Μεσα στην παραζαλη του Δ' Μνημονιακου Ραιχ και την οικονομικη κατοχη της χωρας μας με τις αντιαισθητικες φιγουρες των καραγκιοζηδων λαικων τρομοκρατων του κομματικου στρατου κατοχης των ντοραντωνακηδων, περασε απαρατηρητος ο θανατος στις 13 Ιουνιου, στο σπιτι του στη Chennevières, ενος μεγαλου συγχρονου Γαλλου αγωνιστη φιλοσοφου και διανοητη, του Roger Garaudy.
Ο Roger Garaudy αποτελει παραδειγμα ανεξαρτητου διανοητη και ελευθερου ανθρωπου, με μια πολυκυμαντη ιδεολογικη και πολιτικη πορεια, απο τον ορθοδοξο σοβιετικο Μαρξισμο στον λεγομενο ρεβιζιονισμο, που κατασκευασε ως ιδεολογικο παραπετασμα - στιγμα η πνευματικη στειροτητα της Σοβιετικης εξουσιας, τον αντισημιτισμο και τον Ισλαμισμο και απο το Γαλλικο Κομμουνιστικο Κομμα αρχικα στη ρηξη και τη διαγραφη του μετα την εισβολη των Σοβιετικων δυναμεων στην Τσεχοσλοβακια το 1970 ως την ερωτοτροπια του με την ακροδεξια πολιτικη κουλτουρα.
Σταθμος στη μεγαλη ιδεολογικη στροφη του, για την αμφισβητηση του Ολοκαυτωματος των Εβραιων, ηταν το εργο του "Les Mythes fondateurs de la politique israélienne", που ειχα την τυχη να εξασφαλισω ενα αντιτυπο απο την πρωτη προχειρη Γαλλικη εκδοση, χωρις την εμβληματικη παρουσια μεγαλων εκδοτικων οικων, που αιφνιδιαστηκαν φοβισμενοι να εκδοσουν το εργο, μπροστα στη συγκλονιστικη αποκαλυψη μιας πιθανης ιστορικης χειραγωγησης και πλανης, του αυτοθεωρουμενου απο τη θρησκευτικη του μυθολογια ως εκλεκτου λαου.
Κλεινω το συντομο αυτο αφιερωμα με ενα αποσπασμα απο το εργο του "Parole d'homme" (Εκδοση Robert Laffont, 1975), χωρις μεταφραση για να μην ασελγησω και διαταραξω την αμεσοτητα και λιτοτητα του λογου του, με τη βεβαιοτητα, πως αυριο οι Ελληνες θα τιμησουμε τη διανοητικη και ιδεολογικη του πολυμορφια και τολμηροτητα με την αποφαστστικη μας απαντηση στην τρομοκρατια και τους εκβιασμους των τραπεζοφαστων του οικονομικου Γερμανικου ναζισμου και των ντοπιων πολιτικων υποτακτικων συνεργατων τους:
"J'aime la mort du même amour que la vie.
Parce qu'elles ne font qu'un.
La mort - j'entends la mort naturelle, après une longue vie de travail et d'amour - n'est pas une limite, une négation de la vie. Elle donne, au contraire, à la vie sa signification la plus haute.
Ma propre mort est un rappel constant que mon projet n'est pas un projet individuel. Je ne suis un homme que si je participe à un projet qui me dépasse...
Ce contre quoi nous avons à lutter, c'est contre la mort prématurée d'êtres jeunes, pleins de possibles. cela, pour une large part, dépend de nos luttes pour un ordre social sans guerre, sans misère, et pour une organisation humaine de la société.
Mais la mort d'un vieillard, ma propre mort, au terme de ma tâche d'homme, n'est nullement une malédiction. cette mort n'est que l'horizon dernier de la vieillesse: au fur et à mesure que je vieillis, l'éventail de mes possibles se referme, le champ de mes projets se rétrécit, je participe de moins en moins à la création. Ma mort est, dans ce mouvement, un passage à la limite...
Tout ce que j'ai pu créer, par mon travail, ma pensée, mon amour, s'est inscrit et pour toujours dans la création continuée de l'homme par l'homme. A partir du moment où cette participation à la création est brisée j'ai cessé d'être un vivant, même si une technique médicale absurdement devenue une fin en soi me maintient pour un temps encore dans un état végétatif".
"To εργο μου... ειναι ενας αγωνας εναντια στον προωρο θανατο των νεων, γεματων δυνατοτητες, που σ' εναν μεγαλο βαθμο εξαρταται απο τους αγωνες μας για μια κοινωνικη ταξη χωρις πολεμους, χωρις αθλιοτητες, για μια ανθρωπιστικη οργανωση της κοινωνιας".
Αξεχαστε Roger Garaudy ειναι ο αγωνας, που δινουμε σημερα στην Ελλαδα εναντια στον οικονομικο φασισμο, για τη γενεοκτονια των νεων, που αντικατεστησαν την ελπιδα της ζωης με το ονειρο της μεταναστευσης, για την κοινωνια της αθλιοτητας της πενιας και της ανεργιας και της καταστολης του ανθρωπισμου με την αδυναμια προσβασης των ασθενων στη θεραπεια, φασιστικες διαστροφικες αξιες, που αυτοπροσδιοριζονται σαρκαστικα και σαδιστικα, στη βαση της κυριαρχης Γερμανικης ιδεολογιας του συγχρονου οικονομικου ναζισμου, ως Ευρωπαικο κεκτημενο.
Η κτηση της Ευρωπης, που αφησε εκκρεμη στα μεσα του αιωνα μας ο εθνικισμος, φαινεται να ολοκληρωνεται σημερα απο τον οικονομικο διεθνισμο.
Ο Roger Garaudy αποτελει παραδειγμα ανεξαρτητου διανοητη και ελευθερου ανθρωπου, με μια πολυκυμαντη ιδεολογικη και πολιτικη πορεια, απο τον ορθοδοξο σοβιετικο Μαρξισμο στον λεγομενο ρεβιζιονισμο, που κατασκευασε ως ιδεολογικο παραπετασμα - στιγμα η πνευματικη στειροτητα της Σοβιετικης εξουσιας, τον αντισημιτισμο και τον Ισλαμισμο και απο το Γαλλικο Κομμουνιστικο Κομμα αρχικα στη ρηξη και τη διαγραφη του μετα την εισβολη των Σοβιετικων δυναμεων στην Τσεχοσλοβακια το 1970 ως την ερωτοτροπια του με την ακροδεξια πολιτικη κουλτουρα.
Σταθμος στη μεγαλη ιδεολογικη στροφη του, για την αμφισβητηση του Ολοκαυτωματος των Εβραιων, ηταν το εργο του "Les Mythes fondateurs de la politique israélienne", που ειχα την τυχη να εξασφαλισω ενα αντιτυπο απο την πρωτη προχειρη Γαλλικη εκδοση, χωρις την εμβληματικη παρουσια μεγαλων εκδοτικων οικων, που αιφνιδιαστηκαν φοβισμενοι να εκδοσουν το εργο, μπροστα στη συγκλονιστικη αποκαλυψη μιας πιθανης ιστορικης χειραγωγησης και πλανης, του αυτοθεωρουμενου απο τη θρησκευτικη του μυθολογια ως εκλεκτου λαου.
Κλεινω το συντομο αυτο αφιερωμα με ενα αποσπασμα απο το εργο του "Parole d'homme" (Εκδοση Robert Laffont, 1975), χωρις μεταφραση για να μην ασελγησω και διαταραξω την αμεσοτητα και λιτοτητα του λογου του, με τη βεβαιοτητα, πως αυριο οι Ελληνες θα τιμησουμε τη διανοητικη και ιδεολογικη του πολυμορφια και τολμηροτητα με την αποφαστστικη μας απαντηση στην τρομοκρατια και τους εκβιασμους των τραπεζοφαστων του οικονομικου Γερμανικου ναζισμου και των ντοπιων πολιτικων υποτακτικων συνεργατων τους:
"J'aime la mort du même amour que la vie.
Parce qu'elles ne font qu'un.
La mort - j'entends la mort naturelle, après une longue vie de travail et d'amour - n'est pas une limite, une négation de la vie. Elle donne, au contraire, à la vie sa signification la plus haute.
Ma propre mort est un rappel constant que mon projet n'est pas un projet individuel. Je ne suis un homme que si je participe à un projet qui me dépasse...
Ce contre quoi nous avons à lutter, c'est contre la mort prématurée d'êtres jeunes, pleins de possibles. cela, pour une large part, dépend de nos luttes pour un ordre social sans guerre, sans misère, et pour une organisation humaine de la société.
Mais la mort d'un vieillard, ma propre mort, au terme de ma tâche d'homme, n'est nullement une malédiction. cette mort n'est que l'horizon dernier de la vieillesse: au fur et à mesure que je vieillis, l'éventail de mes possibles se referme, le champ de mes projets se rétrécit, je participe de moins en moins à la création. Ma mort est, dans ce mouvement, un passage à la limite...
Tout ce que j'ai pu créer, par mon travail, ma pensée, mon amour, s'est inscrit et pour toujours dans la création continuée de l'homme par l'homme. A partir du moment où cette participation à la création est brisée j'ai cessé d'être un vivant, même si une technique médicale absurdement devenue une fin en soi me maintient pour un temps encore dans un état végétatif".
"To εργο μου... ειναι ενας αγωνας εναντια στον προωρο θανατο των νεων, γεματων δυνατοτητες, που σ' εναν μεγαλο βαθμο εξαρταται απο τους αγωνες μας για μια κοινωνικη ταξη χωρις πολεμους, χωρις αθλιοτητες, για μια ανθρωπιστικη οργανωση της κοινωνιας".
Αξεχαστε Roger Garaudy ειναι ο αγωνας, που δινουμε σημερα στην Ελλαδα εναντια στον οικονομικο φασισμο, για τη γενεοκτονια των νεων, που αντικατεστησαν την ελπιδα της ζωης με το ονειρο της μεταναστευσης, για την κοινωνια της αθλιοτητας της πενιας και της ανεργιας και της καταστολης του ανθρωπισμου με την αδυναμια προσβασης των ασθενων στη θεραπεια, φασιστικες διαστροφικες αξιες, που αυτοπροσδιοριζονται σαρκαστικα και σαδιστικα, στη βαση της κυριαρχης Γερμανικης ιδεολογιας του συγχρονου οικονομικου ναζισμου, ως Ευρωπαικο κεκτημενο.
Η κτηση της Ευρωπης, που αφησε εκκρεμη στα μεσα του αιωνα μας ο εθνικισμος, φαινεται να ολοκληρωνεται σημερα απο τον οικονομικο διεθνισμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου