(Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ)
Omnia mors aequat
(ο θανατος εξισωνει τα παντα)
Η σοσιαλιστικη διασταση του θανατου, που αποτελει και τη γραμμη αμυνας του καπιταλιστικου σοσιαλισμου, του φασιστικου μορφωματος του ιμπεριαλισμου, που κοινωνικοποιει το θανατο, σε αντιθεση με τον κομμουνισμο, που κατηγορηθηκε απο τους καπιταλιστοσυμμοριτες για την κρατικοποιηση του
Σε μια πραξη νεκροφιλικης γενναιοδωριας, η μνημονιακη εξουσια εδωσε απλοχερα αδεια παραμονης εξι μηνων, αφου πρωτα τη συνελαβε, στην χαροκαμενη μαννα, που εχασε το δεκατριαχρονο αγγελουδι της με αιτια θανατου τη φτωχεια.
Η αδεια παραμονης δοθηκε σε μια κριση ταυτοτητας της εξουσιας για να μπορεσει η μαννα να κλαψει απερισπαστα το παιδι της και οταν ο θρηνος καταστει ληξηπροθεσμος, θα εφαρμοσθει ο νομος και η ταξη του οικονομικου φασισμου για την εισπραξη των ληξιπροθεσμων χρεων του ανθρωπισμου.
Προθεσμια ακομα και στην "αποπληρωμη" του πονου της μαννας!
Αυτη ειναι η "κοκκινη γραμμη", "η μασκα του κοκκινου θανατου", κατα τον Edgar Allan Poe, του κορακιου (The Raven*) της προσχηματικης δημοκρατιας, που δεν αγγιζει ουτε κατα προσεγγιση τον ανθρωπισμο του θανατου, οπως τον περιεγραψε σαρκαστικα ο Σταλιν, πως δηλαδη "ο θανατος λυνει ολα τα προβληματα, αφου οταν δεν υπαρχουν ανθρωποι, δεν υπαρχουν προβληματα".
Ταυτοχρονα, η οικονομικη νεκροφιλια συνεχιζεται με την απειλη των ηλεκτρονικων κατασχεσεων, που θα υποκαταστησουν τη βιολογια του δικαστικου επιμελητη, γιατι δεν ειναι εφικτη η φυσικη παρουσια του στη μεταφυσικη νεκρη και ερημη, κατα τον Eliot, χωρα της αγελης των χοιρων της Ευρωπης, που κατασπαρασσεται αλογως, αλλα ουχι παραλογως, αφου ο φασισμος εχει τη δικη του λογικη του παραλογου, γιατι αλλο αλογο και αλλο παραλογο, δικαιωνοντας την προφητεια "παντες τω θανατω τηρουμεθα και τρεφομεσθα ως αγελη χοιρων σφαζομενων αλογως" (Παλλαδας ο Αλεξανδρευς).
Προφανως, για την οικονομοφιλια (γεννετησια διαστροφη οικονομικης νεκροφιλιας) του χρηματοπιστωτικου φασισμου ισχυει το σεπτο της καθ' ημας υμνογραφιας "χους ει και εις χουν απελευσει", ωστε να προσδοθει υποσταση ακαταμαχητου αντικειμενικου τεκμηριου στη μετα το θανατο οικοπεδοποιηση του σωματος, για την αποτροπη της νομιμοποιησης του μαυρου χρηματος του θανατου, που μπορει να αποτελεσει ακομα και μεσο εκμαυλισμου των αρχων και των συνειδησεων (συν + ειδησεων, τουτεστιν ταυτοχρονων ειδησεων) του παραδεισου,
Πως, δηλαδη, το σωμα μετα θανατο θα μετατραπει σε χωμα, δηλαδη οικοπεδο, εκτος, μαλιστα, του συστηματος του αντικειμενικου προσδιορισμου των αξιων, αφου οι υπηρεσιας του υπουργειου του θανατου και οικονομικων κατ' ευφημισμο καλουμενου, δεν ολοκληρωσαν τα προαπαιτουμενα των ισοδυναμων μετρων ζωης και θανατου και δεδομενου πως στους αϋλους τιτλους, οπως οι μεταφυσικοι τιτλοι του θανατου, εχει δικαιωμα χρησικτησιας μονο το τραπεζικο συστημα, αφηνοντας τα βαρη της ψιλης (γυμνης) κυριοτητας στο λαο, κατα το υμνογραφικο επισης "και ειδον τα οστα τα γεγυμνωμενα";
"Η τραγωδια του θανατου εγκειται στο οτι μετατρεπει τη ζωη σε πεπρωμενο"
(André Malraux) και το θανατο ("θανατω θανατο") ενος λαου και μιας χωρας σε πραγματικοτητα, τωρα μαλιστα που το προγραμμα του θανατου αρχισε να αποδιδει πρωτογενη πλεονασματα υποκρισιας, επενδεδυμενα σε δευτερογενη ελλειμματα ανθρωπισμου.
* Αναφερομενος στο "Κορακι" (The Raven) του Edgar Allan Poe δεν μπορεσα να συγκρατησω τη μνημη μου απο τον πειρασμο της ανασυρσης του ομωνυμου ποιηματος του Σεφερη, που ειναι αφιερωμενο σ' αυτον:
"Χρoνια σαν τα φτερα. Τι θυμαται τ’ ακινητο κορακι;
τι θυμουνται οι πεθαμενοι κοντα στις ριζες των δεντρων;"
Οι Ελληνες ανεργοι, οι πεινασμενοι και οι βιολογικα, κοινωνικα, οικονομικα, πνευματικα, κλπ μνημονιοπεθαμενοι θα θυμουνται, σιγουρα, το ακινητο κορακι του χρηματοπιστωτικου φασιμου,
"σαν την ψυχη ενος αγαλματος που δεν εχει ματια..." και στη θεση του μυαλου και της καρδιας εχει τους αϋλους τιτλους και τα παραγωγα των εγκληματων κατα του ανθρωπισμου.
Omnia mors aequat
(ο θανατος εξισωνει τα παντα)
Η σοσιαλιστικη διασταση του θανατου, που αποτελει και τη γραμμη αμυνας του καπιταλιστικου σοσιαλισμου, του φασιστικου μορφωματος του ιμπεριαλισμου, που κοινωνικοποιει το θανατο, σε αντιθεση με τον κομμουνισμο, που κατηγορηθηκε απο τους καπιταλιστοσυμμοριτες για την κρατικοποιηση του
Σε μια πραξη νεκροφιλικης γενναιοδωριας, η μνημονιακη εξουσια εδωσε απλοχερα αδεια παραμονης εξι μηνων, αφου πρωτα τη συνελαβε, στην χαροκαμενη μαννα, που εχασε το δεκατριαχρονο αγγελουδι της με αιτια θανατου τη φτωχεια.
Η αδεια παραμονης δοθηκε σε μια κριση ταυτοτητας της εξουσιας για να μπορεσει η μαννα να κλαψει απερισπαστα το παιδι της και οταν ο θρηνος καταστει ληξηπροθεσμος, θα εφαρμοσθει ο νομος και η ταξη του οικονομικου φασισμου για την εισπραξη των ληξιπροθεσμων χρεων του ανθρωπισμου.
Προθεσμια ακομα και στην "αποπληρωμη" του πονου της μαννας!
Αυτη ειναι η "κοκκινη γραμμη", "η μασκα του κοκκινου θανατου", κατα τον Edgar Allan Poe, του κορακιου (The Raven*) της προσχηματικης δημοκρατιας, που δεν αγγιζει ουτε κατα προσεγγιση τον ανθρωπισμο του θανατου, οπως τον περιεγραψε σαρκαστικα ο Σταλιν, πως δηλαδη "ο θανατος λυνει ολα τα προβληματα, αφου οταν δεν υπαρχουν ανθρωποι, δεν υπαρχουν προβληματα".
Ταυτοχρονα, η οικονομικη νεκροφιλια συνεχιζεται με την απειλη των ηλεκτρονικων κατασχεσεων, που θα υποκαταστησουν τη βιολογια του δικαστικου επιμελητη, γιατι δεν ειναι εφικτη η φυσικη παρουσια του στη μεταφυσικη νεκρη και ερημη, κατα τον Eliot, χωρα της αγελης των χοιρων της Ευρωπης, που κατασπαρασσεται αλογως, αλλα ουχι παραλογως, αφου ο φασισμος εχει τη δικη του λογικη του παραλογου, γιατι αλλο αλογο και αλλο παραλογο, δικαιωνοντας την προφητεια "παντες τω θανατω τηρουμεθα και τρεφομεσθα ως αγελη χοιρων σφαζομενων αλογως" (Παλλαδας ο Αλεξανδρευς).
Προφανως, για την οικονομοφιλια (γεννετησια διαστροφη οικονομικης νεκροφιλιας) του χρηματοπιστωτικου φασισμου ισχυει το σεπτο της καθ' ημας υμνογραφιας "χους ει και εις χουν απελευσει", ωστε να προσδοθει υποσταση ακαταμαχητου αντικειμενικου τεκμηριου στη μετα το θανατο οικοπεδοποιηση του σωματος, για την αποτροπη της νομιμοποιησης του μαυρου χρηματος του θανατου, που μπορει να αποτελεσει ακομα και μεσο εκμαυλισμου των αρχων και των συνειδησεων (συν + ειδησεων, τουτεστιν ταυτοχρονων ειδησεων) του παραδεισου,
Πως, δηλαδη, το σωμα μετα θανατο θα μετατραπει σε χωμα, δηλαδη οικοπεδο, εκτος, μαλιστα, του συστηματος του αντικειμενικου προσδιορισμου των αξιων, αφου οι υπηρεσιας του υπουργειου του θανατου και οικονομικων κατ' ευφημισμο καλουμενου, δεν ολοκληρωσαν τα προαπαιτουμενα των ισοδυναμων μετρων ζωης και θανατου και δεδομενου πως στους αϋλους τιτλους, οπως οι μεταφυσικοι τιτλοι του θανατου, εχει δικαιωμα χρησικτησιας μονο το τραπεζικο συστημα, αφηνοντας τα βαρη της ψιλης (γυμνης) κυριοτητας στο λαο, κατα το υμνογραφικο επισης "και ειδον τα οστα τα γεγυμνωμενα";
"Η τραγωδια του θανατου εγκειται στο οτι μετατρεπει τη ζωη σε πεπρωμενο"
(André Malraux) και το θανατο ("θανατω θανατο") ενος λαου και μιας χωρας σε πραγματικοτητα, τωρα μαλιστα που το προγραμμα του θανατου αρχισε να αποδιδει πρωτογενη πλεονασματα υποκρισιας, επενδεδυμενα σε δευτερογενη ελλειμματα ανθρωπισμου.
* Αναφερομενος στο "Κορακι" (The Raven) του Edgar Allan Poe δεν μπορεσα να συγκρατησω τη μνημη μου απο τον πειρασμο της ανασυρσης του ομωνυμου ποιηματος του Σεφερη, που ειναι αφιερωμενο σ' αυτον:
"Χρoνια σαν τα φτερα. Τι θυμαται τ’ ακινητο κορακι;
τι θυμουνται οι πεθαμενοι κοντα στις ριζες των δεντρων;"
Οι Ελληνες ανεργοι, οι πεινασμενοι και οι βιολογικα, κοινωνικα, οικονομικα, πνευματικα, κλπ μνημονιοπεθαμενοι θα θυμουνται, σιγουρα, το ακινητο κορακι του χρηματοπιστωτικου φασιμου,
"σαν την ψυχη ενος αγαλματος που δεν εχει ματια..." και στη θεση του μυαλου και της καρδιας εχει τους αϋλους τιτλους και τα παραγωγα των εγκληματων κατα του ανθρωπισμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου