Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

ENDLÖSUNG

Η ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ (ENDLÖSUNG)
ΚΑΙ
Η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟΥ ΥΜΕΝΑ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ


Στην ομορφη και εξυπνη ξανθια συναγρυπνισα μου Chloé, που υπεμενε στωικα, στοργικα και τρυφερα στην αγκαλια μου την αντιμνημονιακη μου ολονυκτια για τη συγγραφη αυτου του σχολιου.

"Ηθελε, λεει, ναναι ελευθερος. Σκοτωστε τον" (Καζαντζακης)

Ο φασισμος με τα ολα του δοκιμαζει τη συνηθισμενη για το πρωτοπαλικαρο του, το γερμανικο ναζισμο, τελικη λυση, τη γνωστη ως Endlösung, που σχεδιαζε να εξοντωσει τους εβραιους, εξοριζοντας τους στη Μαδαγασκαρη.

"Σημερον κρεμαται επι ξυλου", οδηγουμενη στην τελικη λυση, η παραδοσιακη ιδιοκτησια, η ακινητη περιουσια και η εγγεια κτηση, σκοτωνοντας τους ιδιοκτητες, που ηθελαν να ειναι ελευθεροι απο τα δεσμα του τραπεζοφασισμου, τοποθετωντας τον αποθησαυρισμο του μοχθου τους στην ακινητη ιδιοκτησια και οχι στο τριχοκοπτειο, κοινως κομμωτηριο, των τραπεζων, με την εκτοπιση τους στη Μαδαγασκαρη της φορολογιας και το στρατοπεδο συγκεντρωσης του ευρω.

Οι ατυχεις ελληνες ιδιοκτητες, που πιστευαν για μισο αιωνα μετα τον εμφυλιο, πως κινδυνευαν απο τα κονσερβοκουτια των κομμουνιστων και εμπιστευτηκαν την τυχη τους στον υποκοσμο του καπιταλισμου, τους απογονους των δοσιλογων και των ταγματασφαλιτων, σφαγιαζονται σημερα με το τροχισμενο ψαλιδι τους, το συγχρονο οπλο μαζικης κοινωνικης γενοκτονιας, τη φορολογια.

Αν ειχαν μπει, ομως, οι αφελεις στον κοπο να γνωρισουν αυτοπροσωπως τον Μαρξισμο, αυτον που τους συνεστηναν οι προξενητρες του καπιταλισμου σαν καραμελωμενο παπαγαλακι για να τους γλυκανουν "καλος ο Μαρξισμος στη θεωρια, αλλα πασχει στην πραξη", θα γνωριζαν, πως ο Μαρξ θεωρουσε την ιδιοκτησια, κυριως την ατομικη, γιατι ηταν επιφυλακτικος ως προς το ρολο της κοινωνικης, που δεν ειχε ακομα μελετησει επαρκως, ως ορο υπαρξης της κοινωνιας:

"Κάθε παραγωγη αποτελει ιδιοποιηση της φυσης απο το ατομο με μια καθορισμενη κοινωνικη μορφη και τη διαμεσολαβηση της, ωστε να αποτελει ταυτολογια η αποψη, πως η ιδιοκτησια ειναι ορος της παραγωγης..., αποτελωντας επισης καθαρη ταυτολογια η εκτιμηση, πως δεν μπορει να υπαρξει παραγωγη και κατα συνεπεια κοινωνια, εκει που δεν υπαρχει καμια μορφη ιδιοκτησιας, γιατι μια ιδιοποιηση που δεν ιδιοποιειται ειναι contradictio in subjecto (παραλογισμος)" (Grundrisse der Kritik der Politischen Ökonomie).

Διαστελλοντας την αποψη του Μαρξ θα μπορουσαμε να πουμε πως η ακινητη περιουσια ειναι μια κατα φυσιν ιδιοκτησια, ενω η χρηματοπιστωτικη ενας παρα φυσιν πλουτισμος, συμφωνα με τον Αριστοτελη, αφου ενα συναλλακτικο μεσο, το νομισμα, μετατρεπεται σε μεσο παραγωγης:

"Μαλιστα δε, καθαπερ ειρηται προτερον, δει φυσει τουτο υπαρχειν• φυσεως γαρ εστιν εργον τροφην τω γεννηθεντι παρεχειν• παντι γαρ, εξ' ου γινεται, τροφη το λειπομενον εστι• διο κατα φυσιν εστιν η χρηματιστικη πασιν η απο των καρπων και των ζωων. Διπλης δ' ουσης αυτης, ωσπερ ειπομεν, και της μεν καπηλικης, της δ' οικονομικης, και ταυτης μεν αναγκαιας και επαινουμενης, της δε μεταβλητικης ψεγομενης δικαιως, (ου γαρ κατα φυσιν αλλ' απ' αλληλων εστιν•) ευλογωτατα μισειται η οβολοστατικη, δια το απ' αυτου του νομισματος ειναι την κτησιν, και ουκ εφ' οπερ επορισθη... ο δε τοκος γινεται νομισμα νομισματος• ώστε και μαλιστα παρα φυσιν ουτος των χρηματισμων εστι" (Πολιτικα).

Συμφωνα με την εξελιξη των ειδων, στον πρωτογονισμο της αρχεγονης "κοινωνιας" οι αναρθρες κραυγες ηταν το μεσο της επικοινωνιας.
Στον μνημονιογονισμο της αρχεγονης "δημοκρατιας" τα μοναρθρα νομοθετηματα ειναι το μεσον της τυραννιας.
Χρειαζεται αιωνες ακομα ο πολιτικος μας πολιτισμος για να προσεγγισει το σταδιο της ιστοριας και να σχηματοποιησει τη γλωσσα του ανθρωπισμου.

Ορμεμφυτη ιδιοτητα - ενστικτο κάθε καθεστωτος εκτακτης αναγκης ειναι η γελιοτητα και ο μνημονιοφασισμος δεν θα μπορουσε να αποτελεσει εξαιρεση.
Ανηγαγε την παρανοια σε πολιτικη ευφυια.
Μετουσιωσε το πρωτογενες ελλειμμα του ανθρωπισμου σε πρωτογενες πλεονασμα του προυπολογισμου.
Ευτελισε τη μαθηματικη λογικη και την ταξη των αριθμων, θεωρωντας πχ ως αντικειμενικο μετρο την υποκειμενικη βουλιμια της φοροκλοπης, μετατρεποντας την αφαιρεση σε προσθεση και τον πολλαπλασιασμο σε διαιρεση και αντιστροφα, αφου κατορθωσε να αναστρεψει το χρονο, κανοντας την ενεστωσα δηθεν αντικειμενικη αξια των ακινητων παρελθοντικη και τη χρονικη απομειωση της παλαιοτητας σε προσαυξηση της νεωτερικοτητας, με τελικο σκοπο τη μεγεθυνση της φοροκλοπης.
Ταυτισε, ακομα, την παροχη του ηλεκτρικου ρευματος με τη διακορευση του παρθενικου φορολογικου υμενα των ακινητων στη συνευρεση τους με τον διεστραμμενο φορολογικο βιαστη, καθοριζοντας ως ημιτελη κτισματα αυτα που "ουδεποτε ειχαν αλλη παροχη ρευματος (υποθετω ηλεκτρικου και οχι αερος) πλην της εργοταξιακης".
Δηλαδη αν ενα ακινητο κανει το σφαλμα να εμπιστευθει τη διαρρηξη του παρθενικου φορολογικου του υμενα στον γοριλα της ΔΕΗ, χανει δια βιου το προνομιο της φορολογικης αγνοτητας και ο ιδιοκτητης καταδικαζεται σε εναν μουσουλμανικου τυπου φονταμενταλιστικο δια φορολογικου λιθοβολισμου θανατο.
Ευτυχως που του παραχωρει, τουλαχιστον, το "μοναδιαιο" δικαιωμα του εργοταξιακου ερωτα πριν το φορολογικο βιασμο.
Ελεος.
Ακομα και η γελοιοτητα εχει τα ορια της, αρκει να μη διαρρηχθει ο παρθενικος υμενας της λογικης και της σοβαροτητας, δυστυχημα ηδη τετελεσμενο στη χωρα της φαιδρας μνημονιοπορτοκαλεας, τη χωρα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου