(AΔΙΑΒΑΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ)
Μonologue physique et métaphysique à mon chien
(Φυσικος και μεταφυσικος μονολογος στο σκυλι μου)
(ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ")
Αγαπημενη μου Claudine,
Θα μπορουσα αυτο το μηνυμα να το γραψω στη Γαλλικη γλωσσα, που χρησιμοποιω και στον τιτλο, για να σαρκασω αυτο που σου στερησε η φυση, να εισαι Ελληνιδα με Γαλλικο ονομα και αδυναμια γραφης και αναγνωσης, οχι μονο της Γαλλικης και της Ελληνικης γλωσσας, αλλα και καθε αλλου τεχνητου επινοηματος της επικοινωνιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Μιλησα σε ανθρωπους που ξερουν γραφη και αναγνωση και εχουν το λεγομενο "χαρισμα" της λογικης και της επικοινωνιας, για το αδιεξοδο και την αδυναμια να τους προσφερω εμπρακτα την αγαπη μου, μεσα στον χρηματοπιστωτικο απανθρωπισμο της χωρας μας, που εχει ορθωσει ενα τειχος απελπισιας μπροστα στους νεους και ερειπια απαξιας πισω στους μεγαλυτερους, σ' ενα εκκρεμες αδιεξοδου κοινωνικου τρομου, που το ονομασαν "σωτηρια".
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για την αριθμητικη του καπιταλισμου.
Για το εισοδημα των 85 πλουσιοτερων ανθρωπων του κοσμου, που ειναι "ισοδυναμο", για να χρησιμοποιησω το γνωστο λεξιλαγνειακο νεολογισμο, με το εισοδημα των 3,5 δισεκατομμυριων φτωχοτερων, δηλαδη του μισου πληθυσμου της γης.
Για το σαφες και αδιαμφισβητητο "πρωτογενες πλεονασμα" της αδυναμας των 7 απο τις 10 οικογενειες της χωρας μας να θρεψουν τα παιδια τους.
Για την απαιτηση της ευρωπαικης αλληλεγγυης, να ζησουμε με αυτα που εχουμε και να πεθανουμε με αυτα που δεν εχουμε, επιβαλλοντας ουσιαστικα την αλληλεγγυη του θανατου απο αυτη της ζωης.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για άλλο ενα εγκλημα που διεπραξα ως μελος εγκληματικης οργανωσης της κοινωνικης συνειδησης των ανθρωποειδων, να συμβαλω στην εξορια του μικρου αδεσποτου "παππουλη" πια, του Sheep-ακου, γιατι οι γιατροι εκριναν, πως αποτελει αλλεργιογονο παραγοντα, επικινδυνο για την υγεια αλλεργικου μελους της οικογενειας.
Ενα άλλο εγκλημα μου εγινε σε βαρος σου, παλι υστερα απο τη συσταση των γιατρων, αυτη τη φορα των κτηνιατρων, που μ' επεισαν πως η στερηση των βιολογικων αναγκων και των κοινωνικων δικαιωματων, οπως αυτων της τεκνοποιιας και της μητροτητας, με τη στειρωση, προσφερει στατιστικα πλεονεκτηματα προφυλαξης απο τον καρκινο της μητρας.
Οι ανθρωποι, ομως, διατηρουν το δικαιωμα να μη διαπραττουν αυτον τον ακρωτηριασμο για την προστασια τους, επιλεγοντας την απροσδιοριστια απο τη θεωρια των πιθανοτητων.
Ετσι, μετα την πρωτη και μοναδικη σου τεκνοποιια, ασκησαμε αυτη τη βαναυση εξουσια, χωρις τη συγκαταθεση σου, σε βαρος σου κι' εσυ περιοριστηκες με την ευγενικη καρτερια σου στην απεραντη φροντιδα ενος τοτεμ, ως παιδι - υποκαταστατο. Το υφασματινο κουνελακι σου.
Ακομα ενα άλλο εγκλημα μου ηταν προς τα δυο παιδια σου, που οταν γεννηθηκαν αποφασισαμε να συγκατοικησουν μαζι σου και μαζι μας, τη Chloé και τη Jagie, που τη γραφω σε ολα τα κειμενα μου παντα δευτερη, οχι για λογους φυλετικης διακρισης που ειναι μαυρη, αλλα για λογους ηλικιακης ταξης, αφου ειναι η μικροτερη απο τα επτα παιδακια σου, ενα αλλο εγκλημα μου, λοιπον, ηταν προς τα δυο παιδια σου, που τα στερησα κάθε σεξουαλικο δικαιωμα, επειδη η τεκνοποιηση τους θα αποτελουσε βαρος.
Αγαπημενη μου Claudine,
Aυτα που εγραψα και ειπα, μαλλον, οπως φαινεται, δεν μπορεσαν πολλοι να τα αντιληφθουν, απλα γιατι τα προσεγγισαν με τα εργαλεια της τεχνητης ανθρωπινης γνωσης και της κατευθυνομενης νοησης, ακομα και τη ψυχοπαθολογια τους, χαρακτηριζοντας μου αλλοτε ως καταθλιπτικο, γιατι εδειχνα να υποκυπτω στη βαρβαροτητα του συστηματος της εξουσιας, αποδεχομενος την αδυναμια μου να το πολεμησω και αλλοτε ως παρανοικο οταν πνευματικα το πολεμησα.
Μα η λεγομενη καταθλιψη δεν ειναι τιποτα αλλο απο τη φυσιολογια του συμβιβασμου και η παρανοια η φυσιολογια της αντιδρασης.
Αυτος ειναι ο διπολισμος της φυσιολογιας και οχι της ψυχοπαθολογιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, γιατι δεν εχεις το βιολογικο δικαιωμα της γραφης και της αναγνωσης, που σου στερησε ο Παντοδυναμος, αν δεχτουμε τη θεωρια της δημιουργιας ή η εξελιξη των ειδων, αν δεχτουμε τη θεωρια της βιολογιας, αλλα ειναι σιγουρο, πως εχεις το πλεονεκτημα της απολυτης επικοινωνιας, αφου μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα και περα απο την απλοϊκη καθημερινοτητα, που με περισση ετοιμοτητα ανταποκρινοσουν αμεσα και χωρις περιστροφες σε απλα παραγγελματα, οπως "που ειναι το κουνελακι", "παμε κατω", "παμε πανω", "που ειναι η γατουλα", "παμε στα πουλακια", και αλλες φυσικες ιστοριες για φυσικα οντα και οχι τεχνητες νοημοσυνες, που εμειναν ως καταλοιπα της καυσης στα κρεματορια της γνωσης και της εξουσιας.
Δεν εχουν αξια για σενα, οπως και για καθε φυσιολογικο εμβιο ον, ο Dow Jones, ο Nasdaq, ο Nikkei, ο DAX, ο CAC 40, το ΑΕΠ, ουτε καν αυτο το νεο οπλο της μαζικης εθνικης μας καταστροφης, το περιφημο "πρωτογενες πλεονασμα", που περιφερεται σαν την ασωματη κεφαλη στα τηλεοπτικα ορνιθοτροφεια απο "δημοσιογραφους" - πετεινα του καπιταλισμου και το οποιο θα μεινει στην ιστορια ως ο συγχρονος θαλαμος των αεριων, του στρατοπεδου συγκεντρωσης του ευρω.
Αγαπημενη μου Claudine,
Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, αλλα ειναι πιο σιγουρο, πως μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα, εκει στην γραμμη του συναισθηματικου οριζοντα, που σβυνουν τα κυματα της ιδιοτελειας και αρχιζει η ερημος της αγαπης.
Δεν αμελησες ποτε τις προσωπικες μας στιγμες, γιατι ηξερες αλανθαστα την αναγκη της σιωπηλης επικοινωνιας.
Κάθε βραδυ στις 20.30 πχ απαιτουσες να ικανοποιησεις την αναγκη μου αυτη, γνεφοντας μου επιμονα με τα χερακια σου και κοιταζοντας μου απαιτητικα με τα ματακια σου και μολις επαιρνα το δρομο ετρεχες να προφτασεις να με υποδεχθεις στο κρεβατι, οπου ωρες ολοκληρες απολαμβανα τον υπνο σου στον υπνο μου και την αγρυπνια σου στην αγρυπνια μου.
Δεν γελασες ποτε, γιατι δεν εχεις αυτο το ελαττωμα της εκκωφαντικης υποκρισιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την απολαυση της χαρας σου.
Δεν εκλαψες ποτε, γιατι δεν ειχες αυτο το ελαττωμα της υστερικης φοβιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την εσωτερικη μεγαλοφροσυνη του πονου σου, που εβρισκα παντα τον τροπο να ξεχωριζω, προσφεροντας την αδυναμια μου ως αντιδοτο της δυναμης σου.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν σου μιλησα ποτε για την εποχη του Παρισινου Μαη του 1968, γιατι δεν ηθελα να μαθεις τα λαθη της γενιας μου, που παραδωσαμε τη νεανικη και επαναστατικη μας αθωοτητα στην πλανη της "αστικης δημοκρατιας", που ερριξε ως δολωμα στην εξεγερμενη τοτε Γαλλια ο πολυμηχανος στρατηγος Charles de Gaulle, προς τον οποιο η υποληψη μου σταθηκε μετεωρη σε μια μοναχα φραση του "οσο περισσοτερο γνωριζω τους ανθρωπους, τοσο περισσοτερο αγαπαω τα σκυλια", γιατι δεν ξεκαθαρισε αν τη λεξη "σκυλια" τη χρησιμοποιουσε με τη ζωικη της αθωοτητα ή το δικαιο του εξανθρωπισμου της κτησης της αθωοτητας και του μετασχηματισμου της σε βαρβαροτητα.
Αν, πραγματι, τη χρησιμοποιουσε με την πρωτη της εννοια, θα μπορουσα να την αναστρεψω, λεγοντας πως οσο περισσοτερο γνωριζω τα σκυλια, τοσο περισσοτερο μισω τους ανθρωπους.
Αγαπημενη μου Claudine,
Ένα απο τα συνθηματα του Παρισινου Μαη ηταν;
"Le patron a besoin de toi, tu n'as pas besoin de lui" (Το αφεντικο εχει αναγκη εσενα, εσυ δεν εχεις αναγκη αυτον).
Η ανθρωπινη απληστια χαρακτηριζει τους διποδους συντροφους σας αλλοτε ως "ιδιοκτητες", αλλοτε ως "κυριους" και αλλοτε ως "αφεντικα", αποκαλυπτοντας μια ηθικη διασταση της καπιταλιστικης διαστροφικης ταξικης συνειδησης του ανθρωπου.
Ως "αφεντικο" σου, λοιπον, Claudine ομολογω, πως απο το συνθημα του Παρισινου Μαη ελλειπε η περιπτωση της αναγκης μου για σενα, οπως ελλειπε η κριτικη λογικη απο την αποψη που διατυπωσε χθες σε διαλεξη του στο Γαλλικο Ινστιτουτο των Αθηνων ο Alain Badiou, προσπαθωντας να αποδομησει μερικα τον Rimbaud* ή να αναδομησει την αληθινη ζωη που γκρεμιστηκε στη χωρα μας, πως "η αληθινη ζωη δεν είναι απουσα, οπως το ηθελε ο Rimbaud. Η αληθινη ζωη δεν ειναι ποτε απολυτως απουσα. Αρκει να μη φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ερωτευμενοι μαζι της κι εμεις να μη σηκωσουμε τα χερια ψηλα. Η ζωη εξαρταται απο εμας".
Δυστυχως, η αληθινη ζωη θα ειναι απουσα, ακομα και αν φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ανεραστοι μαζι της, εστω κι' αν εμεις δεν εχουμε σηκωσει τα χερια ψηλα, γιατι οι διαστροφες των ανεραστων αποτελουν τις συνηθεστερες παρεκκλισεις της γενετησιας ορμης, ακομα και αυτης της γενετησιας ορμης της εξουσιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Καποιος αγνωστος, ισως και ασημαντος σαν και μενα, ειπε πως "αν οι σκυλοι δεν πηγαινουν στον παραδεισο, τοτε προτιμω να τους ακολουθησω εκει που πανε".
Εγω ειμαι σιγουρος, πως δεν μπορει να υπαρχει παραδεισος, απο τον οποιο θα απουσιαζει το συμβολο της πιστοτητας.
Γι' αυτο, αγαπημενη μου Claudine, ειναι σιγουρο, πως εκει καπου θα χαθουμε.
Εκει καπου θα τελειωσει το ταξιδι της μυστικης μας επικοινωνιας, που θα θυμασαι, φανταζομαι, πως αρχισε με τη δυσπιστια σου, οταν πρωτοσυναντηθηκαμε, αν αξιζα την αγαπη, την εμπιστοσυνη και τη φιλια σου.
Εσυ θα πας στη θεση σου στον παραδεισο κι' εγω θα ειμαι εξω απο αυτον.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δυο ηταν τα μεγαλα λαθη της ζωης μου.
Η αγαπη και ο νοστος.
Αυτο το διδυμο Ελληνικο παθος, που εφερε τον Οδυσσεα πισω στην Ιθακη και οδηγησε τα βηματα μου στην Ελλαδα σε κάθε ταξιδι, οταν αποφασιζα να την εγκαταλειψω για παντα.
Ελπιζω να μην επαναλαβω τα ιδια λαθη, της αγαπης και του νοστου για τη ζωη, στο τελευταιο μεγαλο ταξιδι.
Εξαλλου, παραφραζοντας τα λογια του Rimbaud*, θα ελεγα πως ο θανατος ειναι μια φαρσα, που θα πρεπει να την υπομεινουν ολοι.
* Ο Rimbaud χαρακτηριζε τη ζωη ως μια φαρσα που πρεπει να την υπομεινουν ολοι.
Μonologue physique et métaphysique à mon chien
(Φυσικος και μεταφυσικος μονολογος στο σκυλι μου)
(ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ")
Αγαπημενη μου Claudine,
Θα μπορουσα αυτο το μηνυμα να το γραψω στη Γαλλικη γλωσσα, που χρησιμοποιω και στον τιτλο, για να σαρκασω αυτο που σου στερησε η φυση, να εισαι Ελληνιδα με Γαλλικο ονομα και αδυναμια γραφης και αναγνωσης, οχι μονο της Γαλλικης και της Ελληνικης γλωσσας, αλλα και καθε αλλου τεχνητου επινοηματος της επικοινωνιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Μιλησα σε ανθρωπους που ξερουν γραφη και αναγνωση και εχουν το λεγομενο "χαρισμα" της λογικης και της επικοινωνιας, για το αδιεξοδο και την αδυναμια να τους προσφερω εμπρακτα την αγαπη μου, μεσα στον χρηματοπιστωτικο απανθρωπισμο της χωρας μας, που εχει ορθωσει ενα τειχος απελπισιας μπροστα στους νεους και ερειπια απαξιας πισω στους μεγαλυτερους, σ' ενα εκκρεμες αδιεξοδου κοινωνικου τρομου, που το ονομασαν "σωτηρια".
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για την αριθμητικη του καπιταλισμου.
Για το εισοδημα των 85 πλουσιοτερων ανθρωπων του κοσμου, που ειναι "ισοδυναμο", για να χρησιμοποιησω το γνωστο λεξιλαγνειακο νεολογισμο, με το εισοδημα των 3,5 δισεκατομμυριων φτωχοτερων, δηλαδη του μισου πληθυσμου της γης.
Για το σαφες και αδιαμφισβητητο "πρωτογενες πλεονασμα" της αδυναμας των 7 απο τις 10 οικογενειες της χωρας μας να θρεψουν τα παιδια τους.
Για την απαιτηση της ευρωπαικης αλληλεγγυης, να ζησουμε με αυτα που εχουμε και να πεθανουμε με αυτα που δεν εχουμε, επιβαλλοντας ουσιαστικα την αλληλεγγυη του θανατου απο αυτη της ζωης.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν θα τολμουσα να πικρανω την καρδουλα σου, μιλωντας σου για άλλο ενα εγκλημα που διεπραξα ως μελος εγκληματικης οργανωσης της κοινωνικης συνειδησης των ανθρωποειδων, να συμβαλω στην εξορια του μικρου αδεσποτου "παππουλη" πια, του Sheep-ακου, γιατι οι γιατροι εκριναν, πως αποτελει αλλεργιογονο παραγοντα, επικινδυνο για την υγεια αλλεργικου μελους της οικογενειας.
Ενα άλλο εγκλημα μου εγινε σε βαρος σου, παλι υστερα απο τη συσταση των γιατρων, αυτη τη φορα των κτηνιατρων, που μ' επεισαν πως η στερηση των βιολογικων αναγκων και των κοινωνικων δικαιωματων, οπως αυτων της τεκνοποιιας και της μητροτητας, με τη στειρωση, προσφερει στατιστικα πλεονεκτηματα προφυλαξης απο τον καρκινο της μητρας.
Οι ανθρωποι, ομως, διατηρουν το δικαιωμα να μη διαπραττουν αυτον τον ακρωτηριασμο για την προστασια τους, επιλεγοντας την απροσδιοριστια απο τη θεωρια των πιθανοτητων.
Ετσι, μετα την πρωτη και μοναδικη σου τεκνοποιια, ασκησαμε αυτη τη βαναυση εξουσια, χωρις τη συγκαταθεση σου, σε βαρος σου κι' εσυ περιοριστηκες με την ευγενικη καρτερια σου στην απεραντη φροντιδα ενος τοτεμ, ως παιδι - υποκαταστατο. Το υφασματινο κουνελακι σου.
Ακομα ενα άλλο εγκλημα μου ηταν προς τα δυο παιδια σου, που οταν γεννηθηκαν αποφασισαμε να συγκατοικησουν μαζι σου και μαζι μας, τη Chloé και τη Jagie, που τη γραφω σε ολα τα κειμενα μου παντα δευτερη, οχι για λογους φυλετικης διακρισης που ειναι μαυρη, αλλα για λογους ηλικιακης ταξης, αφου ειναι η μικροτερη απο τα επτα παιδακια σου, ενα αλλο εγκλημα μου, λοιπον, ηταν προς τα δυο παιδια σου, που τα στερησα κάθε σεξουαλικο δικαιωμα, επειδη η τεκνοποιηση τους θα αποτελουσε βαρος.
Αγαπημενη μου Claudine,
Aυτα που εγραψα και ειπα, μαλλον, οπως φαινεται, δεν μπορεσαν πολλοι να τα αντιληφθουν, απλα γιατι τα προσεγγισαν με τα εργαλεια της τεχνητης ανθρωπινης γνωσης και της κατευθυνομενης νοησης, ακομα και τη ψυχοπαθολογια τους, χαρακτηριζοντας μου αλλοτε ως καταθλιπτικο, γιατι εδειχνα να υποκυπτω στη βαρβαροτητα του συστηματος της εξουσιας, αποδεχομενος την αδυναμια μου να το πολεμησω και αλλοτε ως παρανοικο οταν πνευματικα το πολεμησα.
Μα η λεγομενη καταθλιψη δεν ειναι τιποτα αλλο απο τη φυσιολογια του συμβιβασμου και η παρανοια η φυσιολογια της αντιδρασης.
Αυτος ειναι ο διπολισμος της φυσιολογιας και οχι της ψυχοπαθολογιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, γιατι δεν εχεις το βιολογικο δικαιωμα της γραφης και της αναγνωσης, που σου στερησε ο Παντοδυναμος, αν δεχτουμε τη θεωρια της δημιουργιας ή η εξελιξη των ειδων, αν δεχτουμε τη θεωρια της βιολογιας, αλλα ειναι σιγουρο, πως εχεις το πλεονεκτημα της απολυτης επικοινωνιας, αφου μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα και περα απο την απλοϊκη καθημερινοτητα, που με περισση ετοιμοτητα ανταποκρινοσουν αμεσα και χωρις περιστροφες σε απλα παραγγελματα, οπως "που ειναι το κουνελακι", "παμε κατω", "παμε πανω", "που ειναι η γατουλα", "παμε στα πουλακια", και αλλες φυσικες ιστοριες για φυσικα οντα και οχι τεχνητες νοημοσυνες, που εμειναν ως καταλοιπα της καυσης στα κρεματορια της γνωσης και της εξουσιας.
Δεν εχουν αξια για σενα, οπως και για καθε φυσιολογικο εμβιο ον, ο Dow Jones, ο Nasdaq, ο Nikkei, ο DAX, ο CAC 40, το ΑΕΠ, ουτε καν αυτο το νεο οπλο της μαζικης εθνικης μας καταστροφης, το περιφημο "πρωτογενες πλεονασμα", που περιφερεται σαν την ασωματη κεφαλη στα τηλεοπτικα ορνιθοτροφεια απο "δημοσιογραφους" - πετεινα του καπιταλισμου και το οποιο θα μεινει στην ιστορια ως ο συγχρονος θαλαμος των αεριων, του στρατοπεδου συγκεντρωσης του ευρω.
Αγαπημενη μου Claudine,
Εσυ, ειναι σιγουρο, πως δεν θα μπορεσεις να διαβασεις αυτο το μηνυμα, αλλα ειναι πιο σιγουρο, πως μπορεσαμε να "συνεννοηθουμε" περα απο τα ανθρωπινα μετρα, εκει στην γραμμη του συναισθηματικου οριζοντα, που σβυνουν τα κυματα της ιδιοτελειας και αρχιζει η ερημος της αγαπης.
Δεν αμελησες ποτε τις προσωπικες μας στιγμες, γιατι ηξερες αλανθαστα την αναγκη της σιωπηλης επικοινωνιας.
Κάθε βραδυ στις 20.30 πχ απαιτουσες να ικανοποιησεις την αναγκη μου αυτη, γνεφοντας μου επιμονα με τα χερακια σου και κοιταζοντας μου απαιτητικα με τα ματακια σου και μολις επαιρνα το δρομο ετρεχες να προφτασεις να με υποδεχθεις στο κρεβατι, οπου ωρες ολοκληρες απολαμβανα τον υπνο σου στον υπνο μου και την αγρυπνια σου στην αγρυπνια μου.
Δεν γελασες ποτε, γιατι δεν εχεις αυτο το ελαττωμα της εκκωφαντικης υποκρισιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την απολαυση της χαρας σου.
Δεν εκλαψες ποτε, γιατι δεν ειχες αυτο το ελαττωμα της υστερικης φοβιας, αλλα δεν εχασα ουτε μια φορα την εσωτερικη μεγαλοφροσυνη του πονου σου, που εβρισκα παντα τον τροπο να ξεχωριζω, προσφεροντας την αδυναμια μου ως αντιδοτο της δυναμης σου.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δεν σου μιλησα ποτε για την εποχη του Παρισινου Μαη του 1968, γιατι δεν ηθελα να μαθεις τα λαθη της γενιας μου, που παραδωσαμε τη νεανικη και επαναστατικη μας αθωοτητα στην πλανη της "αστικης δημοκρατιας", που ερριξε ως δολωμα στην εξεγερμενη τοτε Γαλλια ο πολυμηχανος στρατηγος Charles de Gaulle, προς τον οποιο η υποληψη μου σταθηκε μετεωρη σε μια μοναχα φραση του "οσο περισσοτερο γνωριζω τους ανθρωπους, τοσο περισσοτερο αγαπαω τα σκυλια", γιατι δεν ξεκαθαρισε αν τη λεξη "σκυλια" τη χρησιμοποιουσε με τη ζωικη της αθωοτητα ή το δικαιο του εξανθρωπισμου της κτησης της αθωοτητας και του μετασχηματισμου της σε βαρβαροτητα.
Αν, πραγματι, τη χρησιμοποιουσε με την πρωτη της εννοια, θα μπορουσα να την αναστρεψω, λεγοντας πως οσο περισσοτερο γνωριζω τα σκυλια, τοσο περισσοτερο μισω τους ανθρωπους.
Αγαπημενη μου Claudine,
Ένα απο τα συνθηματα του Παρισινου Μαη ηταν;
"Le patron a besoin de toi, tu n'as pas besoin de lui" (Το αφεντικο εχει αναγκη εσενα, εσυ δεν εχεις αναγκη αυτον).
Η ανθρωπινη απληστια χαρακτηριζει τους διποδους συντροφους σας αλλοτε ως "ιδιοκτητες", αλλοτε ως "κυριους" και αλλοτε ως "αφεντικα", αποκαλυπτοντας μια ηθικη διασταση της καπιταλιστικης διαστροφικης ταξικης συνειδησης του ανθρωπου.
Ως "αφεντικο" σου, λοιπον, Claudine ομολογω, πως απο το συνθημα του Παρισινου Μαη ελλειπε η περιπτωση της αναγκης μου για σενα, οπως ελλειπε η κριτικη λογικη απο την αποψη που διατυπωσε χθες σε διαλεξη του στο Γαλλικο Ινστιτουτο των Αθηνων ο Alain Badiou, προσπαθωντας να αποδομησει μερικα τον Rimbaud* ή να αναδομησει την αληθινη ζωη που γκρεμιστηκε στη χωρα μας, πως "η αληθινη ζωη δεν είναι απουσα, οπως το ηθελε ο Rimbaud. Η αληθινη ζωη δεν ειναι ποτε απολυτως απουσα. Αρκει να μη φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ερωτευμενοι μαζι της κι εμεις να μη σηκωσουμε τα χερια ψηλα. Η ζωη εξαρταται απο εμας".
Δυστυχως, η αληθινη ζωη θα ειναι απουσα, ακομα και αν φτασουν στην εξουσια εκεινοι που ειναι ανεραστοι μαζι της, εστω κι' αν εμεις δεν εχουμε σηκωσει τα χερια ψηλα, γιατι οι διαστροφες των ανεραστων αποτελουν τις συνηθεστερες παρεκκλισεις της γενετησιας ορμης, ακομα και αυτης της γενετησιας ορμης της εξουσιας.
Αγαπημενη μου Claudine,
Καποιος αγνωστος, ισως και ασημαντος σαν και μενα, ειπε πως "αν οι σκυλοι δεν πηγαινουν στον παραδεισο, τοτε προτιμω να τους ακολουθησω εκει που πανε".
Εγω ειμαι σιγουρος, πως δεν μπορει να υπαρχει παραδεισος, απο τον οποιο θα απουσιαζει το συμβολο της πιστοτητας.
Γι' αυτο, αγαπημενη μου Claudine, ειναι σιγουρο, πως εκει καπου θα χαθουμε.
Εκει καπου θα τελειωσει το ταξιδι της μυστικης μας επικοινωνιας, που θα θυμασαι, φανταζομαι, πως αρχισε με τη δυσπιστια σου, οταν πρωτοσυναντηθηκαμε, αν αξιζα την αγαπη, την εμπιστοσυνη και τη φιλια σου.
Εσυ θα πας στη θεση σου στον παραδεισο κι' εγω θα ειμαι εξω απο αυτον.
Αγαπημενη μου Claudine,
Δυο ηταν τα μεγαλα λαθη της ζωης μου.
Η αγαπη και ο νοστος.
Αυτο το διδυμο Ελληνικο παθος, που εφερε τον Οδυσσεα πισω στην Ιθακη και οδηγησε τα βηματα μου στην Ελλαδα σε κάθε ταξιδι, οταν αποφασιζα να την εγκαταλειψω για παντα.
Ελπιζω να μην επαναλαβω τα ιδια λαθη, της αγαπης και του νοστου για τη ζωη, στο τελευταιο μεγαλο ταξιδι.
Εξαλλου, παραφραζοντας τα λογια του Rimbaud*, θα ελεγα πως ο θανατος ειναι μια φαρσα, που θα πρεπει να την υπομεινουν ολοι.
* Ο Rimbaud χαρακτηριζε τη ζωη ως μια φαρσα που πρεπει να την υπομεινουν ολοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου