Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

(ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ)

"Eργον αεξεται, ω επιμιμνω"
(Η εργασια θα προχωρησει, για οποιον ασχοληθει σοβαρα μ’ αυτην)
(Ομηρος)

Πριν καλα καλα διαβασω την ανακοινωση για το ραλλυ της ανεργιας, που τον Ιουνιο εφτασε στο 27,9%, μου τηλεφωνησε φιλος μου ζητωντας τη συμβουλη μου για τον εργασιακο του τραγελαφο.
Εργαζεται ως καθηγητης μουσικης με μερικη απασχοληση και ασφαλιση στο ΙΚΑ με μηνιαιες αποδοχες περιπου 400 €, απο τις οποιες αφαιρουνται οι ασφαλιστικες εισφορες του εργαζομενου 16,50% και 34 € παρακρατηση φορου, δηλαδη καθαρες αποδοχες το μηνα 300 €.

Ο φιλος μου, μακαριζοντας την τυχη του, που βρηκε μια δευτερη απασχοληση σε γειτονικη πολη με αμοιβη 400 € το μηνα με το γνωστο μπλοκακι, βρεθηκε ανημπορος μπροστα στο τερας της κρατικης ληστειας.
Απο τα 400 € της αμοιβης τα 20% αφορουν την παρακρατηση του φορου των ελευθερων επαγγελματιων, που ειναι βεβαια αμοιβη του εργαζομενου, οταν δεηθει ο κρατικος κουλοχερης να την επιστρεψει για να μη διαταραχθει το "πρωτογενες πλεονασμα", ανεξαρτητα απο τη διαταραχη του διατροφικου ελλειμματος της οικογενειας του φιλου μου και επιπροσθετα πρεπει να καταβαλλει υποχρεωτικα και ασφαλιστικες εισφορες στον ΟΑΕΕ (πρωην ΤΕΒΕ) περι τα τριακοσια € το μηνα, συμφωνα με τον πανσοφο νομο του 1992, που φερει την επωνυμια "Νομος του Σιουφα", κατι δηλαδη σαν το "Νομο του Νευτωνα", προς τιμην ενδοξου πολιτικου ανδρος, που υποχρεωνει ανεξηγητα οσους ασφαλιστηκαν πριν το 1992 να καταβαλλουν διπλες και τριπλες εισφορες στα ασφαλιστικα ταμεια.
Αν συνυπολογιστουν τα εξοδα των οκτω μετακινησεων του το μηνα στη γειτονικη πολη για την εργασια του σε 120 € το μηνα (15 € την καθε μετακινηση), ιδου η αριθμητικη του πρωτογενους ελλειματος της εργασιας:
400 € αμοιβη - 300 ΟΑΕΕ - 80 φορος - 120 εξοδα μετακινησης = - 100 €.
Δηλαδη, στην πραγματικοτητα αναλαμβανοντας και τη δευτερη εργασια για τη συμπληρωση του πενιχρου εισοδηματος των 300 € της πρωτης, θα πρεπει να δαπανα 100 € απο το εισοδημα της πρωτης εργασιας για τη χρηματοδοτηση του εισοδηματος της δευτερης εργασιας, μενοντας στην πραγματικοτητα με 200 € το μηνα για την επιβιωση της τετραμελους οικογενειας του.

Τελικα, απο μια συνολικη εργασιακη παραγωγη 910 € το μηνα (400 € απο την πρωτη εργασια συν 400 € απο τη δευτερη συν 110 περιπου € τις εργοδοτικες εισφορες της πρωτης εργασιας) το κρατος θα λεηλατησει μηνιαια με 710 € τον εργαζομενο, αφηνοντας του 200 € για τη συντηρηση της οικογενειας του.

Το θαυμα της "σωτηριας" στο κρατος της αγυρτειας.

Απαξια της εργασιας.

Απαξια του ανθρωπου.

Συντριβη ενος ακομα αθωου θυματος, για την προστασια των αρπακτικων κομματικων ορνεων, που αποτελουν τα τιμαλφη του πολιτικου βραχιονα της εξουσιας εκτακτης αναγκης, που μεσα απο τις "Φωλιες του Κουκου" του καπιταλισμου, τις ΔΕΚΟ και τις ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, συνεχιζουν τη λεηλασια της κατεστραμμενης χωρας μας.

Το μειζον εγκλημα της αντικοινωνικοτητας του χρηματοπιστωτικου φασισμου συνεχιζεται, παρα την αγωνια του Φωκυλιδη "μισθον μοχθησαντα διδου".

Ψαχνουν ακομα να βρουν τα αιτια και τις αφορμες της ανασφαλιστης εργασιας και δεν βλεπουν μπροστα τους την απαξια της εργασιας, την απαξια του εργαζομενου, την απαξια του εργοδοτη, την απαξια του ανθρωπου και τη μοναδικοτητα της αξιας της ευκαιριακης επιβιωσης τους;

Οταν ο εργαζομενος δεν εχει εργασιακο και βιολογικο παρον, θα σκεφτει το ασφαλιστικο του μελλον;

Οταν ο εργοδοτης δεν εχει επιχειρηματικο μελλον, θα σκεφτει το εργασιακο παρον των εργαζομενων του;

Οταν καθημερινα γινομαστε μαρτυρες της πιο χυδαιας ανεντιμοτητας του ασφαλιστικου συστηματος, που απο τοτε που δημιουργηθηκε συνεχως λεηλατειται απο το μακρυ χερι της τραπεζοφασιστικης εξουσιας (ατοκες καταθεσεις, μετοχικη εξαυλωση των αποθεματικων, δομημενα ομολογα, απομειωση, κοινως κουρεμα των τιτλων), γιατι απορουμε για την εντιμοτητα της απορριψης του;

Ολοι οι παραπανω προβληματισμοι ειναι σαν να αναρωτιεται κανεις, γιατι ενας ζητιανος δεν χρησιμοποιει το ελλειμμα της ζητιανιας του σε τοποθετησεις χρηματιστηριακων παραγωγων.
Πολυ απλα, γιατι το ελλειμμα δεν τοποθετειται, αλλα και γιατι τα παραγωγα δεν εχουν εγγυημενες αποδοσεις.

Κλεινω με μια διασταση αναμεσα στον Albert Camus και τον Jean-Paul Sartre, για να μεταφερθω για λιγο νοερα στα χρονια της "αριστερης οχθης" (του Παρισιου, για οσους δεν τη γνωριζουν).
Ο πρωτος ιδεαλιστης, με τη φραση του "φανταζομαι πως ο Σισυφος ηταν ευτυχισμενος", ουσιαστικα επαναλαμβανε θετικα την αποφατικη αποψη "ο μη εργαζομενος μηδε εσθιετω" του Αποστολου Παυλου.
Ο δευτερος επαναστατης, με τη φραση του "μονο αυτος που δεν τραβαει κουπι εχει χρονο να ανατρεψει τη βαρκα", εδινε το συνθημα της εξεγερσης, υποδεικνυοντας τους εξεγερμενους.

Προσωπικα, σεβομαι τη στωικοτητα του Camus, αλλα επειδη δεν ειμαι ιεραποστολος, αλλα "επαναστατημενος ανθρωπος", συμφωνα με τα λογια του, ακολουθω μονο το δρομο του Sartre.

Ετσι κι' αλλιως ειμαστε χωρις σωσιβια εξω απο τη σαπια βαρκα του καπιταλισμου, ειναι καιρος να τη βυθισουμε και ν' ανεβουμε στο υπερωκεανιο του κομμουνισμου για το ταξιδι μας στο μελλον;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου