ΣΤΟ ΓΚΟΥΛΑΚ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Στους εσπερινους των αγαδων της ΝεοΟθωμανικης Τηλεοπτικης Αυτοκρατοριας (απο το Ρωμαικo "αρτον και θεαματα" στo ΝεοΡωμεικo της αειφορου λιτοτητας "θεαματα χωρις αρτον") επεσα κατα τυχη πανω στο Mega Circo "Μemorandum".
Οι ακροβατες της μνημονιοπαραπληροφορησης στοχοποιησαν μετα βδελυγμιας τους φαρμακοποιους, αποδιδοντας μετα ζηλου ασημαντοτητας και περισσης Καψουρας, τα ανομηματα της γελοιοτητας του ΕΟΠΠΥ, αποκυημα της νοσηρας μνημονιοπαραφροσυνης του Καισαρα Λοβερδου, που θανατωσε, χωρις διακριση φυλου, τα βρεφη που διεφυγαν την μαχαιρα του Ηρωδη και εγιναν ενηλικοι εργαζομενοι και παππουδες συνταξιουχοι, στους μνημονιοκαταραμενους φαρμακοποιους (τα τω Καισαρος τω λαω), που ταλαιπωρουν τους ασφαλισμενους, μη αποδεχομενοι να καλυπτουν αυτοι (οι φαρμακοποιοι) τη δαπανη της φαρμακευτικης περιθαλψης των ασφαλισμενων, προφανως στο πλαισιο της αποκρατικοποιησης των κοινωνικων υποχρεωσεων του κρατους και της εκχωρησης της κοινωνικης κυριαρχιας στους ιδιωτες (ουτως ή αλλως η εθνικη κυριαρχια εχει εκχωρηθει στους νταβατζηδες - προαγωγους - των αγορων)!!!
Στην καπιταλιστικη κοινωνια του 20ου αιωνα η προστασια της αρχουσας ταξης απο τα αντιστασιακα απεργιακα κινηματα ηταν συχνα εργο απεργοσπαστικων μηχανισμων του παρακρατους.
Στον νεοαποικιοκρατικο τραπεζοφασισμο τη θεση του κρατους πηραν οι λεγομενες αγορες, το υπερεθνικο, δηλαδη, χρηματοπιστωτικο κεφαλαιο, μιγμα αϋλου πλουτου και αϋλης - αθεατης εξουσιας.
Το εθνικο κρατος εγινε απλα ενας αντιαντιστασιακος μηχανισμος - στρατος παρακρατικος (παρα του διεθνους κρατους - εξουσιας).
Αυτος ο παρακρατικος ρολος του κρατους γινεται εκδηλος στις μεθοδευσεις εναντιον των φαρμακοποιων, που αντιστεκονται κατα της επιβολης του κοινωνικου χρεους του κρατους σε βαρος τους.
Ετσι, το ιδιο το κρατος με τη χρηματοδοτηση των απεργοσπαστικων μηχανισμων (κατα προτεραιοτητα αποπληρωμη των απεργοσπαστων φαρμακοποιων) καταστρατηγει την ηθικη διασταση του πνευματος του νομου 1264/1982, με τον οποιο απαγορευτηκε η πρόσληψη απεργοσπαστων κατα τη διαρκεια της απεργιας και φερνει στη μνημη μελανες σελιδες της εργατικης ιστοριας, οπως το Γαλλικο νομο του Isaac Le Chapelier του 1791, με τον οποιο απαγορευτηκε η συνενωση των εργαζομενων με σκοπο τη διεκδικηση επαγγελματικων αιτηματων και η διακοπη της εργασίας (απεργια) γι' αυτο το σκοπο και τον Code de pénal (Ποινικο κωδικα) του 1810, που με τα αρθρα 414, 415, ποινικοποιουσε την απεργια.
Η διαφορα ειναι πως σημερα η εκτιση της ποινης δεν γινεται στις φυλακες, αλλα με τον κοινωνικο εξωστρακισμο και την περιθωριοποιηση στο Γκουλακ της ανεργιας και της φτωχειας.
Εξ αλλου ολη η κοινωνια σημερα ειναι μια φυλακη, ενα απεραντο στρατοπεδο συγκεντρωσης, με αδειες προσωρινης ή μονικης εξοδου στα μεταφυσικα και αϋλα "πνευματα" του αγοραιου καπιταλισμου και τους νεογενιτσαρους του χρηματοπιστωτικου σουλτανατου.
Για την ιστορια, στην προσπαθεια της Γαλλικης κυβερνησης για επανενεργοποιηση του νομου Le Chapelier στις 13 Απριλιου του 1834 εκδηλωθηκαν ταραχες, που οδηγησαν στη σφαγη της οδου Transnonain.
Ερχεται, επισης, στην επικαιροτητα ο Αγγλικος αντεργατικος νομος "Combination Act" του 1799, που ειχε ως αποτελεμα το 1811 οι εργατες των υφαντουργιων, σε μια πρωτη φαση της διαμορφωσης της ταξικης συνειδησης, να καταστρεψουν ολες τις μηχανες των εργοστασιων, που θεωρηθηκαν υπαιτιες της δυστυχιας τους.
Στη συνεχεια, στην ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης, τη θεση της μηχανης πηρε ο εργοδοτης και του εργοδοτη το συστημα, που στη σημερινη του μορφη εκφραζει το ιμπεριαλιστικο σταδιο του καπιταλισμου, το χρηματοπιστωτικο τραπεζοφασισμο, που με την ανιερη συμμαχια των μεσων της παραπληροφορησης καθιερωνει εναν διπλο μηχανισμο, διπλο τυφλο πειραμα κοινωνικης βιας, της επιβολης της εξουσιας, με την καταστολη της αντιστασης και τη νοθευση της ταξικης συνειδησης.
Σημερα, στη φαση του αϋλου και μη παραγωγικου καπιταλισμου, στη διαμορφωση και ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης τη θεση της μηχανης του 19ου αιωνα εχει το νομισμα, τη θεση του ατομικου και εθνικου εργοδοτη το διεθνες χρηματοπιστωτικο συστημα και τη θεση του συστηματος του παραγωγικου καπιταλισμου ο μη παραγωγικος και αϋλος χρηματοπιστωτικος ιμπεριαλισμος.
Αν η ιστορια των εργασιακων κινηματων αποτελει ενα αγωνιστικο προτυπο στην ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης, την καταστροφη των μηχανων του 19ου αιωνα θα πρεπει να παρει σημερα η καταστροφη του νομισματος, στην περιπτωση μας του ευρω, που θα πυροδοτησει μεσω της καταρρευσης της φετιχιστικης του υποστασης και την εξαρθρωση της μαφιας του χρηματοπιστωτικου συστηματος της εκμεταλλευσης.
Η φτωχεια, με την οποια μας απειλουν με την εξοδο μας απο το ευρω, δεν εχει νομισματικη ισοδυναμια.
Η πεινα ειναι πεινα και δεν επιδεχεται συναλλαγματικη ισοτιμια.
"Πενης, γυμνος, και καταμονος-
ιδου τα πλουτη μου
που κανεις δε μπορει
να μου τα παρει" (Ριτσος).
Παρακολουθωντας, λοιπον, το τηλεοπτικο μυστηριο της ανουσιας μνημονιολαγνειας, κατα το οποιο μετουσιωνεται και μεταγγιζεται καθ' εκαστην ο μοχθος του λαου στις τραπεζες αιματος (ρευστοτητα), απο διατεταγμενες μετριοτητες της χρηματοπιστωτικης χουντας, που αποτελουν υποδειγματικες περιπτωσεις κραυγαλεων αιτιων της Ελληνικης χρεοκοπιας.
"Χαλεπον ειναι σωθηναι πολιν εν η πωλειται πλειονος ιχθυς ή βους" (ειναι δυσκολο να σωθει η πολη, στην οποια τα ψαρια πωλουντα ακριβοτερα απο τα βοδια) (Κατων, συμφωνα με τον Πλουταρχο).
Πως να σωθει, λοιπον, η πολη (στην περιπτωση μας η Ελλαδα), οταν οι ιχθεις των τηλεοπτικων ενυδρειων πωλουνται και αμοιβονται πλειονως των ιερων βοων (αγελαδων ή και πολιτων καλουμενων), που αλμεγονται βιαιως, σαδιστικως και ακαταπαυστως "απο φυλακης πρωιας μεχρι νυκτος";
Στους εσπερινους των αγαδων της ΝεοΟθωμανικης Τηλεοπτικης Αυτοκρατοριας (απο το Ρωμαικo "αρτον και θεαματα" στo ΝεοΡωμεικo της αειφορου λιτοτητας "θεαματα χωρις αρτον") επεσα κατα τυχη πανω στο Mega Circo "Μemorandum".
Οι ακροβατες της μνημονιοπαραπληροφορησης στοχοποιησαν μετα βδελυγμιας τους φαρμακοποιους, αποδιδοντας μετα ζηλου ασημαντοτητας και περισσης Καψουρας, τα ανομηματα της γελοιοτητας του ΕΟΠΠΥ, αποκυημα της νοσηρας μνημονιοπαραφροσυνης του Καισαρα Λοβερδου, που θανατωσε, χωρις διακριση φυλου, τα βρεφη που διεφυγαν την μαχαιρα του Ηρωδη και εγιναν ενηλικοι εργαζομενοι και παππουδες συνταξιουχοι, στους μνημονιοκαταραμενους φαρμακοποιους (τα τω Καισαρος τω λαω), που ταλαιπωρουν τους ασφαλισμενους, μη αποδεχομενοι να καλυπτουν αυτοι (οι φαρμακοποιοι) τη δαπανη της φαρμακευτικης περιθαλψης των ασφαλισμενων, προφανως στο πλαισιο της αποκρατικοποιησης των κοινωνικων υποχρεωσεων του κρατους και της εκχωρησης της κοινωνικης κυριαρχιας στους ιδιωτες (ουτως ή αλλως η εθνικη κυριαρχια εχει εκχωρηθει στους νταβατζηδες - προαγωγους - των αγορων)!!!
Στην καπιταλιστικη κοινωνια του 20ου αιωνα η προστασια της αρχουσας ταξης απο τα αντιστασιακα απεργιακα κινηματα ηταν συχνα εργο απεργοσπαστικων μηχανισμων του παρακρατους.
Στον νεοαποικιοκρατικο τραπεζοφασισμο τη θεση του κρατους πηραν οι λεγομενες αγορες, το υπερεθνικο, δηλαδη, χρηματοπιστωτικο κεφαλαιο, μιγμα αϋλου πλουτου και αϋλης - αθεατης εξουσιας.
Το εθνικο κρατος εγινε απλα ενας αντιαντιστασιακος μηχανισμος - στρατος παρακρατικος (παρα του διεθνους κρατους - εξουσιας).
Αυτος ο παρακρατικος ρολος του κρατους γινεται εκδηλος στις μεθοδευσεις εναντιον των φαρμακοποιων, που αντιστεκονται κατα της επιβολης του κοινωνικου χρεους του κρατους σε βαρος τους.
Ετσι, το ιδιο το κρατος με τη χρηματοδοτηση των απεργοσπαστικων μηχανισμων (κατα προτεραιοτητα αποπληρωμη των απεργοσπαστων φαρμακοποιων) καταστρατηγει την ηθικη διασταση του πνευματος του νομου 1264/1982, με τον οποιο απαγορευτηκε η πρόσληψη απεργοσπαστων κατα τη διαρκεια της απεργιας και φερνει στη μνημη μελανες σελιδες της εργατικης ιστοριας, οπως το Γαλλικο νομο του Isaac Le Chapelier του 1791, με τον οποιο απαγορευτηκε η συνενωση των εργαζομενων με σκοπο τη διεκδικηση επαγγελματικων αιτηματων και η διακοπη της εργασίας (απεργια) γι' αυτο το σκοπο και τον Code de pénal (Ποινικο κωδικα) του 1810, που με τα αρθρα 414, 415, ποινικοποιουσε την απεργια.
Η διαφορα ειναι πως σημερα η εκτιση της ποινης δεν γινεται στις φυλακες, αλλα με τον κοινωνικο εξωστρακισμο και την περιθωριοποιηση στο Γκουλακ της ανεργιας και της φτωχειας.
Εξ αλλου ολη η κοινωνια σημερα ειναι μια φυλακη, ενα απεραντο στρατοπεδο συγκεντρωσης, με αδειες προσωρινης ή μονικης εξοδου στα μεταφυσικα και αϋλα "πνευματα" του αγοραιου καπιταλισμου και τους νεογενιτσαρους του χρηματοπιστωτικου σουλτανατου.
Για την ιστορια, στην προσπαθεια της Γαλλικης κυβερνησης για επανενεργοποιηση του νομου Le Chapelier στις 13 Απριλιου του 1834 εκδηλωθηκαν ταραχες, που οδηγησαν στη σφαγη της οδου Transnonain.
Ερχεται, επισης, στην επικαιροτητα ο Αγγλικος αντεργατικος νομος "Combination Act" του 1799, που ειχε ως αποτελεμα το 1811 οι εργατες των υφαντουργιων, σε μια πρωτη φαση της διαμορφωσης της ταξικης συνειδησης, να καταστρεψουν ολες τις μηχανες των εργοστασιων, που θεωρηθηκαν υπαιτιες της δυστυχιας τους.
Στη συνεχεια, στην ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης, τη θεση της μηχανης πηρε ο εργοδοτης και του εργοδοτη το συστημα, που στη σημερινη του μορφη εκφραζει το ιμπεριαλιστικο σταδιο του καπιταλισμου, το χρηματοπιστωτικο τραπεζοφασισμο, που με την ανιερη συμμαχια των μεσων της παραπληροφορησης καθιερωνει εναν διπλο μηχανισμο, διπλο τυφλο πειραμα κοινωνικης βιας, της επιβολης της εξουσιας, με την καταστολη της αντιστασης και τη νοθευση της ταξικης συνειδησης.
Σημερα, στη φαση του αϋλου και μη παραγωγικου καπιταλισμου, στη διαμορφωση και ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης τη θεση της μηχανης του 19ου αιωνα εχει το νομισμα, τη θεση του ατομικου και εθνικου εργοδοτη το διεθνες χρηματοπιστωτικο συστημα και τη θεση του συστηματος του παραγωγικου καπιταλισμου ο μη παραγωγικος και αϋλος χρηματοπιστωτικος ιμπεριαλισμος.
Αν η ιστορια των εργασιακων κινηματων αποτελει ενα αγωνιστικο προτυπο στην ολοκληρωση της ταξικης συνειδησης, την καταστροφη των μηχανων του 19ου αιωνα θα πρεπει να παρει σημερα η καταστροφη του νομισματος, στην περιπτωση μας του ευρω, που θα πυροδοτησει μεσω της καταρρευσης της φετιχιστικης του υποστασης και την εξαρθρωση της μαφιας του χρηματοπιστωτικου συστηματος της εκμεταλλευσης.
Η φτωχεια, με την οποια μας απειλουν με την εξοδο μας απο το ευρω, δεν εχει νομισματικη ισοδυναμια.
Η πεινα ειναι πεινα και δεν επιδεχεται συναλλαγματικη ισοτιμια.
"Πενης, γυμνος, και καταμονος-
ιδου τα πλουτη μου
που κανεις δε μπορει
να μου τα παρει" (Ριτσος).
Παρακολουθωντας, λοιπον, το τηλεοπτικο μυστηριο της ανουσιας μνημονιολαγνειας, κατα το οποιο μετουσιωνεται και μεταγγιζεται καθ' εκαστην ο μοχθος του λαου στις τραπεζες αιματος (ρευστοτητα), απο διατεταγμενες μετριοτητες της χρηματοπιστωτικης χουντας, που αποτελουν υποδειγματικες περιπτωσεις κραυγαλεων αιτιων της Ελληνικης χρεοκοπιας.
"Χαλεπον ειναι σωθηναι πολιν εν η πωλειται πλειονος ιχθυς ή βους" (ειναι δυσκολο να σωθει η πολη, στην οποια τα ψαρια πωλουντα ακριβοτερα απο τα βοδια) (Κατων, συμφωνα με τον Πλουταρχο).
Πως να σωθει, λοιπον, η πολη (στην περιπτωση μας η Ελλαδα), οταν οι ιχθεις των τηλεοπτικων ενυδρειων πωλουνται και αμοιβονται πλειονως των ιερων βοων (αγελαδων ή και πολιτων καλουμενων), που αλμεγονται βιαιως, σαδιστικως και ακαταπαυστως "απο φυλακης πρωιας μεχρι νυκτος";
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου