ΜΝΗΜΟΝΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟΚΡΑΤΙΑ,
ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΙΑ,
ΜΝΗΜΟΝΙΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟΦΑΣΙΣΜΟΣ,
ΜΙΑ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑ
"Ανευ αιτιου ουδεν εστιν"
(Αριστοτελης)
Διαβαζουμε καθημερινα στα ΜΜΕ και ΟΤ (Μεσα Μνημονιακης Επικοινωνιας και Οικονομικης Τρομοκρατιας), σε αλλα απο επαγγελματικο καθηκον παραπληροφορησης και τρομοκρατησης και σε αλλα απο βλακεια, πως η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια εκτρεφουν το φασισμο, αποσιωπωντας, αποκρυπτωντας ή αγνοωντας, πως η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια αποτελουν απο μονα τους, για να χρησιμοποιησω μια μνημονιολεξιλαγνειακη εκφραση, "πρωτογενη πλεονασματα" του φασισμου.
Προκειται, προφανως, για μια συγχυση της αλυσιδας της αιτιοτητας, του αιτιου και του αιτιατου, του αιτιου και του αποτελεσματος.
Βασικο στοιχειο της αιτιοκρατιας (ντετερμινισμου) ειναι μια εκδηλωση μεταβολης του αντικειμενικου κοσμου ως συνεπεια της ανθρωπινης βουλησης και επειδη συχνα οι σχεσεις αιτιου και αιτιατου ειναι ασαφεις και αμφιδρομες, ο χρονος αποτελει το κριτικο στοιχειο της αιτιοτητας.
Η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια, με τη βαρβαροτητα και τον αυταρχισμο που επιβληθηκαν στη χωρα μας απο μια ανιερη συμμαχια των βασικων πυλωνων του συγχρονου καπιταλισμου, της χρηματοπιστωτικης και της αστικης πολιτικης εξουσιας, συνιστουν μια βιαιη μεταβολη της κοινωνικης και οικονομικης υποστασης του αντικειμενικου κοσμου, αποτελωντας μια πρωτογενη πραξη φασιστικης βιας, αυτο που απο καιρο χαρακτηρισα ως χρηματοπιστωτικο φασισμο ή τραπεζοφασισμο.
Κατα συνεπεια, η οποιαδηποτε αντιδραση, ατομικη ή κοινωνικη, αντανακλαστικη ή οργανωμενη, στην απροκαλυπτη μνημονιακη βια δεν αποτελει ιντετερμινιστικη πραξη αυθαιρετης βιας, αλλα ντετερμινιστικη αντιδραση, αντιβια στη βια.
Η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια, λοιπον, αποτελουν την πρωτογενη βια, εστω και αν αυτη καλυπτεται με προσχηματα, οπως η "σωτηρια".
Εξαλλου, η σωτηρια των κατεξοχην οικονομικων καπιταλιστικων φασιστικων μηχανισμων του τραπεζικου συστηματος δεν αποτελει ιερο σκοπο, που αγιαζει το μεσο της κοινωνικης εξαθλιωσης για τη διασφαλιση της, ακομα και αν αποτελει αναγκαιο κακο της στρουκτουραλιστικης υποστασης της καπιταλιστικης κοινωνιας.
Στην περιπτωση, δηλαδη, της συγχρονης μνημονιοτραγωδιας του Ελληνισμου, η σωτηρια αποτελει το προσχημα της ενεργητικης καπιταλιστικης φασιστικης βουλησης, οπως συμβαινει πολυ συχνα σε μεταφυσικα φαινομενα, οπου η τυχη αποτελει το προσχημα της αβουλιας, οπως ευστοχα παρατηρησε και ο Δημοκριτος "ανθρωποι τυχης ειδωλον επλασαντο προφασιν ιδιης αβουλιης, βαια γαρ φρονησει τυχη μαχεται, τα δε πλειστα εν βιω εξυνετος οξυδερκειη κατιθυνει"
(Οι ανθρωποι επλασαν το ειδωλο της τυχης, ως προφαση της αβουλιας τους, γιατι σπανια μαχεται η τυχη με τη φρονηση, ενω, συνηθως, η συνετη οξυδερκεια κατευθυνει τη ζωη).
Ακομα, στην περιπτωση του μνημονιοφασισμου και του αντιμνημονιοφασισμου, κατι αναλογο με το θρησκευτικο φονταμενταλισμο της μεταρρυθμισης και αντιμεταρρυθμισης, δεν μπορει κανεις να αναζητησει αλλοθι στην αρχη της συγχρονικοτητας ή αρχη της μη αιτιατης συνδεσης των Carl Jung και Wolfgang Pauli, που χαρακτηριζει ενα ταυτοχρονο συμβαν δυο φαινομενων ασυνδετων αιτιοκρατικα, αλλα συνεχομενων εννοιολογικα ή μια χρονικη συμπτωση δυο ή
περισσοτερων μη αιτιατα συνδεομενων γεγονοτων, που εχουν ιδιο ή παρομοιο νοημα, ισοβαθμο, ισοδυναμο κατα τη μνημονιοκρατικη ορολογια, ως ερμηνευτικη αρχη της αιτιοτητας.
Η ισοδυναμια, λοιπον, της μνημονιοκρατιας ως μηχανισμου εκτακτης αναγκης, κατα τον Νικο Πουλαντζα, της χρηματοπιστωτικης εξουσιας και της αντιμνημονιοκρατιας, ως μηχανισμου εκτακτης αντιαναγκης, συνιστουν μια σαφη σχεση αιτιοτητας, με ακομα σαφεστερη χρονικη ιεραρχηση αιτιου και αιτιατου.
Οσον αφορα την αντιφασιστικη ρητορικη του αιτιου, της χρηματοπιστωτικης εξουσιας, μια και αναφερθηκα στον Carl Jung με τις ψυχολογικες του προσεγγισεις, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενας απλος αμυντικος μηχανισμος προσποιησης και μεταθεσης του πολιτικου Εγω στο αιτιατο.
Βεβαια, θα μπορουσα να διακρινω στις προθεσεις της μνημονιακης εξουσιας μια σκοπιμοτητα αμβλυνσης των σχεσεων της αιτιοτητας, για τη συγκροτηση του συλλογικου ασυνειδητου και των αρχετυπων, ως ψυχοφυσικων οντοτητων (ψυχοειδη), που ο διαψυχισμος τους θα μπορουσε να προκαλεσει ανεξηγητες καταστασεις, ωστε απο την παραπολιτικη και την παραοικονομια η πολιτικη βουληση να μεταναστευει στην παραψυχολογια.
Το διλημμα, λοιπον, ειναι μια συνειδησιακη εκκρεμοτητα αναμεσα στη βαρβαροτητα του μνημονιοφασισμου και τη βιαιοτητα του αντιμνημονιοφασισμου, που δεν αποτελει εναν τεχνητο διαχωρισμο, αλλα μια τεχνητη εκμεταλλευση και αποπειρα αναστροφης μιας ντετερμινιστικης ακολουθιας για την επιβιωση του συστηματος της ταξικης καπιταλιστικης βιας.
Προσωπικα αισθανομαι ισοδυναμη απεχθεια απεναντι στον αδηλο φασισμο των γραβατοχιτωνων και τον δεληλωμενο των μελανοχιτωνων και θεωρω ως τη μεγαλυτερη εχθρικη πραξη και προκληση κατα του Ελληνισμου τη φασιστικη οικονομικη εκτελεση της Κυπρου, σε μια στιγμη που η Ελλαδα ηταν ηδη νεκρη και προσκυνημενη, ενεργεια που δεν θα επιτρεψει ποτε τον Ελληνα να αισθανθει φιλος ή συμμαχος με τους Ευρωπαιους εκτελεστες του.
Η Rosa Luxemburg σε ενα σχολιο της στο Die Neue
Zeit στις 14 Μαΐου 1902 κατεγραψε τα ορια της βιας και της νομιμοτητας.
"Η βια, απο τοτε που εμφανιστηκε η "αστικη νομιμοτητα", ο κοινοβουλευτισμος**, οχι μοναχα δεν επαψε να παιζει εναν ιστορικο ρολο, αλλα ειναι και σημερα επισης, οπως και σε ολες τις προηγουμενες εποχες, η βαση της κυριαρχης πολιτικης ταξης.
Το καπιταλιστικο κρατος στο συνολο του βασιζεται στη βια...
Τι αλλο παρα βια ειναι στην ουσια της η αστικη νομιμοτητα;
Αν ενα προσωπο παρα τη θεληση του το στερησουν αλλοι απο ενα μερος της ιδιοκτησιας του και του εισοδηματος του, κανενας δε θα διστασει να πει οτι αυτο ειναι μια πραξη βιας.
Μα απο τη στιγμη που αυτη η ληστεια θα ονομαστει "φορολογια", προκειται μοναχα για εφαρμογη του νομου (νομιμοτητα).
Συμπερασματικα, ο,τι παρουσιαζεται στα ματια μας ως αστικη νομιμοτητα δεν ειναι τιποτε αλλο, παρα η βια της κυριαρχης ταξης ανυψωμενη εκ των προτερων σ' επιτακτικο κανονα".
Τον επιτακτικο αυτο κανονα της αμεσης οικονομικης βιας η μνημονιοκρατια, αγνοωντας την αρχη του Μενανδρου "οπου βια παρεστι, ουδεν ισχυει νομος", τον ονομασε "σωτηρια" και καθε προσπαθεια αντιβιαιης αποκρουσης της "φασισμο", με ταυτοχρονη ενοχοποιηση της κοινωνιας, αφου "η κοινωνια προετοιμαζει το εγκλημα και ο εγκληματιας απλα το διαπραττει" (Hugo) και ως αντανακλαστικο αντιπερισπασμο κατασκευασε το διλημμα αναμεσα στη βια της "σωτηριας" και τη σωτηρια απο το βια, γιατι "η βια συγκαλυπτεται μονο με
ψεματα και τα ψεματα
συντηρουνται μονο με τη βια" (Σολζενιτσιν).
* ΕΤΕΡΑΡΧΙΑ ή ΕΤΕΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
Ελληνικη αποδοση του Ντετερμινισμου.
** Πολυ περισσοτερο οταν ο μνημονιοκοινοβουλευτισμος μετερχεται μεσων εκτακτης αναγκης, οπως ο επικυρωτικος χαρακτηρας πραξεων νομοθετικου περιεχομενου, ο κοινοβουλευτικος παλιμπαιδισμος με μοναρθρους νομους, ενα βημα πριν τον αναρθρο πολιτικο πρωτογονισμο, κλπ, αναγομενος στην πραγματικοτητα σε ενα αλλοθικο, ας μου επιτραπει ο νεολογισμος, συστημα μιας εικονικης δημοκρατιας εκτακτης αναγκης, της οποιας το μελλον, δυστυχως Louis
Althusser, διαρκει πολυ.
ΥΓ.
Με την ευκαρια της αναφορας μου στη Rosa Luxemburg, θα ηθελα να επισημανω την αξιολογη μελετη του ιδρυματος Rosa Luxemburg Stiftung, που δημοσιευτηκε τις τελευταιες μερες, των Heiner Flassbeck και Costas Lapavitsas με θεμα
"The systemic crisis of the euro - True causes and effective therapies", που δειχνει ουσιαστικα ως διεξοδο της οικονομικης κρισης την εξοδο της Ελλαδας απο το ευρω.
Δεν ειναι δυνατον να θυσιαζεται ενας λαος, η εθνικη κυριαρχια και η εθνικη συνειδηση για εναν νομισματικο φετιχισμο μιας καταναγκαστικης και εικονικης συμμαχιας, μεσα στην οποια ο Ελληνας δεν θα αισθανθει ποτε συμμαχος των δολοφονων του.
ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΙΑ,
ΜΝΗΜΟΝΙΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟΦΑΣΙΣΜΟΣ,
ΜΙΑ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑ
"Ανευ αιτιου ουδεν εστιν"
(Αριστοτελης)
Διαβαζουμε καθημερινα στα ΜΜΕ και ΟΤ (Μεσα Μνημονιακης Επικοινωνιας και Οικονομικης Τρομοκρατιας), σε αλλα απο επαγγελματικο καθηκον παραπληροφορησης και τρομοκρατησης και σε αλλα απο βλακεια, πως η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια εκτρεφουν το φασισμο, αποσιωπωντας, αποκρυπτωντας ή αγνοωντας, πως η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια αποτελουν απο μονα τους, για να χρησιμοποιησω μια μνημονιολεξιλαγνειακη εκφραση, "πρωτογενη πλεονασματα" του φασισμου.
Προκειται, προφανως, για μια συγχυση της αλυσιδας της αιτιοτητας, του αιτιου και του αιτιατου, του αιτιου και του αποτελεσματος.
Βασικο στοιχειο της αιτιοκρατιας (ντετερμινισμου) ειναι μια εκδηλωση μεταβολης του αντικειμενικου κοσμου ως συνεπεια της ανθρωπινης βουλησης και επειδη συχνα οι σχεσεις αιτιου και αιτιατου ειναι ασαφεις και αμφιδρομες, ο χρονος αποτελει το κριτικο στοιχειο της αιτιοτητας.
Η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια, με τη βαρβαροτητα και τον αυταρχισμο που επιβληθηκαν στη χωρα μας απο μια ανιερη συμμαχια των βασικων πυλωνων του συγχρονου καπιταλισμου, της χρηματοπιστωτικης και της αστικης πολιτικης εξουσιας, συνιστουν μια βιαιη μεταβολη της κοινωνικης και οικονομικης υποστασης του αντικειμενικου κοσμου, αποτελωντας μια πρωτογενη πραξη φασιστικης βιας, αυτο που απο καιρο χαρακτηρισα ως χρηματοπιστωτικο φασισμο ή τραπεζοφασισμο.
Κατα συνεπεια, η οποιαδηποτε αντιδραση, ατομικη ή κοινωνικη, αντανακλαστικη ή οργανωμενη, στην απροκαλυπτη μνημονιακη βια δεν αποτελει ιντετερμινιστικη πραξη αυθαιρετης βιας, αλλα ντετερμινιστικη αντιδραση, αντιβια στη βια.
Η φτωχεια, η πεινα και η ανεργια, λοιπον, αποτελουν την πρωτογενη βια, εστω και αν αυτη καλυπτεται με προσχηματα, οπως η "σωτηρια".
Εξαλλου, η σωτηρια των κατεξοχην οικονομικων καπιταλιστικων φασιστικων μηχανισμων του τραπεζικου συστηματος δεν αποτελει ιερο σκοπο, που αγιαζει το μεσο της κοινωνικης εξαθλιωσης για τη διασφαλιση της, ακομα και αν αποτελει αναγκαιο κακο της στρουκτουραλιστικης υποστασης της καπιταλιστικης κοινωνιας.
Στην περιπτωση, δηλαδη, της συγχρονης μνημονιοτραγωδιας του Ελληνισμου, η σωτηρια αποτελει το προσχημα της ενεργητικης καπιταλιστικης φασιστικης βουλησης, οπως συμβαινει πολυ συχνα σε μεταφυσικα φαινομενα, οπου η τυχη αποτελει το προσχημα της αβουλιας, οπως ευστοχα παρατηρησε και ο Δημοκριτος "ανθρωποι τυχης ειδωλον επλασαντο προφασιν ιδιης αβουλιης, βαια γαρ φρονησει τυχη μαχεται, τα δε πλειστα εν βιω εξυνετος οξυδερκειη κατιθυνει"
(Οι ανθρωποι επλασαν το ειδωλο της τυχης, ως προφαση της αβουλιας τους, γιατι σπανια μαχεται η τυχη με τη φρονηση, ενω, συνηθως, η συνετη οξυδερκεια κατευθυνει τη ζωη).
Ακομα, στην περιπτωση του μνημονιοφασισμου και του αντιμνημονιοφασισμου, κατι αναλογο με το θρησκευτικο φονταμενταλισμο της μεταρρυθμισης και αντιμεταρρυθμισης, δεν μπορει κανεις να αναζητησει αλλοθι στην αρχη της συγχρονικοτητας ή αρχη της μη αιτιατης συνδεσης των Carl Jung και Wolfgang Pauli, που χαρακτηριζει ενα ταυτοχρονο συμβαν δυο φαινομενων ασυνδετων αιτιοκρατικα, αλλα συνεχομενων εννοιολογικα ή μια χρονικη συμπτωση δυο ή
περισσοτερων μη αιτιατα συνδεομενων γεγονοτων, που εχουν ιδιο ή παρομοιο νοημα, ισοβαθμο, ισοδυναμο κατα τη μνημονιοκρατικη ορολογια, ως ερμηνευτικη αρχη της αιτιοτητας.
Η ισοδυναμια, λοιπον, της μνημονιοκρατιας ως μηχανισμου εκτακτης αναγκης, κατα τον Νικο Πουλαντζα, της χρηματοπιστωτικης εξουσιας και της αντιμνημονιοκρατιας, ως μηχανισμου εκτακτης αντιαναγκης, συνιστουν μια σαφη σχεση αιτιοτητας, με ακομα σαφεστερη χρονικη ιεραρχηση αιτιου και αιτιατου.
Οσον αφορα την αντιφασιστικη ρητορικη του αιτιου, της χρηματοπιστωτικης εξουσιας, μια και αναφερθηκα στον Carl Jung με τις ψυχολογικες του προσεγγισεις, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενας απλος αμυντικος μηχανισμος προσποιησης και μεταθεσης του πολιτικου Εγω στο αιτιατο.
Βεβαια, θα μπορουσα να διακρινω στις προθεσεις της μνημονιακης εξουσιας μια σκοπιμοτητα αμβλυνσης των σχεσεων της αιτιοτητας, για τη συγκροτηση του συλλογικου ασυνειδητου και των αρχετυπων, ως ψυχοφυσικων οντοτητων (ψυχοειδη), που ο διαψυχισμος τους θα μπορουσε να προκαλεσει ανεξηγητες καταστασεις, ωστε απο την παραπολιτικη και την παραοικονομια η πολιτικη βουληση να μεταναστευει στην παραψυχολογια.
Το διλημμα, λοιπον, ειναι μια συνειδησιακη εκκρεμοτητα αναμεσα στη βαρβαροτητα του μνημονιοφασισμου και τη βιαιοτητα του αντιμνημονιοφασισμου, που δεν αποτελει εναν τεχνητο διαχωρισμο, αλλα μια τεχνητη εκμεταλλευση και αποπειρα αναστροφης μιας ντετερμινιστικης ακολουθιας για την επιβιωση του συστηματος της ταξικης καπιταλιστικης βιας.
Προσωπικα αισθανομαι ισοδυναμη απεχθεια απεναντι στον αδηλο φασισμο των γραβατοχιτωνων και τον δεληλωμενο των μελανοχιτωνων και θεωρω ως τη μεγαλυτερη εχθρικη πραξη και προκληση κατα του Ελληνισμου τη φασιστικη οικονομικη εκτελεση της Κυπρου, σε μια στιγμη που η Ελλαδα ηταν ηδη νεκρη και προσκυνημενη, ενεργεια που δεν θα επιτρεψει ποτε τον Ελληνα να αισθανθει φιλος ή συμμαχος με τους Ευρωπαιους εκτελεστες του.
Η Rosa Luxemburg σε ενα σχολιο της στο Die Neue
Zeit στις 14 Μαΐου 1902 κατεγραψε τα ορια της βιας και της νομιμοτητας.
"Η βια, απο τοτε που εμφανιστηκε η "αστικη νομιμοτητα", ο κοινοβουλευτισμος**, οχι μοναχα δεν επαψε να παιζει εναν ιστορικο ρολο, αλλα ειναι και σημερα επισης, οπως και σε ολες τις προηγουμενες εποχες, η βαση της κυριαρχης πολιτικης ταξης.
Το καπιταλιστικο κρατος στο συνολο του βασιζεται στη βια...
Τι αλλο παρα βια ειναι στην ουσια της η αστικη νομιμοτητα;
Αν ενα προσωπο παρα τη θεληση του το στερησουν αλλοι απο ενα μερος της ιδιοκτησιας του και του εισοδηματος του, κανενας δε θα διστασει να πει οτι αυτο ειναι μια πραξη βιας.
Μα απο τη στιγμη που αυτη η ληστεια θα ονομαστει "φορολογια", προκειται μοναχα για εφαρμογη του νομου (νομιμοτητα).
Συμπερασματικα, ο,τι παρουσιαζεται στα ματια μας ως αστικη νομιμοτητα δεν ειναι τιποτε αλλο, παρα η βια της κυριαρχης ταξης ανυψωμενη εκ των προτερων σ' επιτακτικο κανονα".
Τον επιτακτικο αυτο κανονα της αμεσης οικονομικης βιας η μνημονιοκρατια, αγνοωντας την αρχη του Μενανδρου "οπου βια παρεστι, ουδεν ισχυει νομος", τον ονομασε "σωτηρια" και καθε προσπαθεια αντιβιαιης αποκρουσης της "φασισμο", με ταυτοχρονη ενοχοποιηση της κοινωνιας, αφου "η κοινωνια προετοιμαζει το εγκλημα και ο εγκληματιας απλα το διαπραττει" (Hugo) και ως αντανακλαστικο αντιπερισπασμο κατασκευασε το διλημμα αναμεσα στη βια της "σωτηριας" και τη σωτηρια απο το βια, γιατι "η βια συγκαλυπτεται μονο με
ψεματα και τα ψεματα
συντηρουνται μονο με τη βια" (Σολζενιτσιν).
* ΕΤΕΡΑΡΧΙΑ ή ΕΤΕΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
Ελληνικη αποδοση του Ντετερμινισμου.
** Πολυ περισσοτερο οταν ο μνημονιοκοινοβουλευτισμος μετερχεται μεσων εκτακτης αναγκης, οπως ο επικυρωτικος χαρακτηρας πραξεων νομοθετικου περιεχομενου, ο κοινοβουλευτικος παλιμπαιδισμος με μοναρθρους νομους, ενα βημα πριν τον αναρθρο πολιτικο πρωτογονισμο, κλπ, αναγομενος στην πραγματικοτητα σε ενα αλλοθικο, ας μου επιτραπει ο νεολογισμος, συστημα μιας εικονικης δημοκρατιας εκτακτης αναγκης, της οποιας το μελλον, δυστυχως Louis
Althusser, διαρκει πολυ.
ΥΓ.
Με την ευκαρια της αναφορας μου στη Rosa Luxemburg, θα ηθελα να επισημανω την αξιολογη μελετη του ιδρυματος Rosa Luxemburg Stiftung, που δημοσιευτηκε τις τελευταιες μερες, των Heiner Flassbeck και Costas Lapavitsas με θεμα
"The systemic crisis of the euro - True causes and effective therapies", που δειχνει ουσιαστικα ως διεξοδο της οικονομικης κρισης την εξοδο της Ελλαδας απο το ευρω.
Δεν ειναι δυνατον να θυσιαζεται ενας λαος, η εθνικη κυριαρχια και η εθνικη συνειδηση για εναν νομισματικο φετιχισμο μιας καταναγκαστικης και εικονικης συμμαχιας, μεσα στην οποια ο Ελληνας δεν θα αισθανθει ποτε συμμαχος των δολοφονων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου