(11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1942 - 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012)
Για τα εβδομηνταχρονα της Τουρκικης αγριοτητας, του Bαρλικ Bεργκισι, το κοινοβουλιο της τραπεζοσωτηριου "δημοκρατιας" σε εβδομαδιαιο αφιερωμα ειδικων μνημονιακων συνεδριασεων υπερτιμα τη γενεθλια μνημη του, ανεβαζοντας τα spreads της χρηματοπιστωτικης βαρβαροτητας.
Να τα εκατοστησει.
H επαναληψη της ιστοριας, τελικα, δεν ειναι φαρσα, ειναι πραγματικοτητα.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Copy - Paste απο τη Wikipedia με συντομα σχολια:
"Με την ονομασία Βαρλίκ Βεργκισί φέρονταν ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942.
Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση σε αναζήτηση αύξησης εσόδων των ταμείων ... εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων (και οχι σαν τις εκτακτες εφαπαξ και δια παντος εισφορες του Ευρωπαικου κεκτημενου, που επιβαλλονται καθε λιγο και λιγακι, ευτελιζοντας ακομα και τη σημασια των λεξεων), επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησής τους (τυχεροι οι μη μουσουλμανοι, που οι μουσουλμανοι δεν ειχαν επινοησει την αντικειμενικη αξια, αυτη που επινοησαν αργοτερα οι ορθοδοξοι φοροληστες).
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου, που ηγούνταν μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος (κατι αναλογο με αυτο που θα προκυψει απο το ομοιογενες μιγμα ΠαΣοΚ και ΝΔ) και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942 (ακριβως στα εβδομηνταχρονα του απο τις 11 Νοεμβριου του 2012, που το κοινοβουλιο της χρηματοπιστωτικης "δημοκρατιας" θα κοσμησει την πολιτικη λατερνα της μπατιρημενης χωρας μας με ενα ακομα μαργαριταρι της φορολογικης ληστειας, τον προϋπολογισμο της επομενης χρονιας)...
Η προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες (παλι καλα γιατι στην Ελλαδα ο λογαριαμος της ΔΕΗ με το χαρατσι ληγει πιο συντομα). Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ (οι οικονομικοι εισαγγελεις δουλευαν ασταματητα, απλα η δικαιοσυνη ειχε σταματησει, καθοτι η υπερεργασια των εισαγγελεων δεν σημαινει και υπερεργασια της δικαιοσυνης).
Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός, που ειδικά για τις μειονότητες, (ο φορος) υπολογίζονταν αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή (ευτυχως η διαστροφικη γριφοφορομαλακια Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε, γνωστη και ως Βαζελινιο - σαρδαμ αναγραμματισμου του Βενιζελιο - χαρατσι απλα διπλασιασε τους συντελεστες του σε μια νυχτα, για να διαψευσει την παροιμια "της νυχτας τα καμωματα τα βλεπει η μερα και γελαει").
Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν. Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον περί τις 2000 εύποροι αλλόθρησκοι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα καταναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες" (δοξα τον ορθοδοξο θεο του χρηματοπιστωτικου φασισμου, που σημερα στη χωρα μας οδηγει μονο το μισο αριθμο - 1000 - ομοθρησκων Ελληνων τη μερα στη καταναγκαστικη ανεργια, το κοινωνικο Ντιγιαρμπακιρ).
ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ
Για τα εβδομηνταχρονα της Τουρκικης αγριοτητας, του Bαρλικ Bεργκισι, το κοινοβουλιο της τραπεζοσωτηριου "δημοκρατιας" σε εβδομαδιαιο αφιερωμα ειδικων μνημονιακων συνεδριασεων υπερτιμα τη γενεθλια μνημη του, ανεβαζοντας τα spreads της χρηματοπιστωτικης βαρβαροτητας.
Να τα εκατοστησει.
H επαναληψη της ιστοριας, τελικα, δεν ειναι φαρσα, ειναι πραγματικοτητα.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Copy - Paste απο τη Wikipedia με συντομα σχολια:
"Με την ονομασία Βαρλίκ Βεργκισί φέρονταν ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942.
Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση σε αναζήτηση αύξησης εσόδων των ταμείων ... εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων (και οχι σαν τις εκτακτες εφαπαξ και δια παντος εισφορες του Ευρωπαικου κεκτημενου, που επιβαλλονται καθε λιγο και λιγακι, ευτελιζοντας ακομα και τη σημασια των λεξεων), επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησής τους (τυχεροι οι μη μουσουλμανοι, που οι μουσουλμανοι δεν ειχαν επινοησει την αντικειμενικη αξια, αυτη που επινοησαν αργοτερα οι ορθοδοξοι φοροληστες).
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου, που ηγούνταν μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος (κατι αναλογο με αυτο που θα προκυψει απο το ομοιογενες μιγμα ΠαΣοΚ και ΝΔ) και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942 (ακριβως στα εβδομηνταχρονα του απο τις 11 Νοεμβριου του 2012, που το κοινοβουλιο της χρηματοπιστωτικης "δημοκρατιας" θα κοσμησει την πολιτικη λατερνα της μπατιρημενης χωρας μας με ενα ακομα μαργαριταρι της φορολογικης ληστειας, τον προϋπολογισμο της επομενης χρονιας)...
Η προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες (παλι καλα γιατι στην Ελλαδα ο λογαριαμος της ΔΕΗ με το χαρατσι ληγει πιο συντομα). Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ (οι οικονομικοι εισαγγελεις δουλευαν ασταματητα, απλα η δικαιοσυνη ειχε σταματησει, καθοτι η υπερεργασια των εισαγγελεων δεν σημαινει και υπερεργασια της δικαιοσυνης).
Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός, που ειδικά για τις μειονότητες, (ο φορος) υπολογίζονταν αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή (ευτυχως η διαστροφικη γριφοφορομαλακια Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε, γνωστη και ως Βαζελινιο - σαρδαμ αναγραμματισμου του Βενιζελιο - χαρατσι απλα διπλασιασε τους συντελεστες του σε μια νυχτα, για να διαψευσει την παροιμια "της νυχτας τα καμωματα τα βλεπει η μερα και γελαει").
Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν. Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον περί τις 2000 εύποροι αλλόθρησκοι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα καταναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες" (δοξα τον ορθοδοξο θεο του χρηματοπιστωτικου φασισμου, που σημερα στη χωρα μας οδηγει μονο το μισο αριθμο - 1000 - ομοθρησκων Ελληνων τη μερα στη καταναγκαστικη ανεργια, το κοινωνικο Ντιγιαρμπακιρ).
ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου