(Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ)
Σε ενα απο τα βασανιστικα ξενυχτια για την
Αγαπημενη μου Claudine
(Ο επταχρονος αγωνας και η αγωνια μου κατα του πρωτοζωου της Leishmania, που την προσεβαλε, ειναι το ιδιο οδυνηρος με τον αγωνα και την αγωνια μου κατα του κοπροζωου του φασισμου)
Κατα καιρους ακουμε πως θα ερθουν, ισως μαλιστα να εχουν ερθει, γιατι κυκλοφορουν διαφορα ονοματα, στην Ελλαδα Γερμανικες ομαδες ειδικης δρασης, ως συμβουλοι τεχνογνωσιας.
Η ιστορικη πραγματικοτητα εχει τουλαχιστον καταξιωσει την πατριδα του ναζισμου για την αποτελεσματικοτητα της τεχνογνωσιας τετοιων ομαδων, οπως οι λεγομενες
Einsatzgruppen, παραστρατιωτικες οργανωσεις υπο τον ελεγχο και την κοθοδηγηση των Ες - Ες, στελεχωμενες απο τεχνογνωστες του θανατου της Gestapo, της Sicherheitsdienst και της Waffen-SS.
Οι ομαδες αυτες ηταν γνωστες και ως Ταγματα του θανατου, που κατα τον διοικητη των Ες - Ες Erich von dem Bach-Zelewski, ειχαν πιο φιλοδοξο σκοπο απο αυτο των ερασιτεχνικων ομαδων της Χρυσης Αυγης, την εξοντωση και τον αφανισμο εθνικων και φυλετικων μειονοτητων, οπως οι Εβραιοι και οι Τσιγγανοι και αποτελεσματικοτητα, κατα τον ιστορικο Raul Hilberg, ανταξια της φημης τους, με την εκτελεση περιπου 1,5 εκατομμυριου Εβραιων.
Οι συγχρονες ομαδες της τεχνογνωσιας του οικονομικου ναζισμου, μπορουν σημερα, με την εγκατασταση τους στη χωρα μας, να δωσουν πολυδιαστατες λυσεις στις δομικες και δημοσιονομικες μας παθογενειες, πχ την οριστικη αντιμετωπιση της ανεργιας με τον αφανισμο του 1,5 εκατομμυριου των ανεργων στα λατομεια του θανατου, για την τονωση της οικοδομικης δραστηριοτητας, την διευθετηση του ασφαλιστικου προβληματος με την καυση των οικονομικων πτωματων των συνταξιουχων στα κρεματορια, για πρωτογενη πλεονασματα των ασφαλιστικων ταμειων, ωστε να μην μεινουν με τα ψιχια της προνοιας οι μελλουμενες γενιες των κομματικων λορδων (απο την Ελληνικη λεξη λορδα, που σημαινει βουλιμικη και ανικανοποιητη πεινα), τον εξορθολογισμο του ΕΣΥ με τα ιαματικα λουτρα των ασθενων της Λοβερδειου εν εκλειψει νοος και σιελου λειψοφαρμακιας στους θαλαμους των αεριων, για να ικανοποιηθουν και οι οικολογικες ανησυχιες της πρασινης αναπτυξης, που χαθηκε μαζι με τον πρασινο ολιγοφρενη εμπνευστη της, την επιλυση του μεταναστευτικου προβληματος με τη "φιλοξενεια" των μεταναστων στα συγχρονα Αουσβιτς, δεκαεπτεστερα (οσα και τα μελη της ευρωζωνης)στρατοπεδα συγκεντρωσης της Χρυσοχοιδειας κατασκευαστικης εταιρειας, για την τονωση του τουρισμου, ατμομηχανης της οικονομιας μας, που λογω της επερχομενης ελλειψης καυσιμων, θα μπορεσει να συνεχισει το ταξιδι της στους καταρρακτες των ποταμων του Αδη με την καυση λιγνανθρωπων (λεπτων και αποστεομενων πτωματων μεταναστων), κλπ, κλπ.
Υστερα απο ολα αυτα δεν θα υπαρχουν επιφανειακα και τεχνητα εκλογικα διλημματα, οπως Ευρω ή Δραχμη, Μνημονιο ή Αντιμνημονιο, αλλα μια και μοναδικη τελικη λυση (Endlösung):
EINSATZGRUPPEN
Κλεινοντας αξιζει να αναφερω εναν διαλογο αναμεσα στον Ερμη και τον Χαρο απο το "Χαρων ή Επισκοπουντες" του Λουκιανου:
ΕΡΜΗΣ: Την δε πληθυν ορας, ω Χαρων, τους πλεοντας αυτων, τους πολεμουντας, τους δικαζομενους, τους γεωργουντας, τους δανειζοντας, τους προσαιτουντας;
ΧΑΡΩΝ: Ορω ποικιλην τινα την διατριβην και μεστον ταραχης τον βιον και τας πολεις γε αυτων εοικυιας τοις σμηνεσιν, εν οις απας μεν ιδιον τι κεντρον εχει και τον πλησιον κεντει, ολιγοι δε τινες ωσπερ σφηκες αγουσι και φερουσι το υποδεεστερον. Ο δε περιπετομενος αυτους εκ ταφανους ουτος οχλος τινες εισιν;
ΕΡΜΗΣ: Ελπιδες, ω Χαρων, και δειματα και ανοιαι και ηδοναι και φιλαργυριαι και οργαι και μιση και τα τοιαυτα. Τουτων δε η ανοια μεν κατω ξυναναμεμικται αυτοις και ξυμπολιτευεται γε νη Δια και το μισος και η οργη και ζηλοτυπια και αμαθια και απορια και φιλαργυρια, φοβος δε και αι ελπιδες υπερανω πετομενοι ο μεν εμπιπτων εκπληττει, ενιοτε και υποπτησσειν ποιει, αι δ' ελπιδες υπερ κεφαλης αιωρουνται, οποταν μαλιστα οιηται τις επιληψεσθαι αυτων, αναπταμεναι οιχονται κεχηνοτας αυτους απολιπουσαι, οπερ και τον Τανταλον κατω πασχοντα ορας υπο υδατος".
ΥΓ. Προχθες αγαπητος φιλος και αναγνωστης των σχολιων μου μου εξεφρασε την απορια του, πως βρισκω το χρονο για την παραγωγη τοσων κειμενων.
Παραγωγικοτητα της αγωνιας.
Οταν φιλε μου ξενυχτας με την αγωνια της σωτηριας της προσφιλους σου ιδεολογιας, του ανθρωπισμου, που δοκιμαζεται βαναυσα καθημερινα, οπως διδαχτηκα την εγκοσμια εκδοχη του απο τον Sartre και την μεταφυσικη της ενσαρκωσης για τη Θεοποιηση του ανθρωπου απο τους Πατερες της Εκκλησιας, βρισκεις χρονο.
Οταν φιλε μου ξενυχτας, γιατι, ενω εισαι αφοβα συμβιβασμενος και αλυπητα αποφασισμενος με την ιδεα του δικου σου θανατου ως "μιας εσωτερικης αναγκης", οπως ελεγε ο Sartre, αγωνιζεσαι και αγωνιας για τη ζωη προσφιλους σου προσωπου, της Claudine (για να παραφρασω τον Ναζιμ Χικμετ: πιοτερο απο τους ανθρωπους τα ζωα αγαπησα, ... ειναι πιο λυπημενα, πιο διαρκη, χωρις ανθρωπους μπορεσα να ζησω, ομως ποτε χωρις την αγαπη των ζωων), βρισκεις χρονο.
Ο χρονος της νυχτας εχει τη δικη του διαρκεια, ειναι ατελειωτος, μεσα στο χωρο της πεπερασμενης σιωπης.
Η θεωρια της σχετικοτητας του χωροχρονου της αγωνιας σε ολο της το μεγαλειο.
Μοναδικο σημειο αναφορας στο χωροχρονο της νυχτας "την ωρα που τα ονειρατα αληθευουν στο γλυκοχαραμα της μερας" (Σεφερης), οταν η Claudine με το χερακι της απαιτει τη συνηθισμενη ερωτικη μου εξομολογηση για τη συνεχιση του υπνου της στην αγκαλια μου.
"Συμβολα ζωης υπερτερας" (Καρυωτακης).
Σε ενα απο τα βασανιστικα ξενυχτια για την
Αγαπημενη μου Claudine
(Ο επταχρονος αγωνας και η αγωνια μου κατα του πρωτοζωου της Leishmania, που την προσεβαλε, ειναι το ιδιο οδυνηρος με τον αγωνα και την αγωνια μου κατα του κοπροζωου του φασισμου)
Κατα καιρους ακουμε πως θα ερθουν, ισως μαλιστα να εχουν ερθει, γιατι κυκλοφορουν διαφορα ονοματα, στην Ελλαδα Γερμανικες ομαδες ειδικης δρασης, ως συμβουλοι τεχνογνωσιας.
Η ιστορικη πραγματικοτητα εχει τουλαχιστον καταξιωσει την πατριδα του ναζισμου για την αποτελεσματικοτητα της τεχνογνωσιας τετοιων ομαδων, οπως οι λεγομενες
Einsatzgruppen, παραστρατιωτικες οργανωσεις υπο τον ελεγχο και την κοθοδηγηση των Ες - Ες, στελεχωμενες απο τεχνογνωστες του θανατου της Gestapo, της Sicherheitsdienst και της Waffen-SS.
Οι ομαδες αυτες ηταν γνωστες και ως Ταγματα του θανατου, που κατα τον διοικητη των Ες - Ες Erich von dem Bach-Zelewski, ειχαν πιο φιλοδοξο σκοπο απο αυτο των ερασιτεχνικων ομαδων της Χρυσης Αυγης, την εξοντωση και τον αφανισμο εθνικων και φυλετικων μειονοτητων, οπως οι Εβραιοι και οι Τσιγγανοι και αποτελεσματικοτητα, κατα τον ιστορικο Raul Hilberg, ανταξια της φημης τους, με την εκτελεση περιπου 1,5 εκατομμυριου Εβραιων.
Οι συγχρονες ομαδες της τεχνογνωσιας του οικονομικου ναζισμου, μπορουν σημερα, με την εγκατασταση τους στη χωρα μας, να δωσουν πολυδιαστατες λυσεις στις δομικες και δημοσιονομικες μας παθογενειες, πχ την οριστικη αντιμετωπιση της ανεργιας με τον αφανισμο του 1,5 εκατομμυριου των ανεργων στα λατομεια του θανατου, για την τονωση της οικοδομικης δραστηριοτητας, την διευθετηση του ασφαλιστικου προβληματος με την καυση των οικονομικων πτωματων των συνταξιουχων στα κρεματορια, για πρωτογενη πλεονασματα των ασφαλιστικων ταμειων, ωστε να μην μεινουν με τα ψιχια της προνοιας οι μελλουμενες γενιες των κομματικων λορδων (απο την Ελληνικη λεξη λορδα, που σημαινει βουλιμικη και ανικανοποιητη πεινα), τον εξορθολογισμο του ΕΣΥ με τα ιαματικα λουτρα των ασθενων της Λοβερδειου εν εκλειψει νοος και σιελου λειψοφαρμακιας στους θαλαμους των αεριων, για να ικανοποιηθουν και οι οικολογικες ανησυχιες της πρασινης αναπτυξης, που χαθηκε μαζι με τον πρασινο ολιγοφρενη εμπνευστη της, την επιλυση του μεταναστευτικου προβληματος με τη "φιλοξενεια" των μεταναστων στα συγχρονα Αουσβιτς, δεκαεπτεστερα (οσα και τα μελη της ευρωζωνης)στρατοπεδα συγκεντρωσης της Χρυσοχοιδειας κατασκευαστικης εταιρειας, για την τονωση του τουρισμου, ατμομηχανης της οικονομιας μας, που λογω της επερχομενης ελλειψης καυσιμων, θα μπορεσει να συνεχισει το ταξιδι της στους καταρρακτες των ποταμων του Αδη με την καυση λιγνανθρωπων (λεπτων και αποστεομενων πτωματων μεταναστων), κλπ, κλπ.
Υστερα απο ολα αυτα δεν θα υπαρχουν επιφανειακα και τεχνητα εκλογικα διλημματα, οπως Ευρω ή Δραχμη, Μνημονιο ή Αντιμνημονιο, αλλα μια και μοναδικη τελικη λυση (Endlösung):
EINSATZGRUPPEN
Κλεινοντας αξιζει να αναφερω εναν διαλογο αναμεσα στον Ερμη και τον Χαρο απο το "Χαρων ή Επισκοπουντες" του Λουκιανου:
ΕΡΜΗΣ: Την δε πληθυν ορας, ω Χαρων, τους πλεοντας αυτων, τους πολεμουντας, τους δικαζομενους, τους γεωργουντας, τους δανειζοντας, τους προσαιτουντας;
ΧΑΡΩΝ: Ορω ποικιλην τινα την διατριβην και μεστον ταραχης τον βιον και τας πολεις γε αυτων εοικυιας τοις σμηνεσιν, εν οις απας μεν ιδιον τι κεντρον εχει και τον πλησιον κεντει, ολιγοι δε τινες ωσπερ σφηκες αγουσι και φερουσι το υποδεεστερον. Ο δε περιπετομενος αυτους εκ ταφανους ουτος οχλος τινες εισιν;
ΕΡΜΗΣ: Ελπιδες, ω Χαρων, και δειματα και ανοιαι και ηδοναι και φιλαργυριαι και οργαι και μιση και τα τοιαυτα. Τουτων δε η ανοια μεν κατω ξυναναμεμικται αυτοις και ξυμπολιτευεται γε νη Δια και το μισος και η οργη και ζηλοτυπια και αμαθια και απορια και φιλαργυρια, φοβος δε και αι ελπιδες υπερανω πετομενοι ο μεν εμπιπτων εκπληττει, ενιοτε και υποπτησσειν ποιει, αι δ' ελπιδες υπερ κεφαλης αιωρουνται, οποταν μαλιστα οιηται τις επιληψεσθαι αυτων, αναπταμεναι οιχονται κεχηνοτας αυτους απολιπουσαι, οπερ και τον Τανταλον κατω πασχοντα ορας υπο υδατος".
ΥΓ. Προχθες αγαπητος φιλος και αναγνωστης των σχολιων μου μου εξεφρασε την απορια του, πως βρισκω το χρονο για την παραγωγη τοσων κειμενων.
Παραγωγικοτητα της αγωνιας.
Οταν φιλε μου ξενυχτας με την αγωνια της σωτηριας της προσφιλους σου ιδεολογιας, του ανθρωπισμου, που δοκιμαζεται βαναυσα καθημερινα, οπως διδαχτηκα την εγκοσμια εκδοχη του απο τον Sartre και την μεταφυσικη της ενσαρκωσης για τη Θεοποιηση του ανθρωπου απο τους Πατερες της Εκκλησιας, βρισκεις χρονο.
Οταν φιλε μου ξενυχτας, γιατι, ενω εισαι αφοβα συμβιβασμενος και αλυπητα αποφασισμενος με την ιδεα του δικου σου θανατου ως "μιας εσωτερικης αναγκης", οπως ελεγε ο Sartre, αγωνιζεσαι και αγωνιας για τη ζωη προσφιλους σου προσωπου, της Claudine (για να παραφρασω τον Ναζιμ Χικμετ: πιοτερο απο τους ανθρωπους τα ζωα αγαπησα, ... ειναι πιο λυπημενα, πιο διαρκη, χωρις ανθρωπους μπορεσα να ζησω, ομως ποτε χωρις την αγαπη των ζωων), βρισκεις χρονο.
Ο χρονος της νυχτας εχει τη δικη του διαρκεια, ειναι ατελειωτος, μεσα στο χωρο της πεπερασμενης σιωπης.
Η θεωρια της σχετικοτητας του χωροχρονου της αγωνιας σε ολο της το μεγαλειο.
Μοναδικο σημειο αναφορας στο χωροχρονο της νυχτας "την ωρα που τα ονειρατα αληθευουν στο γλυκοχαραμα της μερας" (Σεφερης), οταν η Claudine με το χερακι της απαιτει τη συνηθισμενη ερωτικη μου εξομολογηση για τη συνεχιση του υπνου της στην αγκαλια μου.
"Συμβολα ζωης υπερτερας" (Καρυωτακης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου