ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ(1) ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΠΑΤΑΛΗΣ
Ο πρωθυπουργευων της εξωχωριας αποικιας του τραπεζικου ιμπεριαλισμου ομολογησε πως δεν τον ενδιαφερει το πολιτικο κοστος, μερακλωμενος και ετοιμος να τραγουδησει "Θα τα καψω τα ρημαδια τα λεφτα μου".
Καψτα ζεϊμπεκικλη(2) πριν καεις.
Λεφτα υπαρχουν.
Αν ενδιεφερε το κοστος στους πολιτικους, η χωρα μας δεν θα ειχε φτασει στη χρεοκοπια.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
(1) Το Ζεϊμπεκικο της Ευδοκιας: Λαϊκο τραγουδι.
Στον τιτλο του σχολιου μου η λεξη ευδοκια χρησιμοποιειται με την Πατερικη εννοια, οχι του πατρος του υιου και της πρωθυπουργονυμφοσυζυγομητορος, αλλα των Σεπτων και Αγιων Πατερων της Εκκλησιας, Μαξιμου του Ομολογητου, Ιωαννου του Δαμασκηνου και Γρηγοριου του Παλαμα, πως η προσδοκια του Πατρος για τη θεωση του ανθρωπου ηταν η προσληψη της ανθρωπινης φυσης του Μονογενους Υιου ή απλουστερα η φιλαλλος και ευεργετικη σπαταλη των χρυσοκανθαρων πολιτικων σε βαρος του λαου.
Στην περιπτωση του πρωθυπουργευοντος η προσδοκια εκπορευεται εκ της μητρος, πραγμα που εγειρει δογματικους προβληματισμους, οι οποιοι, ομως, με αναλογους διπλωματικους χειρισμους, λογω προϋπηρεσιας του στην εξωτερικη πολιτικη και το υπουργειο θρησκευματων, θα μπορουσαν να γεφυρωσουν το χασμα αναμεσα στην Ορθοδοξη και τη Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια, αν το Πνευμα το Αγιο εκπορευεται μονο απο τον Πατερα ή απο τον Πατερα και τον Υιο, αφου τελικα εκπορευται απο τη Μητερα, με μια απλη αναδιατυπωση του Συμβολου της Πιστεως σχετικα με το Fillioque (και εκ του υιου), καθοτι δεν ειναι δυνατον εκ του πολιτικου υιου της μητρος να εκπορευθει ουτε Αγιο ουτε πολιτικο πνευμα, παρα μονο πνευμα με την Αρχαιοελληνικη εννοια αερας, αερας κοπανιστος, κοινως μπουρδολογια, "και εις το πνευμα το Αγιον..., του εκ της Μητρος εκπορευομενον, το συν Πατρι και Πατρι του Πατρος συμπροσκηνουμενον και συνδοξαζομενον, το λαλησαν δια των (κομματικων) προφητων".
(2) Ζεϊμπεκικλης: Ο μερακλωμενος με το ζεϊμπεκικο, για το οποιο παραπεμπω στο παρακατω σχολιο απο το Mucic Heaven:
"ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΘΡΗΝΟΣ
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα, που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων".
Ακριβως αυτο ειναι το ζεϊμπεκικο της ολιγοφρενους Ελληνοφρενειας του πρωθυπουργευοντος: ο μοναχικος του θρηνος αναμεσα σε σπαραζομενους υπουργους και βουλευτες, η εκφραση της οικονομικης και πολιτικης ηττας και υποτελειας, το ανεκπληρωτο ονειρο του σωτηρα, το "δεν τα βγαζω περα" ελεηστε το Ελληνικο πτωχοκομειο, το κακο που βλεπεις ή κανεις πως δεν βλεπεις να ερχεται και το εμπιστευεσαι στον Dominique Strauss - Kahn και οχι στο λαο, το παραπονο των λαϊκων ψυχων, που δεν προσαρμοστηκαν στην ταξη των αλλων, των νενεκων τραπεζοπροσκυνητων του μνημονιου, γι αυτο "Σβυσε με κυρα μου απ' τα τεφτερια σου".
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ
Καθε ομοιοτητα με προσωπα και πραγματα ειναι εντελως συμπτωματικη.
Ο πρωθυπουργευων της εξωχωριας αποικιας του τραπεζικου ιμπεριαλισμου ομολογησε πως δεν τον ενδιαφερει το πολιτικο κοστος, μερακλωμενος και ετοιμος να τραγουδησει "Θα τα καψω τα ρημαδια τα λεφτα μου".
Καψτα ζεϊμπεκικλη(2) πριν καεις.
Λεφτα υπαρχουν.
Αν ενδιεφερε το κοστος στους πολιτικους, η χωρα μας δεν θα ειχε φτασει στη χρεοκοπια.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
(1) Το Ζεϊμπεκικο της Ευδοκιας: Λαϊκο τραγουδι.
Στον τιτλο του σχολιου μου η λεξη ευδοκια χρησιμοποιειται με την Πατερικη εννοια, οχι του πατρος του υιου και της πρωθυπουργονυμφοσυζυγομητορος, αλλα των Σεπτων και Αγιων Πατερων της Εκκλησιας, Μαξιμου του Ομολογητου, Ιωαννου του Δαμασκηνου και Γρηγοριου του Παλαμα, πως η προσδοκια του Πατρος για τη θεωση του ανθρωπου ηταν η προσληψη της ανθρωπινης φυσης του Μονογενους Υιου ή απλουστερα η φιλαλλος και ευεργετικη σπαταλη των χρυσοκανθαρων πολιτικων σε βαρος του λαου.
Στην περιπτωση του πρωθυπουργευοντος η προσδοκια εκπορευεται εκ της μητρος, πραγμα που εγειρει δογματικους προβληματισμους, οι οποιοι, ομως, με αναλογους διπλωματικους χειρισμους, λογω προϋπηρεσιας του στην εξωτερικη πολιτικη και το υπουργειο θρησκευματων, θα μπορουσαν να γεφυρωσουν το χασμα αναμεσα στην Ορθοδοξη και τη Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια, αν το Πνευμα το Αγιο εκπορευεται μονο απο τον Πατερα ή απο τον Πατερα και τον Υιο, αφου τελικα εκπορευται απο τη Μητερα, με μια απλη αναδιατυπωση του Συμβολου της Πιστεως σχετικα με το Fillioque (και εκ του υιου), καθοτι δεν ειναι δυνατον εκ του πολιτικου υιου της μητρος να εκπορευθει ουτε Αγιο ουτε πολιτικο πνευμα, παρα μονο πνευμα με την Αρχαιοελληνικη εννοια αερας, αερας κοπανιστος, κοινως μπουρδολογια, "και εις το πνευμα το Αγιον..., του εκ της Μητρος εκπορευομενον, το συν Πατρι και Πατρι του Πατρος συμπροσκηνουμενον και συνδοξαζομενον, το λαλησαν δια των (κομματικων) προφητων".
(2) Ζεϊμπεκικλης: Ο μερακλωμενος με το ζεϊμπεκικο, για το οποιο παραπεμπω στο παρακατω σχολιο απο το Mucic Heaven:
"ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΘΡΗΝΟΣ
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα, που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων".
Ακριβως αυτο ειναι το ζεϊμπεκικο της ολιγοφρενους Ελληνοφρενειας του πρωθυπουργευοντος: ο μοναχικος του θρηνος αναμεσα σε σπαραζομενους υπουργους και βουλευτες, η εκφραση της οικονομικης και πολιτικης ηττας και υποτελειας, το ανεκπληρωτο ονειρο του σωτηρα, το "δεν τα βγαζω περα" ελεηστε το Ελληνικο πτωχοκομειο, το κακο που βλεπεις ή κανεις πως δεν βλεπεις να ερχεται και το εμπιστευεσαι στον Dominique Strauss - Kahn και οχι στο λαο, το παραπονο των λαϊκων ψυχων, που δεν προσαρμοστηκαν στην ταξη των αλλων, των νενεκων τραπεζοπροσκυνητων του μνημονιου, γι αυτο "Σβυσε με κυρα μου απ' τα τεφτερια σου".
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ
Καθε ομοιοτητα με προσωπα και πραγματα ειναι εντελως συμπτωματικη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου