ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ
Σημειωση: Η ιστορια αυτη ειναι πραγματικη και διαδραματισθηκε την Παρασκευη 15 Μαρτιου.
Καταγραφηκε ως ευθυμογραφημα ξημερωματα του Σαββατου 16 Μαρτιου, "την ωρα που τα ονειρατα αληθευουν στο γλυκοχαραμα της μερας" (Σεφερης), αλλα και οι εφιαλτες της οικονομικης αλητειας της ΕΕ, λεγομενων και ετερων (εκ του Ελληνικου εταιρα), κοινως πορνων, πριν ξεσπασει η επιθεση του χρηματοπιστωτικου φασισμου και του οικονομικου ναζισμου κατα του Κυπριακου Ελληνισμου.
Αφιερωνεται στους φιλους μου της Κυπρου.
Η αναληψη και η καταθεση ειναι τα δυο εργαλεια μοχλευσης και αναμοχλευσης των τραπεζιτικων παθων, που στις μερες της μνημονιοβλακειας γινονται συναρπαστικα.
Συνοδευοντας συγγενη μου, η αναληψη απο τη μια τραπεζα εγινε σχετικα ευκολα με μια τραπεζικη επιταγη και μονο αστερισκο μια παρατηρηση της ταμεια, πως η υπογραφη του αναληπτη στο παραστατικο της αναληψης δεν ειναι ακριβως ομοια με αυτη που ειναι καταχωρημενη στον ηλεκτρονικο φακελο των τραπεζιτικων φρονηματων, αν και αναληπτης και φακελωμενος ηταν το ιδιο και το αυτο προσωπο.
Αν επροκειτο, βεβαια, για καταθεση μια τετοια λεπτομερεια θα ηταν αναξια σχολιασμου.
Η γυναικα τραπεζιτικος ταμειας μου φαινεται αρκετα αντιερωτικο συμβολο, ενω γυναικα ταμειας φιλοπτωχου ιδρυματος ειναι ταυτοχρονα και αντισεξουαλικο.
Οταν πηδας την πρωτη αισθανεσαι πως αγγιζεις τον τραχηλο της μητρας του τραπεζιτικου πλουτου, αν καταφερεις να αγγιξεις τη δευτερη αισθανεσαι πως βαζεις χερι στο τραπεζι του φτωχου.
Η καταθεση ηταν περισσοτερο συναρπαστικη σε τραπεζα απο αυτες που η μνημονιακη εξουσια χαρισε στους ιδιωτες, για την εξυγιανση τους, η βλακεια, ομως, αν εξυγιανθει γινεται μεγαλυτερη, υγιης βλακεια, στο πλαισιο της χρηματοπιστωτικης παρτουζας, που διαδραματιζεται στη χωρα μας.
Η διευθυντρια, παλι γυναικα, αφου ζητησε πληθωρα δικαιολογητικων για να ενημερωσει το φακελο των τραπεζιτικων φρονηματων του καταθετη, δηλαδη του αναληπτη της προηγουμενης τραπεζας, εφτασε στο κρισιμο σημειο της διερευνησης της νομιμοτητας του χρηματος.
Αν και η επιταγη ηταν λευκη, εψαχνε για μαυρο χρημα.
Η Ελλαδα του μνημονιου κατορθωσε να προσθεσει μια αστυνομικη essence στη διακινηση του χρηματος, ως σκληρου ναρκωτικου του καπιταλισμου.
Αφου διαπιστωσε πως τα χρηματα υπηρχαν απο ετους στο βιβλιαριο της προηγουμενης τραπεζας, προφυλαγμενα απο τις βλαβερες ακτινοβολιες του καλοκαιρινου ηλιου, εκρινε πως ειναι λευκα και νομιμα, αποκαλυπτοντας και μια αλλη ιδιοτητα του τραπεζιτικου συστηματος, την αντιηλιακη.
Μολις ολοκληρωθηκε η συναλλαγη, πηρα το λογο, αρχιζοντας μεσω της διευθυντριας το δουλεμα του συστηματος, με τον παρακατω διαλογο:
Δ.Α: Θελω και εγω να ανοιξω ενα λογαριασμο, αλλα τα χρηματα που θα καταθεσω δεν τα εχω σε τραπεζα, αλλα στο σεντουκι.
Διευθυντρια: Ποσα ειναι τα χρηματα;
Δ.Α: Τριακοσιες χιλιαδες ευρω.
Διευθυντρια: Εχετε τοσα χρηματα στο σεντουκι;
Δ.Α: Γιατι κυρια μου προσβαλλετε το σεντουκι, που ειναι η μια απο τις δυο ζωντανες παραδοσεις του Ελληνικου λαου;
Η αλλη ειναι το δημοτικο τραγουδι.
Διευθυντρια: Μα θα μπορουσε να σας τα εχουν κλεψει.
Δ.Α: Αυτο ειναι μια ρητορικη δυνατοτητα, που δεν πραγματοποιηθηκε, ενω αν τα ειχα στην τραπεζα θα μου τα ειχαν σιγουρα κλεψει.
Aναμεσα στον Αλβανο κλεφτη και τον τραπεζιτη, προτιμω τον πρωτο.
Ας ερθουμε, ομως, στο θεμα μας.
Για να αποδειξω τη νομιμοτητα των χρηματων θα πρεπει να φερω μαζι μου και το σεντουκι;
Διευθυντρια (υστερα απο σκεψη): Οχι δεν χρειαζεται το σεντουκι, αλλα τα εκκαθαριστικα του φορου εισοδηματος των δυο τελευταιων ετων.
Δ.Α: Λυπαμαι, κυρια μου, που δεν μπορω να καταθεσω τα χρηματα μου στην τραπεζα σας, γιατι αν τα εισοδηματα μου των δυο τελευταιων ετων δικαιολογουσαν αποταμιευσεις τριακοσιων χιλιαδων, δεν θα ειχα τα χρηματα στο σεντουκι, αλλα στο θησαυροφυλακειο Ελβετικης τραπεζας.
Σημειωση: Η ιστορια αυτη ειναι πραγματικη και διαδραματισθηκε την Παρασκευη 15 Μαρτιου.
Καταγραφηκε ως ευθυμογραφημα ξημερωματα του Σαββατου 16 Μαρτιου, "την ωρα που τα ονειρατα αληθευουν στο γλυκοχαραμα της μερας" (Σεφερης), αλλα και οι εφιαλτες της οικονομικης αλητειας της ΕΕ, λεγομενων και ετερων (εκ του Ελληνικου εταιρα), κοινως πορνων, πριν ξεσπασει η επιθεση του χρηματοπιστωτικου φασισμου και του οικονομικου ναζισμου κατα του Κυπριακου Ελληνισμου.
Αφιερωνεται στους φιλους μου της Κυπρου.
Η αναληψη και η καταθεση ειναι τα δυο εργαλεια μοχλευσης και αναμοχλευσης των τραπεζιτικων παθων, που στις μερες της μνημονιοβλακειας γινονται συναρπαστικα.
Συνοδευοντας συγγενη μου, η αναληψη απο τη μια τραπεζα εγινε σχετικα ευκολα με μια τραπεζικη επιταγη και μονο αστερισκο μια παρατηρηση της ταμεια, πως η υπογραφη του αναληπτη στο παραστατικο της αναληψης δεν ειναι ακριβως ομοια με αυτη που ειναι καταχωρημενη στον ηλεκτρονικο φακελο των τραπεζιτικων φρονηματων, αν και αναληπτης και φακελωμενος ηταν το ιδιο και το αυτο προσωπο.
Αν επροκειτο, βεβαια, για καταθεση μια τετοια λεπτομερεια θα ηταν αναξια σχολιασμου.
Η γυναικα τραπεζιτικος ταμειας μου φαινεται αρκετα αντιερωτικο συμβολο, ενω γυναικα ταμειας φιλοπτωχου ιδρυματος ειναι ταυτοχρονα και αντισεξουαλικο.
Οταν πηδας την πρωτη αισθανεσαι πως αγγιζεις τον τραχηλο της μητρας του τραπεζιτικου πλουτου, αν καταφερεις να αγγιξεις τη δευτερη αισθανεσαι πως βαζεις χερι στο τραπεζι του φτωχου.
Η καταθεση ηταν περισσοτερο συναρπαστικη σε τραπεζα απο αυτες που η μνημονιακη εξουσια χαρισε στους ιδιωτες, για την εξυγιανση τους, η βλακεια, ομως, αν εξυγιανθει γινεται μεγαλυτερη, υγιης βλακεια, στο πλαισιο της χρηματοπιστωτικης παρτουζας, που διαδραματιζεται στη χωρα μας.
Η διευθυντρια, παλι γυναικα, αφου ζητησε πληθωρα δικαιολογητικων για να ενημερωσει το φακελο των τραπεζιτικων φρονηματων του καταθετη, δηλαδη του αναληπτη της προηγουμενης τραπεζας, εφτασε στο κρισιμο σημειο της διερευνησης της νομιμοτητας του χρηματος.
Αν και η επιταγη ηταν λευκη, εψαχνε για μαυρο χρημα.
Η Ελλαδα του μνημονιου κατορθωσε να προσθεσει μια αστυνομικη essence στη διακινηση του χρηματος, ως σκληρου ναρκωτικου του καπιταλισμου.
Αφου διαπιστωσε πως τα χρηματα υπηρχαν απο ετους στο βιβλιαριο της προηγουμενης τραπεζας, προφυλαγμενα απο τις βλαβερες ακτινοβολιες του καλοκαιρινου ηλιου, εκρινε πως ειναι λευκα και νομιμα, αποκαλυπτοντας και μια αλλη ιδιοτητα του τραπεζιτικου συστηματος, την αντιηλιακη.
Μολις ολοκληρωθηκε η συναλλαγη, πηρα το λογο, αρχιζοντας μεσω της διευθυντριας το δουλεμα του συστηματος, με τον παρακατω διαλογο:
Δ.Α: Θελω και εγω να ανοιξω ενα λογαριασμο, αλλα τα χρηματα που θα καταθεσω δεν τα εχω σε τραπεζα, αλλα στο σεντουκι.
Διευθυντρια: Ποσα ειναι τα χρηματα;
Δ.Α: Τριακοσιες χιλιαδες ευρω.
Διευθυντρια: Εχετε τοσα χρηματα στο σεντουκι;
Δ.Α: Γιατι κυρια μου προσβαλλετε το σεντουκι, που ειναι η μια απο τις δυο ζωντανες παραδοσεις του Ελληνικου λαου;
Η αλλη ειναι το δημοτικο τραγουδι.
Διευθυντρια: Μα θα μπορουσε να σας τα εχουν κλεψει.
Δ.Α: Αυτο ειναι μια ρητορικη δυνατοτητα, που δεν πραγματοποιηθηκε, ενω αν τα ειχα στην τραπεζα θα μου τα ειχαν σιγουρα κλεψει.
Aναμεσα στον Αλβανο κλεφτη και τον τραπεζιτη, προτιμω τον πρωτο.
Ας ερθουμε, ομως, στο θεμα μας.
Για να αποδειξω τη νομιμοτητα των χρηματων θα πρεπει να φερω μαζι μου και το σεντουκι;
Διευθυντρια (υστερα απο σκεψη): Οχι δεν χρειαζεται το σεντουκι, αλλα τα εκκαθαριστικα του φορου εισοδηματος των δυο τελευταιων ετων.
Δ.Α: Λυπαμαι, κυρια μου, που δεν μπορω να καταθεσω τα χρηματα μου στην τραπεζα σας, γιατι αν τα εισοδηματα μου των δυο τελευταιων ετων δικαιολογουσαν αποταμιευσεις τριακοσιων χιλιαδων, δεν θα ειχα τα χρηματα στο σεντουκι, αλλα στο θησαυροφυλακειο Ελβετικης τραπεζας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου