Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

"Σε μια χωρα που κυβερναται καλα, η φτωχεια ειναι ντροπη. Σε μια χωρα που κυβερναται ασχημα, ο πλουτος ειναι ντροπη" (Κομφουκιος)

H αγγλικη εφημεριδα Guardian σε δημοσιευμα της στις 5 Σεπτεμβριου κατηγορησε τη Γερμανια για αλλοιωση του δημοκρατικου πολιτευματος στην Ελλαδα.
Πολιτειακη αποπλανηση ΧΜΕΑ (Χωρας Με Ειδικες Αναγκες), κατα το ΑΜΕΑ.

Στην Ελλαδα του 20ου αιωνα δεν υπηρξε ποτε δημοκρατια, παρα μονο φοβικα ειδωλα της, αλλοτε εθνικα και αλλοτε οικονομικα.

Αυτο που συνεβη στη σημερινη Ελλαδα της χρηματοπιστωτικης βιας δεν ηταν μονο η αλλοιωση του πολιτευματος, αλλα η αποκαλυψη μιας πλανης.
Της πλανης του λεγομενου κοινωνικου κρατους.

Προσωπικα αισθανομαι την αναγκη να ευχαριστησω τους εταιρους, αλλα οχι συνεταιρους, της ΕΕ, που εδωσαν την ευκαιρια ακομα και στον πιο αφελη, ανυποψιαστο και ηλιθιο πολιτη να μισησει την κρατικη και ταξικη βαρβαροτητα του καπιταλισμου και το ιμπεριαλιστικο του μορφωμα, την Ενωμενη Ευρωπη.

Ο καθενας, πιστευω, στην Ελλαδα αντιληφθηκε ή τουλαχιστον ειχε τη ευκαιρια να αντιληφθει την κοροιδια, για να μην πω ουτοπια και ωραιοποιησω αυτο το συγκεντρωτικο μοντελο της ταξικης εξουσιας, που οι αστικες δημοκρατιες προεβαλαν ως δηθεν κοινωνικο κρατος.

Δεν υπηρξε, δεν υπαρχει και ουτε θα υπαρξει κοινωνικο, παρα μονο ταξικο και κομματικο κρατος.

Ετσι, η αντικρατικη παλη δεν ειναι πραξη πολιτικη, αλλα ταξικη.
Οι Ελληνες, σημερα, δεν εχουμε μπροστα μας την ανατροπη ενος κομματος ή μιας πολιτικης εξουσιας, αλλα τη συντριβη μιας ταξης για την επιβολη της αταξικης κοινωνιας, η οποια δεν μπορει να επιβιωσει μεσα στα θολα και βρωμικα νερα της χαβουζας της αστικης δημοκρατιας, παρα μεσα στο καθαρο κελυφος και το δημοκρατικο συγκεντρωτισμο της ελευθεριας της δικτατοριας του προλεταριατου,
Γιατι ελευθερια δεν ειναι η παραχωρηση του δικαιωματος της εκμεταλλευσης στους καπιταλιστικους μηχανισμους, αλλα η συντριβη του.

Οταν ακουω καποιους ηλιθιους πολιτικους και δημοσιογραφους να κινδυνολογουν και να φιλολογιζουν περι δημοκρατιας, κανοντας κριτικη στο Μαρξισμο και στα κομματα, που με ιδεολογικη συνεπεια τον υπηρετουν, δοξαζω την τυχη μου, που βρισκομαι, εστω και αδεσποτος, σαν το "Αδεσποτο σφυρι" ("Le marteau sans maître") του René Char, απο τη μερια των Μαρξιστων και οχι των ηλιθιων.

ΥΓ. Πριν λιγες μερες περνωντας απο το βιβλιοπωλειο της "Συγχρονης Εποχης" για τη Μαρξιστικη βιβλιογραφικη ενημερωση μου, ειδα σε πρωτο πλανο στις προθηκες του τα εργα του Αλεξανδρου Παπαδιαμαντη και αναλογιστηκα τη σκεψη του:
"Και τι πταιει η γλαυξ, η θρηνουσα επι ερειπιων; Πταιουν οι πλασαντες τα ερειπια. Και τα ερειπια τα επλασαν οι ανικανοι κυβερνηται της Ελλαδος".

Ο Σκιαθιτης "κοσμοκαλογερος", κατα τον Περανθη, λοιπον, της Ορθοδοξιας, "η κορυφη των κορυφων" κατα τον Καβαφη ειχε γραμμενους τους πολιτικους "Εμπορους των Εθνων*" στα τιμαλφη του φυλου του.

* "Οι Εμποροι των εθνων" ειναι μυθιστορημα του Παπαδιαμαντη, που η δραση του τοποθετειται αναμεσα στο 1199 και 1207, λιγο πριν και λιγο μετα την αλωση της Κωνσταντινουπολης στους Σταυροφορους της 4ης Σταυροφοριας, αναδεικνυοντας τη συγκρουση των Βενετων και των Ελληνων, της Ορθοδοξης Ανατολης και της Ρωμαιοκαθολικης Δυσης.
Συμβολικο προσωπο με τη σημερινη Ελλαδα ειναι η Αυγουστα, που εγκαταλειπει τον αντρα της Ιωαννη Μουχρα και ακολουθει τον Βενετο Μαρκο Σανουτο, οχι γιατι δυστυχει με τον πρωτο και θελει να ευτυχησει με τον δευτερο, αλλα γιατι ειναι αιχμαλωτη ενος ακατανικητου και θανασιμου ερωτικου παθους, κατι σαν το ολεθριο παθος της σημερινης Ελλαδας με το ευρω.
Βενετολαγνεια τοτε, Ευρωλαγνεια σημερα.
Το ιδιο διαστροφικο παθος με αλλα γουστα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου