Ο ΞΕΝΟΣ

Η ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

(Ακαταλληλο για πολιτικους βλακες)

Στην Claudine

Bασικη αρχη της κοινωνικης συμβατικοτητας, που οριζει τους συνθετους μηχανισμους της κοινωνικης και ψυχικης αυτοσυντηρησης και συνοχης, ως πρωτογενων παραγοντων ελεγχου της λεγομενης "εννομης ταξης", της φυλετικης και εθνικης ενοτητας, ειναι η ακινησια, που κατα τον Erving Goffman, το αντιθετο της, η κινηση, θεωρειται διαλυτικος παραγοντας της σφαιρας επιρροης, που επιβαλλουν στο ατομο οι κατασταλτικες μορφες και δομες της κοινωνικης συνειδησης, οπως πχ το οικογενειακο περιβαλλον, η θρησκεια, τα ηθη και τα εθιμα κλπ.

Οι κατασταλτικoι μηχανισμοι των δομων της κοινωνιας, πχ δικαιοσυνη, στρατος, αστυνομια, απλα συνεπικουρουν, δια της σωματικης κυριως βιας (σωματοψυχικος καταναγκασμος), στην καταστολη της συνειδησης.

Κατω απο αυτο το πνευμα της περιχαρακωσης της κοινωνικης συνειδησης ο μεταναστης και ο προσφυγας, στην πραγματικοτητα, παραβιαζουν πρωτιστα αυτη την ιδεολογικη και δομικη σταθεροτητα σε επιπεδο αξιακης συμπεριφορας, ενω οι προβαλλομενες, πχ οικονομικες, συνεπειες αυτης της ροπης αποτελουν στην πραγματικοτητα προσχηματα για την αποκρυψη των πραγματικων αιτιων.

Η αποψη του Giorgio Agamben  (Homo Sacer: Sovereign Power and Bare Life) ειναι αποκαλυπτικη:
"Ο προσφυγας θα πρεπει να αντιμετωπισθει οπως πραγματικα ειναι και οχι λιγοτερο απο ενα οριο, που δοκιμαζει τη θεμελιωδη δομικοτητα του εθνους - κρατους, παρεμβαινοντας απο τον πρωταρχικο δεσμο γεννησης - εθνους ως τον απωτερο δεσμο και στοχο ανθρωπου - πολιτη ..., σε ενα περιβαλλον, οπου απο μονη της η ζωη (γυμνη ζωη, οπως τη χαρακτηριζει) δεν ειναι διακεκριμενη και ανεξαρτητη της κρατικης δομης, ουτε ακομα και ως φαντασμα των ανθρωπινων δικαιωματων".

Αυτη η συνειδησιακη αναρχια, αρχικα στο βιολογικο φραγμο (γεννηση - εθνος) και υστερα στην κοινωνικη περιχαρακωση (ανθρωπος - πολιτης)  κατα τα ενδιαμεσα σταδια της μετακινησης των μεταναστων, κλωνιζει τα ταξικα ορια της κοινωνιας της υποδοχης τους, αναγοντας σε εγκλημα τη φυλετικη ετεροτητα και δοκιμαζοντας τη συνειδησιακη υποσταση μεσα απο τη βαρβαροτητα των καθε μορφης διωξεων και αποκλεισμων, πχ στρατοπεδα συγκεντρωσης, ειδικες διακρατικες συνθηκες και περιορισμοι στην μετακινηση τους (Συνθηκη Schengen, που θα μπορουσα να τη χαρακτηρισω ως Συνθηκη φυλετικης και εθνικης καθαροτητας, καθολου υποδεεστερη της ναζιστικης φυλετικης καθαροτητας), φτανοντας ακομα και μεχρι την επιστρατευση της υγειονομικης απειλης και της επαισχυντης διαπομπευσης (Μεταναστευτικος καννιβαλισμος των Χρυσοχοιδη - Λοβερδου), για την οποια οι στοιχειωδεις αρχες του ανθρωπισμου επιβαλλουν, την περιθαλψη και οχι την προσχηματικη κατασκευη ασθενων και τη γκετοποιηση τους.

Για να μιλησω με τα λογια των Derrida - Dufourmantel (De l'hospitalite), ο ξενος αποτελει μια εν δυναμει απειλη της εθνοκεντρικης εξουσιας, που κατα τον Foucault (Leçon du 17 mars 1976) διαταρασσει την εγγενη ισορροπια των κοινωνικων μηχανισμων, που προστατευουν την τυχαιοτητα, ως ενυπαρχουσα ιδιοτητα των εμβιων οντων, που προστατευει την ηθικη, κοινωνικη και συνειδησιακη καθαροτητα απο τα αλλοτρια (ξενα) στοιχεια.

Ετσι, λοιπον, φερνοντας στο νου μου τον Ξενο (L'Étranger) του Albert Camus, που καταδικαστηκε, οχι μονο για το εγκλημα του, αλλα και για αλλοτρια στοιχεια της συνειδησιακης του ετεροτητας, γιατι δεν εκλαψε για παραδειγμα τη μαννα του τη μερα της κηδειας της, πιστευω πως ο μεταναστης σημερα στην Ευρωπη αντιμετωπιζεται ως ενας αναρχικος της "εννομης" κοινωνικης συνειδησης, που δυναμιτιζει τα ταξικα, εθνολογικα, θρησκευτικα και ηθικα  ορια της μεταβατικης κοινωνιας στην οποια εγκαθισται και οχι ως απειλη για το αγαθο της ιδιας της ζωης των μελων της ή της οικονομιας της.