ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ ΣΕ ΣΕ ΚΡΑΖΩ

Κατοχικο ευρω, το νεοκτηθεν και ετοιμοθανατο ή ελευθερη δραχμη, η πρεσβυτερα;

Ελληνες ηρωες ελευθερωτες (Κολοκοτρωνης, Αθανασιος Διακος, Παπαφλεσας, Μπουμπουλινα, κλπ) ή πακετοφορα Ευρωκαθαρματα τοκογλυφοι δανειστες (Μπαροσο, Ολυ Ρεν, Ρομπαι, Μερκελ, κλπ);

Ελληνικη αριστοκρατια ή Ευρωπαικος νεοπλουτισμος;

Φοβισμενοι ψηφοφοροι των προσκυνημενων του συμπλεγματικου αμαξηλατου ανθρωπαριου και της συμπλεγματικοτερης κορης του παστορα, εκφραστων του συγχρονου οικονομικου ναζισμου ή οπαδοι των ελευθερων πολιτων;

Ιεροδουλοι Ευρωπαιοι εκδιδομενοι επι χρημασι χρηματολυσσουντες ή περηφανοι Ελληνες Καλβαιοι "ψωμοζητουντες";

Τροτεζες των Βρυξελλων ή μπροσταρηδες των λαων;

Ελευθερια ή θανατος;

Ας θυμηθουμε οι παλαιοτεροι και ας μαθουν οι νεωτεροι μερικες στροφες απο ενα ευλογημενο ποιημα - τραγουδι του Μικη Θεοδωρακη, που μας συντροφευε στην επταχρονη χουντα της Αμερικανικης συμμοριας των συνταγματαρχων και που  βλεπω να μας χρειαζεται στην μακροβιοτερη της Ευρωαμερικανικη κατοχη των τραπεζοφασιστων:

"Αντρεα Καλβε σε σε κραζω.
Λαμπεροτατος ο ηλιος απορει,
απορουν τα βουνα και τα ελατα,
οι ακρογιαλιες και τ’ αηδονια,
λικνο ομορφιας και μετρου η πατρις μου,
σημερα τοπος θανατου.
Κωστη Παλαμα σε σε κραζω.
Ποτε αλλοτε τοσο φως δεν εγινε σκοτος,
τοση ανδρεια φοβος,
τοση αδυναμια η δυναμη,
τοσοι ηρωες μαρμαρινες προτομες,
πατρις του Διγενη και του Διακου η πατρις μου,
σημερα χωρα υποτελων.
....................
Αγγελε Σικελιανε σε σε κράζω.
Η ψυχη της πατριδας μου εισ’ εσυ πολυμορφο ποταμι,
τυφλο απο το αιμα, κουφο απο το δογκο,
ανημπορο απο το μεγα μισος και τη μεγαλη αγαπη,
που εξισου εξουσιαζουν την ψυχη σου.
Η ψυχη της πατριδας μου ειναι
δυο χειροπεδες σφιγμενες σε δυο ποταμια,
δυο βουνα δεμενα με σκοινια
στον παγκο της ταρατσας,
ο Αργιτικος καμπος φουσκωμενος απο το μαστιγιο
και ο Ολυμπος κρεμασμενος πισθαγκωνα
απο το καταρτι του αεροπλανοφορου για να ομολογησει.
Η ψυχη της πατριδας μου ειναι αυτος ο σπορος
π’ απλωσε ριζες πανω στο βραχο.
Εισ’ εσυ μανα, γυναικα, κορη,
που αγναντευεις τη θαλασσα και τα βουνα
και κρυφοβαφεις μ’ αιμα
τα κοκκινα αβγα της Αναστασεως
που εγκυμονουν οι καιροι και οι αντρες.
Αν ποτες να ‘ρθει στη δυστυχη χωρα μου,
Πασχα Ελληνων.

Αγνωστε Ποιητη σε σε κραζω".

Θα αφησουμε τον Ολυμπο των Θεων κρεμασμενο πισθαγκωνα στο καταρτι του πλοιου των δανειστων, που ανικανοι να επινοησουν την πνευματικοτητα μιας θρησκειας θεοποιησαν ενα συναλλακτικο μεσο της αγορας, το χρημα ή θα βαψουμε τα κοκκινα αυγα της Αναστασεως με το αιμα μας;

Ελληνικε λαε σε σε κραζω.