Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

"Υπαρχω, αυτο ειναι ολο, και μου φερνει ναυτια" (Sartre).

Μεγαλε μας δασκαλε, αν ειχες γνωρισει τη σημερινη Ελλαδα της ΟΝΕ (Οικονομικης Ναζιστικης Ενωσης), η υπαρξη σου θα ηταν και κατι παραπανω, τεκμηριο εισοδηματος.

Απο τοτε που γνωρισα το Jean - Paul Sartre και τον αθεϊστικο υπαρξισμο με βασανιζε το ερωτημα του, αν η υπαρξη προγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Σημερα, το καθεστως της εκτακτης αναγκης του χρηματοπιστωτικου ιμπεριαλισμου μου εδωσε την απαντηση, για να διαψευσθει η λαϊκη θυμοσοφια, πως απο μικρο κι απο τρελο μαθαινεις την αληθεια, γιατι το καθεστως αυτο δεν ειναι μικρο στην τριτη ηλικια του καπιταλισμου και σιγουρα δεν ειναι ουτε τρελο, αφου ξερει πολυ καλα τι κανει:
Η υπαρξη, λοιπον, θεωρειται τεκμηριο εισοδηματος, ωστε "η ζωη (δεν) ειναι απλα ενα περιττο παθος" (Sartre) και η ουσια ειναι ο φασισμος, ωστε "οταν οι πλουσιοι κανουν πολεμο να πεθαινουν οι φτωχοι" (Sartre).

Τωρα που ελυσα πια τα υπαρξιακα μου ερωτηματα, μπορω να ασχοληθω με πιο εγκοσμιους προβληματισμους του μεγαλου μας δασκαλου, οπως η αφοπλιστικη ειλικρινεια του υποθετικου του λογου "αν εγινα φιλοσοφος, αν επεδιωξα τοσο επιμονα τη φημη, που ακομα περιμενω, ολα εγιναν βασικα για να μπορω να ριχνω γυναικες" και η απολυτη βεβαιοτητα του, πως μισουσε τα θυματα που σεβονται τους δημιους τους.

Εγω προσωπικα δεν ξερω αν θα πρεπει να μισησω ή να λυπηθω τα θυματα της "σωτηριας", που σεβονται ακομα τους "σωτηρες".

ΥΓ.
"Αμην λεγω σοι (μοι) οτι εν ταυτη τη νυκτι πριν αλεκτορα φωνησαι τρις (απαξ) απαρνηση με".
Εκει που ειπα πριν λιγες ωρες να κανω μια συγγραφικη ανακωχη, απαρνηθηκα "απαξ" (για μια φορα), μεχρι τωρα, τον εαυτο μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου