Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΗΤΑΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ

"Oστις νεος ων μουσων αμελει, τον τε παρελθοντα απολωλε χρονον και τον μελλοντα τεθνηκε" (Σοφοκλής)

Χθες το βραδυ ξενυχτησα, μελετωντας ολα τα ονοματα των καθηγητων, τους οποιους μετατασσουν υποχρεωτικα απο τη δευτεροβαθμια στην πρωτοβαθμια εκπαιδευση.
Πολλοι απο αυτους ειναι γυμναστες και καθηγητες των ξενων γλωσσων και λιγοι καθηγητες της μουσικης.

Οι περισσοτεροι, για να μην πω σχεδον ολοι, απο τους καθηγητες της μουσικης ηταν μαθητες μου, που τους θυμαμαι ακομα και με τα μικρα τους ονοματα και τις μικρες και μεγαλες εκπαιδευτικες στιγμες που περασαν μαζι μου.
Υπηρετουσαν κυριως στη Θεσσαλια, ιδιαιτερως στο νομο της Λαρισας, αλλα και της Καρδιτσας και της Μαγνησιας.

Ειναι ολοι τους εξαιρετικοι μουσικοι και θαυμασιοι ανθρωποι και προερχονται απο μια εποχη αισθητικης ευδαιμονιας, που εγω ευτυχησα να ζησω, τοτε που η πλειοψηφια των μαθητων της Θεσσαλιας σπουδαζε μουσικη και το ονειρο ολων αυτων των παιδιων του Θεσσαλικου καμπου ηταν να γινουν μουσικοι.
Ειναι η εποχη που με κραταει ακομα ζωντανο.
Αλλα χρονια, αλλα ηθη και αλλα εθιμα.
Σημερα το ονειρο της χωρας μας ειναι η σωτηρια του οικονομικου τραπεζοφασισταριου και της τραπεζοαλητειας.

Αγαπητοι μου μαθητες και φιλοι, υστερα απο τοσα χρονια, βιωνοντας τη βιαιοτητα του φασισμου σε βαρος σας, μπορεσα να καταλαβω τα λογια του Albert Camus, του οποιου τη φιλοσοφικη διασταση ειχα σχετικα αμελησει, ισως γιατι τολμησε να βρεθει απεναντι στο μεγαλο μου δασκαλο, τον Jean - Paul Sartre και ισως γιατι δεν ηταν τοσο δημοφιλης, οσο ο Sartre, στη διανοηση της "La Rive Gauche" (Αριστερης Οχθης), "το σχολειο μας προετοιμαζει για τη ζωη σ' εναν κοσμο που δεν υπαρχει".

Φοβαμαι και ζητω ταπεινα συγγνωμη γι' αυτο, πως κι' εγω εκανα αυτο το εγκλημα σε βαρος σας, σας ετοιμασα για εναν αλλο κοσμο, ισως αυτον στον οποιο αναφερεται ο Πλατωνας "ουδεν αλλο εχουσα ες Αδου η ψυχη ερχεται πλην της παιδειας και τροφης", που θα μου επιτρεψετε μια ακομα διδακτικη πραξη σε βαρος σας, τη μεταφραση του λογου του Πλατωνα, γιατι βλεποντας κανεις σημερα τη λεξη "τροφη" αναλογιζεται περισσοτερο το βιολογικο δικαιωμα, που του στερησε το ευρωπαικο κεκτημενο του οικονομικου φασισμου, παρα την πνευματικη υποθηκη της αγωγης, που του χαρισε η παιδεια της μουσικης, "με τιποτα αλλο δεν ερχεται η ψυχη στον Αδη, παρα μονο με την παιδεια και την αγωγη της".
Δεν θελω, βεβαια, να επεκταθω στην ερμηνεια της χρησιμοποιησης του ρηματος "ερχεται" (ες Αδου η ψυχη ερχεται) σε ενεστωτα χρονο, που μεταφερει τον ιδιο τον Πλατωνα στο βασιλειο του Αδη να υποδεχθει τη ψυχη.
Η μεγαλοπρεπεια της πνευματικης συμμετοχικης κοινωνιας και ταπεινοτητας ενος μεγαλου φιλοσοφου μπροστα στην αυλαια του ανθρωπισμου, το θανατο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου