ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ, Ο ΚΟΜΒΟΣ ΤΟΥ BORROMÉE ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

O ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΙΔΑ*

Ο Lacan προκειμενου να προσπελασει ψυχαναλυτικα τις ψυχικες παραμετρους του Freud, ορισε ενα τρισυποστατο ψυχικο και ψυχαναλυτικο συνολο, τον λεγομενο Κομβο του Borromée ή Borromeo (Le Nœud de Borromée), που σχηματικα εχει τις καταβολες του στα συμβολα - οικοσημα της αριστοκρατικης οικογενειας των Borromeo της Arona απο τα μεσα του 11ου μΧ αιωνα και χρησιμοποιηθηκε στην τοπολογια, τη ψυχαναλυση και τη θρησκεια.
Στην επιπεδη μαθηματικη του παρασταση, για να γινει καλυτερα αντιληπτο, αποτελειται απο τρεις κυκλους που εχουν μια κοινη τομη ή διαφορετικα, συμφωνα με τη θεωρια των συνολων, τρια κυκλικα συνολα που τεμνονται, αλληλοκαλυπτονται τμηματικα, εχουν δηλαδη κοινα στοιχεια.

Το ψυχικο και ψυχαναλυτικο μοντελο γνωστο ως ΙSR (ΦΣΠ) το συνιστουν το Imaginaire (Φαντασιακο), το Symbolique (Συμβολικο) και το Réel (Πραγματικο).
Τα συστατικα αυτα ειναι ετερογενη και ανεξαρτητα, εχουν, ομως, κοινα στοιχεια και το καθενα επηρεαζει τα αλλα.

Το φαντασιακο εχει σχεση με την αυταπατη και την απολπανηση, σε ενα παγχνιδι του εγω και της κατοπτρικης του εικονας.
Στην κομματικη αγελαια συνειδηση το φαντασιακο σχετιζεται με το φετιχιστικο ψευτοειδωλο της πολιτικης εξουσιας, που οδηγει συχνα σε παραληρηματικες ιδεες αυτοκαταξιωσης και μεγαλειου.
Οταν ενας κοινος θνητος δηλωνει Μεγας Ναπολεων εγκλειεται στο ψυχιατρειο. Οταν ενας πολιτικος δηλωνει μελλοντικος ηγετης, δηλαδη μελλοντικος Μεγας Ναπολεων,  του δινεται με μια πρωτοφανη και προφανη ανοχη αφεση αμαρτιων, ψηφος και χρονος για την πραγματοποιηση της παραληρηματικης του ιδεας.

Το συμβολικο σχετιζεται με τη γλωσσα και το λογο, η δομικοτητα των οποιων ειναι αναλογη με αυτη του ασυνειδητου.
Ο Lacan δανειζεται απο τη δομικη ανθρωπολογια του Claude Lévis- Strauss την αποψη, πως ο κοινωνικος δεσμος δομειται απο καθορισμενους νομους, που ρυθμιζουν τις σχεσεις μεσω της ανταλλαγης των δωρων, μεγαλυτερο των οποιων για την επικοινωνια ειναι η γλωσσα.
Βεβαια, με ορους πολιτικης οικονομιας μεγαλυτερο δωρο ειναι η μιζα και αποθεωση της επικοινωνιας ο κομματικος αυνανισμος, ως συλλογικη πραξη αυτοικανοποιησης και η πολιτικη αιμομιξια.
Συμβολικο, επισης, ειναι το πεδιο της επικοινωνιας, που διεπει την επιθυμια στο Οιδιποδειο συμπλεγμα, που στην πολιτικη του εκφραση αποτελει τον πιο ασφαλη μηχανισμο της φαντασιακης και πραγματικης ταυτισης της εξουσιας.
Με απλουστερα λογια καθε κομματικος ηγετης βαρυνεται απο το τραυματικο συμπλεγμα της κομματικης και πολιτικης πατροκτονιας.
Η πολιτικη διασταση αποτελει τη φαντασιακη και η κομματικη την πραγματικη παραμετρο της πολιτικης ψυχοπαθολογιας.

Το πραγματικο ειναι η αρρητη και μη επικοινωνησιμη ταξη, που χαρακτηριζεται απο την ελλειψη γλωσσας, σημαινοντος και σημαινομενου, χωρις προσπελαση στη συμβολοποιηση, με αδυναμια φαντασιας και ενταξης του στη συμβολικη ταξη, με τραυματικη υποσταση και βιολογικη υποθηκη, θεωρωντας ως πραγματικο τον βιολογικο πατερα και ως πραγματικο φαλλο το πεος, διαφοροποιωντας τη φαντασιακη και συμβολικη ταξη τους.
Χαρακτηριστικο παραδειγμα ελλειψης φαντασιας ειναι ο κολλωδης, λεγομενος και ξυλινος, πολιτικος λογος, που κανει το συμβολικο στοιχειο της γλωσσικης επικοινωνιας μικρονοητικη στερεοτυπια.

Η φαντασιακη και συμβολικη ταξη του πολιτικου πατερα και του πολιτικου φαλλου στο συστημα της κληρονομικης Ελληνικης δημοκρατιας ταυτιζονται με τον πραγματικο - βιολογικο πατερα και τον πραγματικο φαλλο, το πεος.
Ετσι, η εξουσια απο μορφη της κοινωνικης συνειδησης παλινδρομει στο βιολογικο και ψυχογενετικο αρχεγονισμο του ενστικτου ως παρα φυσιν γενετησια λειτουργια.

Η πολιτικη ζωη, λοιπον, της χωρας μας ειναι εμφορτη απο τετοια τριαδικα συμπλεγματα, γι' αυτο μιλησα για κομποσχοινι Κομβων του Borromée, που διαμορφωνουν την εξωτερικη ζοφερη πολιτικη και οικονομικη πραγματικοτητα, που ειναι διαφορη απο το πραγματικο, καθοτι η πραγματικοτητα αποτελει μια αντικειμενικη υποσταση, ανεξαρτητη απο οποιοδηποτε παρατηρητη (δεξιο ή αριστερο, σοσιαλιστη ή ψευτοσοσιαλιστη κλπ).

Και πρωτα πρωτα το πιο ζωντανο και αμεσο παραδειγμα τρισδιαστατου Κομβου του Borromée ειναι η τριαδικη κυβερνηση της συνευθυνης, που καταμεριζοντας την ευθυνη αποδομει τα ενοχικα συμπλεγματα και αμβλυνει την προσωπικη συνειδηση, οξυνοντας τον αγελαιο κοινωνικο αμοραλισμο της εξουσιας.
Μεσα σε ενα περιβαλλον μιας πραγματικοτητας με εκδηλες ηδη παραμετρους ανθρωπιστικης τραγωδιας, η τρισυποστατη και ομοουσια κυβερνηση αποτελει εναν Υπερκομβο του Borromée, που εχει το στοιχειο του φαντασιακου του ευρωφετιχισμου, του συμβολικου με την ανταλλαγη των δωρων και της δυστυχιας μεταξυ δανειστων και δανειζομενων (οι πρωτοι εξασφαλιζουν τα δωρα και οι δευτεροι την επακολουθη στερητικη δυστυχια) με τη ρευστoποιηση των παγιων κοινωνικων μεσων επιβιωσης (μισθων και συνταξεων) και της ακινητης ιδιοκτησιας υπερ του χρηματοπιστωτικου κεφαλαιου και του πραγματικου στο ακατολογιστο σημαινοντος και σημαινομενου.

Η καθε υποσταση της τριαδικης αυτης ενοτητας του Υπερκομβου αποτελει εναν αυτοδυναμο Κομβο με φαντασιακα στοιχεια αυταπατης και κατοπτρικης εξιδανικευσης του εγω, συμβολικη κενη περιεχομενου γλωσσοπλασια ασυνεπειας λογων και εργων, με Οιδιποδεια συμπλεγματα πολιτικων πατροκτονιων στο πολιτικο τραυματικο παρελθον και πραγματικη φαλλοποιηση ενος νομισματος - φαλλου της οικονομικης τυραννιας, που παιρνει διαστασεις βιολογικης πατροτητας και οπλου βιολογικης καταστροφης των Ελληνων.

Ενα αλλο χαρακτηριστικο παραδειγμα αλυσιδων Κομβων του Borromée αποτελουν οι πολιτικες καστες - δυναστειες, με ολη τη σημασια της λεξης που χαρακτηριζει την ταξικοποιηση της Ινδικης κοινωνιας των varnas ή jâtis, που συμπυκνωνουν σε ολη τη ψυχοπαθολογια της ατομικης και ομαδικης (οικογενειακης και κομματικης) ψυχωσης το φαντασιακο, το συμβολικο και το πραγματικο, μεσα σε μια αντικειμενικως περιβαλλουσα πραγματικοτητα παρα φυσιν δημοκρατιας, κληρονομικης δημοκρατιας, στην οποια ο πολιτικος πατερας ταυτιζεται με τον πραγματικο βιολογικο πατερα και ο πολιτικος φαλλος με τον πραγματικο, το πεος.

Η καστα της Παπανδρεικης δυναστειας ειναι υποδειγματικη του Υπερκομβου και των συστατικων Κομβων του Borromée, στους οποιους συνεχονται αρρηκτα το φαντασιακο, το συμβολικο και το πραγματικο και η ψυχαναλυτικη αποσπαση της μιας υποστασης αποκαλυπτει τις αλλες.

Το φαντασιακο εντοπιζεται στην κατοπτρικη αντιποιηση του εγω με τη σαγηνη και την απολπανηση της πολιτικης συνειδησης.
Για παραδειγμα ο γεναρχης προβαλε το κατοπτρικο ψευτοειδωλο του Γερου της Δημοκρατιας, μεσα σε μια ιστορικη πραγματικοτητα εγκληματικης βιας κατα των κομμουνιστων, τους οποιους προφανως εξοστρακισε εκτος του συστηματος της Παπανδρεικης δημοκρατιας.
Ο μεσος δημιουργησε το ψευτοειδωλο του σοσιαλιστη και ο εσχατος το ψευτοειδωλο του πρωτου και σωτηρος αποκαλουμενου.

Το συμβολικο κρυβεται πισω απο την "τακτοποιηση" του πολιτικου τους ασυνειδητου στη βαση της γλωσσικης ηδυπαθειας των δυο πρωτων και της διανοητικης δυσλεξιας του εσχατου.

Το πραγματικο, περα απο τη βιολογικοποιηση της εξουσιας και την αναδειξη του πεους ως φαλλου και ομφαλου της πολιτικης ταξης, εντοπιζεται και μεσα στην αμετροεπεια και προκλητικοτητα των αντιφασεων σημαινοντος και σημαινομενου του πολιτικου τους βιου.

Η καστα της Μητσοτακικης δυναστειας ειναι ενα αλλο υπερσυνολο, Υπερκομβος με αρθρωτους Κομβους, στους οποιους το φαντασιακο, το συμβολικο και το πραγματικο, μεσα απο την πλανη, τη βιολογικη υποσταση της πολιτικης πατροτητας και τη φαλλοποιηση του πολιτικου εγω με την ταυτιση του με το πραγματικο βιολογικο φαλλο, σημαδευσαν την Ελληνικη πολιτικη ιστορια του δευτερου μισου του 20ου αιωνα.

Χαρακτηριστικο, ακομα, αυτης της πολιτικης ανθρωπογεωγραφιας ειναι η δικτυωση αυτων των Υπερκομβων σε εναν Μεγακομβο, που αποτελει τον Γορδιο δεσμο του πολιτευματος, στη χωρα που γεννησε τη δημοκρατια, αλλα και τις διαστροφες της.

Κατα τον Lacan η πατροτητα δεν ειναι απλα ενα προφανες φυσικο φαινομενο, αλλα κυριως ενα πολιτισμικο γεγονος, στο οποιο το Ονομα του Πατρος στοιχειοθετει την ιδιοτητα του πατερα, που δεν εχει μονο ενα ονομα, αλλα περισσοτερα, ως μια λειτουργικη ιδιοτητα, αναλογα με τα υποστηριγματα της.
Η αντιληψη αυτη, κατα τον Jacques - Alain Miller, πηγαζει απο τη Βιβλο (Εξοδος, Κεφαλαια 3 και 4) (παρουσια του Θεου στο Μωυση με τη μορφη της φλεγομενης βατου), οπου ο Θεος, προσδιδοντας στην πατροτητα μια θρησκευτικη ιδιοτητα, παρουσιαζεται στο 3, 6 "Eγω ειμι ο Θεος του πατρος σου, Θεος Αβρααμ και Θεος Ισαακ και Θεος Ιακωβ" και στο  3, 14 ως "Εγω ειμι ο ων".
 Η ιδιοτητα, λοιπον, αυτη, κατα τον Jacques - Alain Miller, ειναι που συνδεει το σημαινον με το σημαινομενο, το νομο με την επιθυμια, τη σκεψη με το σωμα, δηλαδη, το συμβολικο με το φαντασιακο, με συνεκτικο κρικο του κομβου το πραγματικο, που δινει το χαρακτηρα προσποιησης στο Ονομα του Πατρος, που οταν χωρις αυτο αποσυντιθενται οι αλλες συστατικες παραμετροι, διαλυεται και ο κομβος του Borromée.
Αν, λοιπον, στο ψυχαναλυτικο αυτο λειτουργικο μοντελο τοποθετησουμε την πολιτικη πατροτητα των Ονοματων των πολιτικων Πατερων, βρισκουμε το φαντασιακο και το συμβολικο ως τοτεμιστικα φετιχιστικα πολιτικα συμβολα (φαντασιακο) και δομηση του συνειδητου με τη δομικοτητα του πολιτικου ασυνειδητου, μεσα σε ενα περιβαλλον κοινωνικου πρωτογονισμου, οπου τα φυλετικα συμβολα των πολιτικων φυλων υποκαθιστουν την πολιτικη ως μορφη της κοινωνικης συνειδησης και την ταξη του υπερτατου αγαθου της επικοινωνιας, τη γλωσσα, η τυχαιοτητα του πληθωριστικου πολιτικου βερμπαλισμου, που αποδιδεται ακριβεστερα νοηματικα με τον αγοραιο ορο της παπαρολογιας.

Αποτελεσμα αυτης της πολιτισμικης παλινδρομησης ειναι η πολιτικη ψυχοπαθογενεια της κληρονομικης δημοκρατιας, η ενεργοποιηση και η αναδειξη των ζωωδων ενστικτων της πολιτικης αμυνας σε βαρος της κοινωνικης ευημεριας, ως αντανακλαστικων μηχανισμων αυτορρυθμισης και αυτοσυντηρησης του συστηματος της εξουσιας, ως μια Πατροτητα πολιτευματος (θρησκευτικη διασταση ενος συγκαλυμμενου πολιτικου φονταμενταλισμου) των Ονοματων του πολιτικου Πατρος της κληρονομικης δημοκρατιας.

Χαρακτηριστικο παραδειγμα του Ονοματος του Πατρος και της ταυτισης του πολιτικου με το βιολογικο πατερα και του πολιτικου με τον πραγματικο φαλλο αποτελει η περιπτωση Ελληνα πολιτικου, που ως εξωτικος του βιολογικου συστηματος της εξουσιας, για να διαρρηξει το κλειστο αυτο βιολογικο πολιτικο συστημα, δημιουργησε ενα τεχνητο ψευδοειδωλο του εγω δανειζομενος το ονομα αλλου πολιτικου πατρος, ως φαντασιακη υποσταση, η οποια συνεβαλε στη δομηση ενος πολιτικου κομβου με το συμβολικο στοιχειο της πληθωριστικης και αναρχης επικοινωνιας.

Βεβαια, μεσα σ' αυτο το συστημα των κομβων και των δεσμων, υπαρχουν παρενθετες υποστασεις, μαρτυρες αναφορας, θα ελεγα και συνεκτικοι κρικοι της ισορροπιας του συστηματος, που παρεχουν στο συστημα το ζωτικο χωρο, το αλλοθι της καταξιωσης του.

Η συγχρονη, λοιπον, Ελληνικη πολιτικη ιστορια θα μπορουσε να χαρακτηρισθει ως ενα φαντασιακο σεξιστικο συμβολο, ως μια πολιτικη κοινωνια πλανωδιων σπερματοζωαριων, που γονιμοποιουν την πολυπαθη μητρα της εξουσιας, δινοντας στην πολιτικη συμπεριφορα τη ψυχοπαθολογια μιας γενετησιας διαστροφης.

* Ο Γορδιος δεσμος ηταν ενας πολυπλοκος κομβος, που καθηλωνε το αρμα του Γορδιου, πατερα του Μιδα, βασιλια της Φρυγιας.
Η λυση του γι' αυτον που θα την πραγματοποιουσε θα ηταν ενας καλος οιωνος για την κυριαρχια του στην Ασια.
Ο Μεγας Αλεξανδρος ελυσε τον Γορδιο δεσμο ειτε κοβοντας τον με το μαχαιρι, ειτε αφαιρωντας τον πυρο, που τον συγκρατουσε.
Η προβολικη παραβολικη διασταση της ιστοριας δινει τη διεξοδο της λυσης του Ελληνικου δεσμου στο αρμα του συγχρονου Μιδα (παγκοσμιος χρηματοπιστωτικος φασισμος), που βρισκεται αιχμαλωτη η χωρα μας.
Μαχαιρι ή πυριος νικη με την αφαιρεση του πυρου της υποταγης στο νομισματικο φετιχισμο της Ευρωπαικης τυραννιας και τους τυραννους της κληρονομικης δημοκρατιας.