Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ

"Μακραι τυραννων χειρες" και της μνημονιακης "δημοκρατιας" μακρυτερες.

Ανενδοτο αγωνα κηρυξε το ΠαΣοΚ κατα της Χρυσης Αυγης, για να τη θεσει εκτος νομου, κατηγορωντας τη για πολιτικο φασισμο, θεωρωντας προφανως τις χαρατσοδρομιες του ως πραξεις ανθρωπισμου.

Η λαικη θυμοσοφια εχει δωσει την απαντηση, "ο διαβολος δεν ειχε δουλεια και γ@@ουσε τα παιδια του".
Σιγουρα, δεν μπορει να θεωρηθει σοβαρη δουλεια ενος κομματος, που ο ελληνικος λαος ειχε την ατυχια να τον κυβερνησει για ενα τεταρτο του αιωνα ως δηθεν σοσιαλιστικο, να αποτελει ενα αριθμητικο κοινοβουλευτικο διατροφικο συμπληρωμα - κολοβωμα του χρηματοπιστωτικου φασισμου.
Απο την αλλη, παιδι του ΠαΣοΚ μηπως δεν ειναι η Χρυση Αυγη;
Απο τη μητρα της εξουσιας, που το ιδιο βιασε παρα φυσιν και κατ' εξακολουθηση, μηπως δεν προηλθε;

Η ψυχιατρικη εχει δωσει τη δικη της ερμηνεια ως ενα μιγμα μεταθεσης και προβολης των αμυντικων μηχανισμων του πολιτικου Εγω.

Στη μεταθεση ιδεες ή επιθυμιες, ακομα και συναισθηματα (αν εχουν μεινει καταλοιπα τους στην πολιτικη) μετατιθενται απο το αρχικο τους αντικειμενο σε ενα περισσοτερο αποδεκτο υποκαταστατο.

Στη προβολη ασυνειδητες ιδεες, ενορμησεις, πραξεις και συναισθηματα αποδιδονται σε αλλους για την αποφυγη εσωτερικων συγκρουσεων.
Με τη διαφορα πως στην περιπτωση του ΠαΣοΚ εχουμε μια αναδυση του χωρου του ασυνειδητου στο επιπεδο της πολιτικης συνειδησης.
Για παραδειγμα οι παραληρηματικες ιδεες καταδιωξης κατα της Χρυσης Αυγης ειναι η προβολη της δικης του επιθετικοτητας προς το κοινωνικο περιβαλλον, αυτο που λεηλατησε με τους ξενους οικονομικους κατακτητες.

H παρωδια της μνημονιακης δημοκρατιας, για την οποια η ψυχιατρικη σηκωνει τα χερια της, μου θυμιζει την κατασταση στην Ευρωπη την περιοδο της οικονομικης κρισης της δεκαετιας του '30, οπως τη γνωρισαμε μεσα απο τα βιβλια.
Συμφωνα με τους Γαλλους διανοουμενους της περιοδου εκεινης, η αστικη δημοκρατια ειχε χρεωκοπησει μαζι με την καπιταλιστικη οικονομια.
Η αποψη αυτη δικαιωνει τη σκεψη, που εξεφρασα πολλες φορες απο τη δεκαετια του '70 σε δημοσιευμα μου στο περιοδικο "Νεοι Στοχοι", πως η αστικη δημοκρατια ειναι ενα παρακολουθημα, μια πολιτικη αποφυση της οικονομιας του καπιταλισμου.
Τοτε, λοιπον, ο Γαλλος συγγραφεας Pierre Eugène Drieu La Rochelle (1893-1945) ειχε πει, πως "ενα ανησυχο πνευμα δεν μπορει να γινει παρα φασιστας ή κομμουνιστης".
Ο ιδιος εγινε φασιστας, ενω ο φιλος του Louis Aragon κομμουνιστης.
Παραφραζοντας, λοιπον, το Γαλλο συγγραφεα για τη σημερινη οικονομικη κριση της χωρας μας και την απαξιωμενη μνημονιακη κατ' ονομα μονο "δημοκρατια", θα μπορουσαμε να πουμε, πως ενα κομμα δεν μπορει να ειναι παρα φασιστικο ή κομμουνιστικο.
Ολοι, τουλαχιστον, γνωριζουμε, πως το ΠαΣοΚ δεν ανηκει στο ιδεολογικο στερεωμα του κομμουνισμου, αλλα στα ρευστα αποβλητα της τραπεζοκρατιας.

Γνωριζουν οι "σωτηρες" και "προστατες" (κατα τον Πλατωνα, οι τυραννοι πρωτοεμφανιζονται ως προστατες), πως "οποιος ειναι αυστηροτερος απο τους νομους ειναι τυραννος" (Luc de Clapiers, marquis de Vauvenargues) και πως "ολοκληρωτικο καθεστως ειναι αυτο στο οποιο ο,τι δεν απαγορευεται ειναι υποχρεωτικο" (Curzio Malaparte);

Συμφωνα με το Συμβολο της Πιστης του καπιταλισμου, ο φασισμος ειναι ενας, θεος, πατερας και παντοκρατορας, ειτε εθνικος, ειτε ευρωπαικος, ειτε πολιτικος, ειτε οικονομικος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου