ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
(ΠΡΟΣΟΧΗ, ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ)
Τριημερο του Αγιου Πνευματος και ειπα, αρκετες οι 362 μερες μ' αυτο (το Αγιο Πνευμα)*, να το αφιερωσω (το τριημερο)* στο Αγιο Σωμα, εγκαλειποντας την αντιμνημονιακη ασκητικη και παιρνοντας το δρομο για το καθαρτηριο των ψυχων και το κολαστηριο των σωματων στην πατρογονικη παραλια της Χαλκιδικης, κατα το Ομηρικον "νοστιμον ημαρ**", εχοντας ορθανοιχτες στη μνημη μου και ετοιμες για αναλυση, τις παρτιτουρες του Jeux d'eau (Παιγχνιδια του νερου) του Ravel και του Les jeux d'eau à la Villa d'Este (Τα παιγχνιδια του νερου στη βιλα ντ' Εστε) απο το Années de pèlerinage (troisième année) (Χρονια προσκυνηματος - τριτος χρονος) του Liszt, εργου ακρως απαραιτητου, γιατι αποτελεσε την πηγη της εμπνευσης για το πρωτο.
Ακολουθωντας τον προσωπικο δρομο - μονοπατι για την παραλια, εκει που στα νιατα μας μυηθηκαμε στα αυνανιστηρια μυστηρια, οπως εχω σημειωσει και αλλοτε, υψηλης αντικειμενικης αξιας, μια και το καθε μετρο (γης για να μην παρεξηγηθω και με βλεπουν οι αναγνωστριες και το βαζουν στα ποδια) σημερα ξεπερναει τα 500 ευρωδανειστηρια νομισματα (εκ του νομιζω, δοκω και θεωρω) και ευτυχως που κλεισαμε εγκαιρα τα μπλοκακια της ασκησης του επιτηδευματος, γιατι ο ΦΠΑ (Φορος Πεοπαιζουσας Αξιας) θα ηταν δυσβαστακτος με βιβλια τριτης ταξεως, λογω διευρυνσης της φορολογητεας υλης των εκροων.
Στα ιδια μονοπατια ειχα τo ευτυχες ατυχημα να τραυματισθει το φρονηματικο μου μητρωο απο την αστυνομικη βαρβαροτητα, επειδη κατα τις νεανικες ξιφασκιες για λογους τιμης εθεσα, οπως ελεγε και ο αειμνηστος καθηγητης μας της Ανατομιας Αλεξανδρος Σαββας, δικην θηκης ξιφους, το εστηκος πεος στον κολεο (κολπο, απαραιτητη επεξηγηση για να αποτρεψω την Οθωμανοποιηση μου) Γιουγκουσλαβας, πραξη που χαρακτηριστηκε απο τα οργανα της ταξης, αγρυπνους φρουρους της πολιτικης μου συμπεριφορας, ως ενεργεια ιδεολογικης προσεγγισης στη μητρα του Κομμουνισμου.
Φτανοντας, λοιπον, στην παραλια, για να αφησω την επικη παρελθοντολογια (προσοχη οχι να εναποθεσω την παρελθοντολογια στην παραλια), οπως εκανε και ο Αγαθωνας (οχι ο μουστακοφορος της Eurovision, αλλα ο αυλοφορος, εξ' ου και Αγαθωνειος αυλησις), που εγκατελειψε την παρελθοντολογια των επων γραφοντας την πρωτη τραγωδια (Ανθευς) με φανταστικη υποθεση, χρησιμοποιησε εμβολιμα χορικα ανεξαρτητα απο την υποθεση του εργου (κατι σαν αυτο που κανω κι' εγω, απο αλλου ξεκιναω και αλλου πηγαινω) και το σημαντικοτερο "πρωτος εμβαλλειν και υπομιξαι χρωματικον" (γενος) στην τραγωδια, βρεθηκα μπροστα σε ενα δομικο και αισθητικο και οχι αισθηματικο αδιεξοδο, γιατι δεν υπαρχουν αισθηματικα αδιεξοδα, οπως δεν υπαρχουν και αδιεξοδα στη δημοκρατια, αφου και στις δυο περιπτωσεις υπαρχουν παντα οι προθυμοι εραστες, στην πρωτη περιπτωση χωρις εισαγωγικα, στη δευτερη με τα εισαγωγικα της μεγαλοπρεπειας της εξουσιας.
Η πολυχρωμια, η πολυτονικοτητα, η πολυτροπικοτητα και η πολυρρυμια, τοσες θηλυκες μουσαιες καλλονες του Γαλλικου Εμπρεσιονισμου, πανταχου απουσες, "μια ροπη (μνημονιοροπη) και παντα ταυτα θανατος" διαδεχθηκε κατα τη Σεπτη Υμνογραφια.
Αντι αυτων, λοιπον, πανταχου παρουσα η ενοτητα της τριτοκοσμικης φορμας, η Βαλκανικη μο(υ)νοτονικοτητα και μο(υ)νοχρωμια.
Ομως, "Ποια του βιου τρυφη διαμενει λυπης αμετοχος; Ποια δοξα εστηκεν επι γης αμεταθετος;"
Απαγοητευμενος, εκλεισα τις παρτιτουρες στη μνημη μου, αναλογιζομενος τις σκεψεις του Ravel, πως το εργο του Jeux d'eau, που γραφτηκε το 1901, ειναι εμπνευσμενο απο το νερο και τους μουσικους ηχους των πηγων, των καταρρακτων και των ρυακιων, ειναι βασισμενο σε δυο μοτιβα, σαν μια κινηση διθεματικης σονατας με απειθαρχο τονικο υποβαθρο και χωρις οργανωμενη μακροθεματικη υποσταση.
Η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι, πως η δομικη μεταθεση απο τη μακροδομικοτητα των θεματικων δομων στη μικροδομικοτητα των μοτιβικων κυτταρων μπορει να αποσυνθεσει και ταυτοχρονα να ενοποιησει τη φορμα σε μια λεπτη ισορροπια, αναλογα με τις τεχνικες επεξεργασιας, ευνοει τη μικροδομικη πολυτροπικοτητα, πολυτονικοτητα και πολυρρυθμια και δινει τον αισθητικο αποηχο της ρευστοτητας του νερου, αισθητικο στοιχειο που το συνανταμε και στο Au Lac du Wallenstadt και κυριως στο Au bord d’une source του Années de pèlerinage (première année) του Liszt.
Tελικα, ως απειθαρχος εφηβος, επι του εφηβαιου καθημενος, που δεν περναει ποτε απο τις διαβασεις των δρομων, καταφερα παλι να μπλεξω τα Βαλκανικα μπουτια με τον Ravel και τον Αγαθωνα με τον Liszt στα Παιγχνιδια του Νερου (Jeux d'eau) ή μαλλον στα Παιγχνιδια του Νου (Jeux d'esprit).
* Οι παρενθετικες διευκρινισεις ειναι απαραιτητες, γιατι αν αφιερωνα το Αγιο Πνευμα στο Αγιο Σωμα θα χρειαζοταν να επικαλεσθω το Αισχυλειο "εστιν θαλασσα, τις δε νιν κατασβεσει;" (Αγαμεμνων), "Il y a la mer, et qui la tarirait?" στη Γαλλικη γλωσσα μια και αναφερομαι στο Γαλλικο Εμπρεσιονισμο, για να ξεπλυνω τις ανομιες μου.
** Τωρα που η Ελλαδα εγινε πολος ελξης επενδυτων απο το Αζερμπαιτζαν, που συνωστίζονται στο γραφειο του προισταμενου της Ελληνικης Ραδιοφωνιας και μαεστρου των μουσικων συνολων της, πρωην υπουργου των οικονομικων και παντα τραπεζοκομου, ως κομιζοντος πλουτο ληστευθεντος εκ του λαου στις τραπεζες και δεν προφταινει να διαπραγματευεται μαζι τους (με τους επενδυτες εννοω, που μεχρι τωρα εμφανιστηκαν τρεις, ο πρωτος το εβαλε στα ποδια πριν το γαμο, ο δευτερος βρηκε τη νυφη διακορευμενη και ξαναπαζαρευει την προικα, μια και εχασε την τρυπα και ο τριτος δεν ολοκληρωσε την πρωτη νυχτα του γαμου, Αζερος με Ευρωπεα, για να βγαλει τα σεντονια στο μπαλκονι), ειπα να χρησιμοποιησω την Ομηρικη λεξη "ημαρ" ως συμβολο της Μεγαλης ΑγγΕλλαδας, αφου η ριζα της ειναι πολυπολιτισμικη, απο το Ινδοευρωπαικο āmer (ζεστη μερα), το Αρμενικο awr (μερα) και το Ευρωπαικο summer (καλοκαιρι).
ΥΓ.
Ζητω την κατανοηση σας, που εκανα συντομοτερα τα σχολιογραφηματα μου, γιατι καποιοι φιλοι, ενδιαφερομενοι προφανως για τον πνευματικο μου καματο, δηλωσαν ευγενικως προσποιουμενοι, πως δεν προφταινουν να τα διαβασουν με την ταχυτητα και την ποσοτητα της παραγωγης τους.
ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΦΤΑΙΝΕΤΕ;
Το γραφω με κεφαλαια λογω ελλειψης bold γραμματοσειρας στο BlackBerry, τουλαχιστον αν πεσει στα ματια σας, να σας διευκολυνω στην αλλοτρια ακολασια να πηδηξετε το υπολοιπο κειμενο.
Επιτελους, για πρωτη, ισως, φορα, η (πνευματικη) ρευστοτητα δινεται αφθονη στην πραγματικη οικονομια της αντιμνημονιακης κοινωνιας.
Εμεις με τη ρευστοτητα και οι τραπεζες με το ρευστο, συμφωνα με το ευρωπαικο κεκτημενο και αντιθετα με τον Αριστοτελικο διαχωρισμο, στα Ηθικα Νικομαχεια, του δικαιου και της δικαιοσυνης, του αδικου και της αδικιας, του νομιμου και της νομιμοτητας, του παρανομου και της παρανομιας, του ισου και της ισοτητας, του ανισου και της ανισοτητας.
"Δωρισται δη το αδικον το τε παρανομον και το ανισον, το δε δικαιον το τε νομιμον και το ισον..., επει δε το ανισον και το παρανομον ου ταυτον αλλ' ετερον ως μερος προς ολον (το μεν γαρ ανισον απαν παρανομον, το δε παρανομον ουχ απαν ανισον), και το αδικον και η αδικια ου ταυτα αλλ' ετερα εκεινων, τα μεν προς μερη τα δ' ως ολα (μερος γαρ η αδικια της ολης αδικιας, ομοιως δε και η δικαιοσυνη της δικαιοσυνης).
EΝΗΜΕΡΩΣΗ
Η απουσια μου με την προσωπικη επικοινωνια, που εγινε, γινεται ή θα γινει για λογους ευγενειας και διακριτικοτητας, δε σημαινει και τη διακοπη της σχολιογραφιας μου στο "ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΠΡΙΤΗ - SANS ABRI", στην ηλεκτρονικη διευθυνση:athadim.blogspot.com
(ΠΡΟΣΟΧΗ, ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ)
Τριημερο του Αγιου Πνευματος και ειπα, αρκετες οι 362 μερες μ' αυτο (το Αγιο Πνευμα)*, να το αφιερωσω (το τριημερο)* στο Αγιο Σωμα, εγκαλειποντας την αντιμνημονιακη ασκητικη και παιρνοντας το δρομο για το καθαρτηριο των ψυχων και το κολαστηριο των σωματων στην πατρογονικη παραλια της Χαλκιδικης, κατα το Ομηρικον "νοστιμον ημαρ**", εχοντας ορθανοιχτες στη μνημη μου και ετοιμες για αναλυση, τις παρτιτουρες του Jeux d'eau (Παιγχνιδια του νερου) του Ravel και του Les jeux d'eau à la Villa d'Este (Τα παιγχνιδια του νερου στη βιλα ντ' Εστε) απο το Années de pèlerinage (troisième année) (Χρονια προσκυνηματος - τριτος χρονος) του Liszt, εργου ακρως απαραιτητου, γιατι αποτελεσε την πηγη της εμπνευσης για το πρωτο.
Ακολουθωντας τον προσωπικο δρομο - μονοπατι για την παραλια, εκει που στα νιατα μας μυηθηκαμε στα αυνανιστηρια μυστηρια, οπως εχω σημειωσει και αλλοτε, υψηλης αντικειμενικης αξιας, μια και το καθε μετρο (γης για να μην παρεξηγηθω και με βλεπουν οι αναγνωστριες και το βαζουν στα ποδια) σημερα ξεπερναει τα 500 ευρωδανειστηρια νομισματα (εκ του νομιζω, δοκω και θεωρω) και ευτυχως που κλεισαμε εγκαιρα τα μπλοκακια της ασκησης του επιτηδευματος, γιατι ο ΦΠΑ (Φορος Πεοπαιζουσας Αξιας) θα ηταν δυσβαστακτος με βιβλια τριτης ταξεως, λογω διευρυνσης της φορολογητεας υλης των εκροων.
Στα ιδια μονοπατια ειχα τo ευτυχες ατυχημα να τραυματισθει το φρονηματικο μου μητρωο απο την αστυνομικη βαρβαροτητα, επειδη κατα τις νεανικες ξιφασκιες για λογους τιμης εθεσα, οπως ελεγε και ο αειμνηστος καθηγητης μας της Ανατομιας Αλεξανδρος Σαββας, δικην θηκης ξιφους, το εστηκος πεος στον κολεο (κολπο, απαραιτητη επεξηγηση για να αποτρεψω την Οθωμανοποιηση μου) Γιουγκουσλαβας, πραξη που χαρακτηριστηκε απο τα οργανα της ταξης, αγρυπνους φρουρους της πολιτικης μου συμπεριφορας, ως ενεργεια ιδεολογικης προσεγγισης στη μητρα του Κομμουνισμου.
Φτανοντας, λοιπον, στην παραλια, για να αφησω την επικη παρελθοντολογια (προσοχη οχι να εναποθεσω την παρελθοντολογια στην παραλια), οπως εκανε και ο Αγαθωνας (οχι ο μουστακοφορος της Eurovision, αλλα ο αυλοφορος, εξ' ου και Αγαθωνειος αυλησις), που εγκατελειψε την παρελθοντολογια των επων γραφοντας την πρωτη τραγωδια (Ανθευς) με φανταστικη υποθεση, χρησιμοποιησε εμβολιμα χορικα ανεξαρτητα απο την υποθεση του εργου (κατι σαν αυτο που κανω κι' εγω, απο αλλου ξεκιναω και αλλου πηγαινω) και το σημαντικοτερο "πρωτος εμβαλλειν και υπομιξαι χρωματικον" (γενος) στην τραγωδια, βρεθηκα μπροστα σε ενα δομικο και αισθητικο και οχι αισθηματικο αδιεξοδο, γιατι δεν υπαρχουν αισθηματικα αδιεξοδα, οπως δεν υπαρχουν και αδιεξοδα στη δημοκρατια, αφου και στις δυο περιπτωσεις υπαρχουν παντα οι προθυμοι εραστες, στην πρωτη περιπτωση χωρις εισαγωγικα, στη δευτερη με τα εισαγωγικα της μεγαλοπρεπειας της εξουσιας.
Η πολυχρωμια, η πολυτονικοτητα, η πολυτροπικοτητα και η πολυρρυμια, τοσες θηλυκες μουσαιες καλλονες του Γαλλικου Εμπρεσιονισμου, πανταχου απουσες, "μια ροπη (μνημονιοροπη) και παντα ταυτα θανατος" διαδεχθηκε κατα τη Σεπτη Υμνογραφια.
Αντι αυτων, λοιπον, πανταχου παρουσα η ενοτητα της τριτοκοσμικης φορμας, η Βαλκανικη μο(υ)νοτονικοτητα και μο(υ)νοχρωμια.
Ομως, "Ποια του βιου τρυφη διαμενει λυπης αμετοχος; Ποια δοξα εστηκεν επι γης αμεταθετος;"
Απαγοητευμενος, εκλεισα τις παρτιτουρες στη μνημη μου, αναλογιζομενος τις σκεψεις του Ravel, πως το εργο του Jeux d'eau, που γραφτηκε το 1901, ειναι εμπνευσμενο απο το νερο και τους μουσικους ηχους των πηγων, των καταρρακτων και των ρυακιων, ειναι βασισμενο σε δυο μοτιβα, σαν μια κινηση διθεματικης σονατας με απειθαρχο τονικο υποβαθρο και χωρις οργανωμενη μακροθεματικη υποσταση.
Η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι, πως η δομικη μεταθεση απο τη μακροδομικοτητα των θεματικων δομων στη μικροδομικοτητα των μοτιβικων κυτταρων μπορει να αποσυνθεσει και ταυτοχρονα να ενοποιησει τη φορμα σε μια λεπτη ισορροπια, αναλογα με τις τεχνικες επεξεργασιας, ευνοει τη μικροδομικη πολυτροπικοτητα, πολυτονικοτητα και πολυρρυθμια και δινει τον αισθητικο αποηχο της ρευστοτητας του νερου, αισθητικο στοιχειο που το συνανταμε και στο Au Lac du Wallenstadt και κυριως στο Au bord d’une source του Années de pèlerinage (première année) του Liszt.
Tελικα, ως απειθαρχος εφηβος, επι του εφηβαιου καθημενος, που δεν περναει ποτε απο τις διαβασεις των δρομων, καταφερα παλι να μπλεξω τα Βαλκανικα μπουτια με τον Ravel και τον Αγαθωνα με τον Liszt στα Παιγχνιδια του Νερου (Jeux d'eau) ή μαλλον στα Παιγχνιδια του Νου (Jeux d'esprit).
* Οι παρενθετικες διευκρινισεις ειναι απαραιτητες, γιατι αν αφιερωνα το Αγιο Πνευμα στο Αγιο Σωμα θα χρειαζοταν να επικαλεσθω το Αισχυλειο "εστιν θαλασσα, τις δε νιν κατασβεσει;" (Αγαμεμνων), "Il y a la mer, et qui la tarirait?" στη Γαλλικη γλωσσα μια και αναφερομαι στο Γαλλικο Εμπρεσιονισμο, για να ξεπλυνω τις ανομιες μου.
** Τωρα που η Ελλαδα εγινε πολος ελξης επενδυτων απο το Αζερμπαιτζαν, που συνωστίζονται στο γραφειο του προισταμενου της Ελληνικης Ραδιοφωνιας και μαεστρου των μουσικων συνολων της, πρωην υπουργου των οικονομικων και παντα τραπεζοκομου, ως κομιζοντος πλουτο ληστευθεντος εκ του λαου στις τραπεζες και δεν προφταινει να διαπραγματευεται μαζι τους (με τους επενδυτες εννοω, που μεχρι τωρα εμφανιστηκαν τρεις, ο πρωτος το εβαλε στα ποδια πριν το γαμο, ο δευτερος βρηκε τη νυφη διακορευμενη και ξαναπαζαρευει την προικα, μια και εχασε την τρυπα και ο τριτος δεν ολοκληρωσε την πρωτη νυχτα του γαμου, Αζερος με Ευρωπεα, για να βγαλει τα σεντονια στο μπαλκονι), ειπα να χρησιμοποιησω την Ομηρικη λεξη "ημαρ" ως συμβολο της Μεγαλης ΑγγΕλλαδας, αφου η ριζα της ειναι πολυπολιτισμικη, απο το Ινδοευρωπαικο āmer (ζεστη μερα), το Αρμενικο awr (μερα) και το Ευρωπαικο summer (καλοκαιρι).
ΥΓ.
Ζητω την κατανοηση σας, που εκανα συντομοτερα τα σχολιογραφηματα μου, γιατι καποιοι φιλοι, ενδιαφερομενοι προφανως για τον πνευματικο μου καματο, δηλωσαν ευγενικως προσποιουμενοι, πως δεν προφταινουν να τα διαβασουν με την ταχυτητα και την ποσοτητα της παραγωγης τους.
ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΦΤΑΙΝΕΤΕ;
Το γραφω με κεφαλαια λογω ελλειψης bold γραμματοσειρας στο BlackBerry, τουλαχιστον αν πεσει στα ματια σας, να σας διευκολυνω στην αλλοτρια ακολασια να πηδηξετε το υπολοιπο κειμενο.
Επιτελους, για πρωτη, ισως, φορα, η (πνευματικη) ρευστοτητα δινεται αφθονη στην πραγματικη οικονομια της αντιμνημονιακης κοινωνιας.
Εμεις με τη ρευστοτητα και οι τραπεζες με το ρευστο, συμφωνα με το ευρωπαικο κεκτημενο και αντιθετα με τον Αριστοτελικο διαχωρισμο, στα Ηθικα Νικομαχεια, του δικαιου και της δικαιοσυνης, του αδικου και της αδικιας, του νομιμου και της νομιμοτητας, του παρανομου και της παρανομιας, του ισου και της ισοτητας, του ανισου και της ανισοτητας.
"Δωρισται δη το αδικον το τε παρανομον και το ανισον, το δε δικαιον το τε νομιμον και το ισον..., επει δε το ανισον και το παρανομον ου ταυτον αλλ' ετερον ως μερος προς ολον (το μεν γαρ ανισον απαν παρανομον, το δε παρανομον ουχ απαν ανισον), και το αδικον και η αδικια ου ταυτα αλλ' ετερα εκεινων, τα μεν προς μερη τα δ' ως ολα (μερος γαρ η αδικια της ολης αδικιας, ομοιως δε και η δικαιοσυνη της δικαιοσυνης).
EΝΗΜΕΡΩΣΗ
Η απουσια μου με την προσωπικη επικοινωνια, που εγινε, γινεται ή θα γινει για λογους ευγενειας και διακριτικοτητας, δε σημαινει και τη διακοπη της σχολιογραφιας μου στο "ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΠΡΙΤΗ - SANS ABRI", στην ηλεκτρονικη διευθυνση:athadim.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου