"Το παθος να σωσεις τον κοσμο ειναι σχεδον παντα το προσωπειο του παθους να τον εξουσιασεις"
(Mencken, Αμερικανος Αρθρογραφος)
"Μια νομοθεσια εντελως αχρηστη για τις εξουσιες θα ‘τανε αληθινη σωτηρια"
(Ελυτης)
Αφωνος παρακολουθει ο Ελληνικος λαος τα καμωματα της δικαιοσυνης, που δεν αφηνουν κανενα περιθωριο να μη χαρακτηρισθει ταξικη ταγος της εξουσιας, αφου αποφανθηκε, πως ειναι αντισυνταγματικη μονο η μειωση των μισθων και των συνταξεων των δικαστων, των ενστολων, μη συμπεριλαμβανομενων των ενδεδυμενων το σχημα του ζουρλομανδυα και της ιεροσυνης και καποιων αλλων παρατρεχαμενων της εξουσιας, των χαρακτηριζομενων ως ειδικων μισθολογιων, ενω η λεηλασια της πλειοψηφιας του υπολοιπου λαου εξυπηρετει το υπερτερο δημοσιο συμφερον, αναγορευοντας, ουσιαστικα, ως υπερτερο δημοσιο συμφερον ενα ταξικο εθνος δικαστων και ενστολων χωρις λαο.
Της δικαιοσυνης, που δεν επιτρεπει την κριτικη της, παρα μοναχα αν εκφραστει η αποψη της εμπιστοσυνης σ' αυτη, γεγονος που αναδυει στο νου μου τα λογια του Βολταιρου, "για να βρεις ποιος σε εξουσιαζει, απλα σκεψου ποιος ειναι αυτος που δεν επιτρεπεται να κριτικαρεις".
Της δικαιοσυνης, που προβαλλει την εξουσια ως αρχη δικαιου, δικαιωνοντας τον Λουδοβικο τον 14ο, που ελεγε, πως "οι νομοι ειναι η κυριαρχια των κυριαρχων.
Της δικαιοσυνης του Zwei Völker (δυο λαων), για να χρησιμοποιησω τη "λογια" γλωσσα του πολιτικου υποτακτισμου:
Του λαου της φτωχειας, πχ των καθαριστριων του ΥΠ.ΟΙΚ και των αλλων μισθωτων και συνταξιουχων, που η πεινα του αποτελει "αναγκαιοτητα" και προφανως "προαπαιτουμενο", στη γλωσσα της διαστροφικης μνημονιολαγνειας, του υπερτερου δημοσιου συμφεροντος και του λαου της εξουσιας, πχ των δικαστικων, των ενστολων και λοιπων προνομιουχων συντεχνιων, που η ευδαιμονια του ειναι δομικο συστατικο του δικαιου της ισοτητας, της αναλογικοτητας και της προστασιας της περιουσιας, η οποια στην περιπτωση αυτη των προνομιουχων ταξεων ειναι υπερτερη του δημοσιου συμφεροντος.
Της δικαιοσυνης που κανει τα παντα για να δικαιωσει τον Μενανδρο, "απαξ γαρ εξουσια, ισχυν λαβουσα, ουδεν του οικειου συμφεροντος κρινει λυσιτελεστερον" και τιποτα για να υπομνησει την υποθηκη του Αγαθωνα, "τον αρχοντα τριων δει μεμνησθαι πρωτον οτι ανθρωπων αρχει, δευτερον οτι κατα νομους αρχει, τριτον οτι ουκ αει αρχει".
Της δικαιοσυνης που δεν αναλογιζεται, οχι τις αποψεις των Αρχαιων Ελληνων, που λιγο πολυ σημερα στην Ελλαδα θεωρουνται προνομιο των σατανιστων και της ΧΑ, αλλα, τουλαχιστον, την αποψη του Ιερου Αυγουστινου, που η θεολογια του ανηκει στο πρωτογενες δογματικο πλεονασμα της υποκρισιας της ΕΕ, πως "αν απουσιαζει η δικαιοσυνη, τι αλλο ειναι η πολιτικη εξουσια, παρα οργανωμενη ληστεια;" ή ακομα την αποψη του Σολζενιτσιν, πανω στον οποιο, το δευτερο μισο του 20ου αιωνα, στηριχθηκε το καπιταλιστικο παραληρημα του αντικομμουνιστικου μενους, "εχετε εξουσια πανω στους ανθρωπους, μεχρι την στιγμη που θα τους παρετε τα παντα, ομως, απο τη στιγμη, που θα τους αφησατε χωρις τιποτα, τοτε θα τους χασατε, γιατι θα ειναι ελευθεροι", για να μη χρησιμοποιησω την αποψη της απεναντι οχθης, του Μαρξ, "οι προλεταριοι δεν εχουν να χασουν τιποτα εκτος από τις αλυσιδες τους" και θεωρηθω προκατειλημμενος Μαρξιστης.
Σημερα, λοιπον, ανακαλυπτουμε, περα απο τις αρχες της ισοτητας και της ανισοτητας, που ισχυουν στην αλγεβρα του συντεχνιακου συνταγματικου δικαιου και των ανθρωπινων δικαιωματων μονο για τους δικαστες και τους ενστολους και την αρχη της ταυτοτητας*.
Της ταυτοτητας της νομοθετικης, της εκτελεστικης και της δικαστικης εξουσιας, που λειτουργουν ως συγκοινωνουντα δοχεια, που σε καθεστωτα σαν το σημερινο του πεφωτισμενου δανειακου απολυταρχισμου, που κατεχει τη μια και μοναδικη "αληθεια" της σωτηριας, αποθεωνει το αδιαιρετο και ομοουσιο της ταξικης και εξουσιαστικης "Αγιας Τριαδας", αναγοντας την πολιτικοοικονομικη διασταση σε ταξικη και τον αντι Αρ(ε)ιανισμο σε υπερτατο εθνικο καθηκον, οπως στις αρχες του 4ου μΧ αιωνα ηταν υπερτατο θρησκευτικο καθηκον, που καταδικαστηκε απο την Α Οικουμενικη Συνοδο της Νικαιας το 325 μΧ, γιατι ο ανθρωπος δεν ειναι κτισμα των της εξουσιαςτων οικονομικων κατακτητων, οπως δεν ειναι κτισμα και ο Υιος του Θεου, την εικονολατρεια του οποιου χρησιμοποιει ως προσχημα της απονομης του δικαιου η δικαιοσυνη.
* Οι ταυτοτητες ανηκουν στο γνωστικο αντικειμενο της Αλγεβρας, που η ονομασια της προερχεται απο τη λεξη al-jabr, που χρησιμοποιησε ο μεγαλος αραβας μαθηματικος Αl-Khwârizmi στο εργο του "Hisâb al-jabr w’ al- mugâbalah" το 825, που σημαινει "Επιστημη της συνενωσης και της αντιθεσης" και η λέξη al-jabr ηταν για πολλα χρονια συνωνυμο της "επιστημης των εξισωσεων".
Στην Ελλαδα η "επιστημη των εξισωσεων" συνανταται σε πολλους τομεις της πολιτικης ζωης, οπως οι μισθολογικες εξισωσεις και συναρτησεις βουλευτων και δικαστικων, οι τροικανες ισοδυναμιες, γνωστες και ως "ισοδυναμα μετρα", που επιβαλλουν ως μετρο εξελιξης της κοινωνιας τον κοινωνικο και οικονομικο Δαρβινισμο, παρεχοντας σε μια κοινωνικη ομαδα αυτα που στερουν απο μια αλλη, δινοντας, τελικα, στην ισοτητα τα χαρακτηριστικα της ανισοτητας.
Τρικυμια στο κρανιο του καπιταλισμου και ακομα μεγαλυτερη στο κρανιο του Ελληνα, που ξεχασε χρονια τωρα ακομα και να τραγουδαει το τραγουδι του Μικη Θεοδωρακη σε ποιηση του Οδυσσεα Ελυτη:
"Της δικαιοσυνης ηλιε νοητε
και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας μη
λησμονατε τη χωρα μου!"
Αετομορφα εχει τα ψηλα βουνα
στα ηφαιστεια κληματα σειρα
και τα σπιτια πιο λευκα
στου γλαυκου το γειτονεμα!
Της Ασιας αν αγγιζει απο τη μια
της Ευρωπης λιγο αν ακουμπα
στον αιθερα στεκει να
και στη θαλασσα μονη της!
Τα πικρα μου χερια με τον Κεραυνο
τα γυριζω πισω απ' τον Καιρο
τους παλιους μου φιλους καλω
με φοβερες και μ' αιματα!
Μα' χουν ολα τα αιματα ξαντιμεθει
κι οι φοβερες αχ λατομηθει
και στον εναν ο αλλος
μπαινουν εναντιον οι ανεμοι!"
(Mencken, Αμερικανος Αρθρογραφος)
"Μια νομοθεσια εντελως αχρηστη για τις εξουσιες θα ‘τανε αληθινη σωτηρια"
(Ελυτης)
Αφωνος παρακολουθει ο Ελληνικος λαος τα καμωματα της δικαιοσυνης, που δεν αφηνουν κανενα περιθωριο να μη χαρακτηρισθει ταξικη ταγος της εξουσιας, αφου αποφανθηκε, πως ειναι αντισυνταγματικη μονο η μειωση των μισθων και των συνταξεων των δικαστων, των ενστολων, μη συμπεριλαμβανομενων των ενδεδυμενων το σχημα του ζουρλομανδυα και της ιεροσυνης και καποιων αλλων παρατρεχαμενων της εξουσιας, των χαρακτηριζομενων ως ειδικων μισθολογιων, ενω η λεηλασια της πλειοψηφιας του υπολοιπου λαου εξυπηρετει το υπερτερο δημοσιο συμφερον, αναγορευοντας, ουσιαστικα, ως υπερτερο δημοσιο συμφερον ενα ταξικο εθνος δικαστων και ενστολων χωρις λαο.
Της δικαιοσυνης, που δεν επιτρεπει την κριτικη της, παρα μοναχα αν εκφραστει η αποψη της εμπιστοσυνης σ' αυτη, γεγονος που αναδυει στο νου μου τα λογια του Βολταιρου, "για να βρεις ποιος σε εξουσιαζει, απλα σκεψου ποιος ειναι αυτος που δεν επιτρεπεται να κριτικαρεις".
Της δικαιοσυνης, που προβαλλει την εξουσια ως αρχη δικαιου, δικαιωνοντας τον Λουδοβικο τον 14ο, που ελεγε, πως "οι νομοι ειναι η κυριαρχια των κυριαρχων.
Της δικαιοσυνης του Zwei Völker (δυο λαων), για να χρησιμοποιησω τη "λογια" γλωσσα του πολιτικου υποτακτισμου:
Του λαου της φτωχειας, πχ των καθαριστριων του ΥΠ.ΟΙΚ και των αλλων μισθωτων και συνταξιουχων, που η πεινα του αποτελει "αναγκαιοτητα" και προφανως "προαπαιτουμενο", στη γλωσσα της διαστροφικης μνημονιολαγνειας, του υπερτερου δημοσιου συμφεροντος και του λαου της εξουσιας, πχ των δικαστικων, των ενστολων και λοιπων προνομιουχων συντεχνιων, που η ευδαιμονια του ειναι δομικο συστατικο του δικαιου της ισοτητας, της αναλογικοτητας και της προστασιας της περιουσιας, η οποια στην περιπτωση αυτη των προνομιουχων ταξεων ειναι υπερτερη του δημοσιου συμφεροντος.
Της δικαιοσυνης που κανει τα παντα για να δικαιωσει τον Μενανδρο, "απαξ γαρ εξουσια, ισχυν λαβουσα, ουδεν του οικειου συμφεροντος κρινει λυσιτελεστερον" και τιποτα για να υπομνησει την υποθηκη του Αγαθωνα, "τον αρχοντα τριων δει μεμνησθαι πρωτον οτι ανθρωπων αρχει, δευτερον οτι κατα νομους αρχει, τριτον οτι ουκ αει αρχει".
Της δικαιοσυνης που δεν αναλογιζεται, οχι τις αποψεις των Αρχαιων Ελληνων, που λιγο πολυ σημερα στην Ελλαδα θεωρουνται προνομιο των σατανιστων και της ΧΑ, αλλα, τουλαχιστον, την αποψη του Ιερου Αυγουστινου, που η θεολογια του ανηκει στο πρωτογενες δογματικο πλεονασμα της υποκρισιας της ΕΕ, πως "αν απουσιαζει η δικαιοσυνη, τι αλλο ειναι η πολιτικη εξουσια, παρα οργανωμενη ληστεια;" ή ακομα την αποψη του Σολζενιτσιν, πανω στον οποιο, το δευτερο μισο του 20ου αιωνα, στηριχθηκε το καπιταλιστικο παραληρημα του αντικομμουνιστικου μενους, "εχετε εξουσια πανω στους ανθρωπους, μεχρι την στιγμη που θα τους παρετε τα παντα, ομως, απο τη στιγμη, που θα τους αφησατε χωρις τιποτα, τοτε θα τους χασατε, γιατι θα ειναι ελευθεροι", για να μη χρησιμοποιησω την αποψη της απεναντι οχθης, του Μαρξ, "οι προλεταριοι δεν εχουν να χασουν τιποτα εκτος από τις αλυσιδες τους" και θεωρηθω προκατειλημμενος Μαρξιστης.
Σημερα, λοιπον, ανακαλυπτουμε, περα απο τις αρχες της ισοτητας και της ανισοτητας, που ισχυουν στην αλγεβρα του συντεχνιακου συνταγματικου δικαιου και των ανθρωπινων δικαιωματων μονο για τους δικαστες και τους ενστολους και την αρχη της ταυτοτητας*.
Της ταυτοτητας της νομοθετικης, της εκτελεστικης και της δικαστικης εξουσιας, που λειτουργουν ως συγκοινωνουντα δοχεια, που σε καθεστωτα σαν το σημερινο του πεφωτισμενου δανειακου απολυταρχισμου, που κατεχει τη μια και μοναδικη "αληθεια" της σωτηριας, αποθεωνει το αδιαιρετο και ομοουσιο της ταξικης και εξουσιαστικης "Αγιας Τριαδας", αναγοντας την πολιτικοοικονομικη διασταση σε ταξικη και τον αντι Αρ(ε)ιανισμο σε υπερτατο εθνικο καθηκον, οπως στις αρχες του 4ου μΧ αιωνα ηταν υπερτατο θρησκευτικο καθηκον, που καταδικαστηκε απο την Α Οικουμενικη Συνοδο της Νικαιας το 325 μΧ, γιατι ο ανθρωπος δεν ειναι κτισμα των της εξουσιαςτων οικονομικων κατακτητων, οπως δεν ειναι κτισμα και ο Υιος του Θεου, την εικονολατρεια του οποιου χρησιμοποιει ως προσχημα της απονομης του δικαιου η δικαιοσυνη.
* Οι ταυτοτητες ανηκουν στο γνωστικο αντικειμενο της Αλγεβρας, που η ονομασια της προερχεται απο τη λεξη al-jabr, που χρησιμοποιησε ο μεγαλος αραβας μαθηματικος Αl-Khwârizmi στο εργο του "Hisâb al-jabr w’ al- mugâbalah" το 825, που σημαινει "Επιστημη της συνενωσης και της αντιθεσης" και η λέξη al-jabr ηταν για πολλα χρονια συνωνυμο της "επιστημης των εξισωσεων".
Στην Ελλαδα η "επιστημη των εξισωσεων" συνανταται σε πολλους τομεις της πολιτικης ζωης, οπως οι μισθολογικες εξισωσεις και συναρτησεις βουλευτων και δικαστικων, οι τροικανες ισοδυναμιες, γνωστες και ως "ισοδυναμα μετρα", που επιβαλλουν ως μετρο εξελιξης της κοινωνιας τον κοινωνικο και οικονομικο Δαρβινισμο, παρεχοντας σε μια κοινωνικη ομαδα αυτα που στερουν απο μια αλλη, δινοντας, τελικα, στην ισοτητα τα χαρακτηριστικα της ανισοτητας.
Τρικυμια στο κρανιο του καπιταλισμου και ακομα μεγαλυτερη στο κρανιο του Ελληνα, που ξεχασε χρονια τωρα ακομα και να τραγουδαει το τραγουδι του Μικη Θεοδωρακη σε ποιηση του Οδυσσεα Ελυτη:
"Της δικαιοσυνης ηλιε νοητε
και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας μη
λησμονατε τη χωρα μου!"
Αετομορφα εχει τα ψηλα βουνα
στα ηφαιστεια κληματα σειρα
και τα σπιτια πιο λευκα
στου γλαυκου το γειτονεμα!
Της Ασιας αν αγγιζει απο τη μια
της Ευρωπης λιγο αν ακουμπα
στον αιθερα στεκει να
και στη θαλασσα μονη της!
Τα πικρα μου χερια με τον Κεραυνο
τα γυριζω πισω απ' τον Καιρο
τους παλιους μου φιλους καλω
με φοβερες και μ' αιματα!
Μα' χουν ολα τα αιματα ξαντιμεθει
κι οι φοβερες αχ λατομηθει
και στον εναν ο αλλος
μπαινουν εναντιον οι ανεμοι!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου