Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

SCARAMOUCHES*

"Ενα φαντασμα πλανιεται πανω απο την Ευρωπη, το φαντασμα" του φασισμου "και ολες οι δυναμεις της γερασμενης Ευρωπης ενωθηκαν σε μια ιερη συμμαχια για να" προστατεψουν "αυτο το φαντασμα**".

Τελικα, η γελοιοτητα του φαντασματος του χρηματοπιστωτικου φασισμου με καταδιωκει παντου, γιατι καθε μορφη φασισμου, πισω απο τη μασκα της αυστηροτητας κρυβει τη γελιοτητα και η δημοκρατευουσα μνημονιοδικτατορια πισω απο το προσωπειο της δημοκρατιας κρυβει την ανελεητη και επαχθη τυραννια.

Πριν λιγες μερες βρισκομενος στο εξωτερικο, σε μια στιγμη χαλαρωσης απο τις υποχρεωσεις μου, απολαμβανα στην πισινα του ξενοδοχειου διπλο θεαμα.
Το τερπνον μετα του ωφελιμου, αν μπορεσετε να διακρινετε το τερπνο απο το ωφελιμο.

Τις Ρωσιδες "ολιγαρχισες", οπως τις αποκαλει η Με(ρ)κελιος αποφυση του Γερμανικου ναζισμου, απο τη μια, να διαθετουν χωρις τελη και φορους προσθαφαιρουμενης αξιας και πασης αλλης ευρωμαλακιας πλουσια τα ελεη τους στους απεκδυτες τους (οι επενδυτες τρεφουν το τερας του καπιταλισμου και οι απεκδυτες ξεγυμνωνουν τις κορμαρες του), που τις γδυναμε νοερα και το καναλι TV5 της Γαλλικης τηλεορασης σε μια συναρπαστικη και υψηλοτερης αισθητικης αξιας, ακομα και απο τα περιβλεπτα ενδοξα Ρωσικα θηλυκα σωματα, εκπομπη με τιτλο Molière tombe le masque στη σειρα Secrets d'Hstoire.

Ιστορικοι, ερευνητες, συγγραφεις, δοκιμιογραφοι, κωμωδιογραφοι, σκηνοθετες, σκηνογραφοι, ενδυματολογοι, ηθοποιοι, κλπ, κλπ σε μια πανδαισια ιστορικου και καλλιτεχνικου ρεπορταζ, που δεν ειχε καμια σχεση με τα υμνογραφικα Magnificats (Μεγαλυναρια) των μωρων τηλεδιαφθορεων της Εθνικης συνειδησης των Ελληνικων ΜΜΕ (Μεσων Μνημονιακης Επικοινωνιας), εδωσαν μια συναρπαστικη αισθητικα και απολυτα τεκμηριωμενη με την πρεπουσα συνεπεια ιστορικα παρουσιαση του Molière, της εποχης του και του εργου του.

Σε καποια στιγμη, που καποιος απο τους θεατρολογους αναφερθηκε στην κωμωδια Le Médecin malgré lui αρχισα να χαμογελω σ' ενα crescendo, που κατεληξε σε ηχηρο γελιο, οταν περασαν απο το μυαλο μου οι γραφικες φιγουρες των μνημονιουπουργων της υγειας, γιατρων με το στανιο, που μετετρεψαν το χωρο της υγειας της χωρας μας σ' ενα απεραντο τσιρκο φαρμακευτικων μαιμουδων και σταυλο θανατου των ασθενων, οπου τα ανθρωπινα δικαιωματα εχουν πλεον "τιμη αναφορας", που σημαινει πως το δικαιωμα του θανατου παρεχεται σχεδον δωρεαν, αρκει να μπορεσει ο νεκρος να διαθεσει τα εξοδα μεταφορας του πτωματος του, ενω το ελιξηριο της ζωης με την καταβολη της διαφορας της τιμης αναμεσα στη ζωη και το θανατο.

Ο καθενας απο τους γιατρους με το στανιο αντιπροσωπευει και εναν ξεχωριστο χαρακτηρα Scaramouche, πολιτικου γελωτοποιου, αρρητου και αναλγητου σαδισμου και επικινδυνης αγραμματοσυνης, που θα μεινουν στο Πανθεο της πολιτικης και Εθνικης εγκληματολογιας και γελοιοτητας.

Ταυτοχρονα, θυμηθηκα ενα περιστατικο σε Δημοτικο Περιφερειακο Θεατρο, ΔΗΠΕΘΕ συντομογραφικα καλουμενο, κατα τη συνηθη λεξιλαγνικη κομματικη παπαρολογοπνευματοπενια.

Μετα απο μια αποτυχημενη παραγωγη μιας κωμωδιας του Molière πραγματοποιηθηκε "συσκεψη", δηλαδη επιτυχημενη κωμωδια, της διοικησης με τους υπευθυνους της παραγωγης για τη διερευνηση των αιτιων της αποτυχιας, η οποια αποτυχια αποδοθηκε, τελικα, στον Molière με την απεραντης καλαισθητικης επιγραμματοσυνη "πολυ μαλακας αυτος ο Μολιερος", που αντανακλα και το επιπεδο της χυδαιοτητας και της βλακειας του πολιτισμου αυτων που κληθηκαν να τον λεηλατησουν στην προμνημονιακη και παντα μεταπολιτευτικη Ελλαδα, ενω στην πραγματικοτητα προκειται για εξωγαμα της μονογονεικης οικογενειας του καπιταλισμου, ιδιαιτερα μαλιστα πριν ριξουν τη μασκα του σοσιαλισμου.
Molière tombe le masque.
Οι πολιτικοι γελωτοποιοι εχουν ριξει τις μασκες τους εδω και καιρο.

* Γραφικη φιγουρα γελωτοποιου, πονηρου, επιδεξιου και φαντασμενου,  της Ιταλικης Commedia dell'arte, γνωστου στην Ιταλια ως Scaramuccia, που αναδειχτηκε απο τον Tiberio Fiorillo.
Ο Molière μοιραστηκε με το θιασο του Tiberio Fiorillo το θεατρο του L'Hôtel du Petit-Bourbon, αναμεσα στο Louvre και την Εκκλησια του Saint-Germain l'Auxerrois.
Στο θεατρο του L'Hôtel du Petit-Bourbon ο Molière εδωσε στις 18 Νοεμβριου του 1659 την πρωτη παρασταση της κωμωδιας του Précieuses Ridicules, στην οποια σατυριζει τον κοινωνικο μαννιερισμο, στρεφοντας τα βελη του στις νεαρες γυναικες, γιατι δεν ειχε γνωρισει τις Ρωσιδες "ολιγαρχισες" ή γιατι δεν ειχε γεννηθει ακομα το κωμικοτραγικο ειδος του πολιτικου μαννιερισμου, ο Scaramouche Ελληνας Μνημονιομαλακας (με κεφαλαιο Μ για τη Μοναδικοτητα του, ακομα και στη λεξη Μοναδικοτητα για τη Μοναδικοτητα της κοκ), πονηρος και ηλιθιος μαζι, που σαν τον  Μολιερικο Covielle, που θεωρειται ενας χαρακτηρας του τυπου του Scaramouche στην κωμωδια Le Bourgeois gentilhomme και προσποιειται τον Τουρκο, κανοντας πως μιλαει Τουρκικα, αυτος προσποιειται τον Ελληνα, κανοντας πως μιλαει Ελληνικα.
Η λεξη Scaramouches, εκτος απο πληθυντικος αριθμος της Scaramouche, αποτελει και τιτλο κωμικης ταινιας του βωβου κινηματογραφου του 1910 του Lewin Fitzhamon.
Κατι σαν τις κωμωδιες της δημοκρατευουσας μνηνομιακης δικτατοριας, που παιζονται με τους εραστες του διεθνους χρηματοπιστωτικου φασισμου.

** Παραφραση των εισαγωγικων φρασεων του Κομμουνιστικου Μανιφεστου των Marx και Engels.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου