(ΤΟ ΜΟΝΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ)
"Η ζωη ειναι ενα περιττο παθος" (Sartre), που αγωνιζεται να το αφανισει το ναζιστικο μισος.
Το κουαρτετο του Schubert "Ο θανατος και η κορη" εγινε στη χωρα μας το ομοιοκαταληκτο, της ιδιας δηλαδη καταληξης του θανατου, τριο "Ο θανατος και οι φοροι".
Η μεγαλη επιτυχια "του προγραμματος", οπως χαρακτηριζεται απο τους απογονους του μεγαλου προγραμματιστη του θανατου, εξοντωσης και εσωτερικης υποτιμησης της νοημοσυνης των Ελληνων, την οποια ανελαβαν να νουθετησουν δια της τηλευπνοπαιδειας των κεκοιμημενων Ελληνων οι ΜΕΓΑλοι διδασκαλοι του γενους, κατα το Ομηρικον "υπνω και θανατω διδυμαοσιν", οδηγησε τον προεδρο του Βιοτεχνικου επιμελητηριου της Θεσσαλονικης, που βλεπει τη βιοτεχικη παραγωγη της πολης σταθερα να πεθαινει, στην τραγικη διαπιστωση:
"Ενα είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή: ο θάνατος και οι φόροι".
Το δογμα της γερμανικης κουλτουρας, που εξοντωνε ως ψυχικα ασθενεις καλλιτεχνες και διανοουμενους με συνθημα "αιτια θανατου ευθανασια"*, εχει αλλαξει ριζικα στις μερες μας στο "αιτια θανατου δυσθανασια", για την εξοντωση των οικονομικα ασθενων ελληνων.
Ειναι φορες που θεωρω την αντιμνημονιακη σχολιογραφια μου περιττη, γιατι σκοπος της διανοησης ειναι η πρωτοπορια.
Σημερα, ομως, ο τοπος μας χρειαζεται την πορεια.
* Το 1920 ο νομικος Karl Binding και ο ψυχιατρος Alfred Hoche προτειναν "την εξοντωση της αχρηστης ζωης με νομο".
Το 1939 ο Hitler με εγγραφο του εκανε πραξη το οραμα των Binding και Hoche, παρεχοντας αρμοδιοτητες στους αρχηγους του Reich Philipp Bouhler και Karl Brandt να υλοποιησουν το προγραμμα της εξοντωσης (παλια συνηθεια των γερμανων τα εξοντωτικα προγραμματα) με πρωτο θυμα ενα μικρο παιδι, τον Gerhard Kretschmar, που ηταν τυφλο και πνευματικα και σωματικα αναπηρο.
Μαλιστα, ο Karl Brandt κατεθεσε στις ανακριτικες αρχες της Δικης της Νυρεμβεργης, πως οι θαλαμοι των αεριων με μονοξειδιο του ανθρακα, επιλεχτηκαν για ανθρωπιστικους λογους, αντι της αρχικης προτασης για τη χρησιμοποιηση ενεσεων με βαρβιτουρικο οξυ, που καθυστερουσαν την επελευση του ποθητου για τα ναζιστικα κτηνη αποτελεσματος του θανατου, χωρια που το κοστος της θανατηφορου "νοσηλειας" με βαρβιτουρικα θα αυξανε τη φαρμακευτικη δαπανη και οι μαιμουδες δεν ειχαν ακομα κανει την εμφανιση τους στο τσιρκο του ναζισμου.
Μαλιστα στην αποφαση για την τελικη επιλογη του μονοξειδιου του ανθρακα βαρυνε η αποψη του Karl Brandt, πως ειχε ο ιδιος μια ευχαριστη και ανωδυνη λυποθυμια απο επαφη του με το αεριο του μονοξειδιου του ανθρακα, που δυστυχως δεν του στερησε προωρα τη ζωη, αφηνοντας το θεαρεστο εργο της εκτελεσης του στη Δικη της Νυρεμβεργης.
Απορω, λοιπον, σημερα για τις αδικες διαμαρτυριες για τους θανατους απο τις αναθυμιασεις των μαγκαλιων, αφου παρεχουν ανωδυνο, γλυκο και σιγουρα πιο ευχαριστο απο αυτον της πεινας θανατο.
Πεινα, αιτια θανατου δυσθανασια.
"Η ζωη ειναι ενα περιττο παθος" (Sartre), που αγωνιζεται να το αφανισει το ναζιστικο μισος.
Το κουαρτετο του Schubert "Ο θανατος και η κορη" εγινε στη χωρα μας το ομοιοκαταληκτο, της ιδιας δηλαδη καταληξης του θανατου, τριο "Ο θανατος και οι φοροι".
Η μεγαλη επιτυχια "του προγραμματος", οπως χαρακτηριζεται απο τους απογονους του μεγαλου προγραμματιστη του θανατου, εξοντωσης και εσωτερικης υποτιμησης της νοημοσυνης των Ελληνων, την οποια ανελαβαν να νουθετησουν δια της τηλευπνοπαιδειας των κεκοιμημενων Ελληνων οι ΜΕΓΑλοι διδασκαλοι του γενους, κατα το Ομηρικον "υπνω και θανατω διδυμαοσιν", οδηγησε τον προεδρο του Βιοτεχνικου επιμελητηριου της Θεσσαλονικης, που βλεπει τη βιοτεχικη παραγωγη της πολης σταθερα να πεθαινει, στην τραγικη διαπιστωση:
"Ενα είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή: ο θάνατος και οι φόροι".
Το δογμα της γερμανικης κουλτουρας, που εξοντωνε ως ψυχικα ασθενεις καλλιτεχνες και διανοουμενους με συνθημα "αιτια θανατου ευθανασια"*, εχει αλλαξει ριζικα στις μερες μας στο "αιτια θανατου δυσθανασια", για την εξοντωση των οικονομικα ασθενων ελληνων.
Ειναι φορες που θεωρω την αντιμνημονιακη σχολιογραφια μου περιττη, γιατι σκοπος της διανοησης ειναι η πρωτοπορια.
Σημερα, ομως, ο τοπος μας χρειαζεται την πορεια.
* Το 1920 ο νομικος Karl Binding και ο ψυχιατρος Alfred Hoche προτειναν "την εξοντωση της αχρηστης ζωης με νομο".
Το 1939 ο Hitler με εγγραφο του εκανε πραξη το οραμα των Binding και Hoche, παρεχοντας αρμοδιοτητες στους αρχηγους του Reich Philipp Bouhler και Karl Brandt να υλοποιησουν το προγραμμα της εξοντωσης (παλια συνηθεια των γερμανων τα εξοντωτικα προγραμματα) με πρωτο θυμα ενα μικρο παιδι, τον Gerhard Kretschmar, που ηταν τυφλο και πνευματικα και σωματικα αναπηρο.
Μαλιστα, ο Karl Brandt κατεθεσε στις ανακριτικες αρχες της Δικης της Νυρεμβεργης, πως οι θαλαμοι των αεριων με μονοξειδιο του ανθρακα, επιλεχτηκαν για ανθρωπιστικους λογους, αντι της αρχικης προτασης για τη χρησιμοποιηση ενεσεων με βαρβιτουρικο οξυ, που καθυστερουσαν την επελευση του ποθητου για τα ναζιστικα κτηνη αποτελεσματος του θανατου, χωρια που το κοστος της θανατηφορου "νοσηλειας" με βαρβιτουρικα θα αυξανε τη φαρμακευτικη δαπανη και οι μαιμουδες δεν ειχαν ακομα κανει την εμφανιση τους στο τσιρκο του ναζισμου.
Μαλιστα στην αποφαση για την τελικη επιλογη του μονοξειδιου του ανθρακα βαρυνε η αποψη του Karl Brandt, πως ειχε ο ιδιος μια ευχαριστη και ανωδυνη λυποθυμια απο επαφη του με το αεριο του μονοξειδιου του ανθρακα, που δυστυχως δεν του στερησε προωρα τη ζωη, αφηνοντας το θεαρεστο εργο της εκτελεσης του στη Δικη της Νυρεμβεργης.
Απορω, λοιπον, σημερα για τις αδικες διαμαρτυριες για τους θανατους απο τις αναθυμιασεις των μαγκαλιων, αφου παρεχουν ανωδυνο, γλυκο και σιγουρα πιο ευχαριστο απο αυτον της πεινας θανατο.
Πεινα, αιτια θανατου δυσθανασια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου