Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

BÊTES À CHAGRIN

(ΖΩΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ)

Φιλος μου θεωρησε υπερβολικη, ισως και απαξιωτικη, τη φραση που χρησιμοποιησα στα προλεγομενα του προηγουμενου σημειωματος μου, πως "δεν αξιζει και δεν σκοπευω να παραχωρησω (τη φυσικη μου παρουσια) σε κανεναν αλλο περα απο τις τρεις μεγαλες μου αγαπες, την Claudine, τη Chloé και τη Jagie, που την εχουν πραγματικα αναγκη και την εκτιμουν".

Πρωτα - πρωτα αφου ξεκαθαρισω, πως χρησιμοποιησα την παραπανω φραση αξιολογικα για τον εαυτο μου και οχι απαξιωτικα ή προσβλητικα για τους αλλους, θα απαντησω με μια Γαλλικη εκφραση - χαρακτηρισμο για τα σκυλια, "bêtes à chagrin" (ζωα της συμπονιας), που ειναι η μονη μορφη της ζωης που συμμαχησε με τον ανθρωπο, κατα τον Maurice Maeterlinck στο εργο του Le double jardin, που μας χαρισε ακομα το γνωστο εργο Pelléas et Mélisande, πανω στο οποιο στηριχθηκε η ομωνυμη οπερα του Debussy, αλλα και αλλα, με τον ιδιο τιτλο και θεματολογια, εργα της μουσικης του 20ου αιωνα: η ορχηστρικη σουιτα του William Wallace, η ορχηστρικη σουιτα - σκηνικη μουσικη του Gabriel Fauré, το συμφωνικο ποιημα του Arnold Schönberg και η σκηνικη μουσικη του Johan (Jean) Sibelius.

Mεσα, λοιπον, στα ματια του καθε σκυλιου διαβαζεις, κι' εγω τη διαβαζω τρεις φορες, την απεραντη θλιψη, πως συντομα θα πεθανει, αφου η ζωη του τρεχει πεντε με επτα φορες πιο γρηγορα απο του ανθρωπου και οπως λεει ο Rainer Maria Rilke στο Malte Laurids Brigge, η ζωη του σκυλιου, οπως και ο ερωτας, δεν αντεχει στο χρονο σαν τη δικη μας.
Να, λοιπον, γιατι η Claudine, η Chloé και η Jagie ειναι ισως οι μονες που εχουν πραγματικα την αναγκη της φυσικης μου παρουσιας και την εκτιμουν.

Οσο για μενα, θελω να πιστευω στον παρηγορητικο λογο του Paul Valéry, πως τα ζωα, που δεν κανουν τιποτα περιττο, δεν σκεφτονται το θανατο.

Γιατι σιγουρα η σκεψη του θανατου ειναι περιττη, ενω της ζωης ειναι, ισως, περιττοτερη.

ΥΓ.
Για να μην αφησω εξω απο την εμβελεια του σημερινου μου σημειωματος το κτηνανθρωπο γενος, θα επιθυμουσα να αναφερω ενα περιστατικο του Γαλλου φιλοσοφου  Emmanuel Lévinas, εβραικης καταγωγης απο τη Λιθουανια, ο οποιος αναφερομενος στην κρατηση του απο τους ναζι στη διαρκεια του Δευτερου Παγκοσμιου Πολεμου ελεγε, πως οι κρατουμενοι για τους φρουρους, αλλα και τους υπολοιπους πολιτες γενικοτερα, δεν αντιμετωπιζονταν ως ανθρωποι και οταν τους πλησιασε ενα αδεσποτο σκυλι ηταν το μονο για το οποιο, χωρις καμια αμφιβολια, ηταν ανθρωποι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου