"Νευρα πολεμου χρυσος" (Πινδαρος)
O Αγγλος συγγραφεας Thomas Carlyle ελεγε, πως "πολεμος ειναι η συγκρουση μεταξυ δυο κλεφτων, που ειναι δειλοι για να συγκρουσθουν μονοι τους" και ο προγενεστερος του συμπατριωτης του Thomas Hobbes, πως "η βια και η απατη ειναι, στον πολεμο, οι δυο βασικες αρετες".
Η εθνικιστικη βια και η μνημονιακη απατη ειναι οι δυο βασικες αρετες του εμφυλιου σπαραγμου αναμεσα στη Χρυση Αυγη και τη Μνημονιακη Δυση, που θελει να οδηγησει την πρωτη στον κοινοβουλευτικο θανατο και τη δευτερη στην κοινοβουλευτικη νεκροφιλια επι του πτωματος της πρωτης.
Εξαλλου, ο Ροΐδης πριν ενα περιπου αιωνα μιλησε με τη σαρκαστικη του ευφυια για τον πολιτικο συμμοριτισμο:
"Εσφαλμενως, νομιζομεν, παρωμοιασαν τινες τους ημετερους κομματαρχας προς αρχηγους ληστρικων συμμοριων. Το πταισμα αυτων ειναι οτι εδημιουργησαν τας συμμοριας, σημερον ομως αντι να ηναι αρχηγοι αυτων, κατηντησαν απλοι μεσιται, δια των οποιων αι συμμοριαι αυται διαπραγματευονται προς το εθνος τα λυτρα, ανθ' ων συγκατανευουσι να παραχωρησωσιν αυτω ασφαλειαν ζωης και περιουσιας. Τα λυτρα ταυτα καλουνται κατ' ευφημισμον προυπολογισμος. Αποδειξις ομως του αληθους αυτων χαρακτηρος ειναι η δουλικη ευπειθεια, μεθ' ης ολοκληρος η Βουλη, σιγωσης της αντιπολιτευσεως, σπευδει να τα καταβαλη ανευ συζητησεως εις τον εισπρακτορα της κατισχυουσης συμμοριας, καλως γνωριζουσα οτι πασα αντιστασις ή αποπειρα ελαττωσεως αυτων ηθελε τιμωρηθη δι' αναστατωσεως την επιουσαν".
Αν κοιταξουμε, λοιπον, καταματα κατω απο το Αγγλικο φλεγμα τον εμφυλιο αυτο σπαραγμο, που ξεσπασε στο ακρω-τηριο της κακης ελπιδας της δεξιας, το πρωην συνταγματικο, αλλα νυν μνημονιακο και το πρωην εθνικιστικο, αλλα νυν αντιμνημονιακο τοξο, αντιλαμβανομαστε τον εμφυλιο χαρακτηρα του, για τη λεηλασια του πρωτογενους πλεονασματος του εκλογικου σωματος, κατα το Πλατωνικο "δια την των χρηματων κτησιν παντες οι πολεμοι γιγνονται" και αντι Πολυβιακο "τα περι τας μαχας εκβαινοντα παραλογα".
Η δεξια προσπαθησε να κοψει τον αντιχειρα της, εμεινε, ομως, ο δεικτης, ο μεσος, ο παραμεσος και ο μικρος.
Η γαγγραινα, ομως, δεν αντιμετωπιζεται με δακτυλεκτομη, αλλα με ακρωτηριασμο ολοκληρου του ακρου, ιδιαιτερα μαλιστα οταν τα αιτια της ειναι συστημικα και συστηματικα, οπως ο "σακχαρωδης διαβητης" του καπιταλισμου, στον οποιο τα "ηπατικα" και "παγκρεατικα" του οργανα (τραπεζες, χρηματιστηρια κλπ) δεν προφταινουν να καταναλωσουν τους υδατανθρακες της κοινωνικης λεηλασιας.
Μια και επικαλεσθηκα την Αγγλικη γραμματεια, δεν θα ηταν σωστο να μην ανασυρω στη μνημη μου το "Κολοβο Κοινοβουλιο*", τους "Ισοπεδωτες**" (Levellers) και τους "Σκαφτιαδες***" (Diggers), για να υπερασπισθω ακομα μια φορα τον Hegel απο την αντιδραση του Marx για την επαναληψη της ιστοριας.
Στην Αγγλια των μεσων του 17ου αιωνα (1640 - 1660), πανω στην οικονομικη, ιδεολογικη και κοινωνικη κριση, ξεσπασε μια ενδοταξικη διαμαχη στην αρχουσα ταξη, αναμεσα στο κοινοβουλιο των ευγενων και το βασιλια Καρολο, που με τη βιαιη παρεμβαση πληβειακων ταξικων στοιχειων, οπως οι "Ισοπεδωτες" και οι "Σκαφτιαδες" εξελιχθηκε σε εμφυλιο πολεμο, που οδηγησε τελικα στον αποκεφαλισμο του Καρολου.
Ο "Στρατος του Νεου Τυπου" (New Model Army) των ευγενων ταχθηκε με το νεο καθεστως του καπιταλισμου.
Ο καπιταλισμος της αριστοκρατιας και της εκκλησιαστικης ιεραρχιας συντριφτηκε απο τον οικονομικο (παραγωγικο και μερκαντιλιστικο) καπιταλισμο, που αναδειχτηκε σε κυριαρχη δυναμη και αρχουσα ταξη.
Καθε ομοιοτητα της σημερινης πραγματικοτητας του καπιταλισμου και την υπαρκτη του εκφανση στη χωρα μας με την προαναφερομενη ιστορικη του πορεια στην Αγγλια δεν ειναι συμπτωματικη, αλλα χαρακτηριστικη της κυκλικοτητας του.
* Ελλειμματικο κοινοβουλιο με προγραφες εναντι των ταξικων και κοινοβουλευτικων αντιπαλων για τη διασφαλιση της κοινοβουλευτικης και ταξικης ηγεμονιας.
** Οι "Ισοπεδωτες" ηταν ενα περιθωριακο κινημα, που διεκδικουσε πολιτικα, κοινωνικα και θρησκευτικα δικαιωματα απο την αριστοκρατια, με συναθροισεις σε πανδοχεια και ταβερνες και χαρακτηριστικο ενδυματολογικο "εμβλημα" την πρασινη κορδελα.
*** Οι "Σκαφτιαδες" ηταν πιο συγκροτημενοι ιδεολογικα και κοινωνικα απο τους "Ισοπεδωτες", δημιουργησαν μια κοινοβια καλλιεργεια κτηματων στο Λοφο του Αγιου Γεωργιου κοντα στο Λονδινο και συμφωνουσαν με τους "Ισοπεδωτες", πως οι μισθωτοι εργατες δεν ηταν ελευθεροι για να εχουν δικαιωμα ψηφου και πως η μισθωτη εργασια θα επρεπε να καταργηθει.
Τελικα, οι "Ισοπεδωτες" ενσωματωθηκαν στο "συνταγματικο τοξο", ενω οι "Σκαφτιαδες" με την ηγεσια του Gerrard Winstanley και του προλεταριακου ουτοπισμου του, που ανηγαγε την ευημερια του προλεταριατου σε δεικτη των πολιτικων, κοινωνικων και οικονομικων συνθηκων, αποτελεσαν τη μητρα της ιδεολογιας του αναρχισμου.
O Αγγλος συγγραφεας Thomas Carlyle ελεγε, πως "πολεμος ειναι η συγκρουση μεταξυ δυο κλεφτων, που ειναι δειλοι για να συγκρουσθουν μονοι τους" και ο προγενεστερος του συμπατριωτης του Thomas Hobbes, πως "η βια και η απατη ειναι, στον πολεμο, οι δυο βασικες αρετες".
Η εθνικιστικη βια και η μνημονιακη απατη ειναι οι δυο βασικες αρετες του εμφυλιου σπαραγμου αναμεσα στη Χρυση Αυγη και τη Μνημονιακη Δυση, που θελει να οδηγησει την πρωτη στον κοινοβουλευτικο θανατο και τη δευτερη στην κοινοβουλευτικη νεκροφιλια επι του πτωματος της πρωτης.
Εξαλλου, ο Ροΐδης πριν ενα περιπου αιωνα μιλησε με τη σαρκαστικη του ευφυια για τον πολιτικο συμμοριτισμο:
"Εσφαλμενως, νομιζομεν, παρωμοιασαν τινες τους ημετερους κομματαρχας προς αρχηγους ληστρικων συμμοριων. Το πταισμα αυτων ειναι οτι εδημιουργησαν τας συμμοριας, σημερον ομως αντι να ηναι αρχηγοι αυτων, κατηντησαν απλοι μεσιται, δια των οποιων αι συμμοριαι αυται διαπραγματευονται προς το εθνος τα λυτρα, ανθ' ων συγκατανευουσι να παραχωρησωσιν αυτω ασφαλειαν ζωης και περιουσιας. Τα λυτρα ταυτα καλουνται κατ' ευφημισμον προυπολογισμος. Αποδειξις ομως του αληθους αυτων χαρακτηρος ειναι η δουλικη ευπειθεια, μεθ' ης ολοκληρος η Βουλη, σιγωσης της αντιπολιτευσεως, σπευδει να τα καταβαλη ανευ συζητησεως εις τον εισπρακτορα της κατισχυουσης συμμοριας, καλως γνωριζουσα οτι πασα αντιστασις ή αποπειρα ελαττωσεως αυτων ηθελε τιμωρηθη δι' αναστατωσεως την επιουσαν".
Αν κοιταξουμε, λοιπον, καταματα κατω απο το Αγγλικο φλεγμα τον εμφυλιο αυτο σπαραγμο, που ξεσπασε στο ακρω-τηριο της κακης ελπιδας της δεξιας, το πρωην συνταγματικο, αλλα νυν μνημονιακο και το πρωην εθνικιστικο, αλλα νυν αντιμνημονιακο τοξο, αντιλαμβανομαστε τον εμφυλιο χαρακτηρα του, για τη λεηλασια του πρωτογενους πλεονασματος του εκλογικου σωματος, κατα το Πλατωνικο "δια την των χρηματων κτησιν παντες οι πολεμοι γιγνονται" και αντι Πολυβιακο "τα περι τας μαχας εκβαινοντα παραλογα".
Η δεξια προσπαθησε να κοψει τον αντιχειρα της, εμεινε, ομως, ο δεικτης, ο μεσος, ο παραμεσος και ο μικρος.
Η γαγγραινα, ομως, δεν αντιμετωπιζεται με δακτυλεκτομη, αλλα με ακρωτηριασμο ολοκληρου του ακρου, ιδιαιτερα μαλιστα οταν τα αιτια της ειναι συστημικα και συστηματικα, οπως ο "σακχαρωδης διαβητης" του καπιταλισμου, στον οποιο τα "ηπατικα" και "παγκρεατικα" του οργανα (τραπεζες, χρηματιστηρια κλπ) δεν προφταινουν να καταναλωσουν τους υδατανθρακες της κοινωνικης λεηλασιας.
Μια και επικαλεσθηκα την Αγγλικη γραμματεια, δεν θα ηταν σωστο να μην ανασυρω στη μνημη μου το "Κολοβο Κοινοβουλιο*", τους "Ισοπεδωτες**" (Levellers) και τους "Σκαφτιαδες***" (Diggers), για να υπερασπισθω ακομα μια φορα τον Hegel απο την αντιδραση του Marx για την επαναληψη της ιστοριας.
Στην Αγγλια των μεσων του 17ου αιωνα (1640 - 1660), πανω στην οικονομικη, ιδεολογικη και κοινωνικη κριση, ξεσπασε μια ενδοταξικη διαμαχη στην αρχουσα ταξη, αναμεσα στο κοινοβουλιο των ευγενων και το βασιλια Καρολο, που με τη βιαιη παρεμβαση πληβειακων ταξικων στοιχειων, οπως οι "Ισοπεδωτες" και οι "Σκαφτιαδες" εξελιχθηκε σε εμφυλιο πολεμο, που οδηγησε τελικα στον αποκεφαλισμο του Καρολου.
Ο "Στρατος του Νεου Τυπου" (New Model Army) των ευγενων ταχθηκε με το νεο καθεστως του καπιταλισμου.
Ο καπιταλισμος της αριστοκρατιας και της εκκλησιαστικης ιεραρχιας συντριφτηκε απο τον οικονομικο (παραγωγικο και μερκαντιλιστικο) καπιταλισμο, που αναδειχτηκε σε κυριαρχη δυναμη και αρχουσα ταξη.
Καθε ομοιοτητα της σημερινης πραγματικοτητας του καπιταλισμου και την υπαρκτη του εκφανση στη χωρα μας με την προαναφερομενη ιστορικη του πορεια στην Αγγλια δεν ειναι συμπτωματικη, αλλα χαρακτηριστικη της κυκλικοτητας του.
* Ελλειμματικο κοινοβουλιο με προγραφες εναντι των ταξικων και κοινοβουλευτικων αντιπαλων για τη διασφαλιση της κοινοβουλευτικης και ταξικης ηγεμονιας.
** Οι "Ισοπεδωτες" ηταν ενα περιθωριακο κινημα, που διεκδικουσε πολιτικα, κοινωνικα και θρησκευτικα δικαιωματα απο την αριστοκρατια, με συναθροισεις σε πανδοχεια και ταβερνες και χαρακτηριστικο ενδυματολογικο "εμβλημα" την πρασινη κορδελα.
*** Οι "Σκαφτιαδες" ηταν πιο συγκροτημενοι ιδεολογικα και κοινωνικα απο τους "Ισοπεδωτες", δημιουργησαν μια κοινοβια καλλιεργεια κτηματων στο Λοφο του Αγιου Γεωργιου κοντα στο Λονδινο και συμφωνουσαν με τους "Ισοπεδωτες", πως οι μισθωτοι εργατες δεν ηταν ελευθεροι για να εχουν δικαιωμα ψηφου και πως η μισθωτη εργασια θα επρεπε να καταργηθει.
Τελικα, οι "Ισοπεδωτες" ενσωματωθηκαν στο "συνταγματικο τοξο", ενω οι "Σκαφτιαδες" με την ηγεσια του Gerrard Winstanley και του προλεταριακου ουτοπισμου του, που ανηγαγε την ευημερια του προλεταριατου σε δεικτη των πολιτικων, κοινωνικων και οικονομικων συνθηκων, αποτελεσαν τη μητρα της ιδεολογιας του αναρχισμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου