Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

"ΤΟ ΒΗΜΑ" ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ* (ΜΝΗΜΟΝΙΟΠΑΠΑΓΑΛΟΥ)

Σε μια πραξη δημοσιογραφικου Ιησουιτισμου, "Το Βημα" του μνημονιου μετετρεψε τη "Χρυση Αυγη" σε "Αυγη", προφανως, για τη στηριξη της ρευστοτητας του τραπεζοφασισμου:

"Κάποτε ήταν 'η Αυγή', τώρα η Χρυσή Αυγή. Οι καιροί αλλάζουν, τα πρόσωπα πάνε κι έρχονται, αλλά το ερώτημα παραμένει. Κινδυνεύει, από ποιους και πόσο το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας;"

Σε ποιο "δημοκρατικο πολιτευμα" αραγε αναφερεται η εφημεριδα;

Το μονο πολιτευμα - καθεστως, που κινδυνευει σημερα στην Ελλαδα, ειναι η οικονομικη χουντα του χρηματοπιστωτικου φασισμου και για να μην κακοκαρδιζω φιλους μου της παραδοσιακης αριστερας να διευκρινισω, πως ο χρηματοπιστωτικος φασισμος ή τραπεζοφασισμος, οπως τον πρωτοαποκαλεσα πριν τρια και πλεον χρονια, αποτελει το ιμπεριαλιστικο σταδιο του καπιταλισμου.

* ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ (LE THÉORÈME DU PERROQUET) ειναι μυθιστορημα του Denis Guedj, που αναφερεται στις μυθοπλασιες γυρω απο την επιλυση του Θεωρηματος του Fermat, σαν τις μυθοπλασιες που αναφερονται στην επιλυση του προβληματος του Ελληνικου δημοσιου χρεους, στην οποια επιλυση του προβληματος του Ελληνικου δημοσιου χρεους σηκωνει τα χερια ακομα και η Τοπολογια του Henri Poincaré και η λυση του, τελικα, εχει αφεθει στα χερια της πολιτικης εκτοπολογιας, κοινως πολιτικης βλακειας καλουμενης.

ΥΓ.
Δευτερη παραβιαση της συγγραφικης εκεχειριας μεσα σε λιγες ωρες και σκεφτομαι σοβαρα να απαγορευσω για τον κινδυνο μεταδοσης του μνημονιοιου στη Chloé και τη Jagie το κατουρημα και το χεσιμο πανω στο "Το Βημα" του μνημονιου, που προμηθευομαι απο φιλο μου συλλεκτη των Κυριακατικων δωρων του, που μου παραχωρει ολοκληρο το υπολοιπο, πλην των δωρων, νεκρο σωμα, πτωμα, της εφημεριδας, για τη διαχειριση των εντερικων αποβλητων του προσωπικου κυνοβουλιου μου, μια και το οικιακο μου πολιτικο συστημα δεν διαθετει χωρους υγειονομικης τους ταφης.

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

"Υπαρχω, αυτο ειναι ολο, και μου φερνει ναυτια" (Sartre).

Μεγαλε μας δασκαλε, αν ειχες γνωρισει τη σημερινη Ελλαδα της ΟΝΕ (Οικονομικης Ναζιστικης Ενωσης), η υπαρξη σου θα ηταν και κατι παραπανω, τεκμηριο εισοδηματος.

Απο τοτε που γνωρισα το Jean - Paul Sartre και τον αθεϊστικο υπαρξισμο με βασανιζε το ερωτημα του, αν η υπαρξη προγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Σημερα, το καθεστως της εκτακτης αναγκης του χρηματοπιστωτικου ιμπεριαλισμου μου εδωσε την απαντηση, για να διαψευσθει η λαϊκη θυμοσοφια, πως απο μικρο κι απο τρελο μαθαινεις την αληθεια, γιατι το καθεστως αυτο δεν ειναι μικρο στην τριτη ηλικια του καπιταλισμου και σιγουρα δεν ειναι ουτε τρελο, αφου ξερει πολυ καλα τι κανει:
Η υπαρξη, λοιπον, θεωρειται τεκμηριο εισοδηματος, ωστε "η ζωη (δεν) ειναι απλα ενα περιττο παθος" (Sartre) και η ουσια ειναι ο φασισμος, ωστε "οταν οι πλουσιοι κανουν πολεμο να πεθαινουν οι φτωχοι" (Sartre).

Τωρα που ελυσα πια τα υπαρξιακα μου ερωτηματα, μπορω να ασχοληθω με πιο εγκοσμιους προβληματισμους του μεγαλου μας δασκαλου, οπως η αφοπλιστικη ειλικρινεια του υποθετικου του λογου "αν εγινα φιλοσοφος, αν επεδιωξα τοσο επιμονα τη φημη, που ακομα περιμενω, ολα εγιναν βασικα για να μπορω να ριχνω γυναικες" και η απολυτη βεβαιοτητα του, πως μισουσε τα θυματα που σεβονται τους δημιους τους.

Εγω προσωπικα δεν ξερω αν θα πρεπει να μισησω ή να λυπηθω τα θυματα της "σωτηριας", που σεβονται ακομα τους "σωτηρες".

ΥΓ.
"Αμην λεγω σοι (μοι) οτι εν ταυτη τη νυκτι πριν αλεκτορα φωνησαι τρις (απαξ) απαρνηση με".
Εκει που ειπα πριν λιγες ωρες να κανω μια συγγραφικη ανακωχη, απαρνηθηκα "απαξ" (για μια φορα), μεχρι τωρα, τον εαυτο μου.

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

(ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΣΗΛΙΚΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ)

"Ωσπερ το ευθυ ευθεος ου δειται, ουτως ουδε το δικαιον δικαιου" (οπως το ισιο δεν χρειαζεται χαρακα, ετσι και το δικαιο δεν απαιτει τη δικαιοσυνη) (Επικτητος)

H μνημονιακη "δημοκρατια" παρακαμπτει ακομα και τη δικαιοσυνη, στερωντας απο τους πολιτες το ανθρωπιστικο και συνταγματικο δικαιωμα της δικαστικης συνδρομης και προστασιας απο τις αποφασεις της εκτελεστικης εξουσιας.

Ετσι, η οικονομικη χουντα θα μπορει να αρπαζει τις περιουσιες των πολιτων χωρις δικαστικη αποφαση και προστασια, συμφωνα με το νεοτουρκικοευρωπαικο δογμα της φορολογικης απομειωσης της ατομικης ιδιοκτησιας, κατα το προτυπο του Varlık Vergisi (Βαρλικ Βεργκισι), επαχθους κεφαλαιακου φορου που επιβληθηκε το 1942 στην Τουρκια για την εξοντωση των Ελληνων, των Εβραιων και των Αρμενιων απο τον πρωθυπουργο της Şükrü Saracoğlu, που τον γραφω με τουρκικους χαρακτηρες για να τιμησω δεοντως ενα φορολογικο "ηρωα" - προτυπο των σημερινων ραγιαδων της οικονομικης χουντας.

Η περιθωριοποιηση αυτη της δικαιοσυνης σημερα, θα διευκολυνει την τιμωρια αυριο, που θα γινει με τα "ισοδυναμα" μετρα, χωρις δηλαδη δικαστικες αποφασεις και προστασια των ενοχων των εγκληματων της "σωτηριας".

Ο Εngels στο εργο του "Anti-Diring" εγραψε, πως η βια εχει εναν επαναστατικο ρολο στην ιστορια, γιατι αποτελει, συμφωνα με τα λεγομενα του Marx, τη μαμη καθε παλιας κοινωνιας, που εγκυμονει μια καινουργια, ενω ταυτοχρονα ειναι το μεσο της συντριβης των αποστεωμενων πολιτικων μορφων".
Σημερα η τερατογενεση του οικονομικου φασισμου ειναι αποτελεσμα μιας βιαιης εμβρυουλκιας του ιμπεριαλιστικου σταδιου του καπιταλισμου, του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου και ευχομαι αυριο να μην ακολουθησει η Καισαρικη τομη του τερατος.

Σιγουρο ειναι, ομως, πως θα αναπολουμε ολο και περισσοτερο τα λογια του Δημοσθενη "δει εν μεν τοις οπλοις φοβερους, εν δε τοις δικαστηριοις φιλανθρωπους ειναι" (οι ανθρωποι στον πολεμο πρεπει να προκαλουν φοβο, ενω στα δικαστηρια να ειναι φιλανθρωποι), γιατι η τρομοκρατια του οικονομικου φονταμενταλισμου της χωρας μας δεν υστερει, για να μη χρησιμοποιησω την καταφαση και πω υπερτερει, σε βαρβαροτητα και ανθρωπιστικο ελλειμμα απο αυτη του θρησκευτικου φονταμενταλισμου.

Τον τελευταιο μισο αιωνα η χωρα μας, ως χωρα του Ξενιου Δια, φιλοξενησε δυο καθεστωτα εκτακτης αναγκης, την επταχρονη στρατιωτικη δικτατορια (1967 - 1974) και τη σημερινη οικονομικη τυραννια.
Η οικονομικη δικτατορια "γιορταζοντας" σημερα τα μισα χρονια της επταχρονης στρατιωτικης δικτατοριας, δινει μια επετειακη ευκαιρια καποιων συλλογισμων και συγκρισεων, μια και τα θυματα της, παρα τη μιση ηλικια της, ειναι πολλαπλασια της στρατιωτικης και οι μεθοδοι της εκτελεσης τους επαχθεστερες, που δικαιωνουν την αποψη του Sartre, πως "ο φασισμος δεν οριζεται απο τον αριθμο των θυματων, αλλα απο τον τροπο που τα σκοτωνει".

Στη διαρκεια της στρατιωτικης χουντας στο πρωτο τευχος του αριστερου περιοδικου "ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ" δημοσιευτηκε μια μεταφραση του ιστορικου αρθρου "ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ" της Rosa Luxemburg, που ειχε πρωτοδημοσιευθει στο περιοδικο "Die Neue
Zeit" στις 14 Μαΐου του 1902, με αφορμη την ιδεολογικη διαμαχη για τη σοσιαλδημοκρατια, που ακολουθησε την οπορτουνιστικη αποφαση του Γενικου Συμβουλιου
του Βελγικου Εργατικου Κομματος να λυσει στην κορυφωση της τη γενικη απεργια των Βελγων εργατων, που χτυπηθηκε απο τις στρατιωτικες δυναμεις της Καθολικης Κυβερνησης.

Σε ενα απο τα τευχη του περιοδικου "ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ" ειχα δημοσιευσει τοτε με το ψευδωνυμο Μαρκος Ρωσιδης ενα αρθρο για την αστικη δικτατορια και την αστικη δημοκρατια, θεωρωντας τη δευτερη ως ενα εναλλακτικο συμπληρωμα της πρωτης στην ασκηση της εξουσιας της αρχουσας ταξης, γιατι η δημοκρατια δεν ειναι πολιτευμα, αλλα ενα απο τα μεσα επιβολης της δικτατοριας του καπιταλισμου, οπως η επανασταση ειναι το μοναδικο μεσο της επιβολης της δικτατοριας του προλεταριατου.

Σημερα που στην Ελλαδα εχει ξεκληρισθει με τη βια καθε κοινωνικη προστασια, που οικοδομηθηκε πανω στις αρχες του Ευρωπαικου Διαφωτισμου και των ανθρωπινων δικαιωματων και η αστικη δημοκρατια εριξε το προσωπειο της νομιμοτητας, ανοιγοντας το δρομο της ανεξελεγκτης οικονομικης βιας, οι αποψεις της Rosa Luxemburg για τη βια της αστικης δημοκρατιας αποκτουν μια ξεχωριστη επικαιροτητα:

"Η βια, απο τοτε που εμφανιστηκε η "αστικη νομιμοτητα", ο κοινοβουλευτισμος, οχι μοναχα δεν επαψε να παιζει εναν ιστορικο ρολο, αλλα ειναι και σημερα επισης, οπως και σε ολες τις προηγουμενες εποχες, η βαση της κυριαρχης πολιτικης ταξης.
Το καπιταλιστικο κρατος στο συνολο του βασιζεται
στη βια.

Κοντολογης, ο,τι παρουσιαζεται στα ματια μας για αστικη νομιμοτητα δεν ειναι τιποτε αλλο, παρα η βια
της κυριαρχης ταξης ανυψωμενη εκ των προτερων σ' επιτακτικο κανονα.

Απο τη στιγμη που οι διαφορες
πραξεις βιας καθοριστηκαν σαν υποχρεωτικος κανονας, το πραγμα αντικαθρεπτιζεται απο την αναποδη στο κεφαλι των αστων νομομαθων, καθως και στο κεφαλι των οπορτουνιστων σοσιαλιστων: η "εννομος" ταξη παρουσιαζεται σαν ενα ανεξαρτητο δημιουργημα της
"δικαιοσυνης" και η βια του
κρατους σα μια απλη της συνεπεια, σα μια "κυρωση" των νομων.

Στην πραγματικοτητα η αστικη
νομιμοτητα (και ο κοινοβουλευτισμος σα νομιμοτητα εν τω γιγνεσθαι) ειναι ισα-ισα μια ορισμενη μορφη, που παιρνει η πολιτικη βια της αστικης ταξης, της βιας που παλι φυτρωνει πανω στο οικονομικο εδαφος της
καπιταλιστικης εκμεταλλευσης".

Η λεγομενη αστικη δημοκρατια, που στην πραγματικοτητα, ειναι ενας μηχανισμος αμυνας του ταξικου "Εγω" της αστικης ταξης, απο πολιτευμα ισορροπιας, κατα την προσωπικη μου αποψη μεσο ισορροπιας, της παλης των ταξεων, που διασφαλιζει την ιδιοκτησια των μεσων παραγωγης και τα δικαιωματα της εκμεταλλευσης της αρχουσας ταξης σε μια λοβοτομημενη με χαντρες και καθρεπτακια κοινωνια, μεταμορφωνεται σε καθεστως αστικης βιας.

Η στρατιωτικη Απριλιανη δικτατορια του 1967 ηταν στην πραγματικοτητα μια πολιτικη δικτατορια.
Ηταν ενα καθεστως εκτακτης αναγκης, που απαλλοτριωσε, για ιδεολογικους κυριως λογους, μονο τα πολιτικα δικαιωματα και τις πολιτικες ελευθεριες, με εθνικες κυριως σκοπιμοτητες, οπως ο μεταεμφυλιακος ρεβανσισμος και συνεπειες, οπως η δηθεν προστασια απο το φαντασιακο απο το Βορρα κινδυνο και η κυπριακη τραγωδια.

Αυτο, λοιπον, το στρατιωτικο καθεστως της εκτακτης αναγκης, κατα το Νικο Πουλαντζα, δεν οδηγηθηκε στον εκφασισμο, αφου δεν ειχε ουτε τη συγκροτημενη ιδεολογικη βαση, ουτε αποπειραθηκε τη μαζικοποιηση της φασιστικης ιδεολογιας και πρακτικης.

Ακολουθησε απλα μια συντηρητικη "θεραπεια" βαζοντας τον "ασθενη", που κατα τη γνωμη του κινδυνευε απο την κομμουνιστικη ιδεολογια, στο γυψο, χωρις ταξικες, παρα μονο με ιδεολογικες και πολιτικες διακρισεις και ιδεοληψιες.

Η σημερινη οικονομικη δικτατορια ειναι ενα καθεστως εκτακτης αναγκης με πρωτογενες ταξικο περισσευμα φασισμου και ελλειψη ανθρωπιστικης νομιμοτητας.
Ειναι με απλουστερα λογια μια βαρβαρη επιθεση μιας ταξης εναντι των αλλων ταξεων.
Ειναι ενας καθαρος ταξικος πολεμος στο ιμπεριαλιστικο σταδιο του καπιταλισμου, το χρηματοπιστωτικο φασισμο, στο οποιο σταδιο η αρχουσα ταξη ειναι μια παρασιτικη ολιγομελης διεθνης σπειρα αδιστακτων εγκληματιων της εκμεταλλευσης, που δε λερωνει η ιδια τα χερια της με το αιμα των αθωων ταξικων θυματων της, αλλα αφηνει τη βρωμικη δουλεια της εκτελεσης στα λεγομενα θεσμικα οργανα του εθνικου μηχανισμου της βιας, του κρατους.

Με προσχημα παλι τη "σωτηρια", οχι ομως την ιδεολογικη ή την εθνικη, αλλα την ταξικη, ο χρηματοπιστωτικος καπιταλισμος καρφωσε με τη βια το νυστερι του στην καρδια της Ελληνικης κοινωνιας, μεταφεροντας το βαρος των αδιεξοδων του ιμπεριαλιστικου σταδιου του καπιταλισμου στις πλατες του λαου, μαζικοποιωντας την εκμεταλλευση και μη δισταζοντας να επιβαλλει ακομα και την επαχθεστερη μορφη βιας, τη φασιστικη βιολογικη βια, απομονωνοντας, ουσιαστικα, το μεγαλυτερο κομματι της κοινωνιας απο τα στοιχειωδη βιολογικα (τροφη), ανθρωπιστικα (πχ περιθαλψη, παιδεια, ψυχαγωγια) και κοινωνικα δικαιωματα και ανακες (πχ εργασια, ιδιοκτησια), που ολα τους απολλοτριωθηκαν για τη διατηρηση των προνομιων ενος μη παραγωγικου συστηματος εκμεταλλευσης, του συστηματος του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου.
Ενος καπιταλισμου που οικειοποιηθηκε τον παραγωγικο πλουτο αποδεκατιζοντας την παραδοσιακη παραγωγικη βαση και εκμεταλλευση και κυριως καταστρεφοντας το ανθρωπινο δυναμικο, ως εμπορικο πλεονασμα μιας φασιστικης κοινωνικης σκοπιμοτητας, προς οφελος της παρασιτικης χρηματοπιστωτικης ταξης και τελικο αποτελεσμα την αδιεξοδη εξαντληση της αναπαραγωγης των πορων του πλουτου, που οδηγησε στην ασφυξια του ιδιου του χρηματοπιστωτικου συστηματος της εκμεταλλευσης.

Ο ανθρωπος και τα ανθρωπινα δικαιωματα εγιναν αναλωσιμο υλικο της αποπληρωμης του δημοσιου χρεους, αφου πρωτα οι δημιουργοι του εξαγνιστηκαν ως σωτηρες και τα θυματα ενοχοποιηθηκαν στον παραλογισμο της συλλογικης ευθυνης, που εκφραστηκε, εξαλλου, απο το δογμα της Παγκαλου Μεγαλοχαρης Μεταπολιτευτικης Πολιτικης Θεοτητας με τη φραση "μαζι τα φαγαμε".

Η παροιμιωδης κοινωνικη αναλγησια μπροστα στη συντριβη των στοιχειωδων ατομικων δικαιωματων, πχ της εργασιας, οχι μονο ως μεσου επιβιωσης της ατομικης υπαρξης, αλλα και ως μηχανισμου διατηρησης του συστηματος της εκμεταλλευσης, επιστρατευει κενους παρηγορητικους λογους.

Καθημερινα γινομαστε μαρτυρες ενος αλλοθικου μοτιβου υψιστης πολιτικης βλακειας και υποκρισιας, πως δηθεν δεν κινδυνευουν να χασουν την εργασια τους οσοι εχουν προσληφθει με τις διαδικασιες του ΑΣΕΠ, που στην πραγματικοτητα αποτελει μια ομολογια αποδοχης ενος ταξικου και κοινωνικου Δαρβινισμου.

Το ΑΣΕΠ το ειχα χαρακτηρισει καποτε ως μηχανισμο επαγγελματικης, κατα συνεπεια και κοινωνικης καθαρσης με ναζιστικα χαρακτηριστικα, γιατι χρεος μιας ανθρωπιστικης κοινωνιας δεν ειναι η διασφαλιση της επικυριαρχιας των αξιων, αλλα η επιβιωση των αναξιων.

Ετσι, λοιπον, η κυρια διακριση αναμεσα στην πολιτικη δικτατορια των συνταγματαρχων και την οικονομικη χουντα των τραπεζοφασιστων ειναι ο φασισμος, που ειναι χαρακτηριστικο του σημερινου καθεστωτος της εκτακτης αναγκης, το οποιο απο τριετιας αποκαλεσα χρηματοπιστωτικο φασισμο ή τραπεζοφασισμο, ως εκτελεστικων βραχιονων της καπιταλιστικης βαρβαροτητας και με κυριο κοινο τους χαρακτηριστικο τη στρατολογηση των εκτελεστων απο την ιδια δεξαμενη πολιτικης σκεψης, αυτης που κληρονομησε στην μεταεμφυλιακη Ελλαδα η φαρα, η σαρα και η μαρα των δοσιλογων, των ταγματασφαλιτων και των γερμανοτσολιαδων.

Εξαλλου, οι πολιτικες εξοριες της στρατιωτικης χουντας ηταν χωροι ιδεολογικης "αναψυχης" και σανατορια "ανανηψης" απο την "ασθενεια" του κομμουνισμου, μπροστα στα κρεματορια και τους θαλαμους των αεριων της σημερινης οικονομικης χουντας.

Η μυθολογια της αστικης τρομοκρατιας την περιοδο της στρατιωτικης δικτατοριας ηταν πως ο Κομμουνισμος  απειλουσε την ατομικη ιδιοκτησια, αυτη που σημερα οχι απλα απειληθηκε, αλλα λεηλατηθηκε απο την πραγματικοτητα του υπαρκτου χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου.

Ο Κομμουνισμος τοτε απειλουσε φαντασιακα τον παραγωγικο καπιταλισμο, ενω η ανακατανομη του πλουτου και η μεταθεση του σε εξωχωριες απο το χρηματοπιστωτικο συστημα της εκμεταλλευσης τοποθετησεις, οπως η ακινητη ιδιοκτησια, απειλησαν πραγματικα σημερα τον παρασιτικο χρηματοπιστωτικο καπιταλισμο.

Ο μυθος του εξωχωριου απο το χρηματοπιστωτικο συστημα παραδεισου επρεπε να καταρρευσει και να συντριβει.
Ετσι, χτυπηθηκαν τα "ιερα και τα οσια":
1. της ατομικης ιδιοκτησιας, κυριως της ακινητης μεσω της βιαιης επαχθους φορολογιας, η οποια ακινητη ιδιοκτησια στερει πορους απο το συστημα του υπαρκτου χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου, το τραπεζικο συστημα, αλλα και της κινητης    μεσω της βιαιης με διαφορα τεχνασματα κλοπης της (πχ απομειωση, κοινως κουρεμα, των ομολογων, υποχρεωτικη συμμετοχη των καταθετων στη σωτηρια των υπο χρεοκοπια τραπεζων, που οταν αυτες κερδοσκοπουσαν οι καταθετες ηταν απλως πελατες και θυματα της κερδοσκοπιας) και
2. των επενδυσεων στη γνωση και τις επαγγελματικες δεξιοτητες με την κοινωνικη βαρβαροτητα της ανεργειας, της δραματικης μειωσης της αμοιβης της εργασιας και των απολυσεων, που η εναρξη τους στο δημοσιο τομεα απο τους καθηγητες της δευτεροβαθμιας τεχνικης και επαγγελματικης εκπαιδευσης εχει και εναν συμβολικο χαρακτηρα:
Τον ευτελισμο καθε πνευματικης αξιας μπροστα στην αξια του χρηματος.
Την απομειωση καθε ηθικης αξιας μπροστα στην αξια του κερδους.
Το μηδενισμο καθε αξιας επαγγελματικης δεξιοτητας μπροστα στην αξια της ταξικης εκμεταλλευσης.
Την αποδομηση καθε κοινωνικης αξιας και κεφαλαιακου ανθρωπιστικου πορου μπροστα στην αξια της παντοδυναμιας του χρηματοπιστωτικου κεφαλαιου.

Η εργασια απο κοινωνικο δικαιωμα για τρεις και πλεον αιωνες εγινε ανταγωνιστικο προνομιο των εχθρων της χυδαιοτερης μορφης του καπιταλισμου, της οποιας μορφης τα μανεκεν του τραπεζοφασισμου παρελαυνουν στις πασαρελες της haute couture (υψηλης ραπτικης) του οικου μοδας της φασιστικης πολιτικης, του υπουργειου των οικονομικων.
Και μονο το επισκοπικο ψυχογραφημμα τους δεν αφηνει καμμια αμφιβολια για την αντικοινωνικη διαστροφη τους.

Θυμαμαι πως στη διαρκεια της στρατιωτικης χουντας ειχε κατασκηνωσει στη σκεψη μου ως ευφυολογημα η αποψη του Georges Clemenceau, που καταξιωνε παραδειγματικα το μουσικο μου Εγω, πως "η στρατιωτικη δικαιοσυνη εχει τοση σχεση με το Δικαιο, οση σχεση εχει η στρατιωτικη μουσικη με τη μουσικη".

Σημερα η φαντασια μου αδυνατει να ανοσιουργησει σε ενα αναλογο ευφυολογημα, γιατι τοτε η στρατιωτικη βια ηταν μια καρικατουρα της πολιτικης τραγωδιας, που ουσιαστικα τη διακωμωδουσε, ενω σημερα η οικονομικη βια ειναι μια τραγωδια της καρικατουρας του καπιταλιστικου φασισμου, που στην πραγματικοτητα τον τραγικοποιει.

YΓ.
Υστερα απο περιπου 420 αντιμνημονιακα σχολια και αρθρα, ειναι η δευτερη φορα που μπαινω στον πειρασμο να διακοψω, εστω και προσωρινα, χωρις να ειμαι σε θεση να  προμηνυσω την επαληθευση ή διαψευση του ελληνικου εθιμου "ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου", τη δημοσιευση τους, γιατι κινδυνευω να γινω ενας μικρος συγγραφεας και κατα τον Stephane Mallarmé "ο μεγαλος συγγραφεας φαινεται απο τον αριθμο των σελιδων που δεν εχει δημοσιευσει".

Λυπαμαι, ομως, που δεν μπορεσα να ειμαι συνεπης με τις δημοσιευσεις των μουσικων αναλυσεων που υποσχεθηκα.
Η διακοπη των δημοσιευσεων των μουσικων αναλυσεων δεν εχει να κανει με τις επιρροες που δεχτηκα απο την αποψη του  Stephane Mallarmé, που προανεφερα, να αυξησω δηλαδη τις σελιδες που δεν θα εχω δημοσιευσει για να γινω μεγαλος συγγραφεας, αλλα οφειλεται σε τεχνικους λογους, αφου η ιστοσελιδα δεν μπορουσε να φιλοξενησει τον μεγαλο ογκο των δεδομενων, που απαιτουσαν οι εικονες των μουσικων παραδειγματων.
Και μουσικες αναλυσεις χωρις μουσικα παραδειγματα δεν γινονται.

Ελπιζω οι νεοτεροι να κανουν οσα δεν μπορεσαμε, δεν θελησαμε ή δεν προφτασαμε εμεις οι αναξιοι παλαιοτεροι, που το μονο που μπορουμε πια να προσφερουμε ειναι να  "τους διδαξουμε τη γαληνη" (Σεφερης), αυτη που δεν αξιωθηκαμε εμεις στη ζωη μας.
Γεννηθηκαμε στην μεταεμφυλιακη Ελλαδα, αναμεσα στα αποβρασματα των δοσιλογων και των ταγματασφαλιτων.
Βιωσαμε την πλανη των "δημοκρατιων" της βιας, της νοθειας και της αποστασιας, την εθνικη σωτηρια της στρατιωτικης δικτατοριας και την απατη της μεταπολιτευτικης "δημοκρατιας", που οικοδομηθηκε με τα παλια υλικα, απο τους αρχιμαστορες της βιας, της νοθειας και της αποστασιας, με μονο "μοντερνισμο" το ψευτοσοσιαλισμο.
Στη συνεχεια οι νομοι του Mendel της κληρονομικης δημοκρατιας λειτουργησαν αλανθαστα μεχρι τη σημερινη μεσηλικιωση της σωτηριας της οικονομικης τυραννιας.

Η αποφαση του φιλου μου Μαρκου, αναμεσα στο φρικτο τελος και τη φρικη χωρις τελος, να επιλεξει στις 4 Ιουλιου του 2013 το πρωτο, δειχνει τη δυστυχια μιας γενιας, που για εκεινον, οπως και για πολλους αλλους, ο χρονος σταματησε τη δεκαετια του '60, μια και πανω στο τραπεζι του τα βιβλια, με τα οποια φαινεται πως περασε τις τελευταιες μερες της ζωης του, ηταν βιβλια αυτης της δεκαετιας, μιας δεκαετιας επαναστατικων οραματων και προσδοκιων, που ζησαμε στην Ελλαδα και την Ευρωπη με αποκορυφωμα τον Παρισινο Μαη του '68, χωρις διεξοδο και τελος, γιατι, οπως φαινεται, δεν ημασταν ρεαλιστες στην αναζητηση του αδυνατου, παρα το οτι γνωριζαμε, αλλα δεν ειχαμε, ισως, τη δυναμη να κανουμε πραξη το συνθημα: "Soyez réalistes, demandez l'impossible*".

* "Να ειστε ρεαλιστες, απαιτηστε το αδυνατο".
Συνθημα του Παρισινου Μαη του '68.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ

(Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ)

Διαβαζω την Εκθεση της Ευρωπαικης Επιτροπης για το Ελληνικο "Προγραμμα" οριστικης αποσυνθεσης (liquidation) της οικονομιας, πως οι ομαδικες απολυσεις θα γινουν πιο ευκολες, προφανως για να οδηγηθουμε σ' ενα παιγνιο μηδενικου εργασιακου αθροισματος, οπως επισης πως  "η παρέμβαση (προσοχη στη λεξη "παρεμβαση", που προφανως υπονοει μειωση) στον νέο κατώτατο μισθό θα πρέπει να εξασφαλίσει την ισορροπία ανάμεσα στη μείωση της ανεργίας και την προστασία (προσοχη στη λεξη "προστασια", που δεν σημαινει αυξηση) στην απασχόληση (ακομα και η χρησιμοποιηση της αιτιατικης και οχι της αναμενομενης γενικης "την προστασια της απασχολησης" εχει τη σημασια της)".
Ισορροπια μηδενικου αθροισματος.

Ενα απο τα ανεκδοτα της καπιταλιστικης βαρβαροτητας ειναι η ισορροπια αναμεσα στη μειωση της ανεργιας και την προστασια της απασχολησης.
Στην περιπτωση της χωρας μας, η ισορροπια αυτη θα προελθει απο την παρεμβση στον κατωτατο μισθο, ο οποιος ειναι ισως ο μονος ατερμων υπερθετικος βαθμος, αφου, για την εξασφαλιση και προπαντος τη διατηρηση αυτης της ισορροπιας, κατω απο τον κατωτατο μισθο θα υπαρχει παντα ενας αλλος κατωτατος μισθος, σε μια ακολουθια ολοκληρωτικου απειροστικου λογισμου, χωρις καθορισμενο το οριο του μηδενος, που τελικα εχει το ονομα του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ.

COURS DE MÉDIOLOGIE NAZISTIQUE

(ΜΙΚΡΟΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ)

Πριν μερικα χρονια ο Γαλλος διανοητης Régis Debray εγραφε στο εργο του "Cours de Médiologie Générale":

"Η Δυση εχει τεσσερις πρωτευουσες: την Ιερουσαλημ, την Αθηνα, τη Ρωμη και το Βυζαντιο... Καθεμια εχει τους αοιδους, τους εμπορους και το εμβλημα της. Η Ιερουσαλημ το μονοθεϊσμο. Η Αθηνα τον ουμανισμο. Η Ρωμη το Κρατος Δικαιου. Το Βυζαντιο ειναι κατι παραπανω, γιατι ειναι η συνθεση αυτων των τριων".

Tο παραλυτο κτηνος δηλωσε προσφατα στην εφημεριδα "Süddeutsche Zeitung", πως οι Γερμανοι δεν θελουν μια γερμανικη Ευρωπη, ουτε απαιτουν οι αλλοι να ζουν οπως αυτοι, απλα απαιτουν μια ναζιστικη Ευρωπη και θελουν οι αλλοι να μη ζουν οπως οι Γερμανοι.
Διαγωνιος ρηματικη αναστροφη και χιαστι αντιμεταθεση αρνησης και καταφασης, επιθυμιας και απαιτησης.

Η διαστροφικη υποκρισια του ευρωπαικου "πολιτισμου".

Σημερα, λοιπον, η Δυτικη Ευρωπη, συμφωνα με το Cours de Médiologie Nazistique, εχει μονο μια πρωτευουσα, το Βερολινο και μια μονο θρησκεια, το μονθεϊστικο καπιταλιστικο ναζισμο, "addito salis grano" (προσθετοντας ενα κοκκο αλατι) (Πλινιος ο Πρεσβυτερος), "αλλ’ ουδεν ερπει ψευδος εις γηρας χρονου" (Σοφοκλης), γιατι "η αληθεια ειναι ολογυμνη και δεν διεγειρει" (Jean Cocteau), ιδιαιτερα στη χωρα οπου "καιτοι αγραμματη, η γραια μ’ εδιδαξεν οτι εις την ελληνικην γλωσσαν, αλλως νοουμεν, αλλως ομιλουμεν και αλλως γραφομεν" (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).
Στη γλωσσα που η καταστροφη λεγεται σωτηρια, ο τραπεζοφασισμος δημοκρατια και η Οικονομικη Ναζιστικη Ενωση Οικονομικη Νομισματικη Ενωση, με υποκαταστατο του ναζισμου το χρημα.

EXΘΡΟΣ ΛΑΟΣ

Η ανακοινωση του Αλεξη Μητροπουλου με την πολιτικη φωνη της μιλαει σημερα 29 Ιουλιου του 2013 για τον "ΕΧΘΡΟ ΛΑΟ":

"Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τον νέο, πιο σκληρό γύρο της μνημονιακής βαρβαρότητας. Το κράτος ακρωτηριάζεται, οι κοινωνικές υπηρεσίες αποσαθρώνονται, υπάλληλοι με προϋπηρεσία ετών, ακόμα και κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, μέσω της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας οδηγούνται στην απόλυση.
Σειρά έχουν τώρα τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα κοινωνικά ιδρύματα,  κι ότι άλλο το ατελές κοινωνικό κράτος στήριξε μέχρι τώρα, τα πολύπαθα, τα φτωχά κοινωνικά στρώματα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε σχεδιασμένη κοινωνική γενοκτονία.
Εκατομμύρια συμπολιτών μας που δεν έχουν τα προς το ζην καλούνται να ξεχρεώσουν τους δανειστές, διακινδυνεύοντας την ίδια την επιβίωσή τους. Επιτηδευματίες διασύρονται κι επιχειρηματίες ευτελίζονται σε κοινή θέαση.
Η ανεργία καλπάζει, ιδιαίτερα των νέων μας.
Κοινωνικό μακελειό χωρίς τέλος, με άπειρα μνημονιακά ανακοινωθέντα κατά του ΕΧΘΡΟΥ ΛΑΟΥ..."

Ο Ιακωβος Καμπανελλης με την ποιητικη φωνη του το ειχε βροντοφωναξει νωριτερα:



"Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά `χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους,
νά `χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός..."

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ

(ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΣΩΤΗΡΙΑ)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Αποσπασματα απο την ιστοσελιδα
του
ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ
(Professor of economics at the School of Oriental and African Studies, University of London)

".......................................
Στην πράξη η Ελλάδα θα συνεχίσει να βολοδέρνει στη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που γνώρισε ποτέ εν ειρήνη.
Μια ματιά στην κεντρική σελίδα της ΕΛΣΤΑΤ δείχνει ότι όλοι οι οικονομικοί δείκτες έχουν αρνητικό πρόσημο, με εξαίρεση την τεράστια ανεργία.
Οι συνθήκες ζωής στις εργατικές περιοχές γίνονται συνεχώς χειρότερες: διατροφική ανεπάρκεια, κατάρρευση της πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, αποδιάρθρωση της εκπαίδευσης.
Υπάρχουν γειτονιές όπου όσοι έχουν δουλειά ντρέπονται να το πούνε.
Και μέσα σ’ αυτήν τη θεομηνία, τα ανώτερα στρώματα δεν έχουν νιώσει σχεδόν καθόλου την κρίση στο εισόδημά τους, ή στον πλούτο τους.
........................................

Η μεγαλύτερη τρύπα στα έσοδα όμως προέκυψε γιατί οι μέτοχοι των τραπεζών δεν κατέβαλαν το 10% της ανακεφαλαιοποίησης, όπως όφειλαν, παρά το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έχει αφειδώς χρηματοδοτήσει τις τράπεζες. Παρ’ όλα αυτά, το πρωτογενές έλλειμμα υποχώρησε πολύ, καθώς η κυβέρνηση έχει μειώσει δραστικά τις δαπάνες και δεν επιστρέφει τους φόρους.
.....................................

Η επίσκεψη της Τρόικα σήμανε το τέλος της θεωρίας του ελληνικού θαύματος που τόσον καιρό προωθούσε η κυβέρνηση Σαμαρά.
Η Τρόικα δήλωσε ότι η δημοσιονομική πορεία της χώρας είναι ‘αβέβαιη’ γιατί η οικονομία δεν φαίνεται να έχει την ικανότητα να αποδώσει τους προσδοκώμενους φόρους, αλλά ούτε και οι φοροσυλλεκτικοί μηχανισμοί να τους συγκεντρώσουν.
....................................

Η Ελλάδα καταστρέφει μαζικά τους παραγωγικούς της πόρους – κυρίως τους ανθρώπους της – και οι κυβερνώντες μας το παρουσιάζουν ως ‘εξυγίανση’. Η κατάσταση πλησιάζει τα όρια της παράκρουσης.
...................................

Το ίδιο παράλογη είναι και η φλυαρία περί ‘μεταρρυθμίσεων’, ειδικά στο χώρο του δημοσίου.
Οι ‘μεταρρυθμίσεις’ μεταφράζονται σε συντριβή των μισθών, κατάλυση των συλλογικών συμβάσεων και μαζικές απολύσεις.
Η ιδέα ότι η απόλυση 25000 δημοσίων υπαλλήλων με βίαιο τρόπο θα είναι πρός όφελος των 1300000 ήδη ανέργων, ή θα επιφέρει κάποιο είδος δικαιοσύνης, είναι άμυαλος αγριανθρωπισμός.
Στην πράξη θα επιταχύνει τη διάλυση του δημοσίου τομέα και του δημοσίου χώρου, ενώ θα χειροτερέψει κι άλλο τη συνολική ζήτηση.
Έχει χαθεί τελείως η λογική στους κύκλους που λαμβάνουν αποφάσεις;
.......................................

Για να μην αναφέρουμε καν την ανεκδιήγητη ιδεολογική προπαγάνδα κατά του δημοσίου και (δήθεν) υπέρ του ιδιωτικού τομέα.
Στην πραγματικότητα, όταν το δημόσιο δεν επενδύει σε υποδομές και αλλού, ιδίως σε περιόδους ύφεσης, κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωση του ιδιωτικού τομέα".

TO ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ

Η ειδηση στην Κυπριακη ιστοσελιδα "Sigmalive" σχετικα με την τυχη της Ελληνικης τραπεζας Probank δεν αφηνει καμια αμφιβολια για τη λεηλασια των χρηματων των καταθετων, που καποτε λεγοταν καταθεσεις, απο τους τραπεζικους κουλοχερηδες, που βρηκαν τον "ισοδυναμο" Γερμανο κουλοποδη για να ολοκληρωσουν το εγκλημα του Δ' Ραϊχ:

"Η Probank διαχωρίστηκε σε 'καλή' και 'κακή' τράπεζα.
Τα προς μεταβίβαση στοιχεία παθητικού περιλαμβάνουν το σύνολο των καταθέσεων, ενώ τα προς μεταβίβαση στοιχεία ενεργητικού περιλαμβάνουν κυρίως τα δάνεια της τράπεζας (με εξαίρεση εκείνα που βρίσκονται σε οριστική καθυστέρηση)".

Το φρεσκο και ζεστο χρημα του ιδρωτα των καταθετων, που κατατεθηκε στις τραπεζες, ανηκει πια στο συνολο του στο παθητικο των τραπεζων, γιατι λεηλατηθηκε (στο συνολο του) απο τους λησταρχοτραπεζιτες και εγινε μαυρος καπνος και καλειται να πληρωσει τα λεηλατηθεντα ο συνηθης ηλιθιος, ο λαος, εν ονοματι του οποιου εγιναν τα μεγαλυτερα εγκληματα στην ιστορια της ανθρωποτητας, μεταξυ αυτων και το σημερινο κατα συρροη και κατ' εξακολουθηση απο τη συμμορια του διεθνους χρηματοπιστωτικου φασισμου.

Καποτε στη διαρκεια της στρατιωτικης χουντας τραγουδουσαμε το τραγουδι του Μικη Θεοδωρακη "κι' εσυ λαε βασανισμενε, μη ξεχνας τον Ωρωπο" (τοπος εξοριας του συνθετη), που μερικοι βιαστηκαν και το παραφραζαν τοτε, αδικωντας τη στρατιωτικη χουντα, "κι' εσυ λαε βασανισμενε, μη ξεχνας το φασισμο", που αν το τραγουδουσαμε σημερα θα επιανε περισσοτερο τοπο:
"κι' εσυ λαε βασανισμενε, μη ξεχνας τον τραπεζοφασισμο".

VISIONS DE L'AMEN*

Σημερα, Κυριακη 28 Ιουλιου του 2013, επομενη της εορτης του Αγιου Παντελεημoνος του Θαυματουργου, κατα την οποια δεν συντελεστηκε ευτυχως κανενα πολιτικο, κοινωνικο ή οικονομικο θαυμα, ουτε καν με τη γενοσημη μορφη του success story, διαβαζοντας στην ηλεκτρονικη σελιδα της Enet.gr το κυριο αρθρο του Γιαννη Καμπουρακη με τιτλο "Ο Σαμαράς βλέπει οράματα!", εμεινα στον τιτλο αναλογιζομενος το εργο "Visions de l'Amen" (Οραματα του Αμην) του μεγαλου μας δασκαλου της μουσικης πρωτοποριας Olivier Messiaen, που με το τελευταιο του μερος δινει και την απαντηση στους οραματικους διαλογισμους της "σωτηριας".

Η χωρα εχει ηδη κοψει προ πολλου το "νημα" του Αμην, απο τοτε που ο πρωτος σκυταλοδρομος - ποδηλατης της "σωτηριας" και συμβολο της πολιτικης, αλλα και της εν γενει βλακειας, μετα την επανατοποθετηση της αλυσιδας του ποδηλατου εν κινησει, παρεδωδε τη σκυταλη του χρεους, ω του θαυματος, μετα τον τερματισμο στους αληταρχες (αρχοντες της χρηματοπιστωτικης αλητειας) και αγωνιζονται συνωστιζομενοι να τερματισουν πισω με τον π@@τσο στα χερια οι υπολοιποι "σωτηρες".

* Εργο για δυο πιανο του Olivier Messiaen, αποτελουμενο απο 6 μερη:
I. Amen de la Creation  
II. Amen des étoiles, de la planète à l'anneau
III. Amen de l'Agonie de Jesus
IV. Amen du Desir
V. Amen des Anges, des Saints, du chant des oiseaux
VI. Amen du Jugement

AMEN DU JUGEMENT.
TO ΑΜΗΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ(*) θα ειναι και το τελευταιο μερος του δραματος της Ελληνικης "σωτηριας".

(*) Προφανως, οπως αντιλαμβανεστε, δεν αφορα την οικονομικη κριση, που εχει ηδη κριθει, αλλα την Κριση των "σωτηρων", τη Δευτερα Παρουσια τους.
Θεε μου λυπησου μας, εδω δεν μπορεσαμε να αντεξουμε την Πρωτη, θα υποστουμε και τη Δευτερη Παρουσια τους;

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΜΕΙΟ

(TO ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΚΑΙ Ο BALZAC)

Ο Κων/νος Καραμανλης χαρακτηρισε καποτε την Ελλαδα ως απεραντο φρενοκομειο.
Βεβαια, τροφιμος και ιδιος αυτου που θεωρουσε ως φρενοκομειο, δεν μπορεσε να αντιληφθει πως η τρελα δεν ταυτιζεται με την ηλιθιοτητα των τροφιμων του Ελληνικου πολιτικοκομειου, γιατι "για τους ηλιθιους, το κενο μοιαζει με βαθος, που για τους αμαθεις το βαθος ειναι ασυλληπτο κι' αυτο εξηγει το θαυμασμο τους για οσα δεν καταλαβαινουν" (Balzac).

Πριν λιγες μερες βρεθηκα στην αναγκη να εξηγησω σε παρεα ξενων πνευματικων ανθρωπων την κατασταση στην Ελλαδα και κατεληξα να την παρουσιασω σαν ενα απεραντο μπουρδελο, στο οποιο οι νταβατζηδες αντι να ζητουν τα κλεμμενα απο τις πουτανες, που εκρυβαν τις βιζιτες στο σουτιεν, το κυλοτακι και την κωλοτρυπιδα, κυνηγανε τους πελατες, τους πολιτες, να ξαναπληρωσουν τα σπασμενα.

Οι ξενοι καταλαβαν, αλλα εμειναν με την απορια για το ποιες ειναι οι πουτανες και ποιοι οι νταβατζηδες.
Εμεις στην Ελλαδα τους γνωριζουμε, γιατι για την Ελληνικη κοινωνια ισχυει περισσοτερο απο καθε αλλη η αποψη παλι του Balzac, πως "η κοινωνια, ειναι περισσοτερο μητρια παρα μητερα και λατρευει εκεινα τα παιδια της που κολακευουν τη ματαιοδοξια της".

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

ÜBLE ENTGLEISUNG

GRIECHEN - SÄNGER VERHÖHNT SCHÄUBLE

Διαβαζοντας στη γερμανικη εφημεριδα "Bild" τον υπερτιτλο "Üble Entgleisung" (Ασχημος εκτροχιασμος) και βλεποντας παρακατω τη φωτογραφια του αμαξηλατου παραλυτου Γερμανου, αρχικα, σκεφτηκα πως εκτροχιαστηκε απο τις ραγες του οικονομικου ναζισμου το αναπηρικο αμαξιδιο σταθερης τροχιας του  Schäuble.

Και αλλος, σκεφτηκα, εκτροχιασμος τρενου στην Ευρωπη;

Ο κυριος τιτλος, ομως, στη συνεχεια "Griechen - Sänger verhöhnt Schäuble" (Ελληνας τραγουδιστης χλευαζει το Schäuble) με προσγειωσε στην πραγματικοτητα, φωναζοντας μπροστα στην ΟΝΕ (Οικονομικη Ναζιστικη Εξεταση), σαν τον Galileo Galilei μπροστα στην "Ιερα Εξεταση" ,"και, ομως, κινειται".

"Kαι, ομως, κινειται" με ασφαλεια και συμφωνα με τον ευρωπαικο κωδικα κυκλοφοριας του χρηματος το αναπηρικο αμαξιδιο του Schäuble στη σιδηροτροχια του Αδολφατου.

Ο χαρακτηριζομενος ως ασχημος εκτροχιασμος απο τη γερμανικη εφημεριδα αφορα, πιθανον, αυτα που "τραγουδησε" prima vista και χωρις εγκριση της Επιτροπης Μεταρρυθμισεων της "δημοκρατιας" του τριτου δρομου προς το χρηματοπιστωτικο ολοκληρωτισμο του τεταρτου Ραϊχ των πεντε συστημικων δικην ανοιχτης παλαμης τραπεζικων καθηκοϊδρυματων, ο Ελληνας τραγουδιστης Αντωνης Ρεμος σε κεντρο διασκεδασης της Μυκονου για τον παραλυτο Γερμανο, που κατα τα δημοσιευματα στο διαδικτυο ειναι το παρακατω ασμα, που εγινε χρυσο και πλατινενιο αμα τη εμφανισει του, οπως συνεβαινε και καποτε με τα ελληνικα τραπεζογραμματια απο την Τραπεζα της Ελλαδας και πριν τη μετατροπη της σε Τραπεζα της Γερμανικης Αγελαδας, που ηταν "πληρωτεα αμα τη εμφανισει τους" και σημερα ολα παραμενουν απληρωτα και δανεικα:
“Αυτο θα δει ο Σοιμπλε (τη διασκεδαση εννοουσε ο τραγουδιστης) και θα περπατησει ο π... Θαυμα παιδια σηκωθηκε ο Σοιμπλε και περπατησε ο π...!”

Το π με τα αποσιωπητικα, προφανως, αφορα επιθετικο προσδιορισμο ελληνικου καλλους και αρχαιοελληνικου ηθους.

Αντωνη Ρεμο, ειμαστε μαζι σου, παρα το οτι ορισμενοι, ακομα και αντιμνημονιακοι οπορτουνιστες, κατι σαν τους ευρωπαιους σοσιαλδημοκρατες με πνευμα προθυμο και σαρκα ασθενη, σου αμφισβητησαν το δικαιωμα να κρινεις το χρηματοπιστωτικο εκτροχιασμο, επειδη απευθυνθηκες σε γλεντι πλουσιων, λες και οι πλουσιοι δεν εχουν το δικαιωμα να ειναι πρωτα Ελληνες.

Ολοι οι Ελληνες ευχομαστε να περπατησει ο Schäuble, για να ολοκληρωθει ως ανθρωπος, γιατι διαφορετικα θα μεινει για παντα μισανθρωπος.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

LENIN FÜR IMMER*

"Στην πολιτικη, δεν υπαρχει ηθικη, παρα μονο σκοπιμοτητα" (Λενιν)

Δυο χιλιαδες ακομα αθωα θυματα τη λεγομενη Μαυρη Δευτερα 22 Ιουλιου του 2013 (η Pogromnacht του Δ Ραϊχ), καθηγητες της τεχνικης και επαγγελματικης εκπαιδευσης και αλλες τρεις με πεντε, τουλαχιστον, χιλιαδες, τα οικογενειακα τους "παρακολουθηματα" και τα προστατευομενα μελη τους ριχτηκαν στο λακκο των λεοντων του Κολοσσαιου του χρηματοπιστωτικου φασισμου, που μαζι με τους υπαλληλους της ΕΡΤ, τους σχολικους φυλακες, τους αστυνομικους της δημοτικης αστυνομιας και το εναμισι εκατομμυριο των ανεργων του ιδιωτικου τομεα, με τα τεσσερα με πεντε εκατομμυρια των οικογενειων τους, σχηματιζουν ηδη μια κοινωνια, μια ολοκληρη χωρα καταραμενων πολιτων, ενω παραμενουν ανενοχλητα στα ενυδρεια της μνημονιακης "δημοκρατιας" της σωτηριας και της κοροϊδιας τα κομματικα πιραγχας και τα αφροψαρα των ΔΕΚΟ και των ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, που λεηλατησαν και συνεχιζουν να λεηλατουν το δημοσιο πλουτο.

Ο κοινωνικος καννιβαλισμος συνεχιζεται σε συνθηκες εκτακτης αναγκης, δηλαδη εκδηλου χρηματοπιστωτικου και κομματικου φασισμου, οπου η κοινωνικη υποσταση και οι βιολογικες αναγκες καθοριζονται με αριθμους δημοσιονομικης "προσαρμογης", πανω στα κοινωνικα πτωματα της οποιας ασελγουν οι κομματικοι  ηδονοβλεψιες και οι νεκροφιλοι των ΔΕΚΟ και των ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ και τα πολιτικα ψωνια** και κλεπτονια** της μεταπολιτευτικης "δημοκρατιας".

Αραγε σκεφτηκε κανεις απο τους μνημονιακους δολοφονους την επομενη μερα της Νυχτας των Κρυσταλλων (Kristalnacht) ενος ανεργου, που θα γινει αμετρητα θραυσματα το κρυσταλο της οικογενειακης ευτυχιας και γαληνης;
Μπορεσε να περασει απο το νου καποιας μνημονιακης παρανοιας, εστω και ως εμπρεσιονιστικη στιγμιαια παραισθηση και οχι ως εξπρεσιονιστικος επιμονος εφιαλτης, η απορια στα ματακια ενος παιδιου, μπροστα στα ανημπορα ματια του πατερα και τα θλιμμενα της μαννας;

Ποιος θα απαντησει, λοιπον, σ' αυτους, κατα το Σεφερειο Παθος, τους ορμαθους των ματιων, που κυλουν μεσα σ' ενα αυλακι πικρα;

Μηπως το ΝεοΚυλωνειο Αγος***, που δεν μπορει να σωσει ουτε ως ικετες των θεων του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου τους συγχρονους Ελληνες, που κατεφυγαν στους τραπεζικους ναους της Ευρωπης;

H λεξη ντροπη δεν μπορει να χαρακτηρισει το μεγαλυτερο εγκλημα που εγινε ποτε απο καθεστως κοινοβουλευτικης βιας, που μετα την καταμετρηση των θυματων του, ο μικροτερος κατα ογδοντα αριθμος τους συμπληρωθηκε με προσθετη σφαγη, που ονομαστηκε συμπληρωματικη νομοθετικη ρυθμιση, που κανει τον Ηρωδη ερασιτεχνη εκτελεστη και φαιδρο συμβολο της βιας.

Ως πολιτης, που πιθανον αυριο ζησω το "μεγαλειο της σωτηριας", θα αισθανομαι μεχρι να κλεισω τα ματια μου ΝΤΡΟΠΗ, που η "σωτηρια μου" εξαγορασθηκε με το αιμα αθωων συμπατριωτων μου.

"καθαρο παλιννοστουσε το αιμα
και τα τερατα επαιρναν την οψη ανθρωπου
   Τόσο ευλογο το Ακατανοητο.
....................................
Την οργη των νεκρων να φοβαστε και των βραχων τ” αγαλματα!" (Ελυτης).

Αυτη την κατασταση της ποταποτητας και της αναλγησιας, του ειδεχθους κοινωνικου εγκληματος και της πολιτικης παρανοιας, της κοινοβουλευτικης συναλλαγης και της εκτροπης των θεσμων, ο ρεφορμιστης λουθηρανος σακατης και η μονιμως διαμαρτυρομενη διαβολοπαπαδοκορη, γνησιοι απογονοι του Αριου γερμανικου Αδολφατου, χαρακτηριζουν ως μεταρρυθμιση και προσπαθουν με ενα επαναλαμβανομενο ψεμα, τη σωτηρια, να δημιουργησουν μια αληθεια, κατα τα λεγομενα του Λενιν.

Η αληθεια, ομως, ειναι το ειδεχθες εγκλημα της Ελληνικης μεταπολιτευτικης "δημοκρατιας", που αφηνοντας την τελευταια της πνοη ως πολιτευμα πλεον εκτακτης αναγκης για τη σωτηρια του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου, χωρις κανενα ιχνος αξιοπρεπειας ακομα και μπροστα στο θανατο της, την κανει τη πιο μισητη περιοδο της πολιτικης μας ιστοριας, που ευχομαι αυριο να μην αποτελεσει το αλλοθι της οποιασδηποτε αλλης βαρβαροτητας, εν ονοματι της ηθικης και του δικαιου, του πατριωτισμου και της ελευθεριας, ακομα και αυτης της τιμωριας των ενοχων της "σωτηριας", που δικαιουνται στο ακεραιο το "ισοδυναμο", οπως συνηθιζουν να κομπορημονουν, μετρο.

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, "η απογνωση μοιαζει φυσιολογικη μονο για οσους δεν αντιλαμβανονται την αιτια του κακου, δεν βλεπουν καμια διεξοδο και δεν εχουν τη δυναμη να αγωνιστουν" (Λενιν).

* ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

** Ψωνιο (συλλαβισμος: ψώ-νι-ο) και κλεπτονιο (συλλαβισμος: κλε-πτό-νι-ο) αϋλα ενεργειακα στοιχειωδη σωματιδια της μεταπολιτευτικης πολιτικης "υλης", θα μπορουσαν να χαρακτηρισθουν ως σκοτονια ή σκατονια της μεταπολιτευτικης "δημοκρατιας" και ως τα Σωματιδια της Δημιουργιας του Χρεους.

*** Κυλωνειο Αγος (Κυλωνειο Ανοσιουργημα).
Στις μερες μας η μελετη της ιστοριας ειναι περισσοτερο απο καθε αλλη φορα διδακτικη, γιατι δυστυχως δεν επαναλαμβανεται σαν φαρσα, οπως ελεγε ο Μαρξ, αλλα σαν τραγωδια.
Το Κυλωνειο Αγος ειναι μια χαρακτηριστικη περιπτωση ανεντιμοτητας και βαρβαροτητας της εξουσιας.

Ο τυραννος των Μεγαρων Θεαγενης επιχειρησε το 632 πΧ κατα τη διαρκεια της 42ης Ολυμπιαδας να επιβαλλει ως τυραννο των Αθηνων το γαμπρο του Κυλωνα, Αθηναιο ευπατριδη, αλλα οχι Αρχοντα.
Μετα την αποτυχημενη αποπειρα του Κυλωνα οι ανδρες του πολιορκηθηκαν στην Ακροπολη, εξαντληθηκαν απο τον αποκλεισμο των Αθηναιων - "ειχον σιτου τε και υδατος αποριαν" (Θουκυδιδης) -, ο Κυλων διεφυγε και οι υπολοιποι για να σωθουν κατεφυγαν στο Ναο της Αθηνας (μεταγενεστερα Ερεχθειο) ως ικετες.
Οι εννεα Αρχοντες των Αθηνων "σεβομενοι" τους αγραφους ηθικους νομους, που δεν "επετρεπαν" το θανατο των ικετων μεσα στο ναο, επετρεψαν τη διαφυγη των ανδρων του Κυλωνα.
Κατα τον Πλουταρχο οι αποδεκατισμενοι ικετες αρχισαν να κατεβαινουν απο την Ακροπολη με σχοινι, που κοπηκε, ομως, μολις εφτασαν στο Ιερο των Ευμενιδων.
Τοτε ο Αλκμεωνιδης Μεγακλης, Αρχοντας των Αθηνων, μαζι με αλλους Αρχοντες καταπατησαν τη συμφωνια και σκοτωσαν τους ικετες.
Η βεβηλη αυτη πραξη των Αθηναιων Αρχοντων, που χαρακτηριστηκαν "εναγεις και αλιτηριοι" (μολυσμενοι και αμαρτωλοι), οπως καθε διεστραμμενο ον της εξουσιας, ονομαστηκε "Κυλωνειο Αγος" και ο Αλκμεωνιδης Μεγακλης εξοριστηκε.

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, ποσες φορες την τελευταια τριετια κοπηκε το σχοινι της σωτηριας μας και δολοφονηθηκαμε, ως ικετες στους συγχρονους ναους του καπιταλισμου;

ΥΓ.
Καθε φορα που ακουω το
"Das Lied von der Erde" του Mahler χρειαζομαι αρκετες μερες να "αποτοξινωθω" απο τις ηχητικες παραισθησεις, ιδιαιτερα των πνευστων (μοναδικες οι στιγμες του ομποε, του αγγλικου και του γαλλικου κορνου, που μονο σε εργα Γαλλων εμπρεσιονιστων μπορει να βρεθουν αναλογης αισθητικης αξιας περασματα), χωρις να υστερουν και αυτες των εγχορδων και να απαλλαγω απο το συναισθηματικο φορτιο.
Σημερα με τις φωνες της Anna Larsson και του Robert Dean και κατω απο το βαρος του προσφατου θανατου του φιλου μου Μαρκου απο την ασθενεια του μνημονιακου φασισμου, την αυτοχειρια και τον εφιαλτη χιλιαδων ψυχων συνελληνων και οχι απλα αριθμων, που οδηγουνται στο κρεματοριο της εξαθλιωσης και της πεινας για να σωθει το κωλοτραπεζικο συστημα και οι κομματικοι εγκληματιες, πολυ φοβαμαι πως δυσκολα θα ξεπερασω το θλιβερο φορτιο.

"Η Ιστορια ειναι ενας εφιαλτης απο τον οποιο θελω να ξυπνησω", κατα τον James Joyce, με τη διαφορα πως στην Ελλαδα τους Εφιαλτες τους ζουμε ξυπνιοι και οχι κοιμισμενοι.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

DER REFORMAZION

(4ο ΡΑΪΧ 3η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ)

Η μεγαλυτερη γερμανικη μεταρρυθμιση μετα απο αυτη του Λουθηρου και το ολοκαυτωμα των Εβραιων ειναι:
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΜΕ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

Το οικονομικο θαυμα της ΟΝΕ (Οικονομικης Ναζιστικης Ενωσης).
Η Ελλαδα δεν εγινε Βουλγαρια, οπως φοβοταν, αλλα Μπιαφρα.
Μια μικρη Αφρικανικη "οαση" πεινας και πενιας στη Νιγηρια της Ευρωπης.

O Freud ελεγε πως η Αμερικη ειναι ενα λαθος, αλλα παρελειψε να διευκρινισει πως η Γερμανια ειναι το γενετησιο εγκλημα της Ευρωπης, μιας Ευρωπης, που κατα τον Paul Valery, "εχει δεχτει τον αρχαιοελληνικο ορθολογισμο (χωρις, ομως, να κατανοησει τη διαφορα του απο την ωμοφαγια, σημειωνω εγω), την ιουδαικη και χριστιανικη θρησκευτικοτητα (χωρις, ομως, να διακρινει την υποκρισια απο την πραγματικοτητα, ξανασημειωνω) και τους ρωμαικους διοικητικους θεσμους", μεταφεροντας το Κολοσσαιο απο τη Ρωμη στο Βερολινο.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

ΑΚΡΑΤΟΝ ΚΑΥΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ Η ΕΤ(ΟΙ)ΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

"Το δημόσιο κηρύσσει πόλεμο στην κυβέρνηση (Newsit, 9/7/2013)".

Κυβερνηση χωρις δημοσιο.
Δημοσιο χωρις κρατος.

Κρατος ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικη Οργανωση).

Κυβερνηση χωρις χρημα.
Χρημα χωρις κρατος.

Κρατος ΤΧΣ (Ταμειο Χρηματοπιστωτικης Σταθεροτητας).

Κυβερνηση χωρις λαο.
Λαος χωρις κρατος.

"Démoctatie sans peuple" (Maurice Duverger)
Peuple sans démoctatie.

Καθεστως εκτακτης αναγκης:

Ακρατος* Τραπεζοκρατικος Φασιστοαναρχισμος των ακρατοφρονων**.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤ(ΟΙ)ΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Aκρατος. Απο το στερητικο α και το ρημα κεραννυμι (ανακατευω).
Τουτεστιν, το στερητικο Ελληνικο κρατος, που ανακατευει τα σκατα του καπιταλισμου, στερωντας το δικαιωμα της ζωης στους πολιτες του.

Σημειωση
Η χρησιμοποιηση της λεξης "ακρατος", οπως και καθε λεξης που χρησιμοποιω στο γραπτο ή προφορικο μου λογο, δεν ειναι τυχαια, αλλα συμβατη με ολες τις εννοιολογικες πτυχες της, πραγματικες και συμβολικες και στην τωρινη περιπτωση με αυτες του καθεστωτος της εκτακτης αναγκης του χρηματοπιστωτικου φασισμου.

Οι ερμηνευτικες πτυχες της λεξης ακρατος, συμφωνα με το φημισμενο Αγγλικο λεξικο της Αρχαιας Ελληνικης Γλωσσας των Henry Liddell and Robert Scott, ειναι οι παρακατω:
1. Επι υγρων: ανοθευτος.
"ακρητοι σπονδαι" (Οδυσσεια).
Ακρητοι σπονδαι ανθρωπων υπερ τραπεζων, σημερα.
2. Επι παντος πραγματος: καθαρος.
"ακρατον μελαν" (Θεοφραστος).
"ακρατος νυξ" (Αισχυλος).
Ακρατος μελανα νυξ οικονομικης χουντας, σημερον.
3. Επι ποιοτητος ή ιδιοτητος: απολυτος.
"η ακρατος δικαιοσυνη προς αδικιαν ακρατον εχει" (Πλατων).
Η ακρατος δικαιοσυνη δια την σωτηριαν των τραπεζων προς αδικιαν ακρατον λαικην εχει, σημερα.
4. Επι καταστασεων ή περιστασεων: απολυτος.
"ακρατος ολιγαρχια" (Αριστοτελης).
Ακρατος ολιγαρχια του χρηματοπιστωτικου φασισμου, σημερα.
5. Επι προσωπων: βιαιος.
"ακρατος ελθε".
Ακρατος ελθε φοροληπτη, σημερα.
6. Επι αισθηματων και πραγματων τα οποια αισθανομεθα: φοβος.
"ακρατον καυμα" (Παλατινη Ανθολογια).
Ακρατον καυμα της ΟΝΕ (Οικονομικης Ναζιστικης Ενωσης).

** Ακρατοφρων: ο "κεχαλασμενας εχων τας φρενας" εξ' ακρατου, "ενιοι δε χαλιφρονα τον ακρατοφρονα, χαλις γαρ ο οινος ο αναχαλων τας φρενας" (Σχολιο εις Οδυσσεια).

Ο χαλις οινος της εξουσιας των κεχαλασμενων τας φρενας εξ' ακρατου πολιτικων.