"Στην πολιτικη, οπως και στη γραμματικη, το λαθος που κανουν ολοι γινεται κανονας"
(André Malraux)
Τα δημοσιευματα στο διαδικτυο αναφερονται σε εγγραφο - βομβα του ΔΝΤ, με το οποιο σε μια κριση κριτικης αυτοϊκανοποιησης, γκριζα ζωνη αναμεσα στην αυτοκριτικη και τον χρηματοπιστωτικο αυνανισμο, ο κατεξοχην φασιστικος μηχανισμος της διεθνους χρηματοπιστωτικης εξουσιας αναγνωριζει το λαθος, ως λαθος της ευρωπης, στο ρατσιστικο προγραμμα της εθνικης και κοινωνικης εξοντωσης της χωρας μας και του Ελληνισμου γενικοτερα, λεγοντας σχεδον απεριφραστα πως θυσιασαν χιλιαδες Ελληνες για να σωσουν την ευρωζωνη.
Απο την αλλη μερια, η ευρωζωνη αποδιδει το λαθος στο ΔΝΤ.
"Δυο γαϊδαροι μαλωνανε σε ξενο αχυρωνα".
Διπλα στην Αγια και Τιμια Ζωνη της Μονης του Βατοπεδιου οι Ελληνες για να μην ξεχναμε το αλληλοχρεο και αλληλεγγυο ευρωπαικο μισος θα πρεπει να καθιερωσουμε την ημερα της Αθλιας και Ατιμης ευρωζωνης.
Η αναγνωση αυτων των δημοσιευματων δεν ξερω πως συναιρεσε στο μυαλο μου τον ποιητικο με τον γραμματικο λογο.
Ισως να ηταν η αποψη του André Malraux, που συνεβαλε να ανασυρω στη μνημη μου κομματια απο τον σπασμενο καθρεπτη*, τοτε που συναρμολογουσαμε την πνευματικη μας υπαρξη περνωντας απο το πραγματικο στο φαντασιωσικο και το συμβολικο, για τη συγκροτηση του πνευματικου μας Εγω, ας μου επιτρεψουν οι ψυχαναλυτες την αδοκιμη χρησιμοποιηση του ορου.
Οι καθηγητες μας ηταν σαφεις.
Αλλο οι κτητικες αντωνυμιες που ακολουθουν το ονομα, συνηθως ουσιαστικο, αλλα και το επιθετο, δινοντας το κτητικο στιγμα και εμφαση και αλλο οι ομοηχες προσωπικες, που συνδεονται με το ρημα.
Ο μνημονιακος φασισμος φαλλοποιωντας τον κτητισμο, ανηγαγε τη κτηση σε βασικο ενστικτο της καπιταλιστικης διαστροφης.
Η ζωη ΜΑΣ, τα δικαιωματα ΜΑΣ, η περιουσια ΜΑΣ, αποτελουν κτητικες εν αχρηστια χρησεις της κτητικης αντωνυμιας επι του ουσιαστικου.
"Αυτο το χωμα ειναι δικο ΤΟΥΣ και δικο ΜΑΣ" (Ριτσος) ειναι μια μεταεπιθετικη χρηση της κτητικης Ελληνικης μεγαλοφροσυνης και ευγενειας, πρωτα "δικο ΤΟΥΣ" και υστερα "δικο ΜΑΣ".
"ΜΑΣ ελεγαν θα νικησετε οταν υποταχθειτε.
Υποταχθηκαμε και βρηκαμε τη σταχτη" (Σεφερης).
Η αντωνυμια εδω εχει προσωπικο χαρακτηρα, ενω η συνεπεια της σταχτης στη μνημονιακη υποταγη αναγεται σε κοινωνικο φαινομενο Εθνικης καταστροφης.
Και η πικρη αναμνηση.
Η ΑΡΝΗΣΗ και το ΛΑΘΟΣ της μνημονιακης συντριβης, μεσα απο μια παραφραση της τελευταιας στροφης του ποιηματος του Σεφερη "ΑΡΝΗΣΗ" με αλλαγη των προσωπων της κτητικης αντωνυμιας και του ρηματος:
"Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή σας (μας, το προμνημονιακως ορθο)· λάθος!
κι αλλάξατε (αλλάξαμε**, το προμνημονιακως ορθο) ζωή".
* Το Σταδιο του Καθρεπτη, κατα τον Lacan, ειναι το σταδιο συγκροτησης του εγω, που πραγματοποιειται απο τον 6ο ως τον 18ο μηνα και κατα το οποιο το παιδι αφενος καθοριζει και αναγνωριζει μπροστα στον καθρεπτη τον εαυτο του ως ειδωλο του εαυτου του και οχι ως πραγματικο προσωπο και διακρινει τη διαφορετικοτητα των αλλων και αφετερου αντιλαμβανεται τη συγκροτηση της σωματικης του ολοτητας, συνεχοντας τελικα το Πραγματικο, το Φαντασιωσικο και το Συμβολικο.
Ως καθοριστικη για το Σταδιο του Καθρεπτη θεωρειται η ανακοινωση του Lacan στο XVIο Διεθνες Ψυχαναλυτικο Συνεδριο της Ζυριχης στις 17 Ιουλιου του 1949 με θεμα "Le stade du miroir comme formateur de la fonction du Je telle qu'elle nous est révélée dans l'expérience psychanalytique" (Το σταδιο του καθρεπτη ως διαμορφωτης της λειτουργιας του Εγω, οπως αυτη μας αποκαλυπτεται στη ψυχαναλυτικη εμπειρια).
** Ποτε ενας μη Ελληνας Βαρβαρος (με κεφαλαιο για να μη μειωσω τη μοναδικοτητα της αρετης των ευρωπαιων) δεν θα μπορουσε να χρησιμοποιησει το πρωτο πληθυντικο προσωπο της αρετης της μεγαλοφροσυνης, που χρησιμοποιει ο Σεφερης.
Προσοχη, επισης, την ανω τελεια που υπαρχει πριν τη λεξη "λαθος".
(André Malraux)
Τα δημοσιευματα στο διαδικτυο αναφερονται σε εγγραφο - βομβα του ΔΝΤ, με το οποιο σε μια κριση κριτικης αυτοϊκανοποιησης, γκριζα ζωνη αναμεσα στην αυτοκριτικη και τον χρηματοπιστωτικο αυνανισμο, ο κατεξοχην φασιστικος μηχανισμος της διεθνους χρηματοπιστωτικης εξουσιας αναγνωριζει το λαθος, ως λαθος της ευρωπης, στο ρατσιστικο προγραμμα της εθνικης και κοινωνικης εξοντωσης της χωρας μας και του Ελληνισμου γενικοτερα, λεγοντας σχεδον απεριφραστα πως θυσιασαν χιλιαδες Ελληνες για να σωσουν την ευρωζωνη.
Απο την αλλη μερια, η ευρωζωνη αποδιδει το λαθος στο ΔΝΤ.
"Δυο γαϊδαροι μαλωνανε σε ξενο αχυρωνα".
Διπλα στην Αγια και Τιμια Ζωνη της Μονης του Βατοπεδιου οι Ελληνες για να μην ξεχναμε το αλληλοχρεο και αλληλεγγυο ευρωπαικο μισος θα πρεπει να καθιερωσουμε την ημερα της Αθλιας και Ατιμης ευρωζωνης.
Η αναγνωση αυτων των δημοσιευματων δεν ξερω πως συναιρεσε στο μυαλο μου τον ποιητικο με τον γραμματικο λογο.
Ισως να ηταν η αποψη του André Malraux, που συνεβαλε να ανασυρω στη μνημη μου κομματια απο τον σπασμενο καθρεπτη*, τοτε που συναρμολογουσαμε την πνευματικη μας υπαρξη περνωντας απο το πραγματικο στο φαντασιωσικο και το συμβολικο, για τη συγκροτηση του πνευματικου μας Εγω, ας μου επιτρεψουν οι ψυχαναλυτες την αδοκιμη χρησιμοποιηση του ορου.
Οι καθηγητες μας ηταν σαφεις.
Αλλο οι κτητικες αντωνυμιες που ακολουθουν το ονομα, συνηθως ουσιαστικο, αλλα και το επιθετο, δινοντας το κτητικο στιγμα και εμφαση και αλλο οι ομοηχες προσωπικες, που συνδεονται με το ρημα.
Ο μνημονιακος φασισμος φαλλοποιωντας τον κτητισμο, ανηγαγε τη κτηση σε βασικο ενστικτο της καπιταλιστικης διαστροφης.
Η ζωη ΜΑΣ, τα δικαιωματα ΜΑΣ, η περιουσια ΜΑΣ, αποτελουν κτητικες εν αχρηστια χρησεις της κτητικης αντωνυμιας επι του ουσιαστικου.
"Αυτο το χωμα ειναι δικο ΤΟΥΣ και δικο ΜΑΣ" (Ριτσος) ειναι μια μεταεπιθετικη χρηση της κτητικης Ελληνικης μεγαλοφροσυνης και ευγενειας, πρωτα "δικο ΤΟΥΣ" και υστερα "δικο ΜΑΣ".
"ΜΑΣ ελεγαν θα νικησετε οταν υποταχθειτε.
Υποταχθηκαμε και βρηκαμε τη σταχτη" (Σεφερης).
Η αντωνυμια εδω εχει προσωπικο χαρακτηρα, ενω η συνεπεια της σταχτης στη μνημονιακη υποταγη αναγεται σε κοινωνικο φαινομενο Εθνικης καταστροφης.
Και η πικρη αναμνηση.
Η ΑΡΝΗΣΗ και το ΛΑΘΟΣ της μνημονιακης συντριβης, μεσα απο μια παραφραση της τελευταιας στροφης του ποιηματος του Σεφερη "ΑΡΝΗΣΗ" με αλλαγη των προσωπων της κτητικης αντωνυμιας και του ρηματος:
"Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή σας (μας, το προμνημονιακως ορθο)· λάθος!
κι αλλάξατε (αλλάξαμε**, το προμνημονιακως ορθο) ζωή".
* Το Σταδιο του Καθρεπτη, κατα τον Lacan, ειναι το σταδιο συγκροτησης του εγω, που πραγματοποιειται απο τον 6ο ως τον 18ο μηνα και κατα το οποιο το παιδι αφενος καθοριζει και αναγνωριζει μπροστα στον καθρεπτη τον εαυτο του ως ειδωλο του εαυτου του και οχι ως πραγματικο προσωπο και διακρινει τη διαφορετικοτητα των αλλων και αφετερου αντιλαμβανεται τη συγκροτηση της σωματικης του ολοτητας, συνεχοντας τελικα το Πραγματικο, το Φαντασιωσικο και το Συμβολικο.
Ως καθοριστικη για το Σταδιο του Καθρεπτη θεωρειται η ανακοινωση του Lacan στο XVIο Διεθνες Ψυχαναλυτικο Συνεδριο της Ζυριχης στις 17 Ιουλιου του 1949 με θεμα "Le stade du miroir comme formateur de la fonction du Je telle qu'elle nous est révélée dans l'expérience psychanalytique" (Το σταδιο του καθρεπτη ως διαμορφωτης της λειτουργιας του Εγω, οπως αυτη μας αποκαλυπτεται στη ψυχαναλυτικη εμπειρια).
** Ποτε ενας μη Ελληνας Βαρβαρος (με κεφαλαιο για να μη μειωσω τη μοναδικοτητα της αρετης των ευρωπαιων) δεν θα μπορουσε να χρησιμοποιησει το πρωτο πληθυντικο προσωπο της αρετης της μεγαλοφροσυνης, που χρησιμοποιει ο Σεφερης.
Προσοχη, επισης, την ανω τελεια που υπαρχει πριν τη λεξη "λαθος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου