Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
(Απο τον Caligula - Καλιγουλα - του Camus)
Ο Καλιγουλας διαπιστωνοντας πως οι ανθρωποι πεθαινουν χωρις να ειναι ευτυχισμενοι, αποφασιζει να τους αναγκασει να ζησουν με την αληθεια, οταν ο αυτοκρατορικος θησαυροφυλακας εισηγειται τη συγκεντρωση πορων για τα ταμεια του κρατους, που μπροστα τους δεν εχει καμια αξια η ανθρωπινη ζωη.
Επιμενει στο σχεδιο του, αυτο που σημερα λεγεται προγραμμα, λεγοντας "Απο τωρα και στο εξης η ελευθερια μου ειναι απεριοριστη".
Η ιστορια αν θυμιζει κατι απο την τρεχουσα Ελληνικη πραγματικοτητα αποτελει συμπτωση.
Επιβαλει τους πλουσιους να αποκληρωσουν τα παιδια τους υπερ των αυτοκρατορικων ταμειων και στη συνεχεια να θανατωθουν.
Στη συγχρονη Ελλαδα κυκλοφορει και το ανεκδοτο: Καθησε ησυχα παιδι μου, γιατι θα σου δωρησω το σπιτι.
Ο Καλιγουλας γραφτηκε το 1938, εργο προφητικο, λιγο πριν τη δημοκρατια των δωσιλογων του Vichy του Philippe Pétain, τοτε που η Γαλλια ειχε κατακλυσθει απο αφισες με Γερμανοφιλα συνθηματα, που με παραλλαγες τους τα συνανταμε και στη μνημονιακη δημοκρατια, οπως:
Le complot Juif contre l'europe (Η Εβραικη συνωμοσια εναντιον της Ευρωπης)
Ils donnent leur sang,
Donnez votre travail
(Δινουν το αιμα τους - οι Γερμανοι -,
Δωστε την εργασια σας)
Êtes - vous plus français que lui?
(Ειστε περισσοτερο Γαλλοι απο αυτον; - τον Philippe Pétain)
ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π.Χ.
"Οτι τα πραγματα δεν βαινουν κατ’ ευχην στην Aποικια
δεν μεν’ η ελαχιστη αμφιβολια,
και μ’ ολο που οπωσουν τραβουμ’ εμπρος,
Ισως, καθως νομιζουν ουκ ολιγοι, να εφθασε ο καιρος
να φερουμε Πολιτικο Aναμορφωτη.
Ομως το προσκομμα κ’ η δυσκολια
ειναι που καμνουνε μια ιστορια
μεγαλη καθε πραγμα οι Aναμορφωται
αυτοι. (Ευτυχημα θα ηταν αν ποτε
δεν τους χρειαζονταν κανεις.) Για καθε τι,
για το παραμικρο ρωτουνε κ’ εξεταζουν,
κ’ ευθυς στον νου τους ριζικες μεταρρυθμισεις βαζουν,
με την απαιτησι να εκτελεσθουν ανευ αναβολης.
Εχουνε και μια κλισι στες θυσιες.
Παραιτηθειτε απο την κτησιν σας εκεινη·
η κατοχη σας ειν’ επισφαλης:
η τετοιες κτησεις ακριβως βλαπτουν τες Aποικιες.
Παραιτηθειτε απο την προσοδον αυτη,
κι απο την αλληνα την συναφη,
κι απο την τριτη τουτην: ως συνεπεια φυσικη·
ειναι μεν ουσιωδεις, αλλα τι να γινει;
σας δημιουργουν μια επιβλαβη ευθυνη.
Κι οσο στον ελεγχο τους προχωρουνε,
βρισκουν και βρισκουν περιττα, και να παυθουν ζητουνε·
πραγματα που ομως δυσκολα τα καταργει κανεις.
Κι οταν, με το καλο, τελειωσουνε την εργασια,
κι ορισαντες και περικοψαντες το παν λεπτομερως,
απελθουν, παιρνοντας και την δικαια μισθοδοσια,
να δουμε τι απομενει πια, μετα
τοση δεινοτητα χειρουργικη.—
Ισως δεν εφθασεν ακομη ο καιρος.
Να μη βιαζομεθα· ειν’ επικινδυνον πραγμα η βια.
Τα προωρα μετρα φερνουν μεταμελεια.
Εχει ατοπα πολλα, βεβαιως και δυστυχως, η Aποικια.
Ομως υπαρχει τι το ανθρωπινον χωρις ατελεια;
Και τελος παντων, να, τραβουμ’ εμπρος".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
"Εδω σωπαινουν τα πουλια, σωπαινουν οι καμπανες,
σωπαινει κι ο πικρος Ρωμιος
μαζι με τους νεκρους του
Και πα στην πετρα της σιωπης
τα νυχια του ακονιζει
μοναχος κι αβοηθητος,
της λευτεριας ταμενος".
FRIEDRICH RÜCKERT
"Ich bin der Welt abhanden gekommen,
Mit der ich sonst viele Zeit verdorben,
Sie hat so lange von mir nichts vernommen,
Sie mag wohl glauben, ich sei gestorben.
..............................
Ich leb' allein in mir und meinem Himmel,
In meinem Lieben, in meinem Lied".
(Ειμαι χαμενος στον κοσμο,
με τον οποιο βρισκομαι καιρο μακρια.
Τιποτα δεν εχει ακουστει απο εμενα απο καιρο,
ωστε πολυ καλα πιστευουν πως ειμαι νεκρος.
..............................
Ζω μονος στον ουρανο μου, στην αγαπη μου, στο τραγουδι μου).
(Απο τον Caligula - Καλιγουλα - του Camus)
Ο Καλιγουλας διαπιστωνοντας πως οι ανθρωποι πεθαινουν χωρις να ειναι ευτυχισμενοι, αποφασιζει να τους αναγκασει να ζησουν με την αληθεια, οταν ο αυτοκρατορικος θησαυροφυλακας εισηγειται τη συγκεντρωση πορων για τα ταμεια του κρατους, που μπροστα τους δεν εχει καμια αξια η ανθρωπινη ζωη.
Επιμενει στο σχεδιο του, αυτο που σημερα λεγεται προγραμμα, λεγοντας "Απο τωρα και στο εξης η ελευθερια μου ειναι απεριοριστη".
Η ιστορια αν θυμιζει κατι απο την τρεχουσα Ελληνικη πραγματικοτητα αποτελει συμπτωση.
Επιβαλει τους πλουσιους να αποκληρωσουν τα παιδια τους υπερ των αυτοκρατορικων ταμειων και στη συνεχεια να θανατωθουν.
Στη συγχρονη Ελλαδα κυκλοφορει και το ανεκδοτο: Καθησε ησυχα παιδι μου, γιατι θα σου δωρησω το σπιτι.
Ο Καλιγουλας γραφτηκε το 1938, εργο προφητικο, λιγο πριν τη δημοκρατια των δωσιλογων του Vichy του Philippe Pétain, τοτε που η Γαλλια ειχε κατακλυσθει απο αφισες με Γερμανοφιλα συνθηματα, που με παραλλαγες τους τα συνανταμε και στη μνημονιακη δημοκρατια, οπως:
Le complot Juif contre l'europe (Η Εβραικη συνωμοσια εναντιον της Ευρωπης)
Ils donnent leur sang,
Donnez votre travail
(Δινουν το αιμα τους - οι Γερμανοι -,
Δωστε την εργασια σας)
Êtes - vous plus français que lui?
(Ειστε περισσοτερο Γαλλοι απο αυτον; - τον Philippe Pétain)
ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π.Χ.
"Οτι τα πραγματα δεν βαινουν κατ’ ευχην στην Aποικια
δεν μεν’ η ελαχιστη αμφιβολια,
και μ’ ολο που οπωσουν τραβουμ’ εμπρος,
Ισως, καθως νομιζουν ουκ ολιγοι, να εφθασε ο καιρος
να φερουμε Πολιτικο Aναμορφωτη.
Ομως το προσκομμα κ’ η δυσκολια
ειναι που καμνουνε μια ιστορια
μεγαλη καθε πραγμα οι Aναμορφωται
αυτοι. (Ευτυχημα θα ηταν αν ποτε
δεν τους χρειαζονταν κανεις.) Για καθε τι,
για το παραμικρο ρωτουνε κ’ εξεταζουν,
κ’ ευθυς στον νου τους ριζικες μεταρρυθμισεις βαζουν,
με την απαιτησι να εκτελεσθουν ανευ αναβολης.
Εχουνε και μια κλισι στες θυσιες.
Παραιτηθειτε απο την κτησιν σας εκεινη·
η κατοχη σας ειν’ επισφαλης:
η τετοιες κτησεις ακριβως βλαπτουν τες Aποικιες.
Παραιτηθειτε απο την προσοδον αυτη,
κι απο την αλληνα την συναφη,
κι απο την τριτη τουτην: ως συνεπεια φυσικη·
ειναι μεν ουσιωδεις, αλλα τι να γινει;
σας δημιουργουν μια επιβλαβη ευθυνη.
Κι οσο στον ελεγχο τους προχωρουνε,
βρισκουν και βρισκουν περιττα, και να παυθουν ζητουνε·
πραγματα που ομως δυσκολα τα καταργει κανεις.
Κι οταν, με το καλο, τελειωσουνε την εργασια,
κι ορισαντες και περικοψαντες το παν λεπτομερως,
απελθουν, παιρνοντας και την δικαια μισθοδοσια,
να δουμε τι απομενει πια, μετα
τοση δεινοτητα χειρουργικη.—
Ισως δεν εφθασεν ακομη ο καιρος.
Να μη βιαζομεθα· ειν’ επικινδυνον πραγμα η βια.
Τα προωρα μετρα φερνουν μεταμελεια.
Εχει ατοπα πολλα, βεβαιως και δυστυχως, η Aποικια.
Ομως υπαρχει τι το ανθρωπινον χωρις ατελεια;
Και τελος παντων, να, τραβουμ’ εμπρος".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
"Εδω σωπαινουν τα πουλια, σωπαινουν οι καμπανες,
σωπαινει κι ο πικρος Ρωμιος
μαζι με τους νεκρους του
Και πα στην πετρα της σιωπης
τα νυχια του ακονιζει
μοναχος κι αβοηθητος,
της λευτεριας ταμενος".
FRIEDRICH RÜCKERT
"Ich bin der Welt abhanden gekommen,
Mit der ich sonst viele Zeit verdorben,
Sie hat so lange von mir nichts vernommen,
Sie mag wohl glauben, ich sei gestorben.
..............................
Ich leb' allein in mir und meinem Himmel,
In meinem Lieben, in meinem Lied".
(Ειμαι χαμενος στον κοσμο,
με τον οποιο βρισκομαι καιρο μακρια.
Τιποτα δεν εχει ακουστει απο εμενα απο καιρο,
ωστε πολυ καλα πιστευουν πως ειμαι νεκρος.
..............................
Ζω μονος στον ουρανο μου, στην αγαπη μου, στο τραγουδι μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου