CEMETERY TOURS
H ρυποειδης εν ριπαις οπλοπολυβολου ειδησεογραφια του χαρατσοφορου υπουργειου της ασυλλογιστης συλλογης και διαλογιστικης διαλογης φορων ειναι καταιγιστικη:
1. Ο καθ' υλην αρμοδιος υπουργος δηλωσε εξουθενωμενος, διευκρινιζοντας πως εξουθενωθηκε βλεποντας τους Ελληνες εξουθενωμενους.
Καποτε το μπανιστηρι μετα της συνοδου πεολαθροχειριας ηταν ευχαριστο χομπυ, virtual reality Kama Sutra και οχι επιμοχθη αγγαρεια...
Σαδομαζοχισμος...
Και το Μεγα Ελεος...
Δεν νομιζω να υπαρχει αναλογη περιπτωση διαστροφικου και διατροφικου σαδισμου, που να εξουθενωνει το θυτη το ιδιο με το θυμα.
Παντως η περιπτωση της ενεργητικης εξουθενωσης του καθ' υλιν αρμοδιου καθυπουργευοντος και αντιπροεδρευοντος (με το καλο να συμπληρωσει και τα υποπλοιπα εμπροθετικα αξιωματα της σιλικονουχου προσθετικης πολιτικης, πχ διαπροεδρευοντος, μεθυπουργευοντος, αναρχηγευοντος, παραρχηγευοντος, παραπρωθυπουργευοντος κλπ, κλπ) , αποτελει μαλλον οφθαλμολογικη παθηση (εξουθενωθηκε βλεποντας τους εξουθενωμενους) μυωπικου στραβισμου, που θα μπορουσε να αντιμετωπισθει με πολιτικα κολυρια - υποκαταστατα πολιτικων δακρυων.
Εκτος και αν προκειται για αντανακλαστικη συνηθεια, σαν αυτες των σκυλιων του Pavlov, ποικιλουσα τη μοναχικη εγκρατεια εναντι του πρωτου και τελευταιου πειρασμου της ΠαΣοΚοαρχηγιας, οποτε αλιμονο μας.
2. Με εγκυκλιο, αποπνεουσα την εγκυκλιο κοινωνικη και οικονομικη παιδεια της παρα φυσιν φοροκλοπης, φορολαγνειας και εισφοροεραστειας, νεκροφοροφιλιας και εισφορονεκροβασιας μεχρι "θανατω θανατον πατησας", μεταταχθηκαν οι νεκροφορες απο τα επαγγελματικα στα επιβατικα αυτοκινητα, διεγειροντας προβληματισμους στη βιοηθικη, εκει που κοντευε να προσεγγισει το οριο ζωης και θανατου και την εννοια του εγκεφαλικου θανατου.
Το ζητημα μετατιθεται πλεον απο τον εγκεφαλικο θανατο στον ανεγκεφαλο βιο.
Ο νεκρος επιβατης, επι νεκρικου οχηματος φερομενος, ειναι πραγματι εποχουμενος, ως βαινων (ενεργητικη φωνη επι παθητικως φερομενου νεκρου επιβατη; την ΠαΣοΚομαλακια δεν τη σταματα ουτε ο θανατος) και οχι φερομενος επι οχηματος νεκροφορας (να περιμενουμε και φορο επιβητορος;), ενω γινεται μεταφερομενον κηδος (πτωμα) αμα τη υπογεια καταβασει του (μην περιμενετε με το BlackBerry να βαλω υπογεγραμμενες στη δοτικη), "ο καταβας εις Αδην και τας οδυνας λυσας των πεπεδημενων" (προφανως ο υμνογραφος αναφερεται στον παρακειμενο τυπο των πηδημενων Ελληνων), αφου μεταφερεται πλεον στο υποχθονιο δικαιο της ΑΟΖ του υπογειου πλουτου, με την κτητικη γενικη του Πλουτωνος, εφιαλτου ονειρου θερινης νυκτος.
Αντιμετωπιζοντας αυτο το ζητημα της βιοηθικης, μου ηρθε στο μυαλο, ο προβληματισμος που με βασανιζε πριν περιπου μισο αιωνα, οταν γνωρισα τον Sartre και τον αθεϊστικο υπαρξισμο, αν η υπαρξη προηγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Οταν η ουσια, ομως, και η υπαρξη ταυτιζονται με την πολιτικη βλακεια, τοτε δεν εχει σχεση η πρωτοπορια.
Σε καθε περιπτωση avant garde βλακεια.
Και κει που ζουσαμε με τη μοναδικη ελπιδα να κανουμε το τελευταιο ταξιδι με την Bentley του εφιαλτικου ονοματος, αλλα συμπαθους προσωπου του Μπαμπουλα (Death Style, οπως λεμε Life Style, μεταφορικου γραφειου τελετων της Θεσσαλονικης, που με την προαναφερομενη αποφαση αναβαθμιζεται σε επιβατικο γραφειο τελετων), ωστε με τη θηριωδη ροπη των 60-80 Kgms να περασουμε απροσκοπτως και Χριστιανικως το οριο ταχυτητας προς τον αγυριστο, "Μια ροπη, και ταυτα παντα θανατος διαδεχεται".
Οπως φαινεται ακομα και η σεπτη και πανσοφως αδουσα υμνογραφια προτιμα τη ροπη και δεν αναφερεται στην ιπποδυναμη.
Θα προφτασουν αραγε τα επιβατικα πλεον γραφεια τελετων τα φετινα Χριστουγενα να προγραμματισουν επισκεψεις των νεκρων στα χιονοδρομικα φερετρα των καταρρακτων των ποταμων του Αδη (Περιφλεγεθων, Κωκυτος και Αχερων);
Αν οχι υπομονη για το Πασχαλινο μποτιλιαρισμα - εξοδιο ακολουθια, στη waiting list της οποιας ουτως ή αλλως συνωστιζονται οι σου-βλακοφοροι (υπο-βλακοφοροι, δηλαδη υπογειοι βλακες) τρομοκρατες της σιωπης των αμνων και μιμητες του Οθωμανικου πρωκτοστοματικου καθετηριασμου του Αθανασιου Διακου.
Πολυ φοβαμαι, ομως, πως θα αγκομαχησουμε στην ανηφορα της Πυλαιας προς τη χλοερα (η πρασινη αναπτυξη πανταχου παρουσα) τελευταια κατοικια, "ενθα (ευτυχως) ουκ εστι" τελος (χαρατσι) "και στεναγμος", με τα αροπα ποδηλατα της πρασινης αναπτυξης.
"Οι παλιοι νεκροι ξεφυγαν απο τον κυκλο και αναστηθηκαν και χαμογελανε μεσα σε μια παραξενη ησυχια" (Σεφερης).
Δεν χαμογελανε απλως, Μεγαλε Ελληνα Ποιητη, μαλλον ξεκαρδιστηκαν στα γελια με τα καμωματα των Βρυξελληνων*!
Εξουθενωθηκα!
Οχι βλεποντας, αλλα απλα σκεφτομενος τους μελλοντικους νεκρους να εξουθενωνονται ως επιβατες στο τελευταιο ταξιδι.
Η χωρα των εξουθενωμενων ζωντων τε και τεθνεωτων.
"Ave, verum corpus, natum
de Maria Virgine,
vere passum, immolatum
in cruce pro homine,
..............................
* Εγγραβατοι τυραννοι, Αποστολοι των Εθνων των αγορων, ετοιμοι να θυσιασθουν για τη σωτηρια των τραπεζων, αιροντες τους σταυρους των ψηφοδελτιων.
* Υμνος των Ευχαριστιων του 14ου μΧ αιωνα:
"Χαιρε, αληθινο Σωμα, γεννημενο απο την Παρθενο Μαρια,
που υπεφερες τη θυσια στο Σταυρο για την ανθρωποτητα
..............................
Η ανθρωποτητα αυτη σημερα χαρακτηριζεται ως αγορες.
H ρυποειδης εν ριπαις οπλοπολυβολου ειδησεογραφια του χαρατσοφορου υπουργειου της ασυλλογιστης συλλογης και διαλογιστικης διαλογης φορων ειναι καταιγιστικη:
1. Ο καθ' υλην αρμοδιος υπουργος δηλωσε εξουθενωμενος, διευκρινιζοντας πως εξουθενωθηκε βλεποντας τους Ελληνες εξουθενωμενους.
Καποτε το μπανιστηρι μετα της συνοδου πεολαθροχειριας ηταν ευχαριστο χομπυ, virtual reality Kama Sutra και οχι επιμοχθη αγγαρεια...
Σαδομαζοχισμος...
Και το Μεγα Ελεος...
Δεν νομιζω να υπαρχει αναλογη περιπτωση διαστροφικου και διατροφικου σαδισμου, που να εξουθενωνει το θυτη το ιδιο με το θυμα.
Παντως η περιπτωση της ενεργητικης εξουθενωσης του καθ' υλιν αρμοδιου καθυπουργευοντος και αντιπροεδρευοντος (με το καλο να συμπληρωσει και τα υποπλοιπα εμπροθετικα αξιωματα της σιλικονουχου προσθετικης πολιτικης, πχ διαπροεδρευοντος, μεθυπουργευοντος, αναρχηγευοντος, παραρχηγευοντος, παραπρωθυπουργευοντος κλπ, κλπ) , αποτελει μαλλον οφθαλμολογικη παθηση (εξουθενωθηκε βλεποντας τους εξουθενωμενους) μυωπικου στραβισμου, που θα μπορουσε να αντιμετωπισθει με πολιτικα κολυρια - υποκαταστατα πολιτικων δακρυων.
Εκτος και αν προκειται για αντανακλαστικη συνηθεια, σαν αυτες των σκυλιων του Pavlov, ποικιλουσα τη μοναχικη εγκρατεια εναντι του πρωτου και τελευταιου πειρασμου της ΠαΣοΚοαρχηγιας, οποτε αλιμονο μας.
2. Με εγκυκλιο, αποπνεουσα την εγκυκλιο κοινωνικη και οικονομικη παιδεια της παρα φυσιν φοροκλοπης, φορολαγνειας και εισφοροεραστειας, νεκροφοροφιλιας και εισφορονεκροβασιας μεχρι "θανατω θανατον πατησας", μεταταχθηκαν οι νεκροφορες απο τα επαγγελματικα στα επιβατικα αυτοκινητα, διεγειροντας προβληματισμους στη βιοηθικη, εκει που κοντευε να προσεγγισει το οριο ζωης και θανατου και την εννοια του εγκεφαλικου θανατου.
Το ζητημα μετατιθεται πλεον απο τον εγκεφαλικο θανατο στον ανεγκεφαλο βιο.
Ο νεκρος επιβατης, επι νεκρικου οχηματος φερομενος, ειναι πραγματι εποχουμενος, ως βαινων (ενεργητικη φωνη επι παθητικως φερομενου νεκρου επιβατη; την ΠαΣοΚομαλακια δεν τη σταματα ουτε ο θανατος) και οχι φερομενος επι οχηματος νεκροφορας (να περιμενουμε και φορο επιβητορος;), ενω γινεται μεταφερομενον κηδος (πτωμα) αμα τη υπογεια καταβασει του (μην περιμενετε με το BlackBerry να βαλω υπογεγραμμενες στη δοτικη), "ο καταβας εις Αδην και τας οδυνας λυσας των πεπεδημενων" (προφανως ο υμνογραφος αναφερεται στον παρακειμενο τυπο των πηδημενων Ελληνων), αφου μεταφερεται πλεον στο υποχθονιο δικαιο της ΑΟΖ του υπογειου πλουτου, με την κτητικη γενικη του Πλουτωνος, εφιαλτου ονειρου θερινης νυκτος.
Αντιμετωπιζοντας αυτο το ζητημα της βιοηθικης, μου ηρθε στο μυαλο, ο προβληματισμος που με βασανιζε πριν περιπου μισο αιωνα, οταν γνωρισα τον Sartre και τον αθεϊστικο υπαρξισμο, αν η υπαρξη προηγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Οταν η ουσια, ομως, και η υπαρξη ταυτιζονται με την πολιτικη βλακεια, τοτε δεν εχει σχεση η πρωτοπορια.
Σε καθε περιπτωση avant garde βλακεια.
Και κει που ζουσαμε με τη μοναδικη ελπιδα να κανουμε το τελευταιο ταξιδι με την Bentley του εφιαλτικου ονοματος, αλλα συμπαθους προσωπου του Μπαμπουλα (Death Style, οπως λεμε Life Style, μεταφορικου γραφειου τελετων της Θεσσαλονικης, που με την προαναφερομενη αποφαση αναβαθμιζεται σε επιβατικο γραφειο τελετων), ωστε με τη θηριωδη ροπη των 60-80 Kgms να περασουμε απροσκοπτως και Χριστιανικως το οριο ταχυτητας προς τον αγυριστο, "Μια ροπη, και ταυτα παντα θανατος διαδεχεται".
Οπως φαινεται ακομα και η σεπτη και πανσοφως αδουσα υμνογραφια προτιμα τη ροπη και δεν αναφερεται στην ιπποδυναμη.
Θα προφτασουν αραγε τα επιβατικα πλεον γραφεια τελετων τα φετινα Χριστουγενα να προγραμματισουν επισκεψεις των νεκρων στα χιονοδρομικα φερετρα των καταρρακτων των ποταμων του Αδη (Περιφλεγεθων, Κωκυτος και Αχερων);
Αν οχι υπομονη για το Πασχαλινο μποτιλιαρισμα - εξοδιο ακολουθια, στη waiting list της οποιας ουτως ή αλλως συνωστιζονται οι σου-βλακοφοροι (υπο-βλακοφοροι, δηλαδη υπογειοι βλακες) τρομοκρατες της σιωπης των αμνων και μιμητες του Οθωμανικου πρωκτοστοματικου καθετηριασμου του Αθανασιου Διακου.
Πολυ φοβαμαι, ομως, πως θα αγκομαχησουμε στην ανηφορα της Πυλαιας προς τη χλοερα (η πρασινη αναπτυξη πανταχου παρουσα) τελευταια κατοικια, "ενθα (ευτυχως) ουκ εστι" τελος (χαρατσι) "και στεναγμος", με τα αροπα ποδηλατα της πρασινης αναπτυξης.
"Οι παλιοι νεκροι ξεφυγαν απο τον κυκλο και αναστηθηκαν και χαμογελανε μεσα σε μια παραξενη ησυχια" (Σεφερης).
Δεν χαμογελανε απλως, Μεγαλε Ελληνα Ποιητη, μαλλον ξεκαρδιστηκαν στα γελια με τα καμωματα των Βρυξελληνων*!
Εξουθενωθηκα!
Οχι βλεποντας, αλλα απλα σκεφτομενος τους μελλοντικους νεκρους να εξουθενωνονται ως επιβατες στο τελευταιο ταξιδι.
Η χωρα των εξουθενωμενων ζωντων τε και τεθνεωτων.
"Ave, verum corpus, natum
de Maria Virgine,
vere passum, immolatum
in cruce pro homine,
..............................
* Εγγραβατοι τυραννοι, Αποστολοι των Εθνων των αγορων, ετοιμοι να θυσιασθουν για τη σωτηρια των τραπεζων, αιροντες τους σταυρους των ψηφοδελτιων.
* Υμνος των Ευχαριστιων του 14ου μΧ αιωνα:
"Χαιρε, αληθινο Σωμα, γεννημενο απο την Παρθενο Μαρια,
που υπεφερες τη θυσια στο Σταυρο για την ανθρωποτητα
..............................
Η ανθρωποτητα αυτη σημερα χαρακτηριζεται ως αγορες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου