Τρια χρονια πριν, τοτε που η Ελλαδα εμπαινε στο σωφρονιστηριο του γερμανικου στρατοπεδου συγκεντρωσης της "σωτηριας", το δημοσιο χρεος της λεγομενης "κεντρικης κυβερνησης" (ομοσπονδιοποιηση του χρεους) ηταν περιπου 300 δισεκατομμυρια ευρω.
Υστερα απο δυο δανεια των 110 και 130 δισεκατομμυριων και μια απομειωση (κουρεμα κατα τη γλωσσα της επιστημης της υψηλης κοπτοραπτικης πολιτικης οικονομιας) κατα 100 δισεκατομμυρια, δηλαδη συνολικα 340 δισεκατομμυρια ευρω, περιμενε κανεις, αν οχι μηδενισμο, τουλαχιστον μια δραστικη μειωση του.
Και ω του θαυματος της Κανα, το χρεος αυξηθηκε και πληθυνθηκε στα 321 δισεκατομμυρια και ειναι ετοιμο να κατακυριευσει την πατρωα και μητρωα γη.
Μπροστα στο οικονομικο, που ειναι πρωτιστως και μαθηματικο - λογικο παραδοξο, σκεφτηκα την οικονομικη αναλυση και το συμπερασμα του Αμερικανου οικονομολογου Irving Fisher, πως "οσο περισσοτερα πληρωνουν οι οφειλετες, τοσο περισσοτερα χρωστουν".
Μια οικονομικη, ομως, αποψη δεν θα μπορουσε να προσεγγισει τη μεταφυσικη διασταση του Ελληνικου χρεους, γι' αυτο αναλογιστηκα το εργο "Infinity: An Essay in Metaphysics" (1964) του Jose Benardete και το συνακολουθο λογικο παραδοξο του Adrian William Moore (The Infinite) (1990), γνωστο και ως παραδοξο του διαστημοπλοιου.
Συμφωνα με το παραδοξο αυτο, ενα διαστημοπλοιο που κινειται ευθυγραμμα μετα απο 1/2 του λεπτου διπλασιαζει την ταχυτητα του, το ιδιο γινεται μετα 1/4, 1/8 κοκ, δηλαδη σε καθε μισο χρονο απο τον προηγουμενο διπλασιαζει την ταχυτητα του και το ερωτημα στο οποιο ζητειται η απαντηση ειναι, που θα βρισκεται το διαστημοπλοιο μετα απο 1 λεπτο απο την εκκινηση του.
Η απαντηση του προβληματος ειναι ΠΟΥΘΕΝΑ, γιατι η αποσταση δεν μπορει να ειναι απειρη, επειδη δεν υπαρχει τετοια αποσταση, αλλα ουτε και πεπερασμενη, επειδη θα υπηρχε μια χωροχρονικη ασυνεχεια της υπαρξης του!
Αν στη θεση του διαστημοπλοιου βαλουμε το δημοσιο χρεος της λεγομενης "κεντρικης κυβερνησης", το οποιο εχει μια αλλοτε ομαλως και αλλοτε ανωμαλως επιταχυνομενη δυναμικη (κινηση), που απεκτησε στο παρελθον, συμφωνα με τους σημερινους οικονομικους "κοσμοναυτες" του, οι οποιοι ειναι απλως κινουμενοι, αλλα μη συγκινουμενοι, παρατηρητες του, τοτε αντιλαμβανομαστε την ουτοπια, δηλαδη, το χωροχρονικο κενο, το πουθενα και το ποτέ της αποπληρωμης του, αναδεικνυοντας μια οικονομικη διασταση του φιλοσοφικου διλημματος του Sartre, αν η υπαρξη προηγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Υστερα απο δυο δανεια των 110 και 130 δισεκατομμυριων και μια απομειωση (κουρεμα κατα τη γλωσσα της επιστημης της υψηλης κοπτοραπτικης πολιτικης οικονομιας) κατα 100 δισεκατομμυρια, δηλαδη συνολικα 340 δισεκατομμυρια ευρω, περιμενε κανεις, αν οχι μηδενισμο, τουλαχιστον μια δραστικη μειωση του.
Και ω του θαυματος της Κανα, το χρεος αυξηθηκε και πληθυνθηκε στα 321 δισεκατομμυρια και ειναι ετοιμο να κατακυριευσει την πατρωα και μητρωα γη.
Μπροστα στο οικονομικο, που ειναι πρωτιστως και μαθηματικο - λογικο παραδοξο, σκεφτηκα την οικονομικη αναλυση και το συμπερασμα του Αμερικανου οικονομολογου Irving Fisher, πως "οσο περισσοτερα πληρωνουν οι οφειλετες, τοσο περισσοτερα χρωστουν".
Μια οικονομικη, ομως, αποψη δεν θα μπορουσε να προσεγγισει τη μεταφυσικη διασταση του Ελληνικου χρεους, γι' αυτο αναλογιστηκα το εργο "Infinity: An Essay in Metaphysics" (1964) του Jose Benardete και το συνακολουθο λογικο παραδοξο του Adrian William Moore (The Infinite) (1990), γνωστο και ως παραδοξο του διαστημοπλοιου.
Συμφωνα με το παραδοξο αυτο, ενα διαστημοπλοιο που κινειται ευθυγραμμα μετα απο 1/2 του λεπτου διπλασιαζει την ταχυτητα του, το ιδιο γινεται μετα 1/4, 1/8 κοκ, δηλαδη σε καθε μισο χρονο απο τον προηγουμενο διπλασιαζει την ταχυτητα του και το ερωτημα στο οποιο ζητειται η απαντηση ειναι, που θα βρισκεται το διαστημοπλοιο μετα απο 1 λεπτο απο την εκκινηση του.
Η απαντηση του προβληματος ειναι ΠΟΥΘΕΝΑ, γιατι η αποσταση δεν μπορει να ειναι απειρη, επειδη δεν υπαρχει τετοια αποσταση, αλλα ουτε και πεπερασμενη, επειδη θα υπηρχε μια χωροχρονικη ασυνεχεια της υπαρξης του!
Αν στη θεση του διαστημοπλοιου βαλουμε το δημοσιο χρεος της λεγομενης "κεντρικης κυβερνησης", το οποιο εχει μια αλλοτε ομαλως και αλλοτε ανωμαλως επιταχυνομενη δυναμικη (κινηση), που απεκτησε στο παρελθον, συμφωνα με τους σημερινους οικονομικους "κοσμοναυτες" του, οι οποιοι ειναι απλως κινουμενοι, αλλα μη συγκινουμενοι, παρατηρητες του, τοτε αντιλαμβανομαστε την ουτοπια, δηλαδη, το χωροχρονικο κενο, το πουθενα και το ποτέ της αποπληρωμης του, αναδεικνυοντας μια οικονομικη διασταση του φιλοσοφικου διλημματος του Sartre, αν η υπαρξη προηγειται της ουσιας ή η ουσια της υπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου