας και της υποκρισίας.
Για να μην αφήσω, όμως, το ΜαρξιστικοΛενινιστικό μου στίγμα ως άλλοθι φτηνής αντιεπιχειρηματολογίας, θα προτιμησω να κλείσω με τον Δημόκριτο:
"Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι".
Δυστυχώς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση έδρασε τα ΑΙΣΧΙΣΤΑ κατά των καθηγητών των Δημοτικών Ωδείων και σήμερα αποπειράται να εκστομήσει λόγους ΑΡΙΣΤΟΥΣ.
Σημείωση
Όταν χρησιμοποιεί κανείς τον Μύθο του Σίσυφου καλό είναι να γνωρίζει και το ομώνυμο έργο "Le Mythe de Sisyphe" του Albert Camus, που ανήκει στον "Cycle de l'absurde" (Κύκλο του παραλόγου) μαζί με το μυθιστόρημα "l'Étranger" και τα θεατρικά έργα "Caligula" και "Le Malentendu".
Μόνο έτσι μπορεί να προσεγγίσει την αυτογνωσία των δικών του παραλογισμών, πχ στην άσκηση της εξουσίας, τις συνέπειες των οποίων βιώνουν σήμερα οι καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων.
Στο "l'Étranger" (Ο Ξένος), για παράδειγμα, ο Meursault καταδικάζεται σε θάνατο, όχι τόσο για το φόνο που διέπραξε, αλλά γιατί δεν έκλαψε τη μάννα του τη μέρα της κηδείας της.
Παρόμοια οι καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων καταδικάστηκαν σε εργασιακό θάνατο όχι γιατί δεν άσκησαν καλά το διδακτικό τους έργο, αλλά γιατί δεν προσκύνησαν το κομματοεξαρτώμενο σύστημα της αυτοδιοικητικής εξουσίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6934 818415
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου