"Τ’ ανδρειωμενου η ψυχη, του φοβερου του κλεφτη*
με τη βοη του τουφεκιου στα συγνεφ’ απαντιεται
αδελφικα αγκαλιαζονται, χανονται, σβηωνται, πανε…"
(Αριστοτελης Βαλαωριτης)
* Συγγραμματη λεξη της εθνικης και της σοσιαληστρικης ποιησης.
Ο Βαλαωριτης τη χρησιμοποιει με την πρωτη, εγω με τη δευτερη εννοια.
Για πρωτη φορα στην ιστορια της ανθρωποτητας ο βιολογικος θανατος προηγειται του εγκεφαλικου θανατου.
Πιθανον, προκειται για περιπτωση νεκροφανειας ή εγκεφαλοφανειας.
Δηλαδη, ή ο νεκρος δειχνει νεκρος, ενω ειναι ζωντανος ή ο ο εγκεφαλος φαινεται να υπαρχει, ενω δεν υπαρχει.
Προφανως, ο καθενας αντιλαμβανεται, πως, σιγουρα, προκειται για τη μοναδικη περιπτωση μετενσαρκωσης και κινητικοτητας του πνευματος του ΠαΣοΚ, του οποιου ο εγκεφαλος συνεχιζει να λαθροβιει στο κομματωδες και κωματωδες σωμα της ΝΔ, στο πλαισιο της ΕΕΚΚΑ (Ειδικης Εισφορας Κομματικης και Kωματικης Αλληλεγγυης).
Περπατωντας, σημερα, την τριτη ημερα κατα τας γραφας απο την επετειο της ιδρυσης του ΠαΣοΚ, στην οδο Βασιλεως Ηρακλειου της Θεσσαλονικης, χαζευα τον υπεργηρο πωλητη αραβικου σαμαλι, που με ξεχωριστο μερακι και περισση φροντιδα καθαριζε και τακτοποιουσε το καροτσακι του για να εκθεσει τις σιροπιαστες arabesques (αραβουργηματα) του, οταν σταματησε αυτοκινητο του ΕΚΑΒ, που εκτος απο τις επιγραφες της ταυτοτητας του, η ασυντηρησια του προδιδε την κρατικη του προελευση.
Το προσωπικο του ΕΚΑΒ εισεβαλε στην εισοδο των γραφειων της Νομαρχιακης Επιτροπης του ΠαΣοΚ, εξερχομενο σχεδον αμεσως και στην οποια εισοδο η μονη ενδειξη υπαρξης ζωης ηταν οι δυο αστυνομικοι φρουροι, που επλητταν αφορητα προστατευοντας το μαυσωλειο του κομματος.
Περιεργος για το συμβαν και φοβουμενος μια πιθανη κομματικη ανασταση, κατα το "και ανασταν την τριτη ημερα κατα τας γραφας", πλησιασα τους φρουρους και ρωτησα εντρομος:
Για το πτωμα του ΠαΣοΚ ηρθε το ΕΚΑΒ;
Οι φρουροι χαμογελασαν και για να τους προφυλαξω απο την ανησυχια της κινητικοτητας συμπληρωσα:
Προφανως, εγινε λαθος και αντι για το το γραφειο τελετων ηρθε το ΕΚΑΒ.
Εξαλλου, συμφωνα με τις αρχες της δυναμικης της κινητικοτητας, υπαρχουν κενες θεσεις φυλακων στα νεκροταφεια, οπως και στα νοσοκομεια, που θα μπορουσαν να σχηματισουν εναν ενοποιημενο αρχαιολογικο χωρο νοσοκομειακου - νεκρου - και νεκροταφειακου - ζωντανου - τουρισμου, για την εξοικονομηση πολυτιμων πορων για τη βιωσιμοτητα του χρεους.
Το ΠαΣοΚ, λοιπον, ειναι ο πρωτος οργανισμος του συμπαντος, που γιορτασε τα 39α γενεθλια του νεκρος, ελπιζοντας να κανει τα σαραντα του αναστημενος!
Η αναστροφη αυτη μεταξυ βιολογικου και εγκεφαλικου θανατου ανετρεψε τη βιοηθικη ισορροπια, βαζοντας μου σε διαφορες σκεψεις και προβληματισμους.
Αρχικα, θορυβηθηκα με την τραγικη διαψευση του Πλουταρχου "νεκρος ου δακνει" (ο νεκρος δεν δαγκωνει) και του Μεγαλου Βασιλειου "αριστον ανθρωπω δωρον ο θανατος• ηρεμει γαρ εξ ων εμελλε πραττειν κακων" (ο θανατος ειναι αριστο δωρο για τον ανθρωπο, γιατι τον απαλλασσει απο τα κακα που εμελλε να κανει), αφου το ΠαΣοΚ και νεκρο δαγκωνει και δεν ηρεμει, γιατι τα κακα που εμελλε να κανει, τα κανει και νεκρο.
Στη συνεχεια, ησυχασα με τη διαβεβαιωση του Emile Zola, πως "οταν πεθαινει καποιος ειναι για πολυ καιρο".
Προβληματιστηκα, αν ο Emile Zola ειχε στο νου του το ΠαΣοΚ και δεν ειπε "οταν πεθαινει καποιος ειναι για παντα".
Ετσι, ομως, εμεινα με την αμφιβολια, πως στη Δευτερα Παρουσια θα συναντησω το ΠαΣοΚ στην αντιπροεδρια της Μεγαλης Κρισης, που πολυ φοβαμαι πως θα ειναι και αυτη οικονομικη.
με τη βοη του τουφεκιου στα συγνεφ’ απαντιεται
αδελφικα αγκαλιαζονται, χανονται, σβηωνται, πανε…"
(Αριστοτελης Βαλαωριτης)
* Συγγραμματη λεξη της εθνικης και της σοσιαληστρικης ποιησης.
Ο Βαλαωριτης τη χρησιμοποιει με την πρωτη, εγω με τη δευτερη εννοια.
Για πρωτη φορα στην ιστορια της ανθρωποτητας ο βιολογικος θανατος προηγειται του εγκεφαλικου θανατου.
Πιθανον, προκειται για περιπτωση νεκροφανειας ή εγκεφαλοφανειας.
Δηλαδη, ή ο νεκρος δειχνει νεκρος, ενω ειναι ζωντανος ή ο ο εγκεφαλος φαινεται να υπαρχει, ενω δεν υπαρχει.
Προφανως, ο καθενας αντιλαμβανεται, πως, σιγουρα, προκειται για τη μοναδικη περιπτωση μετενσαρκωσης και κινητικοτητας του πνευματος του ΠαΣοΚ, του οποιου ο εγκεφαλος συνεχιζει να λαθροβιει στο κομματωδες και κωματωδες σωμα της ΝΔ, στο πλαισιο της ΕΕΚΚΑ (Ειδικης Εισφορας Κομματικης και Kωματικης Αλληλεγγυης).
Περπατωντας, σημερα, την τριτη ημερα κατα τας γραφας απο την επετειο της ιδρυσης του ΠαΣοΚ, στην οδο Βασιλεως Ηρακλειου της Θεσσαλονικης, χαζευα τον υπεργηρο πωλητη αραβικου σαμαλι, που με ξεχωριστο μερακι και περισση φροντιδα καθαριζε και τακτοποιουσε το καροτσακι του για να εκθεσει τις σιροπιαστες arabesques (αραβουργηματα) του, οταν σταματησε αυτοκινητο του ΕΚΑΒ, που εκτος απο τις επιγραφες της ταυτοτητας του, η ασυντηρησια του προδιδε την κρατικη του προελευση.
Το προσωπικο του ΕΚΑΒ εισεβαλε στην εισοδο των γραφειων της Νομαρχιακης Επιτροπης του ΠαΣοΚ, εξερχομενο σχεδον αμεσως και στην οποια εισοδο η μονη ενδειξη υπαρξης ζωης ηταν οι δυο αστυνομικοι φρουροι, που επλητταν αφορητα προστατευοντας το μαυσωλειο του κομματος.
Περιεργος για το συμβαν και φοβουμενος μια πιθανη κομματικη ανασταση, κατα το "και ανασταν την τριτη ημερα κατα τας γραφας", πλησιασα τους φρουρους και ρωτησα εντρομος:
Για το πτωμα του ΠαΣοΚ ηρθε το ΕΚΑΒ;
Οι φρουροι χαμογελασαν και για να τους προφυλαξω απο την ανησυχια της κινητικοτητας συμπληρωσα:
Προφανως, εγινε λαθος και αντι για το το γραφειο τελετων ηρθε το ΕΚΑΒ.
Εξαλλου, συμφωνα με τις αρχες της δυναμικης της κινητικοτητας, υπαρχουν κενες θεσεις φυλακων στα νεκροταφεια, οπως και στα νοσοκομεια, που θα μπορουσαν να σχηματισουν εναν ενοποιημενο αρχαιολογικο χωρο νοσοκομειακου - νεκρου - και νεκροταφειακου - ζωντανου - τουρισμου, για την εξοικονομηση πολυτιμων πορων για τη βιωσιμοτητα του χρεους.
Το ΠαΣοΚ, λοιπον, ειναι ο πρωτος οργανισμος του συμπαντος, που γιορτασε τα 39α γενεθλια του νεκρος, ελπιζοντας να κανει τα σαραντα του αναστημενος!
Η αναστροφη αυτη μεταξυ βιολογικου και εγκεφαλικου θανατου ανετρεψε τη βιοηθικη ισορροπια, βαζοντας μου σε διαφορες σκεψεις και προβληματισμους.
Αρχικα, θορυβηθηκα με την τραγικη διαψευση του Πλουταρχου "νεκρος ου δακνει" (ο νεκρος δεν δαγκωνει) και του Μεγαλου Βασιλειου "αριστον ανθρωπω δωρον ο θανατος• ηρεμει γαρ εξ ων εμελλε πραττειν κακων" (ο θανατος ειναι αριστο δωρο για τον ανθρωπο, γιατι τον απαλλασσει απο τα κακα που εμελλε να κανει), αφου το ΠαΣοΚ και νεκρο δαγκωνει και δεν ηρεμει, γιατι τα κακα που εμελλε να κανει, τα κανει και νεκρο.
Στη συνεχεια, ησυχασα με τη διαβεβαιωση του Emile Zola, πως "οταν πεθαινει καποιος ειναι για πολυ καιρο".
Προβληματιστηκα, αν ο Emile Zola ειχε στο νου του το ΠαΣοΚ και δεν ειπε "οταν πεθαινει καποιος ειναι για παντα".
Ετσι, ομως, εμεινα με την αμφιβολια, πως στη Δευτερα Παρουσια θα συναντησω το ΠαΣοΚ στην αντιπροεδρια της Μεγαλης Κρισης, που πολυ φοβαμαι πως θα ειναι και αυτη οικονομικη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου