Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Η ΦΑΡΜΑ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ

"Je me sens un coeur grec"*
Albert Camus

Στην ανια της πρωτοχρονιας ειπα να χαλαρωσω ξεφυλλιζοντας ταξιδιωτικες σελιδες του Robert Byron.

Ο Robert Byron (1905-1941) ηταν Αγγλος ταξιδιωτικος συγγραφεας, ιστορικος και κριτικος της τεχνης.
Αναμεσα στα γνωστα του βιβλια το The Road to Oxiana, γραμμενο το 1937 ως ταξιδιωτικο οδοιπορικο στην Περσια και το Αφγανισταν, το The Station, γραμμενο το 1928 για το ταξιδι του στο Αγιο Ορος και το Europe in the Looking-Glass (Reflections of a Motor Drive from Grimsby to Athens), γραμμενο το 1926, που μονο ο τιτλος του δινει τον αντικατοπτρισμο της Ευρωπαικης ψευδαισθησης, το Ευρωπαικο παραπετασμα.

Απο τα γραπτα του Robert Byron απομονωσα δυο φρασεις, που αναφερονται στη Χιτλερικη Γερμανια πριν τον πολεμο και προβληματιστηκα πολυ να τις χρησιμοποιησω, για το φοβο της προσβολης των ζωων στην ταυτιση τους με τους ναζι, που συμφωνα με τον Αριστοτελη "τα ζωα των ανθρωπων χαριν (εστι)":

"Οι ναζι ειναι απιστευτα γελοιοι. Σε εναν πολεμο μαζι τους, θα ειναι σαν να πολεμαμε εναν απεραντο ζωολογικο κηπο".

Σημερα η Ελλαδα μαχεται με την κοπρια αυτου του απεραντου ζωολογικου κηπου στο τσιρκο της καπιταλιστικης ζουγκλας της "Ενωμενης Ευρωπης".

Στα τερατα του τσιρκου της Ενωμενης Ευρωπης μπορει να διακρινει κανεις τις γραφικες φιγουρες των τερατων του τσιρκου του 19ου αιωνα:

Τον αναπηρο Πριγκιπα Ραντιαν, χωρις χερια και ποδια, που ηταν απιστευτα αυταρκης..., σερνοντας μονος το αναπηρικο καροτσακι.

Τον Λαιονελ το Λιονταρι, που εγινε πρωταγωνιστης του τσιρκου, με την παιδικη φωνουλα του κοντρα τενορου.

Τον Φελιξ Βελρε με το λεπτεπιλεπτο δερμα του.

Και τελος την Μιρτλ Κορμπιν με τα τεσερα ποδια και τα δύο θηλυκα γεννητικα οργανα.

Για να της βαλεις τα δυο ποδια σε ενα παπουτσι χρειαζονται δυο παπουτσια, ωστε η παροιμια να γινει τεσσερα ποδια σε δυο παπουτσια, επισης και δυο αρσενικα γεννητικα οργανα και μαλιστα με μεγαλα αρχ@@δια για να κλεισουν τις μαυρες τρυπες των διπλων θηλυκων οργανων.
Προυποθεση, δηλαδη, το διπλο πρωτογενες πλεονασμα.

Γνωριζω τη μαρξιστικη αρχη πως η ιστορια επαναλαμβανεται ως φαρσα.
Ο καθαρισμος της κοπρου του Αυγεια απο τον Ηρακλη δεν ειναι ιστορια, αλλα μυθολογια.
Μηπως, ομως, η μυθολογια επαναλαμβανεται ως πραγματικοτητα και ο κληρος ελαχε στη χωρα μας να καθαρισει την κοπρο του ναζιστικου Αυγεια;

Νομιζω πως σε κατι αναλογο αναφερεται ο Jean Cocteau, λεγοντας πως "η ιστορια με τον καιρο παραποιειται, ενω η μυθολογια μεταπλαθεται σε πραγματικοτητα", βλεποντας την Ελλαδα σαν "ενα πτωμα που κατασπαραζεται απο τους μυθους της".

Τελικα, η ανια της πρωτοχρονιας δεν ηταν αντιεπαναστατικη**, πολυ περισσοτερο μαλιστα οταν τη διασκεδαζεις απο την αριστερη οχθη (la rive gauche)... του Σηκουανα.

* "Αισθανομαι την καρδια Ελληνικη".
Οι πολιτικοι της Ελλαδας αισθανονται την καρδια τους ΕυρωΑμερικανικη.
Καρδιακη τραπεζα ΕυρωΑμερικανικου καπιταλιστικου σπερματος, αλλως αποκαλουμενου και χρηματος.
Σπερμα και χρημα, η ρευστοτητα της εικονικης και της πραγματικης οικονομιας του καπιταλισμου.

** "L'ennui est contre-révolutionnaire" (Η ανια ειναι αντιεπαναστατικη) (Συνθημα του Παρισινου Μαη του '68).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου