(Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ)
Στον Βαγγελη Σταμουλια, που ανοιξε ενα νεο κεφαλαιο στην πολιτικη εγκληματολογια, την δολοφονια δια της αυτοκτονιας (πολιτικη δολοφονια).
Η μνημονιακη "δημοκρατια", οπως και καθε αλλη μορφη δημοκρατιας, που συγκαλυπτει την ταξικη βια της αστικης ταξης, δεν εχει αδιεξοδα.
Δεν βαφει τα χερια με το αιμα των αθωων, απλα δινει το οπλο της αυτοδολοφονιας (αλλο αυτοκτονια, αλλο αυτοδολοφονια), ωστε να βαψει ο καθενας μονος του τα χερια του με το αιμα του.
"Η βια συγκαλυπτεται μονο με ψεματα και τα ψεματα συντηρουνται μονο με τη βια"
(Σολζενίτσιν)
Ο φαυλος κυκλος της χρηματοπιστωτικης βιας και του μεγαλου ψεματος της σωτηριας.
Συμφωνα με τη ναζιστικη αναδρομηση της μυθολογιας και της ιστοριας του Alfred Rosenberg, το εργο Mein Kampf (Ο Αγων μου) του Hitler θα μπορουσε να θεωρηθει ως ενα παλαιο Μνημονιο ή το Μνημονιο ως ενα νεο Mein Kampf.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜEIN KAMPF (Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ) ΤΟΥ HITLER
"Ποτε μεχρι σημερα δεν δημιουργηθηκε κρατος μεσω της ειρηνικης οικονομιας".
Σχολιο: Γιατι να δημιουργηθει στην Ελλαδα; Υπαρχουν Ελληνες αφελεις, εκτος απο τους προσκυνημενους, που πιστευουν στη γενναιοδωρια των προθεσεων της χρηματοπιστωτικης εξουσιας;
"Δεν αναγνωριζονται αποφασεις της πλειοψηφιας, παρα μονο των υπευθυνων προσωπων".
Σχολιο: Για παραδειγμα οι αποφασεις της ομοουσιου και αδιαιρετου τροικας, που ερχεται αποφασιζει, διατασσει και φευγει ή των τραπεζιτων που οριζονται ως πρωθυπουργοι και υπουργοι.
"Ενας παιρνει τις αποφασεις, χωρις την καταργηση των κοινοβουλιων ως οργανων εργασιας, που απλα συσκεπτονται και οχι ως αποφασιστικων μηχανισμων ψηφοφοριας".
Σχολιο: Σας λενε κατι οι Πραξεις Νομοθετικου Περιεχομενου, κατα τις οποιες η πλειοψηφια λειτουργει ως κλειστη ιδιοκτησια, μεταγεγραμμενη στο υποθηκοφυλακειο του κομματικου θησαυροφυλακειου, οπου το κοινοβουλιο απλα επικροτει και χειροκροτει τις αποφασεις της εκτελεστικης ολιγαρχιας;
"Δημοκρατια" του "Αγων μου", δηλαδη του μνημονιου ηθελα να πω, γιατι ποτε δεν πιστεψα στη ναζιστικη αναδρομηση της ιστοριας του Alfred Rosenberg ή αλλως δημοκρατια των φτωχων στην υπηρεσια της λαικης κυριαρχιας των πλουσιων.
Με αλλα λογια: Χρηματοπιστωτικος φασισμος.
ΥΓ. Το σχολιο μου αυτο ειναι το 298ο, που σημαινει πως υπολειπονται αλλα δυο ισως και καποιο επιλογικο για να ολοκληρωσω τον αντιμημονιακο, αντιφασιστικο και αντιναζιστικο κυκλο, που ξεκινησε ως σαρκασμος της ελληνικης ψευτοδημοκρατιας και ταξιδευσε στα πελαγη της φιλοσοφιας, της ψυχιατρικης - ψυχαναλυσης, της τεχνης, των μαθηματικων και των προσωπικων αναμνησεων.
Μια φιλη, προηγουμενως συνεργατης και παλαιοτερα σπουδαστρια μου, που προσπαθει σημερα ως διευθυντια δημοτικου ωδειου, σε δισεχτους καιρους, να κανει αυτο που εγω ευτυχησα να απολαυσω (η εργασια μου ως διευθυντη σε διαφορα ωδεια δεν ηταν βιοποριστικη) σε καλυτερα χρονια, αναρωτηθηκε τι θα κανω αν σταματησω τη σχολιογραφια.
Εχω να απολαυσω τις τρεις μικρες μου αγαπες, τη Claudine, τη Chloé και Jagie, που ειχαν την ευτυχια να γεννηθουν σκυλιτσες και οχι "ανθρωποι" και να ανασυνταξω στη μνημη μου παμπολες μουσικες, αισθητικες (προσοχη οχι ασθηματικες), φιλοσοφικες κλπ αναμνησεις, που ισως καποτε αν ξαναβρω τη δυναμη κατι χρησιμο να καταγραψω (πχ αναλυση ολα τα Πρελουντια του Debussy), οχι απο φετιχισμο, αλλα απο το μοναδικο παθος της προσφορας.
Τελος, απο το φορεα που εξεδωσε τα διαφορα βιβλια μου ζητησα να τα διανεμει δωρεαν σε σπουδαστες και εκπαιδευτικα και μουσικα ιδρυματα, σαν ενα ειδος μιας συγχρονης mataroa* στα ζοφερα χρονια του χρηματοπιστωτικου ολοκληρωτισμου και στον εμφυλιο αναμεσα στον Ελληνικο λαο και τον τραπεζοφασισμο.
Την ωρα που τελειωνα το σχολιο αυτο πηρα ενα μηνυμα απο τη Cité de la Musique de Paris.
Δυστυχως, η Ελβετια μου δυσκολεψε περισσοτερο το μνημονιακο βιο μου..., οχι εξαιτιας της λιστας Lagarde, που δεν ευτυχησα να βρισκομαι στο περιεχομενο της, αλλα γιατι κατηργησε την πατροπαραδοτη πρωινη πτηση της Swiss air απο τη Θεσσαλονικη για τη Ζυριχη και απο εκει με συντομες ανταποκρισεις για ολα τα μερη του κοσμου.
Αποφασιζα στις 12 το βραδυ και ξημερωνοντας ημουν στις 9 το πρωι στο Παρισι, το Λονδινο ή το Βερολινο.
Αισθανομαι ασφυξια, φυλακισμενος, αφου το ταξιδι απο τη Θεσσαλονικη για τις πνευματικες πολεις μου στην Ευρωπη ειναι πλεον μια περιπετεια.
Ισως ειναι ενας ακομα σημαδιακος λογος να επισπευσω την οριστικη αποχωρηση μου απο την Ελλαδα.
Εξαλλου, ολοκληρωνοντας την αντιμνημονιακη σχολιογραφια, θα ειμαι με αυτους, που "κατω απ’ το χωμα (εγω προς το παρον κατω απο το χωμα της σιωπης) μες στα σταυρωμενα χερια τους
κρατανε τις καμπανας το σχοινι,
προσμενουνε την ωρα, προσμενουν να σημανουν την ανασταση".
Μataroa: Πλοιο με το οποιο το 1945 ο Octave Merlier, διευθυντης του Γαλλικου Ινσιτουτου των Αθηνων φυγαδεψε με υποτροφιες του Γαλλικου κρατους γισ σπουδες στο Παρισι μια πληθωρα πνευματικων ανθρωπων, που διωκονταν απο το Γερμανικο ναζισμο και τα φονικα ταγματα ασφαλειας.
Σημερα ο ιδιος ναζισμος και οι απογονοι των ταγματασφαλιτων σωζουν την ελλαδα των τραπεζων εξοντωνοντας τους Ελληνες.
Στον Βαγγελη Σταμουλια, που ανοιξε ενα νεο κεφαλαιο στην πολιτικη εγκληματολογια, την δολοφονια δια της αυτοκτονιας (πολιτικη δολοφονια).
Η μνημονιακη "δημοκρατια", οπως και καθε αλλη μορφη δημοκρατιας, που συγκαλυπτει την ταξικη βια της αστικης ταξης, δεν εχει αδιεξοδα.
Δεν βαφει τα χερια με το αιμα των αθωων, απλα δινει το οπλο της αυτοδολοφονιας (αλλο αυτοκτονια, αλλο αυτοδολοφονια), ωστε να βαψει ο καθενας μονος του τα χερια του με το αιμα του.
"Η βια συγκαλυπτεται μονο με ψεματα και τα ψεματα συντηρουνται μονο με τη βια"
(Σολζενίτσιν)
Ο φαυλος κυκλος της χρηματοπιστωτικης βιας και του μεγαλου ψεματος της σωτηριας.
Συμφωνα με τη ναζιστικη αναδρομηση της μυθολογιας και της ιστοριας του Alfred Rosenberg, το εργο Mein Kampf (Ο Αγων μου) του Hitler θα μπορουσε να θεωρηθει ως ενα παλαιο Μνημονιο ή το Μνημονιο ως ενα νεο Mein Kampf.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜEIN KAMPF (Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ) ΤΟΥ HITLER
"Ποτε μεχρι σημερα δεν δημιουργηθηκε κρατος μεσω της ειρηνικης οικονομιας".
Σχολιο: Γιατι να δημιουργηθει στην Ελλαδα; Υπαρχουν Ελληνες αφελεις, εκτος απο τους προσκυνημενους, που πιστευουν στη γενναιοδωρια των προθεσεων της χρηματοπιστωτικης εξουσιας;
"Δεν αναγνωριζονται αποφασεις της πλειοψηφιας, παρα μονο των υπευθυνων προσωπων".
Σχολιο: Για παραδειγμα οι αποφασεις της ομοουσιου και αδιαιρετου τροικας, που ερχεται αποφασιζει, διατασσει και φευγει ή των τραπεζιτων που οριζονται ως πρωθυπουργοι και υπουργοι.
"Ενας παιρνει τις αποφασεις, χωρις την καταργηση των κοινοβουλιων ως οργανων εργασιας, που απλα συσκεπτονται και οχι ως αποφασιστικων μηχανισμων ψηφοφοριας".
Σχολιο: Σας λενε κατι οι Πραξεις Νομοθετικου Περιεχομενου, κατα τις οποιες η πλειοψηφια λειτουργει ως κλειστη ιδιοκτησια, μεταγεγραμμενη στο υποθηκοφυλακειο του κομματικου θησαυροφυλακειου, οπου το κοινοβουλιο απλα επικροτει και χειροκροτει τις αποφασεις της εκτελεστικης ολιγαρχιας;
"Δημοκρατια" του "Αγων μου", δηλαδη του μνημονιου ηθελα να πω, γιατι ποτε δεν πιστεψα στη ναζιστικη αναδρομηση της ιστοριας του Alfred Rosenberg ή αλλως δημοκρατια των φτωχων στην υπηρεσια της λαικης κυριαρχιας των πλουσιων.
Με αλλα λογια: Χρηματοπιστωτικος φασισμος.
ΥΓ. Το σχολιο μου αυτο ειναι το 298ο, που σημαινει πως υπολειπονται αλλα δυο ισως και καποιο επιλογικο για να ολοκληρωσω τον αντιμημονιακο, αντιφασιστικο και αντιναζιστικο κυκλο, που ξεκινησε ως σαρκασμος της ελληνικης ψευτοδημοκρατιας και ταξιδευσε στα πελαγη της φιλοσοφιας, της ψυχιατρικης - ψυχαναλυσης, της τεχνης, των μαθηματικων και των προσωπικων αναμνησεων.
Μια φιλη, προηγουμενως συνεργατης και παλαιοτερα σπουδαστρια μου, που προσπαθει σημερα ως διευθυντια δημοτικου ωδειου, σε δισεχτους καιρους, να κανει αυτο που εγω ευτυχησα να απολαυσω (η εργασια μου ως διευθυντη σε διαφορα ωδεια δεν ηταν βιοποριστικη) σε καλυτερα χρονια, αναρωτηθηκε τι θα κανω αν σταματησω τη σχολιογραφια.
Εχω να απολαυσω τις τρεις μικρες μου αγαπες, τη Claudine, τη Chloé και Jagie, που ειχαν την ευτυχια να γεννηθουν σκυλιτσες και οχι "ανθρωποι" και να ανασυνταξω στη μνημη μου παμπολες μουσικες, αισθητικες (προσοχη οχι ασθηματικες), φιλοσοφικες κλπ αναμνησεις, που ισως καποτε αν ξαναβρω τη δυναμη κατι χρησιμο να καταγραψω (πχ αναλυση ολα τα Πρελουντια του Debussy), οχι απο φετιχισμο, αλλα απο το μοναδικο παθος της προσφορας.
Τελος, απο το φορεα που εξεδωσε τα διαφορα βιβλια μου ζητησα να τα διανεμει δωρεαν σε σπουδαστες και εκπαιδευτικα και μουσικα ιδρυματα, σαν ενα ειδος μιας συγχρονης mataroa* στα ζοφερα χρονια του χρηματοπιστωτικου ολοκληρωτισμου και στον εμφυλιο αναμεσα στον Ελληνικο λαο και τον τραπεζοφασισμο.
Την ωρα που τελειωνα το σχολιο αυτο πηρα ενα μηνυμα απο τη Cité de la Musique de Paris.
Δυστυχως, η Ελβετια μου δυσκολεψε περισσοτερο το μνημονιακο βιο μου..., οχι εξαιτιας της λιστας Lagarde, που δεν ευτυχησα να βρισκομαι στο περιεχομενο της, αλλα γιατι κατηργησε την πατροπαραδοτη πρωινη πτηση της Swiss air απο τη Θεσσαλονικη για τη Ζυριχη και απο εκει με συντομες ανταποκρισεις για ολα τα μερη του κοσμου.
Αποφασιζα στις 12 το βραδυ και ξημερωνοντας ημουν στις 9 το πρωι στο Παρισι, το Λονδινο ή το Βερολινο.
Αισθανομαι ασφυξια, φυλακισμενος, αφου το ταξιδι απο τη Θεσσαλονικη για τις πνευματικες πολεις μου στην Ευρωπη ειναι πλεον μια περιπετεια.
Ισως ειναι ενας ακομα σημαδιακος λογος να επισπευσω την οριστικη αποχωρηση μου απο την Ελλαδα.
Εξαλλου, ολοκληρωνοντας την αντιμνημονιακη σχολιογραφια, θα ειμαι με αυτους, που "κατω απ’ το χωμα (εγω προς το παρον κατω απο το χωμα της σιωπης) μες στα σταυρωμενα χερια τους
κρατανε τις καμπανας το σχοινι,
προσμενουνε την ωρα, προσμενουν να σημανουν την ανασταση".
Μataroa: Πλοιο με το οποιο το 1945 ο Octave Merlier, διευθυντης του Γαλλικου Ινσιτουτου των Αθηνων φυγαδεψε με υποτροφιες του Γαλλικου κρατους γισ σπουδες στο Παρισι μια πληθωρα πνευματικων ανθρωπων, που διωκονταν απο το Γερμανικο ναζισμο και τα φονικα ταγματα ασφαλειας.
Σημερα ο ιδιος ναζισμος και οι απογονοι των ταγματασφαλιτων σωζουν την ελλαδα των τραπεζων εξοντωνοντας τους Ελληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου