Βερολίνο, 10/02/2011
(ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΧΩΡΑ)
(Εκτός, βέβαια, από τους κυβερνήτες της πρώτης στον κόσμο διεθνούς αποικίας του κεφαλαίου)
Μετά τον Rubini η έπαρχος κυβέρνηση του ΠαΣοΚ (Πανελλήνιου Σοσιαληστρικού Καταντήματος) προσανατολίζεται στον Galbraith για την τόνωση της ζήτησης μέσω των κρατικών επενδύσεων μαμούθ των πενήντα με εξήντα δισεκατομμυρίων ευρώ, για την επαναγορά του 20% του δημόσιου χρέους, μέσω δανείου!!! (Τι είχες Γιάννη μ' τι 'χα πάντα). Ούτε ο τρελός του χωριού δεν θα αγόραζε χρέος με χρέος!
Αν τελικά κάνει αυτή την μεγαλοπνόου βλακείας επένδυση η ενδεής και αδαής τοποτηρήτρια του διεθνούς κεφαλαίου, κατ' επίφαση ονομαζόμενη και κυβέρνηση -γιατί δεν υπάρχει ακόμα δόκιμος όρος που να χαρακτηρίζει το ρόλο της-, με απλά μαθηματικά το χρέος από 100% θα γίνει 120% και με τους τόκους του νέου δανείου 150%, αφού θα χρωστάμε το 80% και το δάνειο του 20% με τους τόκους του στους ξένους και θα έχουμε μια καβάντζα 20% αέρα κοπανιστό (τοξικό χρέος) για τους θαλάμους αερίων, στους οποίους θα οδηγηθούν όσοι πολίτες θα επιβιώσουν από την πείνα, για να δοθεί η τελική λύση στο Λοβέρδειο Ασφαλιστικό Πρόβλημα, γνωστό και ως Εικασία Λοβέρδου, κατά το Εικασία Poincaré ή Πράσινος Νεοναζισμός.
Και εάν το 100% του χρέους αντιστοιχεί στο 150% του ΑΕΠ και το ΑΕΠ εξαιτίας της ύφεσης μειωθεί κατά 50%, τότε το 150% του συνολικού χρέους θα προσεγγίσει το 450% του ΑΕΠ. Και αυτό αφορά μόνο το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, στο οποίο αν προστεθεί και η αποκεντρωμένη ρεμούλα της ωμοφαγίας των κομματικών λοχιών της τοπικής αυτοδιοίκησης, που απολαμβάνουν τιμές αρχιστρατήγου, τότε ακόμα και η επίκληση της Θεοτόκου της χρεολυτρίας δεν θα μπορεί να συνδράμει.
"Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς.
Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς"
Για την ολοκλήρωση αυτού του ευφυούς ανοησίας οικονομικού μοντέλου και για το πέρασμα του χρέους από το κυβερνητικό χονδρεμπόριο στη λαϊκή κατανάλωση, θα μπορούσε να παραχωρηθούν πάγκοι σε όλους τους βουλευτές, για το λιανεμπόριό του στις λαϊκές αγορές, χωρίς ΦΠΑ (Φόρος Πασοκικής Ανοησίας) ως προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Για να εκλείψει και ο μύθος των άεργων πολιτικών, που δεν διαχειρίσθηκαν ούτε περίπτερο, αφού αναβαθμισμένοι πλέον θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους, όχι απλά ως περιπτεριούχοι, αλλά ως παραγωγοί και λιανέμποροι του δημόσιου χρέους.
Τρελαίνομαι από τη φαντασίωση της χρεόστισσας (όπως λέμε μανάβισσας) βουλευτίνας στη λαϊκή, με τα κοκκινόπατα Christian Louboutin γοβάκια της να πουλάει ματσάκια χρέους!
Η υπέρτατη ηδονή!!!
Α ρε Berlusconi μόνο- και μουνοφαγά, μας άφησες με τη φαντασίωση των πολιτικοπαραλυμένων!
Για όσους κατά λάθος δεν το γνωρίζουν, ίσως γιατί δεν έτυχε ακόμα να ψωνίσουν από την Παρισινή boutique του, ο Christian Louboutin είναι διάσημος σχεδιαστής μόδας, κυρίως φημισμένων παπουτσιών με κόκκινη σόλα. Τα εντόπισα στα πόδια πρασινοαίματης πριγκίπισσας Καποδιστριακού και Καλλικρατικού πριγκηπάτου της Μουρλοβλαχίας, που είχε προφανώς επίγνωση πως το άρωμα (θα συμπλήρωνα και το άνοιγμα, εξ ού και ανοιχτή διακυβέρνηση) των στολισμένων ποδιών προσφέρει μεγαλύτερη αισθητική απόλαυση από το άνοιγμα του πλήρους τερηδονισμένων πολιτικών οδόντων στόματος!
Απευθύνω έκκληση στις πρωθιέρειες της πνευματικής ηγεσίας του υπουργείου της δια βίου πασοκομαλακίας (κοινωνικοποιημένη μαλακία εις τους αιώνες των αιώνων) να αναθέσουν, με τη σύγχυση που τις διακρίνει, σε χανούμισσα των κλασικών βυζαντινών (παράγωγος λέξη της προθωρακείου ορεινής και εντός των στηθοδέσμων τειχών χώρας) σπουδών να ανασυνθέσει τον πάγκαλο (καμία σχέση με τον έρποντα και βρυχούμενο πολιτικό βροντόσαυρο της κυβερνητικού πλειστοκένου) ύμνο "Ανοίξω το στόμα μου" σε "Ανοίξω τα πόδια μου". Ο νέος ύμνος πριν την ένταξή του στη συνταγματική λατρευτική τάξη θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση από τον τρίτο και… αμούσως έμμουσο ΕπιΚουροΥπουργεύοντα, ειδικό στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, δια τυφλού και χειροκίνητου πενταδάκτυλου συστήματος διαπόμπευση, κοινώς κοροϊδία της λαϊκής συνείδησης.
Χαίρε λαέ, της απειρόβλακου κυβερνητικής βλακείας.
Χαίρε λαέ, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.
ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ
Γουδί ή Δαφνί;
Σημείωση: Το σχόλιο αυτό γράφτηκε στην Kammermusiksaal της Berliner Philharmoniker, ακούγοντας τον φημισμένο πιανίστα Alfred Brendel να διαβάζει ποιήματα και κείμενά του με θέμα "Το χιούμορ στη μουσική", ανάμεσα σε έργα για έγχορδα των Kagel και Kurtag.
Και όμως υπάρχουν καλύτερες μέρες, αρκεί να μην είσαι Έλληνας στην Ελλάδα και… πολύ περισσότερο, προγραμματιστής χωρίς πρόγραμμα στο Μπουτάρειο αποστακτήριο του δήμου Θεσσαλονίκης.
Το Βερολίνο έχει γεμίσει σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Μήπως και στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει σε σχήμα πούρου με πράσινη κορδέλα (ΠαΣοΚόπουτσες);
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου