Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ KΑΙ Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ (LA PESTE) ΤΟΥ CAMUS

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οφειλω να ζητησω προκαταβολικα συγγνωμη, γιατι, ενω ξεκινησα να γραψω εναν αναλαφρο και συντομο ερωτικο σαρκασμο ως επιγραμμα, κατεληξα στο μεγαλο δραμα.
Επισης, πρεπει να σας ενημερωσω, πως δεν παρελειψα τυχαια να παραθεσω απο τα συναισθηματα της πανουκλας της χωρας μας τον ερωτα, που δεν λειπει απο την "Πανουκλα" του Camus, κι αυτο πιστευω πως το αντιλαμβανονται οσοι γνωριζουν τον τροπο της σκεψης μου, να ζυγιζω, δηλαδη, με "φαρμακευτικο ζυγο ακριβειας" μια προς μια τις λεξεις νοηματικα γι' αυτα που προκειται να γραψω ή να μη γραψω.
Οπως, φανταζομαι, αντιλαμβανεστε, πως δεν ειναι τυχαιος ο σαρκασμος να αναφερω τον γιατρο Μπερναρ Ριε του Οραν ως πλαστοπροσωπεια του σημερινου, του χθεσινου, του προχθεσινου, του παραπροχθεσινου και ιδιαιτερα εκεινου του αληστου μνημης συνταγματολογου της συμφορας και νυν συμφωνιστη της πολιτικης κακοφωνιας υπουργου της υγειας του Ελλαδισταν και οχι το αντιστροφο.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Υστερα απο την ταξιδιωτικη οδηγια, που εξεδωσε η Συρια προς τους εναπομειναντες "πολιτες" της να αποφευγουν τα ταξιδια τους στην Τουρκια, γιατι θεωρει τις διαδηλωσεις εκει πιο επικινδυνες του εμφυλιου πολεμου της χωρας τους, εχω το δικαιωμα να εκδωσω και τη δικη μου ταξιδιωτικη οδηγια για τους θερινους κορμαροθηρες, ειδος αρπακτικου αρσενικου πτηνου σαρκοφαγου, απο το κορμαρα και τη θηρα (κυνηγι) ορμωμενου.

Οδηγια

Τα θεσπεσια κορμια* ελευθερας βοσκης εξαφανιστηκαν απο τις παραλιες της Χαλκιδικης.
Μπορει να τα αναζητησει κανεις στα ορνιθοτροφεια των πισίνων**.

* Kαι οτι αλλο ευγενες, αποκρυφιστικο, ισοσυλλαβο, μονογενες και ομοιοκαταληκτο περναει αυθορμητα απο το νου σας.

** Ο τονος ειναι απαραιτητος, γιατι αν μετατεθει στη ληγουσα η λεξη αποκτα δυο εννοιες, μια συμβολικη και μια πραγματικη.
Η πραγματικη, που σημαινει αναζητηση μαυρης τρυπας στη μαυρη τρυπα, μπορει να συναντηθει μονο στην ευρωσωτηρια Ελληνικη οικονομια.

ΓΕΦΥΡΑ

"Ich weiβ, einmal, es wird ein Wunder geschehen"
( Το ξέρω, κάποτε θα γίνει ένα θαύμα ), οταν οι μνημονιοταυρομαχοι θα πιασουν τον ταυρο απο τ' α@@ιδια, συγγνωμη κερατα ηθελα να πω,
"Παλευει η περιστερα με το αγριμι*
πεντε η ωρα που βραδιαζει.
Κι η σαρκα μ’ ενα κερατο θλιμμενο**
πεντε η ωρα που βραδιαζει"
(Federico Garcia Lorca: Το χτυπημα και ο θανατος).

* Ποια ειναι η περιστερα και ποιο το αγριμι;

** Μαλλον χαρουμενο.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΜΑ

Μεχρι τωρα γνωρισαμε κυβερνησεις ειδικου σκοπου, τωρα θα γνωρισουμε και κυβερνηση ειδικοτερου σκοπου, της εξαφανισης των πτωματων στη χωρα της πανουκλας.

Διαβαζοντας για τον λεγομενο "ανασχηματισμο" και παρα το οτι αρκετες λεξεις εχουν χασει πλεον τη σημασια τους, οπως η "δημοκρατια", το "κοινοβουλιο", η "ελευθερια", τα " ανθρωπινα δικαιωματα", η "εθνικη ανεξαρτησια", "εργασια", κλπ, λεξεις που συνθετουν το δραμα του συγχρονου Ελληνισμου, διαβαζοντας, λοιπον, για το λεγομενο "ανασχηματισμο", οφειλω να ομολογησω πως η λεξη αυτη διατηρησε την ακεραιοτητα της νοηματικης της υποστασης, απο εναν υπαρχοντα σχηματισμο σχηματιζεται ενας αλλος με την αναδιαρθρωση των συνθετικων και αποσυνθετικων του στοιχειων, εντος εκτος και επι ταυτα, καρφωθηκε στο νου μου "Η Πανουκλα" (La Peste) του Albert Camus.

Ισως να οφειλεται στο γεγονος, πως στο καθ' υλιν αρμοδιο υπουργειο για την αντιμετωπιση μιας θανατηφορου πανδημιας, το υπουργειο υγειας, αντι για γιατρος τοποθετηθηκε τηλεοπτικος ασβεστης των λευκων οθονων, τηλεοπτικο ισοδυναμο των λευκων κελιων και οχι πισσα των μαυρων οθονων της Ελληνικης τηλεορασης (η πληροφορηση στα χρονια της πανουκλας).

Σε μια περιοχη της Ευρωπης, την Ελλαδα, σαν την περιοχη του Οραν της Αλγεριας στην "Πανουκλα" του Camus, παρατηρηθηκε εδω και τρια χρονια πως αρχισαν να ψοφανε τα ποντικια και συγκεκριμενα οι κομματικοι αρουραιοι, που ροκανισαν το δημοσιο πλουτο.

Ολοι καταλαβαινουν, αλλα δεν θελουν να παραδεχθουν, οπως στο εργο του Camus, πως προκειται για μια θανατηφορο επιδημια πανουκλας, με θυματα εναμισι εκατομμυριο ανεργους, τρια φτωχους και αλλα τοσα ανασφαλιστους και πεντε χιλιαδες αυτοχειριασμενους πολιτες.

Η περιοχη του Οραν, συγγνωμη της Ελλαδισταν ηθελα να πω, αποκλειστηκε, πχ απο τα χρηματοπιστωτικα κεντρα και μονο εταιριες γραφειων τελετων, που καλουνται επενδυτικες, μπαινοβγαινουν στη χωρα, κατω απο δρακοντεια μετρα τηλεοπτικης προβολης και προσβολης, για να δωσουν φρουδες ελπιδες στους νεκρους πολιτες.

Ο Albert Camus εχει ως κεντρικο προσωπο στην "Πανουκλα" του το γιατρο Μπερναρ Ριε, μια πλαστοπροσωπεια του σημερικου, του χθεσινου, του προχθεσινου, κλπ υπουργων της υγειας, που δεν χρειαζεται να ειναι γιατροι, γιατι οι πολιτες του Οραν, συγγνωμη και παλι, του Ελλαδιστα ηθελα να πω ειναι ηδη νεκροι.

Τα συναισθηματα πανω απο τα πτωματα της πανουκλας του Οραν ειναι τα συναισθηματα των μελλοθανατων, ως ορμεμφυτο πυον απο το αποστημα της συλλογικης καταστροφης, πανω απο την πανουκλα του Ελλαδισταν: γενικευμενη θλιψη, δυστυχια, αρνηση, αποδοχη, πονος, απογοητευση, αλληλεγγυη, υπομονη και ελλειψη ελπιδας,
Μια ελπιδα, που απαιτει ανθρωπιστικα και οχι τενχικα - οικονομικα μετρα (οπως στο Οραν του Camus, που κατοικοι επιδιδονται στις επιχειρηματικες δραστηριοτητες, πανω στα πτωματα συγκατοικων τους), πχ φαντασματα ή αναπνευστηρες επενδυτων, για να κρατηθει ζωντανη.

Η κριση της χωρας μας ειναι ιεραρχικα πρωτα απ' ολα κριση ανθρωπιστικη και υστερα με τη σειρα πολιτισμικη, πολιτικη και οικονομικη, γεγονος που θα με διευκολυνε σχεδον να συμφωνησω με τον τιτλο της ηλεκτρονικης εκδοσης της εφημεριδας "Ελευθεροτυπια", που χαρακτηριζε την νεογεννητη με ολες τις συγγενεις διαμαρτιες κυβερνηση ως "Κυβερνηση χωρις αλλοθι", με εναν μονο αστερισκο, σαν αυτους που βαζουν κατω απο τις θανατικες καταδικες μας, εκτος απο το αλλοθι της βλακειας.

CODA

Καθε φασιστικο καθεστως αρχιζει με τη σοβαροτητα και καταληγει με τη γελοιοτητα.
Τη φαση της σοβαροτητας η χωρα μας την περασε προ πολλου, τοτε που ο γελοιος υστερος της Παπανδρεικης δυναστειας παρεδιδε τη χωρα μας στο χρηματοπιστωτικο φασισμο της μητρικης του πατριδας.

ΤΕΛΙΚΗ ΠΤΩΣΗ (CADENCE FINALE)

O βακιλλος της "Πανουκλας" του Camus δεν εξαφανιζεται.
Μπορει να επανεμφανιστει και να στειλει τα ποντικια του να πεθανουν σε μια ευτυχισμενη πολη, σε αντιθεση με τον βακιλλο της πολιτικης πανουκλας της χωρας μας, που στελνει τα ποντικα του να ζησουν ακομα και σε μια δυστυχισμενη χωρα.
Ειναι τα ποντικια των ΔΕΚΟ, των Δημοτικων Επιχειρησεων και ολων των αλλων κομματογεννημενων, που συνεχιζουν το ροκανισμα της "πικρης πατριδας".

EΝΗΜΕΡΩΣΗ

Η απουσια μου με την προσωπικη επικοινωνια, που εγινε, γινεται ή θα γινει για λογους ευγενειας και διακριτικοτητας, ηδη αρχισα τη σταδιακη élimination των αποδεκτων της προσωπικης επικοινωνιας, μεχρι καποια στιγμη, συντομα, να γινει και η οριστικη της διακοπη, δε σημαινει και τη διακοπη της σχολιογραφιας μου στο "ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΠΡΙΤΗ - SANS ABRI", στην ηλεκτρονικη διευθυνση: athadim.blogspot.com

Το επομενο σχολιο μου θα απευθυνεται μονο στο blog.

Συγγνωμη και παλι για τη μεχρι τωρα ταλαιπωρια σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου