Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΥΠΟΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ, Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ ΚΑΙ Η ARIA DA CAPO

IN MEMORIAM

Στη μνημη του πατερα μου, που για δυο χρονια ως κρατουμενος ή μαλλον ως "φιλοξενουμενος", για να μη διαταραξω το Ευρωπαικο κεκτημενο, δεχτηκε το βελουδινο χαδι στα SPA (Salus Per Aquam ή Sanitas Per Aquam - Υγεια με το Νερο, δηλαδη τη ρευστοτητα, ανθρωπιστικη, βιολογικη, οικονομικη, νομισματικη, κλπ) του Γερμανικου πολιτισμου, τα στρατοπεδα συγκεντρωσης.

Στη μνημη των νεκρων του Πολυτεχνειου, που "ξεφυγαν απο τον κυκλο και χαμογελανε μεσα σε μια παραξενη ησυχια" (Σεφερης) με τα καμωματα των ζωντανων του, πολιτικων φαντασματων της μεταπολιτευτικης (μεταμοντερνας και σουρρεαλιστικης) "δημοκρατιας", που απο τα κικλιδωματα του Πολυτεχνειου δρασκελισαν τη βουλευτικη Κιγκαλερια  και τη Γερμανικη Καγκελαρια.

Δυστυχως δεν ημουν ενας απο τους νεκρους του Πολυτεχνειου, αλλα ευτυχως ουτε και ενας απο τους ζωντανους του.

"Ο φασισμος εχει την αρχη του στη σκεψη, πως ολοι οι αλλοι ειναι ανοητοι" (Paul Valery)

Παραλλαγη
"Αυτο που ο φασισμος μισει περισσοτερο ειναι η ευφυια" (Miguel de Unamuno)

Αντιθετη στη βια δηλωσε η καγκελαριος της βιας, υστερα απο τη γνησια Ελληνικη αντιδραση κατα του αποστολου της Fuchtel (αποστολος κατα των εθνων) στη Θεσσαλονικη, διεκδικωντας το Νομπελ της μη βιας, που δεν ειναι το ιδιο με αυτο της ειρηνης.

Ο ναζισμος ηταν ενα χαδι της ιστοριας, μια αυρα των Αλπεων, που δροσισε στα κρεματορια και τους θαλαμους των αεριων τους Εβραιους και τους Κομμουνιστες, λιγο πριν παραδωσουν το διψασμενο πνευμα τους.

Ο χρηματοπιστωτικος καννιβαλισμος ειναι μια προτεσταντικη φιλανθρωπια, που σκοτωνει τα θυματα του για να τα σωσει, λιγο πριν παραδωσουν το πεινασμενο σωμα τους.

Ο Ελληνας δεν θα γινει ποτε υπακουος φιλος της Γερμανιας.

Δεν θα απαρνηθει ποτε το αιμα του πατερα και της μαννας του, του γιου και της κορης του, του παππου και της γιαγιας του, του αδελφου και της αδελφης του.

Δεν θα παραγραψει ποτε την Καισιαριανη και τα Καλαβρυτα,  το Διστομο και το Χορτιατη.

Δεν θα συγχωρησει ποτε τους δοσιλογους Γερμανοτσολιαδες.

Η Ελληνικη ιστορια δεν κουρευται, γιατι δεν ομολογηθηκε απο ομολογιουχους χρηματοπιστωτες, αλλα απο πατριωτες ομολογητες.

Εξω απο καθε Ελληνικη πορτα υπαρχει και ενας Γερμανος δολοφονος.

Μεσα απο καθε Ελληνικη πορτα υπαρχει και ενας Ελληνας νεκρος ή πεινασμενος απο τα χερια του.

Ας αντιδρασουμε απο αυριο τιμωντας τους νεκρους και τους πεινασμενους μας, λοιπον, ειρηνικα και πολιτισμενα, αφου το θελουν ετσι, γιατι ετσι τους αξιζει, ολοι οι Ελληνες, οι συγχρονοι σημαδεμενοι της Γερμανικης βαρβαροτητας, κρεμωντας στα μπαλκονια των σπιτιων μας ενα μαυρο ρουχο*, ενθυμιο της μαννας, της γιαγιας ή της αδελφης μας, οσο τα σπιτια ειναι ακομα δικα μας, πριν γινουν παραναλωμα του χρηματοπιοστωτικου πυρος.

O Fuchtel κοστολογησε τον Ελληνα δημοσιο υπαλληλο στο ενα τριτο της αξιας του Γερμανου.
Τον ευχαριστουμε για την Αρια da capo** της γενναιοδωριας του.
Οι προγονοι του ηταν πιο σφιχτοχερηδες στην αξιολογηση τους με την αναλογια σαραντα προς ενα.

"Αν σ’ όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν’  απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι’  αυτό το λόγο να είναι αποικία»" (Σαραντος Καργακος).

Ναι Σαραντο Καργακο με τον αγερωχο και απεριττο Δωρικο σου λογο, ο Ελαχιστος Κοινος Διαιρετης αναμεσα στον Ελληνα και το Γερμανο, την Ελλαδα και τη Γερμανια ειναι το ΜΙΣΟΣ, που δεν απαλειφεται απο τους ορους καμιας Ευρωπαικης εξισωσης ή μαλλον καμιας Ευρωπαικης ανισοτητας.

* Στην Ελλαδα καθε μαυρο ρουχο κοστιζει τουλαχιστον εναν νεκρο και εναν πεινασμενο και κρυβει μεσα του και εναν Γερμανο δολοφονο.

"Ω πικρές γυναίκες με το μαύρο ρούχο
παρθένες και μητέρες
Που σιμά στη βρύση δίνατε να πιούνε
στ' αηδόνια των αγγέλων
Έλαχε να δώσει και σ' εσάς ο Χάρος
τη φούχτα του γεμάτη" (Ελυτης).

Ναι Αθανατε Ελυτη (AΞΙΟΣ ΗΣΘΑ, ΕΙ και ΕΣΗ στην παρατατικη, ενεστωσα και μελλουσα ΑΘΑΝΑΣΙΑ) αυτη ηταν η μοναδικη και απλοχερη βοηθεια της Γερμανιας στη χωρα μας, η γεματη φουχτα του χαρου.

** Λογοπαιγνιο αναμεσα στην Αρια φυλη, εν ονοματι της οποιας πραγματοποιηθηκε το μεγαλυτερο εγκλημα της χωρας, που μισει τη βια οταν στρεφεται εναντιον της, κατα της ανθρωποτητας, και στην Αria da capo (Αρια απο την αρχη) της οπερας του Μπαροκ, που εχει τη μορφολογικη διαρθρωση αβα.
Μια αρχικη ιδεα, που επαναλαμβανεται, για να συμβολισω μ' αυτο την ανακαμψη του Γερμανικου ναζισμου.

1 σχόλιο:

  1. Τώρα που διαβάζω αυτούς τους στίχους του Ελύτη, εικάζω πώς από κάποια λανθασμένη ερμηνεία της τελευταίας αράδας, σε κάποιο πανεπιστήμιο της Γερμανίας. π.χ. της Χαϊδελβέργης, σε κάποιο σχετικό με την Ελλάδα τμήμα, π.χ. "Τμήμα μελετών, ελληνικών σπουδών και λοιπών βαλκανίων κάφρων", κάποιος ανεγκέφαλος ειδήμων, μετέφρασε τη "φούχτα" σε "Φούχτελ". Δεν έχουν κακές προθέσεις οι άνθρωποι κι εμείς τους αρπάζουμε απ' τα μούτρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή