"Τοις εγρηγορoσιν ενα και κοινον κοσμον ειναι, των δε κοιμωμενων εκαστον εις ιδιον αποστρεφεσθαι"
(Ηρακλειτος)
Πολυ φιλοι μου ανησυχησαν για την πολυημερη απουσια μου απο την αντιμνημονιακη σχολιογραφια.
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για μια χωρα, που εκανε το μυθο πραγματικοτητα, εντασσοντας ακομα και τους καλικαντζαρους, ως ελεγκτες της καπνας των τζακιων, στους κατασταλτικους μηχανισμους της δανειοκρατιας και την πραγματικοτητα της επιβιωσης μυθο;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για το 60% των παιδιων που βρισκονται σε επισιτιστικη "ανασφαλεια", κοινως ενδεια και το 23%, που δοκιμαζουν την ευρωπαικη αυθονια της πληρους πεινας, συμφωνα με ερευνα του ιδρυματος "Σταυρος Νιαρχος";
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τη μοναδικη επενδυση στην υγεια του θανατου;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τον τεκτονικο σεισμο, που εφερε μια χωρα της Αφρικης, τη Μπιαφρα, στην Ευρωπη, μετατρεποντας, τελικα, το πρωτογενες πλεονασμα του ευφυολογηματος του Χαρρυ Κλινν, για τη μοναδικη χωρα της Αφρικης με λευκους κατοικους σε δευτερογενες ελλειμμα της μοναδικης χωρας της Ευρωπης με μαυρους κατοικους;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις οταν η υποκρισια ενοχλειται από το λακτισμα του κυριου Κασιδιαρη σε "δημοσιογραφικο" φερεφωνο της δανειοκρατιας, χαρακτηριζοντας το λακτισμα ως νεοναζιστικο και ταυτοχρονα δοξαζει το ναζιστικο λακτισμα μιας ολοκληρης κοινωνιας;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τον οικονομικο φασισμο, που καθημερινα αποδεικνυεται χειροτερος από τον στρατιωτικο και τον πολιτικο, οταν ο φασισμος ειναι ενας, ομοουσιος και αδιαιρετος με τον καπιταλισμο και δεν χρειαζεται τα συναξαρια, κοινως παραθυρα, των πεφωτισμενων ανοων της μνημονιοπαραφροσυνης των ΜΜΕ (Μεσων Μνημονιοναζιστικης Επικοινωνιας) για την αγιοποιηση του;
Τι σχολιο, τελος, να γραψεις για την αθλιοτητα, που ονομαστηκε σωτηρια, για την κλοπη, που ονομαστηκε φορος, για την απολυση, που ονομαστηκε κινητικοτητα, για την ανεργια, που ονομαστηκε διαρθρωτικη αλλαγη, για την υπαναπτυξη, που ονομαστηκε αναπτυξη, για την τραπεζοκρατια, που ονομαστηκε ανακεφαλαιοποιηση, για τη δικτατορια, που ονομαζεται δημοκρατια, για το απεραντο φρενοκομειο, που οι ασθενεις εγιναν γιατροι και οι γιατροι τροφιμοι, για την πολιτικη εξουσια, που προσποιειται πως κυβερνα κυβερνωμενη, για το ισοτιμο μελος μιας ανισοτιμης ενωσης, για την καθετοποιηση του οριζοντιου και την οριζοντιοποιηση του καθετου, ..., για το μεσαιωνα του ιμπεριαλιστικου χρηματοπιστωτικου φασισμου, που ονομαζεται νεα ταξη;
Ο δικαστικος λειτουργος, εισαγγελεας κυριος Φλωριδης, σε ραδιοφωνικη εκπομπη μιλησε για τουλαχιστον ένα ψυχικα διαταραγμενο μελος της τροικας.
Η αθλια, ομως, τριαδα (τροικα) ειναι ομοουσιος και αδιαιρετος και ως τετοια δοξαζεται από τα χερουβειμ και σεραφειμ της ιθαγενους εξουσιας.
"Οι μυθοι ειναι δημοσια ονειρα, τα ονειρα ειναι ιδιωτικοι μυθοι" ειπε ο
Joseph Campbell.
Ο Ελληνας ονειρευεται τον ιδιωτικο μυθο της Ευρωπης ("εις ιδιον αποστρεφεσθαι").
Οταν ξυπνησει θα ζησει το δημοσιο εφιαλτη του μυθου της ευδαιμονιας της ("τοις εγρηγορoσιν ενα και κοινον κοσμον ειναι", τον κοσμο της Ενωμενης Ευρωπης).
"ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ" (Ελυτης) ΤΟΥ MEGA.
* Απο το ποιημα των "ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΩΝ" του Ελυτη:
"Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης
..............................
Αντι για σχολιο, απο "το αμετανοητο χερι" ενος αντιμνημονιακου σχολιογραφου, που βρισκεται δεμενος "σ' εναν κομπο λυπης".
(Ηρακλειτος)
Πολυ φιλοι μου ανησυχησαν για την πολυημερη απουσια μου απο την αντιμνημονιακη σχολιογραφια.
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για μια χωρα, που εκανε το μυθο πραγματικοτητα, εντασσοντας ακομα και τους καλικαντζαρους, ως ελεγκτες της καπνας των τζακιων, στους κατασταλτικους μηχανισμους της δανειοκρατιας και την πραγματικοτητα της επιβιωσης μυθο;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για το 60% των παιδιων που βρισκονται σε επισιτιστικη "ανασφαλεια", κοινως ενδεια και το 23%, που δοκιμαζουν την ευρωπαικη αυθονια της πληρους πεινας, συμφωνα με ερευνα του ιδρυματος "Σταυρος Νιαρχος";
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τη μοναδικη επενδυση στην υγεια του θανατου;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τον τεκτονικο σεισμο, που εφερε μια χωρα της Αφρικης, τη Μπιαφρα, στην Ευρωπη, μετατρεποντας, τελικα, το πρωτογενες πλεονασμα του ευφυολογηματος του Χαρρυ Κλινν, για τη μοναδικη χωρα της Αφρικης με λευκους κατοικους σε δευτερογενες ελλειμμα της μοναδικης χωρας της Ευρωπης με μαυρους κατοικους;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις οταν η υποκρισια ενοχλειται από το λακτισμα του κυριου Κασιδιαρη σε "δημοσιογραφικο" φερεφωνο της δανειοκρατιας, χαρακτηριζοντας το λακτισμα ως νεοναζιστικο και ταυτοχρονα δοξαζει το ναζιστικο λακτισμα μιας ολοκληρης κοινωνιας;
Τι σχολιο, ομως, να γραψεις για τον οικονομικο φασισμο, που καθημερινα αποδεικνυεται χειροτερος από τον στρατιωτικο και τον πολιτικο, οταν ο φασισμος ειναι ενας, ομοουσιος και αδιαιρετος με τον καπιταλισμο και δεν χρειαζεται τα συναξαρια, κοινως παραθυρα, των πεφωτισμενων ανοων της μνημονιοπαραφροσυνης των ΜΜΕ (Μεσων Μνημονιοναζιστικης Επικοινωνιας) για την αγιοποιηση του;
Τι σχολιο, τελος, να γραψεις για την αθλιοτητα, που ονομαστηκε σωτηρια, για την κλοπη, που ονομαστηκε φορος, για την απολυση, που ονομαστηκε κινητικοτητα, για την ανεργια, που ονομαστηκε διαρθρωτικη αλλαγη, για την υπαναπτυξη, που ονομαστηκε αναπτυξη, για την τραπεζοκρατια, που ονομαστηκε ανακεφαλαιοποιηση, για τη δικτατορια, που ονομαζεται δημοκρατια, για το απεραντο φρενοκομειο, που οι ασθενεις εγιναν γιατροι και οι γιατροι τροφιμοι, για την πολιτικη εξουσια, που προσποιειται πως κυβερνα κυβερνωμενη, για το ισοτιμο μελος μιας ανισοτιμης ενωσης, για την καθετοποιηση του οριζοντιου και την οριζοντιοποιηση του καθετου, ..., για το μεσαιωνα του ιμπεριαλιστικου χρηματοπιστωτικου φασισμου, που ονομαζεται νεα ταξη;
Ο δικαστικος λειτουργος, εισαγγελεας κυριος Φλωριδης, σε ραδιοφωνικη εκπομπη μιλησε για τουλαχιστον ένα ψυχικα διαταραγμενο μελος της τροικας.
Η αθλια, ομως, τριαδα (τροικα) ειναι ομοουσιος και αδιαιρετος και ως τετοια δοξαζεται από τα χερουβειμ και σεραφειμ της ιθαγενους εξουσιας.
"Οι μυθοι ειναι δημοσια ονειρα, τα ονειρα ειναι ιδιωτικοι μυθοι" ειπε ο
Joseph Campbell.
Ο Ελληνας ονειρευεται τον ιδιωτικο μυθο της Ευρωπης ("εις ιδιον αποστρεφεσθαι").
Οταν ξυπνησει θα ζησει το δημοσιο εφιαλτη του μυθου της ευδαιμονιας της ("τοις εγρηγορoσιν ενα και κοινον κοσμον ειναι", τον κοσμο της Ενωμενης Ευρωπης).
"ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ" (Ελυτης) ΤΟΥ MEGA.
* Απο το ποιημα των "ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΩΝ" του Ελυτη:
"Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης
..............................
Αντι για σχολιο, απο "το αμετανοητο χερι" ενος αντιμνημονιακου σχολιογραφου, που βρισκεται δεμενος "σ' εναν κομπο λυπης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου