Καμια εξουσια εκτακτης αναγκης, κατα τον Νικο Πουλαντζα ο φασισμος, που επιβαλλεται με τη βια, δεν επεσε χωρις βια.
Η βια κατα τον Τροτσκυ ειναι η βαρυτητα της ιστοριας και ιδιαιτερα της ιστοριας της παλης των ταξεων, "το να μην πιστευεις στη βια ειναι σαν να μην πιστευεις στη βαρυτητα"
(Τροτσκυ), εξαλλου "οπου βια παρεστι, ουδεν ισχυει νομος" (Μενανδρος).
Υστερα απο μισο περιπου αιωνα, τις τελευταιες μερες, ξανανοιξα να διαβασω ενα απο τα σημαντικοτερα εργα του Μαρξ, που στο συνολο του αποκαλυφτηκε το 1923, αρκετα χρονια μετα το θανατο του, γιατι το 1858 το εγκατελειψε για να ολοκληρωσει τη συγγραφη του πρωτου τομου του "Κεφαλαιου".
Η Γαλλικη εκδοση κυκλοφορησε για πρωτη φορα τις μερες του Παρισινου Μαη, λιγο πριν ή λιγο μετα, δεν θυμαμαι ακριβως, με τιτλο "Fondements de la critique de l'économie politique".
Οταν αντικρυσαμε την εκδοση στους παγκους των Παρισινων βιβλιοπωλειων και διαβασαμε τα κειμενα εκεινη την εποχη, παθαμε πολιτικο σοκ.
Το μουσικο σοκ εγω το ειχα υποστει, λιγο καιρο νωριτερα, οταν γνωρισα τον Γαλλικο Εμπρεσιονισμο.
Ηταν η εποχη, που η Γαλλικη κουλτουρα με την πρωτοπορια του Sartre απογαλακτιζοταν απο την Μαρξιστικη ορθοδοξια.
Ο Γερμανικος τιτλος του εργου ειναι:
Grundrisse der Kritik der Politischen Ökonomie.
Δεν ξερω αν υπαρχει στην Ελληνικη γλωσσα, αλλα συνιστω τη μελετη του, για να παρετε εξηγησεις για οτιδηποτε συμβαινει σημερα στον τοπο μας, την Ευρωπη και τον κοσμο, στην ιμπεριαλιστικη φαση του καπιταλισμου, το χρηματοπιστωτικο φασισμο.
Το αγραμματο καραφασισταριο της χωρας μας, που δεν γνωρισε ουτε τη θεωρια, ουτε την πραξη του Μαρξισμου, παπαγαλιζει στερεοτυπα "καλος ο Μαρξισμος στη θεωρια, αλλα πασχει στην πραξη".
Εμεις που γνωρισαμε και τη θεωρια και σημερα βιωνουμε την επαχθεστερη πραξη του καπιταλισμου, τους ανταποδιδουμε με αβροφροσυνη την κολακεια "κακος ο καπιταλισμος στη θεωρια, αλλα πασχει περισσοτερο στην πραξη".
"Εσπειρα δοντια δρακου και φυτρωσαν ψυλλοι" ειναι μια φραση απο ποιημα του Heinrich Heine, που αφιερωσε ο Μαρξ σε Γερμανους σοσιαλδημοκρατες "Μαρξιστες" ηγετες.
Αν ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε ποιητικες αφιερωσεις, εκτος απο τα κοπροποιηματα μας, στους Πασοκοσοσιαλιστες της ελιας, θα τους αφιερωναμε αυτο το στιχο του Heinrich Heine.
Τη μετασταλινικη περιοδο και ιδιαιτερα μετα το 1955, στο πλαισιο της υστεριας της αποσταλινοποιησης και της αποκαθηλωσης της προσωπολατρειας, κατηγορηθηκε ο Σταλιν για βολονταρισμο (volontarisme), με την εννοια της πολιτικης βουλησιαρχιας, γιατι δεν πηρε υποψη του οσο επρεπε το νομο της αξιας, φτανοντας στο σημειο μαλιστα να εξαφανιστει και το συνθημα του Μολοτοφ "στον εικοστο αιωνα ολοι οι δρομοι οδηγουν στον κομμουνισμο", που κυριαρχησε το 1947.
Το συνθημα αυτο το εφερε ξανα στην επικαιροτητα σημερα η βια του ιμπεριαλιστικου σταδιου του καπιταλισμου.
Τον εικοστο πρωτο αιωνα ολοι οι δρομοι θα εχουν οδηγησει στον κομμουνισμο, ακομα και αυτοι με τα υψηλα διοδια των εργολαβων και συντηρητων των λεωφορων της χειραγωγησης του λαικου φρονηματος*.
Καλο βραδυ σε ολους.
Ενας παραδοσιακος Μαρξιστης, που δεν μπηκε στον πειρασμο, ουτε καν της διανοιας, να γινει ΣοσιαλΠασοκτσης και Σοσιαλδημοκρατης.
* Οταν πρωτοακουσα το ονομα "MEGA" ειπα πως κατι μου θυμιζει, αλλα βολευτηκα με την εννοια "ΜΕΓΑΛΟ".
Σημερα, μολις πριν λιγο και υστερα απο τοσα χρονια, θυμηθηκα, πως το "MEGA" ειναι τα αρχικα των ιστορικων εκδοσεων των Απαντων των Μαρξ και Ενγλελς, το Marx Engels GesamtAusgabe.
Προβοκατσια;
Σημειωση
Το κειμενο αυτο ειναι μια νυχτερινη απαντηση, που συμπληρωθηκε την επομενη μερα, σε μηνυμα φιλης μου, με το οποιο ειχε την καλοσυνη να μου στειλει την ειδηση της επιθεσης σε γραφεια δικηγορικης εισπρακτικης εταιριας, απογονων θεσμικου παραγοντα του κοινοβουλευτικου καπιταλισμου, πολιτευματος που συνεχιζει να αντιποιειται τη δημοκρατια.
Αναρωτιεμαι, ποιος Ελληνας θα θυμαται τη δημοκρατια στη μεταμνημονιακη Ελλαδα;
"Ἐμεῖς, δὲν μπορεῖ, θυμόμαστε ἀκόμη τί δώσαμε. Ἐκεῖνος θὰ θυμᾶται μονάχα τί κέρδισε ἀπὸ τὴν κάθε του προσφορά. Τί μπορεῖ νὰ θύμᾶται μιά φλόγα; Ἂ θυμηθεῖ λίγο λιγότερο ἀπ' ὅ,τι χρειάζεται, σβήνει• ἂ θυμηθεῖ λίγο περισσότερο ἀπ' ὅ,τι χρειάζεται, σβήνει. Νὰ μποροῦσε νὰ μᾶς διδάξει, ὅσο ἀνάβει, νὰ θυμόμαστε σωστά" (Σεφερης)*.
Στη χωρα μας, οπως και σ' ολο τον κοσμο, η φασιστικη βια προερχεται παντα από την ιδια δεξαμενη ιδεολογικης σκεψης, το λεγομενο think tank**, αυτης δηλαδη της δεξαμενης (ντεποζιτο - tank) της δεξιας πλευρας του οχηματος της πολιτικης ιστοριας.
* Χαρμα ο πολυτονικος Σεφερης στο BlackBerry, που θα βαλει ακομα μια φορα στη δοκιμασια τον συντηρητη του ιστολογιου να τον μεταφερει, τουλαχιστον, σωστα!
** Η μονοτονια της Αγγλικης γλωσσας. Αυτο το "think tank" μου θυμιζει ντεποζιτο αυτοκινητου.
Τι άλλο θα μπορουσε να μου θυμισει υστερα απο τοσα χρονια αυτοκινητιστικης λοβοτομης, απο το νυστερι του αυτοκινητοχειρουργου Κωστα Καββαθα;
Αλλα εκεινο το "workshop", το μπακαλικο εργασιας, κοινως κωλομαγαζο, οταν το συναντω μπροστα μου και συμβαινει συχνα, μου γυριζουν τα εντερα και αναγκαζομαι να καταφυγω στο Cilroton (Domperidone η δραστικη ουσια για εναρμονισμο στην μνημονιακη συνταγογραφια, που αντικατεστησε την ιατρικη)(*), το οποιο, με την ευκαιρια, θα πρεπει να πω και αυτο ας αποτελεσει το μονο χρησιμο σημειο αυτου του σχολιου, ανακαλυφτηκε, προσφατα, πως προσφερει προστασια απο τη λεϊσμανιαση στα ζωα, με την ενισχυση του αμυντικου συστηματος και συγκεκριμενα μιας κατηγοριας μακροφαγων κυτταρων, μεσω της αυξησης της εκκρισης της προλακτινης, ορμονης του προσθιου λοβου της υποφυσης.
Το δοκιμασα στην Claudine και περιμενω μετα τις γιορτες να διαπιστωσω με τη μετρηση του τιτλου των αντισωματων, αν εκτος απο την προφυλακτικη, υπαρχει και μια με επιφυλαξη φημολογουμενη θεραπευτικη δραση.
(*) Παραπομπη της παραπομπης
Η ιατρικη συνταγογραφια παραχωρουσε το δικαιωμα της επιλογης του φαρμακου στον θεραποντα γιατρο, συμφωνα με τις αρχες της ιατρικης δεοντολογιας.
Η μνημονιακη συνταγογραφια μεταβιβαζει το δικαιωμα αυτο στον θεραποντα πολιτικο και τον προστατη του φαρμακοβιομηχανο, συμφωνα με τις αρχες της καπιταλιστικης βουλησιαρχιας, που αποτελει το ανωτερο σταδιο φασιστικης βιολογικης βολονταριστικης βιας.
Η βια κατα τον Τροτσκυ ειναι η βαρυτητα της ιστοριας και ιδιαιτερα της ιστοριας της παλης των ταξεων, "το να μην πιστευεις στη βια ειναι σαν να μην πιστευεις στη βαρυτητα"
(Τροτσκυ), εξαλλου "οπου βια παρεστι, ουδεν ισχυει νομος" (Μενανδρος).
Υστερα απο μισο περιπου αιωνα, τις τελευταιες μερες, ξανανοιξα να διαβασω ενα απο τα σημαντικοτερα εργα του Μαρξ, που στο συνολο του αποκαλυφτηκε το 1923, αρκετα χρονια μετα το θανατο του, γιατι το 1858 το εγκατελειψε για να ολοκληρωσει τη συγγραφη του πρωτου τομου του "Κεφαλαιου".
Η Γαλλικη εκδοση κυκλοφορησε για πρωτη φορα τις μερες του Παρισινου Μαη, λιγο πριν ή λιγο μετα, δεν θυμαμαι ακριβως, με τιτλο "Fondements de la critique de l'économie politique".
Οταν αντικρυσαμε την εκδοση στους παγκους των Παρισινων βιβλιοπωλειων και διαβασαμε τα κειμενα εκεινη την εποχη, παθαμε πολιτικο σοκ.
Το μουσικο σοκ εγω το ειχα υποστει, λιγο καιρο νωριτερα, οταν γνωρισα τον Γαλλικο Εμπρεσιονισμο.
Ηταν η εποχη, που η Γαλλικη κουλτουρα με την πρωτοπορια του Sartre απογαλακτιζοταν απο την Μαρξιστικη ορθοδοξια.
Ο Γερμανικος τιτλος του εργου ειναι:
Grundrisse der Kritik der Politischen Ökonomie.
Δεν ξερω αν υπαρχει στην Ελληνικη γλωσσα, αλλα συνιστω τη μελετη του, για να παρετε εξηγησεις για οτιδηποτε συμβαινει σημερα στον τοπο μας, την Ευρωπη και τον κοσμο, στην ιμπεριαλιστικη φαση του καπιταλισμου, το χρηματοπιστωτικο φασισμο.
Το αγραμματο καραφασισταριο της χωρας μας, που δεν γνωρισε ουτε τη θεωρια, ουτε την πραξη του Μαρξισμου, παπαγαλιζει στερεοτυπα "καλος ο Μαρξισμος στη θεωρια, αλλα πασχει στην πραξη".
Εμεις που γνωρισαμε και τη θεωρια και σημερα βιωνουμε την επαχθεστερη πραξη του καπιταλισμου, τους ανταποδιδουμε με αβροφροσυνη την κολακεια "κακος ο καπιταλισμος στη θεωρια, αλλα πασχει περισσοτερο στην πραξη".
"Εσπειρα δοντια δρακου και φυτρωσαν ψυλλοι" ειναι μια φραση απο ποιημα του Heinrich Heine, που αφιερωσε ο Μαρξ σε Γερμανους σοσιαλδημοκρατες "Μαρξιστες" ηγετες.
Αν ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε ποιητικες αφιερωσεις, εκτος απο τα κοπροποιηματα μας, στους Πασοκοσοσιαλιστες της ελιας, θα τους αφιερωναμε αυτο το στιχο του Heinrich Heine.
Τη μετασταλινικη περιοδο και ιδιαιτερα μετα το 1955, στο πλαισιο της υστεριας της αποσταλινοποιησης και της αποκαθηλωσης της προσωπολατρειας, κατηγορηθηκε ο Σταλιν για βολονταρισμο (volontarisme), με την εννοια της πολιτικης βουλησιαρχιας, γιατι δεν πηρε υποψη του οσο επρεπε το νομο της αξιας, φτανοντας στο σημειο μαλιστα να εξαφανιστει και το συνθημα του Μολοτοφ "στον εικοστο αιωνα ολοι οι δρομοι οδηγουν στον κομμουνισμο", που κυριαρχησε το 1947.
Το συνθημα αυτο το εφερε ξανα στην επικαιροτητα σημερα η βια του ιμπεριαλιστικου σταδιου του καπιταλισμου.
Τον εικοστο πρωτο αιωνα ολοι οι δρομοι θα εχουν οδηγησει στον κομμουνισμο, ακομα και αυτοι με τα υψηλα διοδια των εργολαβων και συντηρητων των λεωφορων της χειραγωγησης του λαικου φρονηματος*.
Καλο βραδυ σε ολους.
Ενας παραδοσιακος Μαρξιστης, που δεν μπηκε στον πειρασμο, ουτε καν της διανοιας, να γινει ΣοσιαλΠασοκτσης και Σοσιαλδημοκρατης.
* Οταν πρωτοακουσα το ονομα "MEGA" ειπα πως κατι μου θυμιζει, αλλα βολευτηκα με την εννοια "ΜΕΓΑΛΟ".
Σημερα, μολις πριν λιγο και υστερα απο τοσα χρονια, θυμηθηκα, πως το "MEGA" ειναι τα αρχικα των ιστορικων εκδοσεων των Απαντων των Μαρξ και Ενγλελς, το Marx Engels GesamtAusgabe.
Προβοκατσια;
Σημειωση
Το κειμενο αυτο ειναι μια νυχτερινη απαντηση, που συμπληρωθηκε την επομενη μερα, σε μηνυμα φιλης μου, με το οποιο ειχε την καλοσυνη να μου στειλει την ειδηση της επιθεσης σε γραφεια δικηγορικης εισπρακτικης εταιριας, απογονων θεσμικου παραγοντα του κοινοβουλευτικου καπιταλισμου, πολιτευματος που συνεχιζει να αντιποιειται τη δημοκρατια.
Αναρωτιεμαι, ποιος Ελληνας θα θυμαται τη δημοκρατια στη μεταμνημονιακη Ελλαδα;
"Ἐμεῖς, δὲν μπορεῖ, θυμόμαστε ἀκόμη τί δώσαμε. Ἐκεῖνος θὰ θυμᾶται μονάχα τί κέρδισε ἀπὸ τὴν κάθε του προσφορά. Τί μπορεῖ νὰ θύμᾶται μιά φλόγα; Ἂ θυμηθεῖ λίγο λιγότερο ἀπ' ὅ,τι χρειάζεται, σβήνει• ἂ θυμηθεῖ λίγο περισσότερο ἀπ' ὅ,τι χρειάζεται, σβήνει. Νὰ μποροῦσε νὰ μᾶς διδάξει, ὅσο ἀνάβει, νὰ θυμόμαστε σωστά" (Σεφερης)*.
Στη χωρα μας, οπως και σ' ολο τον κοσμο, η φασιστικη βια προερχεται παντα από την ιδια δεξαμενη ιδεολογικης σκεψης, το λεγομενο think tank**, αυτης δηλαδη της δεξαμενης (ντεποζιτο - tank) της δεξιας πλευρας του οχηματος της πολιτικης ιστοριας.
* Χαρμα ο πολυτονικος Σεφερης στο BlackBerry, που θα βαλει ακομα μια φορα στη δοκιμασια τον συντηρητη του ιστολογιου να τον μεταφερει, τουλαχιστον, σωστα!
** Η μονοτονια της Αγγλικης γλωσσας. Αυτο το "think tank" μου θυμιζει ντεποζιτο αυτοκινητου.
Τι άλλο θα μπορουσε να μου θυμισει υστερα απο τοσα χρονια αυτοκινητιστικης λοβοτομης, απο το νυστερι του αυτοκινητοχειρουργου Κωστα Καββαθα;
Αλλα εκεινο το "workshop", το μπακαλικο εργασιας, κοινως κωλομαγαζο, οταν το συναντω μπροστα μου και συμβαινει συχνα, μου γυριζουν τα εντερα και αναγκαζομαι να καταφυγω στο Cilroton (Domperidone η δραστικη ουσια για εναρμονισμο στην μνημονιακη συνταγογραφια, που αντικατεστησε την ιατρικη)(*), το οποιο, με την ευκαιρια, θα πρεπει να πω και αυτο ας αποτελεσει το μονο χρησιμο σημειο αυτου του σχολιου, ανακαλυφτηκε, προσφατα, πως προσφερει προστασια απο τη λεϊσμανιαση στα ζωα, με την ενισχυση του αμυντικου συστηματος και συγκεκριμενα μιας κατηγοριας μακροφαγων κυτταρων, μεσω της αυξησης της εκκρισης της προλακτινης, ορμονης του προσθιου λοβου της υποφυσης.
Το δοκιμασα στην Claudine και περιμενω μετα τις γιορτες να διαπιστωσω με τη μετρηση του τιτλου των αντισωματων, αν εκτος απο την προφυλακτικη, υπαρχει και μια με επιφυλαξη φημολογουμενη θεραπευτικη δραση.
(*) Παραπομπη της παραπομπης
Η ιατρικη συνταγογραφια παραχωρουσε το δικαιωμα της επιλογης του φαρμακου στον θεραποντα γιατρο, συμφωνα με τις αρχες της ιατρικης δεοντολογιας.
Η μνημονιακη συνταγογραφια μεταβιβαζει το δικαιωμα αυτο στον θεραποντα πολιτικο και τον προστατη του φαρμακοβιομηχανο, συμφωνα με τις αρχες της καπιταλιστικης βουλησιαρχιας, που αποτελει το ανωτερο σταδιο φασιστικης βιολογικης βολονταριστικης βιας.
Ο συντηρητής του ιστολογίου δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα, μια χαρά ήρθε ο πολυτονικός Σεφέρης από μόνος του, να 'ναι καλά οι εκατοντάδες χιλιάδες συντηρητές των προγραμμάτων του ανοικτού κώδικα που έχουν μεριμνήσει για όλα αυτά και άλλα πολλά θαυμαστά (κινέζικα, γιαπωνέζικα, αράβικα, σουαχίλι κλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφή